«Динамо» (Тбилиси) — «Зенит» (Ленинград) 1:0 (0:0)
Чемпионат СССР 1968 года. Класс «А». 1-я группа. Матч № 34.
22 октября 1968 года. 16-15. Тбилиси. Стадион «Динамо». Дождь, 16 градусов. 20000 зрителей.
Cудьи: В.Бабушкин, В.Зуев, О.Нырков (все — Москва).
«Динамо»: Урушадзе, Дзодзуашвили, Кантеладзе, Хурцилава, Цховребов, Петриашвили, Илиади, Г.Сичинава, Метревели (к), Гавашели, Месхи.
«Зенит»: Шаповаленко, Булавин, Наумов, Лохов, Юмакулов, Садырин, Поляков, Вьюн, Бурчалкин, Гончаров (Погосов, 77), Унанов.
Гол:
1:0 Гавашели — 67
ОТЧЕТЫ ПРЕССЫ:
Газета «Советский спорт» (Москва) от 24 октября 1968 года:
Гол родился на фланге.
«Динамо» (Тбилиси) — «Зенит» (Ленинград). 1:0 (0:0).
Тбилиси. Стадион «Динамо». 22 октября. Дождь. 16 градусов. 20 000 зрителей.
Судьи В. Бабушкин, В.Зуев, О. Нырков (все — Москва).
«Динамо»: Урушадзе, Дзодзуашвили, Кантеладзе, Хурцилава, Цховребов, Петриашвили, Илиади, Сичинава, Метревели, Гавашели, Месхи.
«Зенит»: Шаповаленко, Булавин, Наумов, Лохов, Юмакулов, Садырин, Поляков, Вьюн, Бурчалкин, Гончаров (Погосов, 77), Унанов.
Гол: Гавашели (67).
Дублеры — 2:5. Голы — Г. Нодия, Кикава — у «Динамо»; Стрепетов (два), Попов, Погосов, Петров — у «Зенита».
Говорят, что тбилисцы не любят играть в дождь, на мокром поле. Смею утверждать: точно так же не любят скользкого поля и ленинградцы. Но приноравливаться к сложным погодным условиям зенитовцы умеют. И в этом можно было убедился, наблюдая за ними в матче с тбилисцами.
Играли они просто, как того требовала обстановка, без особых претензий на красоту. Они часто прибегали к длинным навесным передачам, стараясь выполнить их поточнее. Экономичностью игры гости выгодно отличались от хозяев.
Динамовцы действовали так, будто никаких поправок на дождь не сделали. А он, дождь, выпятил недостатки, характерные для игры динамовцев на финише чемпионата. И главный из них — медленное развитие атаки из-за лишних передач и передержек в середине поля. Мелкая игра на дальних подступах к воротам соперников, отнимающая много времени, сил и требующая особой аккуратности, стала в условиях мокрого поля просто бесцельной: территория захвачена, а остроты мало.
Тренер ленинградцев А. Фальян видел предыдущий матч тбилисцев с минским «Динамо» и не мог не заметить, что они учли печальный опыт последнего выступления в Москве и отказались от эксперимента с Хурцилавой в роли форварда. Не могло ускользнуть от внимания тренера и то, что не в пример московскому матчу отлично действовали оба ветерана — Метревели и Месхи. Вот почему их плотной персональной опеке было уделено особое внимание.
Всю первую половину игры защитники «Зенита» зорко стерегли ворота от фланговых атак хозяев поля. Правда, одна из них едва не закончилась печально для гостей. Хурцилава, редко, но довольно остро и, главное, своевременно вклинивавшийся в штрафную площадь «Зенита», во время одного из таких рейдов перехватил передачу с правого края и головой послал мяч в угол ворот. Шаповаленко в отличном броске спас команду.
В свою очередь, гости, у которых в атаки удачно подключались то Вьюн, то Садырин, то Юмакулов, не раз ставили в затруднительное положение вратаря и защиту динамовцев. Был даже момент, когда Вьюн, Садырин и Гончаров один за другим били по воротам, которые оставил Урушадзе, но защитники, стеной выросшие перед нападающими «Зенита», ликвидировали угрозу.
В матче против минчан два гола забил молодой Гавашели. И оба с подач Месхи. Забил после того, как левый крайний финтами и проходами вывел из равновесия опекунов, а потом расшатал и всю оборону минчан. Нечто подобное повторилось и в матче с «Зенитом». Большую часть времени Месхи, казалось бы без всяких надежд, упрямо пытался обыграть Булавина. Поначалу защитнику удавалось выигрывать эти поединки. Но вот с середины второго тайма он раз за разом стал проигрывать. Последовали ошибки. Одна из них и привела к голу, который забил Гавашели. Он сумел опередить защитников и вратаря в борьбе за мяч, поданный на ворота с левого фланга.
Н. ЧХАТАРАШВИЛИ, судья всесоюзной категории.
Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 24 октября 1968 года:
“ზენიტი” თავგამოდებით იბრძოდა.
თბილისი. “დინამოს” სტადიონი. 22 ოქტომბერი.
“დინამო” (თბილისი) — “ზენიტი” (ლენინგრადი) 1:0 (0:0).
“დინამო”: ურუშაძე, ძოძუაშვილი, კანთელაძე, ხურცილავა, ცხოვრებოვი, პეტრიაშვილი, ილიადი, სიჭინავა, მეტრეველი, გავაშელი, მესხი.
“ზენიტი”: შაპოვალენკო, ბულავინი, ნაუმოვი, ლოხოვი, იუმაკულოვი, სადირინი, პოლიაკოვი, ვიუნი, ბურჩალკინი, გონჩაროვი (პოღოსოვი), უნანოვი.
მსაჯი ვ. ბაბუშკინი (მოსკოვი).
დუბლიორები — 5:2 “ზენიტის” სასარგებლოდ.
რა თქმა უნდა, თბილისში 22 ოქტომბერს მინდორზე გამოსული “ზენიტი” აბსოლუტურად არ ჰგავდა იმ გუნდს, რომელმაც სულ რამდენიმე დღის წინ ძალზე სუსტად ითამაშა ერევანში და თითქმის უბრძოლველად განიცადა მარცხი დიდი ანგარიშით — 0:3. კიდევ მეტიც: შეიძლება ითქვას, რომ ტონი თამაშს ლენინგრადელებმა მისცეს. დაიწყო თუ არა მატჩი, გათამაშდა სწრაფი კომბინაცია, რომელიც საკმაოდ სახიფათო დარტყმით დაამთავრა ვიუნმა. გავიდა წუთი და სტუმრების ხელახალი იერიში ახალი სახიფათო მომენტით დამთავრდა, თუმცა გონჩაროვმა გადამწყვეტ მომენტში არაზუსტად ითამაშა.
სტუმრების ასეთ “განწყობილებას” სათანადო კონტრზომები ჭირდებოდა და დინამოელებმაც მაშინვე მიიღეს მათ მიერ შემოთავაზებული ტემპი. შეტევა “ზენიტის” კართან საკმაოდ გაძლიერებული ძალებით, ნახევარმცველთა აქტიური მონაწილეობით მიმდინარეობდა, მაგრამ საკმარისი გახდა დაწოლის ოდნავი მოდუნება, რომ ლენინგრადელთა თავდამსხმელები წამსვე გამოჩნდნენ “დინამოს” საჯარიმო მოედანზე, ამასთან ურუშაძეს ჯერ ერთობ სახიფათო ბურთის აღება მოუხდა ვიუნისგან, შემდეგ კი სადირინმა სულ მცირე მანძილით ააცილა თავისი დარტყმა კარს.
ასეთ ორმხრივ, ძალზე სახიფათო შეტევებში მიმდინარეობდა მთელი ტაიმი. მიუხედავად არახელსაყრელი ამინდისა (განუწყვეტლივ წვიმდა და მიწა სველი იყო), ტემპი არ შენელებულა. საერთო უპირატესობა, მართალია, დინამოელთა მხარეს იყო, მაგრამ საგოლე მომენტებს არც “ზენიტი” ქმნიდა ნაკლებს. მაგალითად, 37-ე წუთზე მასპინძლები სასწაულებრივ გადაურჩნენ მარცხს. ურუშაძემ გაჭირვებით მოიგერია კუთხურიდან მოწოდებული ბურთი, რომელიც ზედიზედ სამჯერ იქნა ძლიერი დარტყმებით გაგზავნილი კარისკენ, იქ, სადაც “დინამოს” მთელი დაცვა იყო თავმოყრილი ზედ კარის ხაზზე.
ერთი სიტყვით, “ზენიტი” ძალების სრული მობილიზებით იბრძოდა და იოლ გამარჯვებაზე ფიქრიც კი ზედმეტი იყო.
თბილისელებს უკიდურესად საჭირო 2 ქულა მოუტანა ერთადერთმა გოლმა, რომელიც გუნდის ყველაზე შედეგიანმა თავდამსხმელმა გავაშელმა გაიტანა 66-ე წუთზე. ცხოვრებოვის მიერ მოწოდებული ბურთი მან მიიღო ლენინგრადელთა საჯარიმო მოედნის ცენტრში, კარის უშუალო სიახლოვეს. მისი დარტყმა გადამწყვეტი აღმოჩნდა — 1:0.
რ. ქორიძე.