Газета «Советский спорт» (Москва) от 18 июля 1958 года:

Защитник забивает гол.
«Динамо» (Тбилиси) — «Динамо» (Киев). 4:3 (1:2). Тбилиси. Стадион «Динамо». 17 июля. Судья В. Подгорный (Москва). Голы забили: 10-я мин. — Мелашвили, 17-я — Воинов, 42-я — Коман, 53-я — Гогоберидзе, 64-я — Голодец, 73-я — Чохели, 76-я — Месхи. Дублеры сыграли вничью — 1:1.
После продолжительного перерыва динамовцы Тбилиси провели последний матч первого круга.
Международные встречи показали, что команда улучшила игру, и это позволяло надеяться на успешное выступление в чемпионате страны. Действительно, в первом же матче с киевскими одноклубниками грузинские футболисты в напряженной борьбе одержали победу.
Хозяева поля начали встречу в быстром темпе и вели ее, атакуя флангами. Именно после комбинации, разыгранной на левом краю, последовала передача в центр, и Мелашвили забил гол. Киевлянам вскоре удалось сравнять счет, а к концу тайма выйти вперед. Все же чувствовалось, что хозяева поля играют лучше.
После перерыва гости стремились снизить темп игры. Тбилисцы же сумели сохранить прежний темп игры. Это позволило им не только сравнять счет, но и, полностью овладев инициативой, выиграть состязание. О преимуществе грузинских футболистов в конце матча говорит и тот факт, что третий гол в ворота соперников забил правый защитник Чохели.
Г. Акопов.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 20 июля 1958 года:

ორი ნახევარმცველის მატჩი.
თბილისი. “დინამოს” სტადიონი. 17 ივლისი.
“დინამო” (თბილისი) – “დინამო” (კიევი) – 4:3 (1:2).
“დინამო” (კიევი): ლემეშკო, ეროხინი, გოლუბევი, პოპოვიჩი, ვოინოვი, სოროკინი, ბიბა (რუსლანოვი), გოლოდეცი, კანევსკი, კომანი, ფომინი.
“დინამო” (თბილისი): კოტრიკაძე, ჩოხელი, სიჭინავა, ხოჭოლავა (რამიშვილი), ხუნდაძე, ღოღობერიძე, ხასაია, ბარქაია, მელაშვილი, იამანიძე, მესხი.
მსაჯი: ი. პოდგორნი (მოსკოვი).
ეს მეტად საპასუხისმგებლო და პრინციპული მატჩი თბილისისა და კიევის “დინამოს” თანაკლუბელთა შორის დაიწყო ისე მშვიდად და წყნარად, თითქოს ეს იყო ორი კლუბის უბრალო, ამხანაგური შეხვედრა.
მოთამაშეები მეტისმეტი სიფრთხილით შეუდგნენ დაზვერვას და მოწინააღმდეგის დაცვაში სისუსტეების ძებნას და უცებ ეს მშვიდობიანი “ძიება” დამთავრდა თავბრუდამხვევი შეტევით სტუმართა საჯარიმო მოედანზე.
კიეველთა კარი ბეწვზე ეკიდა და მცველებმა შეძლეს ამ გააფთრებული იერიშის მოგერიება.
მაგრამ ეს “ბეწვი” ორი წუთის შემდეგ მაინც გაწყდა. ბურთის მოძრაობა სტუმრების კარისაკენ დაიწყო ძლიერ შორიდან: ხოჭოლავამ ფომინთან ბრძოლაში ძნელი მდგომარეობიდან მიაწოდა წინ. ბურთი მიიღო მელაშვილმა და მარცხნივ გადასცა მესხს. ეს უკანასკნელი შევიდა საჯარიმო მოედანში და სწრაფად მიაწოდა ცენტრში, სადაც მელაშვილმა ზუსტი დარტყმით დაამთავრა ეს რთული და ლამაზი კომბინაცია – 1:0.
გოლი სულ მალე იქნა გაქვითული. თბილისელთა კარში დაინიშნა საჯარიმო დარტყმა დაახლოებით 25 მეტრის მანძილიდან. იგი თითქოს რომინსა და გოლოდეცს შორის უნდა გათამაშებულიყო, მაგრამ მათ შეცდომაში შეიყვანეს მოწინააღმდეგე მცველები, დაშალეს ბურთსა და კარს შორის აღმართული კედელი და ვოინოვმა მათემატიკური სიზუსტით გაგზავნა ბურთი კარის მარცხენა დაბალ კუთხეში – 1:1.
მატჩის მშვიდობიანი დასაწყისიდან ნასახიც კი არ დარჩა. ორივე გუნდი სრული ძალით ჩაება თამაშში და ბრძოლა სულ უფრო და უფრო მწვავე ფორმას ღებულობდა. კიეველებმა ხშირი, ზუსტი გადაცემების წყალობით შეძლეს ინიციატივის ხელში აღება. მათი თავდამსხმელები ბევრს მოძრაობდნენ მინდვრის მთელ სიგანეზე და ყოველგვარ განლაგებაში ცდილობდნენ ღია პოზიციაში დაეტოვებინათ თავიანთი ყველაზე შედეგიანი და სახიფათო ფორვარდი – კომანი.
თბილისელთა თამაშში დიდი ხნის განმავლობაში იგრძნობოდა ერთფეროვნება. ბურთი სისტემატურად იგზავნებოდა მარჯვენა ფრთაზე და მესხი იძულებული იყო შორს დაეწია მინდვრის სიღრმეში ბურთის მისაღებად. მაგალითად მელაშვილს ჰქონდა ორი შემთხვევა, როცა მის მახლობლად ერთადერთი თავისუფალი პარტნიორი იყო დარჩენილი – მესხი და მელაშვილმა გადაცემას რატომღაც ორჯერვე ამჯობინა თვითონვე ეტარებინა ბურთი მის საბოლოო დაკარგვამდე.
განვლილ მატჩს თამამად შეიძლება ეწოდოს ორი ნახევარმცველის მატჩი. სსრ კავშირის ნაკრების წევრი ი. ვოინოვი და თბილისის “დინამოს” კაპიტანი ა. ღოღობერიძე შესანიშნავად ასრულებდნენ თავიანთ ფუნქციებს, დაუღალავად მუშაობდნენ ვრცელ ტერიტორიაზე. ორივე ეს უმაღლესი კლასის ფეხბურთელი თავიანთი გუნდების სულსა და გულს წარმოადგენდა.
ტაიმის დასასრულს კიეველებმა მოახერხეს კომანის გაყვანა ხელსაყრელ მდგომარეობაში და მიუხედავად იმისა, რომ თავდამსხმელი კარიდან დიდი დაშორებით იმყოფებოდა, მან მაინც არ დააყოვნა და დაარტყა დაბალ კუთხეში. კოტრიკაძე ცალი ხელით მისწვდა ბურთს, მაგრამ ვერ შეძლო მისი შეჩერება – 2:1.
ახალი დაწყებული იყო მეორე ტაიმი, როცა იამანიძემ ვოინოვს თავით აართვა ბურთი და მეკარესთან პირისპირ გავიდა. ვოინოვს კარის სახსნელად სხვა გზა არა ჰქონდა და მან ხელით დაიჭირა იამანიძე, რისთვისაც გუნდი დასჯილ იქნა 11–მეტრიანი საჯარიმო დარტყმით. ღოღობერიძემ ზუსტად გაიტანა ბურთი მარჯვენა კუთხეში – 2:2.
მე–19 წუთზე მსაჯმა კვლავ დანიშნა პენალტი, მაგრამ როგორ განსხვავდებოდა ეს მეორე პენალტი პირველისაგან! მეტი რომ არა ვთქვათ, ი. პოდგორნის გადაწყვეტილება ამ შემთხვევაში საოცარი იყო.
თბილისელთა კართან შექმნილ ერთ–ერთ სახიფათო მომენტში კომანი აშკარად “თამაშგარე” მდგომარეობაში დარჩა, რის შესახებ პოდგორნიმ მაშინვე მიიღო სიგნალი გვერდითი მსაჯისაგან. ამ სრულიად ნათელ სიტუაციაში პოდგორნის საიდანღაც “დაესიზმრა” პენალტი და სრულიად უმართებულოდ მიუსაჯა თბილისელებს სასჯელის უმაღლესი ზომა. გოლოდეცმა არ დააყოვნა გამოეყენებინა ეს მოულოდნელი საჩუქარი – 3:1.
ეს “შეცდომა” პოდგორნისათვის არც პირველი იყო და არც უკანასკნელი. იგი თამაშის განმავლობაში ხშირად “ცდებოდა” და ყოველთვის მასპინძელთა საწინააღმდეგოდ. რა თქმა უნდა, ასეთი არაობიექტურობა და მიკერძოება არ შეშვენის ისეთი მაღალი კვალიფიკაციის მსაჯს, როგორიც ი. პოდგორნია.
ამ უაღრესად დაძაბულ და ძნელ სიტუაციაში თბილისელებმა შეძლეს გოლის გატანა, რომელმაც გარდატეხა შეიტანა თამაშში. 29–ე წუთზე კიეველთა კარისკენ დაინიშნა საჯარიმო დარტყმა. ღოღობერიძე კარგა ხანს ათვალიერებდა თავისუფალ მოთამაშეს კარის სიახლოვეს და ბურთი მიაწოდა მხოლოდ მაშინ, როცა იქ შორი მანძილიდან წამოსული ჩოხელი შეიჭრა. ჩოხელმა ძლიერი თავური დარტყმით ბურთი ბადეში გაგზავნა,. ეს იყო გოლი, რომელიც დიდხანს რჩება ფეხბურთის მოყვარულთა მეხსიერებაში – 3:3.
2 წუთის შემდეგ ხასაია პირით ხაზთან გაიჭრა და მარცხნივ გადასცა ბურთი, რომელსაც კარგად
შეურჩია ადგილი მესხმა – 4:3.
კიეველებმა ყველაფერი გააკეთეს იმისათვის, რომ გაეთანაბრებინათ ანგარიში, მაგრამ თბილისელები განზრახ არ აძლევდნენ მათ მაღალ ტემპში თამაშის საშუალებას და უნარიანად აჩერებდნენ ბურთს კარიდან დიდი დაცილებით. მათ შეძლეს ამ ანგარიშის შენარჩუნება თავიანთ სასარგებლოდ.
რ. ქორიძე.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 18 июля 1958 года:

ПОСЛЕ УПОРНОЙ БОРЬБЫ…
Состоявшийся вчера на тбилисском стадионе календарный матч на первенство страны по футболу был для обоих соперников — динамовцев Тбилиси и Киева — последним в первом круге розыгрыша. К этой встрече и хозяева поля и их противники пришли с одинаковым количеством очков (по 10), и лишь лучшее соотношение забитых и пропущенных мячей (16:13 против 16:25) выводило киевлян в турнирной таблице на одно место выше.
Если учесть еще и то, что как тбилисцы, так и киевляне хорошо зарекомендовали себя в последних международных матчах, то, естественно, зрители надеялись увидеть напряженную и интересную борьбу.
Ожидания эти оправдались. Игра с самого начала приняла очень острый характер и изобиловала множеством критических ситуаций у обоих ворот, вызывавших бурные страсти заполненного до отказа стадиона. В «возникновении» этих страстей немалую роль сыграл… судья (в который раз!). И. Подгорный (Москва) провел матч с грубыми ошибками.
Хозяева поля одержали победу после исключительно упорной борьбы. И хотя победителей не принято судить, нам хочется сказать об одном серьезном недостатке в действиях тбилисских форвардов: они совершенно игнорировали такого агрессивного и «острого» нападающего, как Месхи (№ 11). В поисках мяча левый крайний нападения тбилисцев вынужден был оттягиваться то в тыл, перемещаться то в центр, то на правый фланг… А между тем немногие передачи, адресованные Месхи, заканчивались его стремительным выходом на ворота противника, критическим моментом на штрафной площадке и, в двух случаях, взятием ворот.
Киевляне старались сбить высокий темп игры и перевести ее в выгодное для себя русло. Моментами им это удавалось, и тогда игра выравнивалась. В темповых же действиях тбилисцы явно переигрывали своих киевских одноклубников.
…Счет матча — 4:3. Голы забили: на 10-й минуте Мелашвили (с подачи Месхи), на 16-й минуте киевлянин Войнов, на 41-й минуте киевлянин Коман, на 52-й минуте Гогоберидзе, на 64-й минуте киевлянин Фомин, на 74-й минуте Чохели, на 75-й минуте Месхи.
М. ГИГАУРИ.

Газета «Молодой сталинец» (Тбилиси) от 19 июля 1958 года:

ПОБЕДА, ОДЕРЖАННАЯ В УПОРНОЙ БОРЬБЕ.
4:3! С таким счетом динамовцы Тбилиси одержали верх над своими киевскими одноклубниками в позавчерашним матче на первенство страны.
Как хозяева поля, так и гости вели свои атаки преимущественно одним флангом: киевляне чаще всего — сильнейшим, левым, где активно действовали Коман и Фомин. Центральный нападающий Каневский, не найдя возможностей прорваться по центру, ушел на правый край, а Биба (№ 7) занял его место.
Тбилисцы тоже выбрали для наступления один фланг, но… не сильнейший. Большинство передач адресовалось вправо — на Хасая, который проигрывал в единоборстве Поповичу, слишком уж часто терял мяч и не отличался точностью в передачах. Значительно меньше «нагружали» партнеры своего левого крайнего Месхи, плохо используя его скорость и высокую технику обводки. Передач на Месхи было вообще мало, а хороших — и того меньше.
Такое пренебрежение сильным партнером тем более непонятно, что команду за последнее время стала отличать дружная коллективная игра. Надо, чтобы в ней, в ее коллективной игре, в полной мере использовались все возможности каждого из игроков.
Как же проходил матч? Первый тайм его протекал в быстром темпе, и вратарям то и дело приходилось вступать в игру. Уже на 2-й минуте атака тбилисцев чуть не закончилась взятием ворот, но прострельную подачу перехватить не удалось никому из нападающих.
Вскоре ситуация повторилась, но завершение ее оказалось успешным — Мелашвили открыл счет. Случилось это на 10-й минуте. Через 7 минут Войнов со штрафного привел к ничьей, а перед самым концом тайма удар Комана в нижний угол ворот достиг цели, и счет стал 2:1 в пользу киевлян.
Второй тайм. Киевляне, имея перевес в счете, предпочитают играть в медленном темпе. Это дорого им обходится. Упустив прорвавшегося Яманидзе, Войнов «задерживает» его руками и наказывается одиннадцатиметровым. Гогоберидзе забивает — 2:2.
Это была не последняя ничья в матче — за четверть часа до конца счет стал 3:3 (у киевлян мяч с 11-метрового забил Голодец, у тбилисцев — вышедший на ворота киевлян защитник Чохели). Решающий гол, принесший победу хозяевам поля, спокойно и уверенно забил Месхи.
Надо сказать, что лучшими на поле были: у тбилисцев полузащитники Хундадзе и Гогоберидзе, у киевлян — полузащитник Войнов и центральный защитник Голубев. Что же касается нападающих — в их действиях было много технических и тактических погрешностей.
С судейством этого интересного и напряженного поединка не справился судья всесоюзной категории И. Подгорный (Москва).
А. МАРТЫНОВ.

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от 18 июля 1958 года:

Заслуженная победа тбилисского «Динамо».
Игра будет упорной — в этом никто не сомневался, направляясь вчера на стадион «Динамо». Команда динамовцев Киева — сильный и упорный противник. Их тбилисские одноклубники, как это показали последние международные игры, находятся в хорошей форме. В розыгрыше первенства наступил сейчас тот момент, когда дорого каждое очко, важен каждый пробитый или пропущенный мяч.
И вот противники скрестили оружие. Оба коллектива начинают игру с наступления. Арена боя перемещается от одних ворот к другим. На 10-й минуте на башне стадиона появляется первая цифра. Ее авторами являются тбилисцы Месхи и Мелашвили, которые штурмом взяли ворота динамовцев Киева.
Через 6 минут киевляне сравняли счет, а затем и увеличили его — 2:1. Так закончились первые 45 минут.
Вторая половина также проходит в острых обоюдных атаках. Обменявшись одиннадцатиметровыми ударами, обе команды продолжают свои рейды в тыл друг друга. Киевлянам не удается изменить счет. Тбилисцы проводят в ворота гостей 2 мяча, причем один из них прекрасным ударом головой — защитник Чохели. Решающий мяч забивает Месхи, который, непонятно по какой причине, во второй половине был почти выключен из активной игры. Тбилисцы в основном проводили комбинации по правому краю, где не лучшим образом в этот раз выступил Хасая.
К финальному свистку судьи счет 4:3 говорил о заслуженной боевой победе динамовцев нашего города.
И. МАРИНАШВИЛИ.