Газета «Советский спорт» (Москва) от 13 октября 1981 года:

«Динамо» (Тбилиси) — «Динамо» (Киев) — 3:1.
«Динамо» (Тбилиси) — «Динамо» (Киев). 3:1 (1:1). Тбилиси. Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. 11 октября. Ясно. 22 градуса. 58 000 зрителей.
Судьи О. Чиненов, А. Шевченко (оба — Москва), Б. Иванов (Московская обл.).
«Динамо» (Тбилиси): Габелия, Хизанишвили, Чивадзе, Хинчагашвили, Муджири, Дараселия, Сванадзе (Тавадзе, 89), Сулаквелидзе, Гуцаев, Жвания (Какилашвили, 30), Шенгелия.
«Динамо» (Киев): Михайлов, Коньков, Сорокалет, Журавлев, Бессонов, Лозинский, Буряк (Думанский,. 65), Хлус, Баль, Веремеев (Евтушенко, 80), Блохин.
Голы: Баль (11), Шенгелия (17, 90 — оба с пенальти), Какилашвили (78).
Дублеры — 1:0. Гол: Джохадзе.
Динамовцы Тбилиси не раз демонстрировали умение предельно собранно провести ответственный матч. Свидетелями тому мы не раз бывали в европейских турнирах. Своими лучшими качествами тбилисцы блеснули и в матче с чемпионом.
Заполняя протокол, начальник команды гостей М. Коман объяснил отсутствие Балтачи и Демьяненко их плохим физическим состоянием. После матча он добавил, что не лучшим образом выглядели Блохин и Лозинский.
Все это так, но не этими обстоятельствами объясняется неудачная игра киевлян. Просто их соперники вышли на поле с огромным желанием победить, объединившим команду в боевой кулак. У хозяев были великолепные лидеры — игроки сборной Чивадзе, Дараселия, Шенгелия. Старались не отстать от них Гуцаев и Сулаквелидзе, Муджири и Хизанишвили. С воодушевлением сыграли и молодые: Жвания, смелый рейд которого привел к ответному голу, Какилашвили, настойчиво рвавшийся к воротам и забивший самый важный гол (вот уж кто имел все основания сослаться на «плохое физическое состояние» — лишь несколько дней назад он освободился от гипсовой повязки).
Киевляне выглядели куда менее боевито и только первые четверть часа провели в равной борьбе.
Гол, забитый гостями в свойственной им манере (безупречно поданный Веремеевым угловой и грамотные действия замыкавшего двухходовку Баля), лишь подлил масла в огонь. Тбилисцы резко активизировались, и защитникам киевлян стало все труднее сдерживать нараставший натиск.
Участились нарушения, поначалу мелкие, а затем и более серьезные. Чемпион все реже и реже угрожал воротам.
Осадок остался от судейства Чиненова, явно не соответствовавшего уровню и накалу матча. Иные решение арбитра рождали недоумение не только на трибунах, но и на поле.
А победители понравились не только землякам. Присутствовавшие на игре руководители французской «Бастии» высказались так: «Мы знали, что наш будущий соперник силен, но не думали, что в такой степени».
Г. Акопов.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 13 октября 1981 года:

თბილისელები ამარცხებენ ლიდერს.
თბილისი. ვ.ი. ლენინის სახელობის “დინამოს” სტადიონი. 11 ოქტომბერი.
“დინამო” (თბილისი) – “დინამო” (კიევი) 3:1 (1:1).
თბილისი: გაბელია, ხიზანიშვილი, ჩივაძე, ხინჩაგაშვილი, მუჯირი, დარასელია, სვანაძე (თავაძე), სულაქველიძე, გუცაევი, ჟვანია (კაკილაშვილი), შენგელია.
კიევი: მიხაილოვი, კონკოვი, სოროკალეტი, ჟურავლიოვი, ბესონოვი, ლოზნისკი, ბურიაკი (დუმანსკი), ხლუსი, ბალი, ვერემეევი (ევტუშენკო), ბლოხინი.
მსაჯი: ო. ჩინენოვი (მოსკოვი).
მაყურებელი – 58.000.
ისეთი მნიშვნელობის მატჩი, როგორიც გუშინწინ შედგა ჩვენს სტადიონზე, სულ ორი–სამია ხოლმე მთელი სეზონის განმავლობაში. ჩემპიონატის ელიტის წარმომადგენელთა შეხვედრა მუდამ გარკვეული ეტაპობრივი მნიშვნელობისაა ხოლმე, ამას გარდა, როცა მინდორზე ერთდროულად გამოდის უმაღლესი კლასის ფეხბურთელთა ასეთი დიდი რაოდენობა, როცა საქმე ეხება ამ კვალიფიკაციის გუნდებს შორის პრიორიტეტის მოპოვებას, თუნდაც მარტო ერთ რომელიმე გარკვეულ მატჩში, ფიქრიც კი არ შეიძლება რაიმე სპორტულ დანდობაზე. პრესტიჟის შესანარჩუნებლად, საკუთარი სიძლიერის დასამტკიცებლად მოპირდაპირე მხარეები მაქსიმალურად აკეთებენ ყველაფერს, რაც კი შეუძლიათ, და ზოგჯერ – ცოტა მეტსაც კი.
მას შემდეგ, რაც კიევის “დინამო” ეს უკვე 20 წელზე მეტია საბჭოთ ფეხბურთის ლიდერი გახდა, მან საგრძნობლად “ამოქაჩა” თავისი უარყოფითი ბალანსი თბილისის თანაკლუბელებთან შეხვედრებში, მინიმუმამდე დაიყვანა განსხვავება და ახლა ყოველი მატჩის შედეგს განუზომლად დიდი მნიშვნელობა ენიჭება იმ თვალსაზრისით, თუ ვინ დაწინაურდება ამ ორი გუნდის საინტერესო “მინი–ტურნირებში”. გუშინწინ, როგორც იცით, თბილისელებმა გაიმარჯვეს და ახლა კიეველებს 2 მოგებით უსწრებენ.
იყო თუ არა რამე კომპრომისი ერთ–ერთი რომელიმე მხარის მხრივ ამ მეტად საყურადღებო, მნიშვნელოვან, ძალზე შინაარსიან და დაძაბულ მატჩში ძველ მეტოქეთა შორის?
არავითარი. იოტის ოდენიც კი. ისე, როგორც 11 ოქტომბერს იბრძოლეს ერთმანეთთან თბილისისა და კიევის დინამოელებმა, იბრძვიან მარტოოდენ ფინალურ, პრინციპულ მატჩებში, სადაც უკიდურესად საპატიო პრიზის მოპოვების საქმე წყდება ხოლმე. ასეთი თამაში დიდი ხანია არ გვინახავს, ევროპული თასის ორმა მფლობელმა – ძველმაც და ახალმაც – მთელი თავისი მდიდარი შესაძლებლობანი გამოავლინა, თანამედროვე ფეხბურთის უმაღლესი კლასი აჩვენა და თუ მაყურებელს გულში ცოტაოდენი ხინჯი დარჩა მინდორზე მომხდარი ინციდენტების გამო, ეს უპირველეს ყოვლისა მსაჯის ბრალია, მაგრამ ამაზე – ქვემოთ.
მატჩის პირველი 10–15 წუთი კიეველებმა გარკვეული უპირატესობით ითამაშეს. აქ იყო ყველაფერი, რითაც ეს პირველხარისხოვანი, მეტად საინტერესო გუნდი გამოირჩევა: უდიდესი მობილურობა, ბრძოლისუნარიანობა, განუწყვეტელი, სინქრონული მოძრაობა მთელს მინდორზე, შემუშავებული, “ნარეპეტიციევი” ბურთის გათამაშებაც და სწრაფი, იქვე შეთხზული იმპროვიზაციებიც, გულდასმით კოორდინირებული დაცვაც და მეტად აგრესიული შეტევებიც.
ერთი სიტყვით, ეს იყო კიევის “დინამო” ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით.
საყურადღებოა, რომ სწორედ ამ პერიოდში მიაღწიეს წარმატებას სტუმრებმა. გაბელიამ ზედიზედ მოიგერია რამდენიმე ძნელი ბურთი, მე–11 წუთზე კი ვერემეევმა მარჯვენა ფლანგიდან მოაწოდა კუთხური, გაბელია არ გამოვიდა წინ, ვერც მცველებმა ითამაშეს ისე, როგორც საჭიროა და ბალმა 5–6 მეტრის მანძილიდან თავით ზუსტად გაგზავნა ბურთი ბადეში – 1:0.
ეს, თითქოს, სიგნალი იყო: თბილისელებმა მაშინვე, დაუყოვნებლივ მოუმატეს თამაშს, გააძლიერეს ტემპი და კიეველთა შეტევისა და დაცვის მონაცვლეობა სულ მალე შეიცვალა დაცვის იძულებითი პრიორიტეტის თვალსაზრისით. მასპინძლებმა რამდენიმე სახიფათო იერიში წარმართეს, განსაკუთრებით ეფექტური იყო ხიზანიშვილისა და შენგელიას კომბინაცია, რომლის შემდეგ ბურთი სულ ოდნავ აცდა მიზანს.
ანგარიში გათანაბრდა მე–18 წუთზე. სტუმრების მცველებმა თავიანთ საჯარიმო მოედანზე აშკარად აკრძალული ხერხით წააქციეს ჟვანია. მსაჯმა პენალტის წერტილისკენ აჩვენა და შენგელიამაც ზუსტად დაარტყა – 1:1.
კიეველი ფეხბურთელები შესვენების შემდეგაც ყოველ შესაძლებელ ვითარებაში ცდილობდნენ თამაშის გააქტიურებას. უსაქმოდ არ დარჩენილა მეკარე გაბელია, ხიზანიშვილს, ჩივაძეს, ხინჩაგაშვილს და მუჯირს სრული ძალით დასჭირდათ ბრძოლა (განსაკუთრებით აღსანიშნავია ჩივაძე). დარასელიას, სვანაძეს და სულაქველიძეს მთელ მინდორზე უხდებოდათ თამაში, დაცვის დახმარებაც და თავდასხმის მიშველიებაც, ხოლო გუცაევი, შენგელია, ჟვანია, შემდგომში კი – კაკილაშვილი, მრავალპლანიან მუშობას ეწეოდნენ შეტევის ავანპოსტზე, მაგრამ საერთო უპირატესობა, ინიციატივა, თამაშის სადავეები მეორე ტაიმში, უდავოდ, თბილისის “დინამოს” ეპყრა ხელთ. კიეველებს აშკარად უჭირდათ მეტოქის იერიშების მოგერიება. ასეთი სიმძიმე, ჩვენი აზრით, ლიდერს კარგა ხანია არ გადაუტანია.
თუმცა, გადაიტანა კი? დროდადრო მთელი თამაში სტუმრების კართან მიმდინარეობდა.
მცველებს ზოგჯერ საჯარიმო მოედნიდანაც კი უჭირდათ ბურთის გამოტანა, მაგრამ 78–ე წუთზე გუცაევისა და კაკილაშვილის სწრაფი, კარგად მოფიქრებული კომბინაციის წინაშე უძლური აღმოჩნდნენ ყველანი, მათ შორის მეკარე მიხაილოვიც: წამში გათამაშებული ბურთი ოსტატურად გაიტანა კაკილაშვილმა – 2:1.
მატჩის დამთავრებას 12 წუთი აკლდა. ამ 12 წუთში კიდევ ბევრი რამ შეეძლო გადაეწყვიტა როგორც ერთ, ისე მეორე გუნდს, ცდა არც ერთ მხარეს არ დაუკლია, ბრძოლის სიმწვავემ აპოგეას მიაღწია და საქმე საბოლოოდ იმით დამთავრდა, რომ კიეველებმა მატჩის ბოლო წუთზე აკრძალული ილეთით წააქციეს შენგელია საკუთრ საჯარიმო მოედანზე. კვლავ პენალტი!
პრაქტიკულად ყველაფერი მოთავებული იყო – თბილისის “დინამოს” მატჩი უკვე მოგებული ჰქონდა, საკითხი მხოლოდ ანგარიშს ეხებოდა – 2:1 თუ 3:1 (ცნობისათვის შეგახსენებთ, რომ 2–ბურთიანი სხვაობით თბილისელებს კიევის “დინამოსთვის” არ მოუგიათ 1969 წლის შემდეგ), რა თქმა უნდა, ჯობდა 3:1 – ამიტომ შენგელიამ ეს პენალტიც გაიტანა, დამაჯერებელი ანგარიშის საქმეც გაანაღდა და მიმდინარე ჩემპიონატის საუკეთესო ბომბარდირის პრიზის მოპოვების შანსიც გაიუმჯობესა.
ვიმეორებ, მატჩი იყო უკიდურესად დაძაბული, ძალზე საინტერესო, შინაარსიანი და გაიმარჯვა მან, ვინც უკეთ ითამაშა.
ახლა ორიოდე სიტყვა მსაჯობაზე. ო. ჩინენოვი გამოცდილი არბიტრია, კარგად იცოდა რა დიდმნიშვნელოვან მატჩს ჰკიდებდა ხელს, ამიტომ მით უფრო გასაოცარია ის სისტემატური უხეში შეცდომები, რომლებიც დაუშვა ამ დღეს. ახლა საერთაშორისო ფეხბურთში გადაჭრით ებრძვიან უხეშობას, განსაკუთრებით განზრახ ჩადენილ უხეშობას, უნებისყოფობისა და ლიბერალობისათვის არაერთი მსაჯი დაისაჯა, ო. ჩინენოვი კი გულდამშვიდებით, აუღელვებლად უცქერდა წესრიგის იმ დარღვევებს, რაც მინდორზე ხდებოდა. ეტყობა, მას “დაავიწყდა”, რომ ჯიბეში ედო ყვითელი ბარათი, რომელიც აუცილებლად სჭირდებოდა მინდორზე წესრიგის დასაცავად და მატჩის ნორმალურ ვითარებაში ჩასატარებლად. ასეთი ანბანური ამბავი ჩინენოვის კატეგორიის მსაჯმა კარგად უნდა იცოდეს. ამიტომ, სწორად მოიქცა მსაჯთა გამსინჯავი კომისია, როცა სათანადო ოქმით აღნიშნა მსაჯის უუნარობა და მიუტევებელი შეცდომები.
ბ. ქორქია.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 13 октября 1981 года:

КОГДА ТБИЛИСЦЫ В УДАРЕ.
Излишне, наверно, говорить о том, какой интерес в Тбилиси вызвал матч старых соперников – динамовцев столицы Грузии и Украины в очередном матче на первенство страны по футболу. Обе команды прекрасно выступают в этом турнире и на международной арене, являются главными поставщиками игроков в сборную СССР. А то обстоятельство, что тбилисцы в первом круге проиграли в Киеве, послужило им дополнительным стимулом в матче на своем поле.
Однако в первые минуты на поле шла примерно равная борьба. Запомнился лишь Шенгелия, который хорошо вышел на фланговую передачу, но пробил мимо ворот. А на 11-й минуте счет был открыт. Буряк мастерски навесил мяч с угловой отметки, и Баль переправил его в ворота – 1:0. Почувствовав угрозу поражения, хозяева поля резко увеличили темп и захватили инициативу. Через семь минут киевляне сбивают в штрафной площадке Жвания, и лучший бомбардир тбилисцев Шенгелия четко реализует пенальти – 1:1. Теперь уже преимущество тбилисцев становится все более ощутимым. Атаки их следуют одна за другой. Особенно это стало заметно во втором тайме, когда полузащита хозяев поля стала полностью доминировать в середине поля и без устали питать своих форвардов точными передачами. Вперед пошли и защитники. Чивадзе, Хизанишвили, Муджири беспрестанными рейдами расшатали оборону киевлян. На 25-й минуте один на один с Михайловым вышел Какилашвили, который заменил Жвания, но вратарь парировал его удар. Однако через четыре минуты он уже был бессилен спасти команду. Точный пас Гуцаева – и тот же Какилашвили вторично заставил киевлян начать игру с центра.
А на последней минуте матча гости вторично были наказаны одиннадцатиметровым ударом, когда сбили в штрафной Шенгелия. И вновь удар пострадавшего точен – 3:1. Тбилисцы одержали уверенную победу в борьбе за призовое место.
Они выступали в следующем составе: Габелия, Хизанишвили, Чивадзе, Хинчагашвили, Муджири, Дараселия, Сванадзе (Тавадзе), Сулаквелидзе, Гуцаев, Жвания (Какилашвили), Шенгелия.

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от 13 октября 1981 года:

ДВА ОЧКА В АКТИВЕ.
Центральной в прошедшем туре чемпионата страны по футболу была игра в Тбилиси между одноклубниками столиц Грузии и Украины. Киевляне, как известно, единоличные лидеры нынешнего первенства. На второе место претендует московский «Спартак». А вот за третье – борьба еще впереди. Среди главных соискателей бронзовых наград – тбилисские и московские динамовцы, а также автозаводцы столицы. Каждый матч для них имеет решающее значение. Чем был интересен прошедший поединок в Тбилиси? В первую очередь тем, что встретились ведущие советские клубы, успешно выступающие в международных турнирах. И кроме того, матч для тбилисцев носил принципиальный характер, т. к. встречу первого круга в Киеве грузинские футболисты проиграли и, несомненно, жаждали взять реванш. Игра получилась. Стремительные атаки хозяев поля не раз ставили в тупик лидера. Киевляне нервничали, играли излишне резко.
Первый мяч забили гости. Неудачно на выходе сыграл Габелия, и Баль головой открыл счет. Через несколько минут киевляне нарушили правила в своей штрафной площадке. Сбили Жвания. Пенальти реализует Шенгелия – 1:1.
Во втором тайме игра стала еще интереснее, быстрее. Гол, как говорится, назревал. И вот после штрафного удара, пробитого Гуцаевым, мяч попадает к Какилашвили (он заменил получившего травму Жвания). Точный удар полузащитника, и счет становится 2:1. Тбилисцы продолжали атаковать. За несколько секунд до финальной сирены киевляне вновь нарушают правила игры в своей штрафной площадке. Пенальти вновь пробивает Шенгелия. Гол. 18-й по счету. Теперь бомбардир из Тбилиси на три мяча уступает спартаковцу из Москвы Ю.Гаврилову, в активе которого 21 мяч. Ну, а тбилисцы после этой встречи набрали 37 очков и продолжают занимать третью строчку в турнирной таблице.
А.Мурадели.

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от 12 октября 1981 года:

«ДИНАМО» (ТБИЛИСИ) — «ДИНАМО» (КИЕВ) — 3:1.
Футболисты тбилисского «Динамо» подарили вчера зрителям интересный, захватывающий, полный игрового драматизма поединок. И бесспорными соучастники в нём были их киевские одноклубниками.
Обменявшись на первых же минутах «любезностями» у ворот, команды вскоре определили свои тактические замыслы. Гости атаковали, используя в полной мере скоростные качества игроков задней линии. Против ожидания несколько в тени держался лидер киевского нападения Олег Блохин, а на ударные позиции чаще остальных выходил молодой и напористый Хлус. Несколько раз Габелия приходилось демонстрировать все свое умение, чтобы ликвидировать опасные ситуации в собственной штрафной. Однако на 11-й минуте игры вратарь тбилисцев гол всё же пропустил. Случилось это после розыгрыша углового. Веремеев подал мяч справа в своей «фирменной» манере – резко, по крутой траектории, и набежавший Баль, опередив всех, и Габелия в том числе, эффектно переправил его головой в сетку – 1:0.
Хозяева поля неудача в дебюте однако не смутила. Они продолжали вести планомерное наступление широким фронтом, с применением разнообразных комбинационных средств. Сулаквелидзе и Чивадзе «вспарывали» периодически оборону соперников продольными и диагональными пасами, в основном направленными за спину защитников киевлян, на ход партнёрам. На флангах активно, как обычно, действовал Гуцаев, которому к тому же оказывали большую помощь попеременно то Дараселия, то Сванадзе. В центре энергично, самоотверженно, упорно, раз за разом искали пути к заветной цели Жвания с Шенгелия. В итоге ответный гол не заставил себя ждать. На 18-й минуте встречи гости грубо сыграли в своей штрафной площадке и «одиннадцатиметровый» реализовал Шенгелия.
До перерыва тбилисцы имели немало возможностей для взятия ворот Михайлова (голкипера киевского клуба), но были не точны в концовках атак. Киевляне учли сильные стороны хозяев и плотнее стали опекать соперников, порой переходя границы дозволенного. В результате такой игры «на грани фола» травмирован был Жвания и его заменил Какилашвили. Излишняя резкость, конечно же, не сделала чести лидерам первенства и обеднила общее впечатление от матча.
Второй тайм прошёл в том же тактическом ключе, но при ещё более возросших скоростях. На 78-й минуте точная крученая передача Гуцаева «нашла» в гуще сбежавшихся в штрафную гостей футболистов готового к удару Какилашвили, и тот своего шанса отличиться, после длительного перерыва, вызванного травмой, не упустил – 2:1. Украинская команда усилиями главным образом Блохина, Хлуса и Бессонова пыталась как-то выправить создавшееся положение, но остановить вконец разыгравшихся тбилиссцев было выше их сил. Второй пенальти, назначенный в ворота киевлян под самый занавес встречи, выглядел поэтому не только вполне обоснованным, но и, если хотите, неизбежным. В очередной раз рывок в штрафную предпринял Шенгелия. Скоростному маневру форварда, однако, не суждено было состояться – его сбили. Сам пострадавший пробил метко, доводя счёт до 3:1, а забитым в первенстве мячам – до 18. Почти одновременно с третьим голом прозвучал финальный свисток арбитра, зафиксировавший второе в нынешнем чемпионате поражение футболистов из столицы Украины.
Победители выступали вчера в таком составе: Габелия, Хизанишвили, Чивадзе, Хинчагашвили, Муджири, Дараселия, Сванадзе (Тавадзе), Сулаквелидзе, Гуцаев, Жвания (Какилашвили), Шенгелия.