Газета «Советский спорт» (Москва) от 26 сентября 1976 года:

«Спартак» (Москва) — «Динамо» (Тбилиси) — 0:0.
«Спартак» (Москва) — «Динамо» (Тбилиси). 0:0.
Москва. Центральный стадион им. В. И. Ленина. 25 сентября. Пасмурно. Перед матчем дождь. 5 градусов. 2500 зрителей.
Судьи Ю. Сергиенко (Харьков), В. Гринберг (Киев), Ю.Бурнашев (Фергана).
«Спартак»: Прохоров, Вл. Букиевский, Бондарев, Вик. Букиевский, Абрамов, Ловчев, Самохин, Редин, Лебедев, Папаев, Булгаков.
«Динамо»: Гогия, Хизанишвили, Кантеладзе, Хинчагашвили, Эбралидзе, Чивадзе, М. Мача- идзе, Челебадзе (Коридзе, 73), Дараселия, (Джебисашвили, 67), Кипиани, Копалейшвили.
Дублеры — 4:3. Голы: у «Спартака» — Андреев (3), Мурашкинцев; у «Динамо» — Эсебуа (2), Церетели.
Холодная погода отпугнула зрителей, но не повлияла на содержание игры: обе команды проявили завидные упорство и старательность, обе настойчиво пытались установить свой диктат на поле — «Спартак» с помощью темповых атак, в которые он вовлекал большое число своих игроков, а «Динамо», намеренно замедляя игру в середине поля и обостряя ее лишь в непосредственной близости от ворот соперника.
Спартаковцы в первом тайме оказались настойчивее, но особых преимуществ территориальный перевес им не принес, поскольку ставка на темп предполагает необходимость вести игру с помощью преимущественно средних и чаще длинных передач, а москвичи сбились на игру внешне приятную, но мелкую, не ставившую перед тбилисцами серьезных трудностей.
Лишь дважды до перерыва неожиданные передачи Абрамова и Папаева привели в растерянность тбилисских защитников, но Булгаков и Редин, кажется, удивились передачам партнеров не меньше соперников. Вот почему до прямых угроз воротам тбилисцев дело в этих эпизодах так и не дошло.
Динамовцам, похоже, высокий темп был мало приятен, они пытались его сбить, но попытки подержать, мяч в середине поля, как правило, завершались потерей мяча. В тех же случаях, когда активно игравшему Кипиани удавалось хорошей передачей послать вперед партнера. сказывалось отсутствие в передней линии гостей быстрого, умеющего сыграть индивидуально Гуцаева. Так или иначе, но и Прохорову впервые в этом сезоне защищавшему ворота «Спартака», практически не приходилось вступать в игру.
Второй тайм по своему характеру мало чем отличался от первого.
Ю. Сегеневич.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 28 сентября 1976 года:

ქულა “სპარტაკთან”.
მოსკოვი. ვ. ი. ლენინის სახელობის ცენტრალურ სტადიონი. 25 სექტემბერი.
“სპარტაკი” (მოსკოვი) – “დინამო” (თბილისი) 0:0.
“სპარტაკი”: პროხოროვი, ვლ. ბუკიევსკი, ბონდარევი, ვიქ. ბუკიევსკი, აბრამოვი, ლოვჩევი, სამოხინი, რედინი, ლებედევი, პაპაევი, ბულგაკოვი.
“დინამო”: გოგია, ხიზანიშვილი, კანთელაძე, ხინჩგაშვილი, ებრალიძე, ჩივაძე, მ. მაჩაიძე, ჩელებაძე (ქორიძე), დარასელია (ძებისაშვილი), ყიფიანი, კოპალეიშვილი.
მსაჯი: ი. სერგიენკო (ხარკოვი).
დუბლიორები – 4:3.
უამინდობამ და სიცივემ გარკვეული დაღი დაამჩნია მაყურებელთა რაოდენობას ტრიბუნებზე, თუმცა ძველ მეტოქეთა შორის დაძაბული და საინტერესო ბრძოლა იყო მოსალოდნელი. ამ მატჩისთვის “სპარტაკი? და “დინამო” ქულათა თანაბარი რაოდენობით უახლოესი მეზობლები იყვნენ გათამაშების ცხრილში, თბილისელებს კი თადარიგში აქვთ დონეცკის “შახტიორთან” ჩასატარებელი შეხვედრა. ეს გარემოება სპარტაკელთა წინაშე სახავდა გამარჯვების მოპოვების აუცილებელ ამოცანას.
ამიტომ მასპინძლებმა თავიდანვე სცადეს ინიციატივის ხელში აღება, რისთვისაც მაღალი ტემპი განავითარეს და გაძლიერებული ძალებით სცადეს შეტევის წარმოება, მაგრამ “დინამომ” სწორი ტაქტიკური გეგმა აირჩია: ტემპი მას არ აძლევდა ხელს, საჭირო იყო ზუსტი თამაში შუა მინდორში, სწრაფი და მოულოდნელი კონტრიერიშები, რომლებსაც შორი გადაცემებით ახორციელებდნენ ყიფიანი და ჩივაძე. ამ მომენტებში განსაკუთრებით იგრძნობოდა ტრავმირებული გუცაევის არყოფნა.
თუ მატჩს განვიხილავთ ტაქტიკური ბრძოლის თვალსაზრისით, იგი უმთავრესად წარიმართა ისე, როგორც თბილისელებს სურდათ. ორივე გუნდის დაცვა საკმაოდ იოლად გაუმკლავდა მოპირდაპირე თავდამსხმელებს, არც სპარტაკელთა “ახალ” მეკარეს პროხოროვს, არც თბილისელ გოგიას არა ჰქონიათ სერიოზული უსიამოვნებანი.
მეტოქეებმა თანაბრად გაიყვეს ქულები.