Газета «Советский спорт» (Москва) от 20 июля 1983 года:

«Шахтер» — «Динамо» (Тбилиси) — 6:3.
«Шахтер» (Донецк) — «Динамо» (Тбилиси). 6:3 (3:2). Донецк. Центральный стадион «Шахтер». 18 июля. Ясно. 33 градуса. 37 180 зрителей.
Судьи А. Кадетов, А. Родин, В. Демихов (все — Москва).
«Шахтер»: Елинскас, Варнавский, Сопко, Пархоменко, Пьяных (Акименко, 79), Рудаков, Ященко, Соколовский, Морозов, Юрченко (Раденко, 63), Грачев.
«Динамо»: Куция, Данелия, Чивадзе, Дочия, Какилашвили, Джохадзе (Бараташвили, 61) Сванадзе, Сулаквелидзе, Гурули, Цаава, Шенгелия (Жоржикашвили, 46).
Голы: Ященко (14, 89), Гурули (23), Цаава (40). Пархоменко (43), Соколовский (45, 85. с пенальти), Грачев (72), Чивадзе (83, с пенальти).
Дублеры — 2:1. Голы: у «Шахтера» — Акименко (2); у «Динамо» — Бараташвили.
«Шахтер» начал игру в непривычной для себя манере, предоставив инициативу гостям. Более получаса на поле доминировали тбилисцы Цаава был выдвинут вперед на помощь своим форвардам Шенгелия и Гурули. Прекрасно поддерживал атаки Сулаквелидзе. Атакуя пятью-шестью игроками, динамовцы оставляли впечатление неотвратимо надвигающейся лавины.
На гол горняков, забитый в быстрой контратаке, тбилисцы ответили усилением штурма, и легкий, техничный новобранец команды Гурули вскоре сравнял счет. Не берусь сказать, как сложилась бы игра и каким был бы ее исход, не будь в конце тайма уязвлено самолюбие «Шахтера». В безобидной ситуаций Цааве удалось перехватить поперечную передачу соперников, вслед за этим он обыграл центрального защитника Рудакова и вывел «Динамо» вперед.
«Шахтер» после этого словно пробудился. Мощно заиграла средняя линия во главе с капитаном Соколовским, оживились форварды, все чаще в нападение стали выдвигаться и защитники. Оборона «Динамо», напоминающая ныне как бы недостроенную крепость, не смогла долго выдержать массированный натиск. На исходе тайма мощный дальний удар удается Пархоменко, а затем Соколовский, использовав фланговый прострел, делает счет 3:2.
После перерыва «Шахтер» уже был хозяином положения. Отлично вписался в игру Раденко, оказавший немалую помощь в конструировании атак горняков. Тбилисцы выглядели уставшими, они пытались подержать мяч, перевести игру в спокойное русло. После гола, забитого Грачевым (к успеху привела трехходовка при розыгрыше свободного удара), гости заметно сникли. Они, правда, оживились, реализовав пенальти в ворота горняков. Но ненадолго. Ответный пенальти окончательно подкосил гостей, и незадолго до финального свистка тбилисцы позволили соперникам еще раз великолепно разыграть «стандартное положение».
П. Пономаренко, заслуженный тренер УССР.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 20 июля 1983 года:

ვერავინ დადგება განზე…
დონეცკი. ცენტრალური სტადიონი. 18 ივლისი.
”შახტიორი” (დონეცკი) – ”დინამო” (თბილისი) 6:3 (3:2).
”შახტიორი”: ელინსკისი, ვარნავსკი, სოპკო, პარხომენკო, რუდაკოვი, იაშჩენკო, სოკოლოვსკი, მოროზოვი, პიანიხი (აკიმენკო), იურჩენკო (რადენკო), გრაჩოვი.
”დინამო”: კუცია, დანელია, ჩივაძე, დოჩია, კაკილაშვილი, ჯოხაძე (ბარათაშვილი), სვანაძე, სულაქველიძე, გურული, ცაავა, შენგელია (ჟორჟიკაშვილი).
მსაჯი: ა. კადეტოვი (მოსკოვი).
ამ მატჩის რადიო და ტელერეპორტაჟი მკითხველმა უკვე მოისმინა და ნახა. იცის შეხვედრის ანგარიშიცა და გატანილი გოლების ავტორებიც: მე-14 წ. — იაშჩენკო, 23-ე — გურული, მე-40 — ცაავა, 43-ე — პარხომენკო, 45 — სოკოლოვსკი, 72-ე — გრაჩოვი, 63-ე ჩივაძე (პენალტით), 85-ე სოკოლოვსკი (პენალტით) და 89-ე — იაშჩენკო.
წლევანდელ სეზონში თბილისის ”დინამოს” ქომაგი ისეა განწყობილი, რომ გუნდის ნებისმიერ მარცხს მშვიდად თუ არა, ერთგვარი თავშეკავებით მაინც ხვდება. ეს მოთმინება თუ სულგრძელობა უკეთესი მომავლის იმედით არის განპირობებული. ასეთი იმედის საფუძველი მართლაც არის და საილუსტრაციოდ თუნდაც უკანასკნელი მატჩის ზოგი ეპიზოდი თუ მონაკვეთიც იკმარებდა. სამწუხაროდ, მხოლოდ ზოგი…
კიდევ ერთხელ გავიმეორებ, რომ ისევე როგორც ნებისმიერ გუნდს, თბილისის ”დინამოსაც” უთუოდ აქვს დამარცხების უფლება, მაგრამ მარცხიც არის და მარცხიც. თვით სულ ბოლო ადგილებისთვის განწირულ გუნდსაც კი შეუძლია რომელიც გნებავთ მატჩი ითამაშოს ისე, რომ 3-4 ბურთზე მეტი არ გაუშვას. 6 გოლის მიღება ერთ მატჩში კოლექტივის უნებისყოფობაზე უფრო ლაპარაკობს, ვიდრე მის უუნარობაზე. დღეს როცა ჩვენი აზრით საფუძველი უნდა ეყრებოდეს და ალბათ ეყრება კიდეც მომავალ, ძლიერ გუნდს, მის არც ერთ წევრს უფლება არა აქვს მკლავებჩამოყრილი შესცქეროდეს, როგორ გადის მის კარში მეოთხე, მეხუთე, მეექვსე გოლი… განა შეხსენება უნდა იმას, რომ ყოველი მორიგი გოლი თბილისელთა კარში, კიდევ ერთი ზედმეტი ტკივილია ქართველი გულშემატკივრისთვის?
თქმა არ უნდა, ეს საყვედურები უფრო ნახევარმცველებს, მეკარესა და განსაკუთრებით მცველებს ეხება, მაგრამ ფეხბურთი გუნდური თამაშია და მარცხის სიმწარე იქნება, შეცდომებით ჩატარებული შეხვედრა თუ კრიტიკა, ყველამ თანაბრად უნდა გაინაწილოს. რა მტკიცება უნდა იმას, რომ როცა ფორვარდები ცუდად თამაშობენ, უჭირთ ნახევარმცველებს, ნახევარმცველთა სუსტი თამაში უარყოფითად მოქმედებს მცველებზე და ასე შემდეგ. სავსებით ბუნებრივია ისიც, რომ მცველთა ქაოტური თამაში ანერვიულებს მეკარეს და პირიქით — მეკარის შეცდომები თავისთავად განაპირობებს მცველთა შეცდომებს. ასე რომ, ”დინამოს” წარუმატებლობათა ახსნა ერთი რომელიმე რგოლის ან ფეხბურთელის სუსტი თამაშით სწორი არ იქნებოდა. თბილისის ”დინამოს” ვერც ერთი ფეხბურთელი, ვერც ერთი მწვრთნელი ვერ დარჩება განზე, როცა ჩრდილი მთელ გუნდს ადგება.
ი. ბერიაშვილი.