«Динамо» (Тбилиси) — «Динамо» (Киев) 0:0

«Динамо» (Тбилиси) — «Динамо» (Киев) 0:0

ЧЕМПИОНАТ СССР 1976 ГОДА (ОСЕНЬ). ВЫСШАЯ ЛИГА. МАТЧ № 7.
3 октября 1976 года. 19-00. Тбилиси. Стадион «Динамо» им. В.И.Ленина. Ясно, 16 градусов. 75000 зрителей.
Судьи: Э.Шкловский (Москва), Р.Адигезалов, Зюлькарнеев (оба — Баку).
«Динамо» Тб.: Гогия, Хизанишвили, Кантеладзе, Эбралидзе, Муджири, Г.Мачаидзе, М.Мачаидзе (к) (Коридзе, 77), Челебадзе, Церетели, Кипиани, Копалейшвили.
«Динамо» К.: Рудаков, Коньков, Матвиенко, Кузнецов, Решко, Трошкин, Слободян, Онищенко, Буряк, Бережной, Блохин.

ОФИЦИАЛЬНЫЙ СУДЕЙСКИЙ ПРОТОКОЛ (ГАРФ, Фонд 7576, опись 31, дело 3152)

«ДИНАМО» (ТБИЛИСИ) — «ДИНАМО» (КИЕВ) 0:0
3 октября 1976 года. 19-00. Тбилиси. Стадион «Динамо». 75000 зрителей. Искусственное освещение.
Судьи: Э.Шкловский (Москва), Р.Адигезалов, Зюлькарнеев (оба — Баку).
Футболки: синие — …

«Динамо» Тб.: №1. Гогия, №2. Хизанишвили, №3. Кантеладзе, №4. Эбралидзе, №5. Муджири, №6. Г.Мачаидзе, №7. М.Мачаидзе (77-я мин. — заменен №13), №8. Челебадзе, №9. Церетели, №10. Кипиани, №11. Копалейшвили.
№12. Челидзе, №13. Коридзе (77-я мин. — заменил №7), №14. Эсебуа, №15. Джебисашвили, вр. Гагошидзе.
«Динамо» К.:
№1. Рудаков, №2. Коньков, №3. Матвиенко, №4. Кузнецов, №5. Решко, №6. Трошкин, №7. Слободян, №8. Онищенко, №9. Буряк, №10. Бережной, №11. Блохин.
№12. Зуев, вр. Москаленко, №14. Фоменко, №15. Мунтян, №16. Бойко.

ОТЧЕТЫ ПРЕССЫ:

СОВЕТСКИЙ СПОРТლელო (ЛЕЛО)ЗАРЯ ВОСТОКА

Газета «Советский спорт» (Москва) от 5 октября 1976 года:

«Динамо» (Тбилиси) — «Динамо» (Киев).
«Динамо» (Тбилиси) — «Динамо» (Киев). 0:0. Тбилиси. Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. 3 октября. Ясно. 16 градусов. 75 000 зрителей. .
Судьи Э. Шкловский (Москва), Р. Адигезалов, И. Зулькарнеев (оба — Баку).
«Динамо» (Тбилиси): Гогия, Хизанишвили, Кантеладзе, Эбралидзе, Муджири, Г. Мачаидзе, М. Мачаидзе (Коридзе, 77), Челебадзе, Церетели, Кипиани, Копалеишвили.
«Динамо» (Киев): Рудаков, Коньков, Матвиенко, Кузнецов, Решко, Трошкин, Слободян, Онищенко, Буряк, Бережной, Блохин.
Дублеры — 3:3. Голы: Эсебуа, Коридзе, Джебисашвили — у тбилисцев: Шарий — 2, Хапсалис — у киевлян.
Вслед за официальной международной встречей с «Кардифф-Сити» на реконструированном динамовском стадионе состоялся первый матч всесоюзного чемпионата. И снова трибуны были заполнены до отказа, снова охотники за лишними билетиками растянулись на километр от стадиона…
Обе команды выступала далеко не в лучших составах. У киевлян болеют Колотов, Веремеев, Фоменко, у тбилисцев — Дараселия, Чивадзе, Гуцаев, Хинчагашвили.
Несмотря на это, матч, как и ожидалось, получился напряженным, боевым, зрелищно интересным. Правда, голов забито в нем не было. Но и гости, и особенно хозяева имеют основания сетовать на то, что не использовали возможностей, предоставившихся для взятия ворот.
В отсутствие Гуцаева вся тяжесть игры в линии атаки хозяев поля легла на Кипиани. Этот форвард и организовывал вместе с М. Мачаидзе игру нападения, часто оттягиваясь в глубь поля. поближе к своей штрафной площади, и успевал еще обстреливать ворота киевлян, делая это чаще своих партнеров. В самом начале матча Кипиани едва не добился успеха. Завершая проход по правому флангу, Г. Мачаидзе сделал навесную передачу на дальнюю штангу, Кипиани перехватил ее и головой наира вил мяч в самый угод ворот, под перекладину. Выручил команду киевлян Рудаков.
Киевляне, верные своим принципам, построили игру на контратаках, но в первом тайме, когда хозяева поля были особенно активны, они редко удавались гостям. К тому же киевляне много грешили в передачах. Даже Онищенко с Блохиным — пара, казалось бы; сыгранная — словно не понимали ДРУГ друга, действовали невпопад.
Во втором тайме, когда игра несколько выровнялась, контратаки киевлян стали уже и организованнее и опаснее. В эти минуты не лучшим образом действовали защитники хозяев поля — без Хинчагашвили оборона тбилисцев выглядела не так надежно, как в предыдущих играх.
К. Кравченко, судья всесоюзной категории.
СРАЗУ ПОСЛЕ МАТЧА:
«М. КОМАН, тренер киевского «Динамо»: «Мы ждали, что тбилисцы, выступающее на новом своем стадионе будут непременно наступать. Свои контратаки планировали так, чтобы в них участвовало по 4 — 5 игроков. Но плана этого выполнить не сумели».
Н. АХАЛКАЦИ, старший тренер тбилисского «Динамо»: «От состава, которым мы располагали к этому дню, лучшей игры ждать было трудно».

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 5 октября 1976 года:

უკვე მეხუთე წელია…
თბილისი ვ.ი. ლენინის სახელობის „დინამოს” სტადიონი, 3 ოქტომბერი.
“დინამოს” (თბილისი) — “დინამოს” (კიევი) 0:0.
თბილისი: გოგია, ხიზანიშვილი, კანთელაძე, ებრალიძე, მუჯირი, გ. მაჩაიძე (ქორიძე), ჩელებაძე, წერეთელი, ყიფიანი, კოპალეიშვილი.
კიევი: რუდაკოვი კონკოვი, მატვიენკო, კუზნეცოვი, რეშკო, ტრომკინი, სლობოდიანი, ონიშჩენკო, ბურიაკი, ბერეჯნოი, ბლოხინი.
მსაჯი ე. შკლოვსკი (მოსკოვი).
დუბლიორები — 3:3.
საბჭოთა ფეხბურთის ბოლო წლების უდავო ლიდერმა კიევის ”დინამომ” წლეულს კვლავ აალაპარაკა პრესა, მაგრამ საუბარი ახლა რადიკალურად საწინააღმდეგო იყო იმ დითირამბებისა, რომლებსაც უწინ უხვად და დაუზარებლად აფრქვევდნენ ამ გუნდს. იგი აშკარა კრიზისის ზოლში მოხვდა.
ეს ფეხბურთის დაუწერელი კანონია: მუდმივი გამარჯვებების გზით ჯერ არავის უვლია, კრიზისის პერიოდი ყველას აქვს ხოლმე, თვით განთქმულ სუპერკლუბებსაც კი, მაგრამ კიეველებმა საკუთრივ „შეუწყეს” ხელი თავიანთ ამ რეგრესს, როცა ისე დაგეგმეს საგაზაფხულო წვრთნის ეტაპი, რომ დიდი ფეხბურთის მიღმა დარჩნენ და მეორეხარისხოვან გუნდებთან უცხოური გასტროლებით გაერთნენ ზედმეტად. ამაზე საკმარისად ითქვა თავის დროზე.
მაგრამ კიევის “დინამოს”, ეტყობა, კვლავ უბრუნდება თავის ძველ სტილს, კვლავ იკრებს ძალას, რისი ნათელი დადასტურებაა ჩემპიონთა თასზე ამას წინათ საუკეთესოდ ჩატარებული ორი მატჩი ბელგრადის „პარტიზანთან” ამდენად, თბილისელები რთული ამოცანის წინაშე იმყოფებოდნენ: მათს წინაშე იყო არა საგაზაფხულო ნიმუშის კიევის „დინამო”, არამედ შემოდგომისა, რომელიც მატჩიდან მატჩამდე აუმჯობესებს თამაშს და მასთან ერთად — შედეგებსაც.
როცა ვლაპარაკობთ მასპინძელთა სირტულეებზე, უპირველეს ყოვლისა მხედველობაში გვაქვს ძირითადი შემადგენლობის დიდი დანაკლისი. თასის მფლობელებმა ვერ შეძლეს მინდორზე გამოეყვანათ წამყვანი მოთამაშეები — ჭელიძე, ხინჩაგაშვილი, ჩივაძე, დარასელია და გუცაევი, ეს კი ისეთი ძალაა თბილისის „დინამოსთვის,, რომ მისი რამდენადმე მაინც სრულფასოვანი კომპენსირება არარეალურ საქმეს წარმოადგენს. ორი-სამი მოთამაშის შეცვლა ასე თუ ისე სეიძლება, მაგრამ როცა ასეთი მნიშვნელობის მატჩში გაკლია თითქმის ნახევარი გუნდი, ყველა რგოლის მეთაური ფეხბურთელები, დაგვეთანხმებით, პრობლემები სერიოზულ მასშტაბებს აღწევს.
რა თქმა უნდა სრული შემადგენლობით არც კიეველები იყვნენ წარმოდგენილი. მათ აკლდათ კოლოტოვი, ვერემეევი და ფომენკო (მუნტიანი სტუმრებს სათადარიგოდ ჰყავდათ ჩაწერილი), მაგრამ ჯერ ერთი, დანაკლისის საერთო პროპორცია მაინც კიეველთა სასარგებლოდ რჩებოდა, და მეორეც, ცნობილია, რომ კიეველებს გრძელი: სათადარიგო სკამი გააჩნიათ, მოთამაშეებს ისინი ზოგჯერ წმინდა ტაქტიკური თვალსაზრისითაც ცვლიან, ჩვენს გუნდს კი თითოეული ძირითადი ფეხბურთელი ოქროს ფასად უღირს.
აი, ასეთ უთანაბრო ვითარებაში შედგა ეს მატჩი, რომელმაც მაყურებელთა მაქსიმალური რაოდენობა მიიზიდა ჩვენს ახალ სტადიონზე. დასაწყისში მეტოქეები თითქოს უფრთხოდნენ ერთამნეთს ერთმანეთს, ნერვიულობდნენ, ეძებდნენ ერთმანეთის სუსტ ადგილებს, მერე კი, როცა ასეთი სისუსტეები არ არმოჩნდა, მინდორზე გაიშალა პოზიციური ხასიათის ბრძოლა, სადაც პირველხარისხოვანი მნიშვნელობა ენიჭებოდა სისწრაფეს და მოულოდნელ მანევრს.
პირველი ასეთი მანევრი შეასრულა მ. ჩივაძემ, რომლის ძლიერი დარტყმა ოდნავ ასცდა კარს. შემდგომში მ. მაჩაიძე სლობოდიანის მკაცრი პერსონალური მეურვეობის ქვეშ მოექცა და თამაშის ორგანიზატორის მთელი სიმძიმე დააწვა ყიფიანს, რომელიც იძულებული იყო გამთამაშებლის როლიც შეესრულებინა შუა მინდორში და წინა პოზიციებზეც გადასულიყო. ერთ მომენტში მას სულ ბოლოს მიუსწრო რუდაკოვმა, შემდეგ ჩელებაძემ ააცილა მიზანს, 32-ე წუტზე კი სტუმრები აშკარა ხიფათს გადაურჩნენ, როცა რუდაკოვი წინ იყო გამოსული კარიდან, კოპალეიშვილმა ეს შეამჩნია და შორი მანძილიდან დაარტყა. ბურთმა ზევიდან გადაუარა ძელს.
განსაკუთრებით დაიძაბა ბრძოლა მეორე ტაიმში. კიეველებმა საგრძნობლად მოუმატეს ტემპს. რამდენიმე ტიპიური კომბინაციაც გაითამაშეს ბლოხინის სწრაფ გარღვევებზე გაანგარიშებით. თბილისელებმა ეს ტემპი მიიღეს, მერე კიდევ უფრო გაზარდეს იგი და დაახლოებით 15-20 წუთის მანძილზე საფუძვლიანად დაეუფლნენ ინიციატივას. თამაშის ამ ეტაპზე გუნდს ჰაერივით ესაჭიროებოდა გუცაევისა და დარასელიას სწრაფი გარღვეყვები კომბინაციების დასასრულებლად, მაგრამ ერთიც და მეორეც ჩვენთან ერთად იმყოფებოდნენ ტრიბუნაზე მაყურებელთა შორის, კიეველთა მასირებული დაცვის დაძლევა კი შეუძლებელი საქმე გამოდგა.
აი, უკვე ხუთი წელია თბილისის ‘ დინამოს” არ მოუგია ჩემპიონატის მატჩი კიეველი თანაკლუბელებისთვის. ეს „ტრადიცია” ძალაში დარჩა წლეულსაც, თუმცა ჩვენს განახევრებულ გუნდს ამჯერად ვერაფერს ვუსაყვედურებთ.
ბ. ქორქია.
მატჩის საუკეთესო მოთამაშეებად ჟიურიმ სცნო დ. ყიფიანი და ო. ბლოხინი, რომლებსაც გადაეცათ სპეციალური პრიზები.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 5 октября 1976 года:

«Динамо» (Тбилиси) — «Динамо» (Киев) 0:0.
Так уж получилось, что первым официальным матчем на новом динамовском стадионе оказался международный. Правда, тоже официальный – в рамках европейского клубного турнира. И вот в минувшее воскресенье состоялась еще одна премьера – впервые на поле стадиона имени В.И.Ленина игрался матч чемпионата Советского Союза. И соперниками динамовцев Тбилиси были многократные чемпионы страны, прошлогодние обладатели Кубка обладателей кубков европейских стран и Суперкубка динамовцы Киева.
Тренеры тбилисского «Динамо» оказались в весьма затруднительном положении – если матч с «Кардиффом» команда играла без травмированных Дараселия и Чивадзе, то на сей раз предстояло найти замену также Гуцаеву и Хинчагашвили. Замены эти равноценными не получились, так что трудно было ждать от команды прежней мощи в атаках и строгости в защите. И если ворота свои хозяева поля отстояли без особых затруднений, главным образом потому, что киевляне сами действовали в атаке не лучшим образом и малыми силами, то возможности забить мяч в ворота Рудакова у них были. Особенно в первом тайме, прошедшем при территориальном превосходстве тбилисцев.
Киевляне, по словам их тренера М.Комана, были готовы к тому, что хозяева поведут агрессивные действия и постараются победить. Это диктовало план ответных действий – сдержать этот натиск и искать путей к воротам соперника в контратаках с использованием длинных нацеленных передач и скоростных качеств Блохина и Онищенко. И если атаки эти удавались лишь эпизодически, а крайние форварды то и дело оставались без мяча, то в этом заслуга хозяев поля, игравших дружно и самоотверженно. Одной из отличительных особенностей тбилисского «Динамо» образца 1976 года становится активизация игры, когда каждый игрок на любом участке поля преследует и атакует соперника, не выключается из игры. Заметно повысилась боевитость коллектива, его игрокам, хорошо физически подготовленным, под силу стало решение многих тактических задач.
Матч динамовцев Тбилиси и Киева, в котором у обеих команд были возможности добиться успеха, закончился вничью – 0:0. Тренеры команд заявили на пресс-конференции, что они удовлетворены как игрой своих команд, так и результатом матча. Справедливости ради заметим, что причин к этому у гостей было больше. На одном же замечании тренера тбилисцев Н.Ахалкаци хочется остановиться. Хотя обе команды, сказал он, недосчитались ряда ключевых игроков, положение киевлян предпочтительнее, потому что команда располагает полноценным резервом и может смело варьировать состав. Мы же такой возможности лишены, и выход из строя даже одного-двух игроков рождает неразрешимые порой задачи. Матч с киевлянами лишь подтвердил справедливость этого мнения.
Г. Мумладзе.