Газета «Советский спорт» (Москва) от 7 июля 1971 года:

«ДИНАМО» (КИЕВ) — «ДИНАМО» (ТБИЛИСИ) — 1:1.
«Динамо» (Киев) — «Динамо» (Тбилиси). 1:1 (0:0).
Киев. Центральный стадион. 60000 зрителей. 5 июля. Временами мелкий дождь. 20 градусов.
Судьи В. Руднев, Н. Шумунов, О. Нырков (все — Москва).
«Динамо» (Киев): Рудаков, Доценко, Соснихин, Матвиенко, Решко, Трошкин, Боговик (Веремеев, 66), Пузач, Колотов, Медвидь (Бышовец, 76), Хмельницкий.
«Динамо» (Тбилиси): Урушадзе, Дзодзуашвили, Челидзе, Хурцилава, Эбралидзе, Петриашвили, Гавашели, Мачаидзе, Кипиани, Г. Нодия (Кутивадзе, 74), Л. Нодия (Метревели, 46).
Голы: Хмельницкий (78), Мачаидзе (90).
Дублеры — 2:0. Голы: Мукомелов, Суанов.
Неприятно писать об этом матче, а смотреть его было еще неприятнее… Играли обе команды откровенно плохо. Но речь пойдет об ином — о коллективной недисциплинированности динамовцев Тбилиси. Когда до конца матча оставалось минут десять, во время одной из атак киевлян (во втором тайме их территориальное преимущество было несомненным) тбилисский защитник на подступах к воротам нарушил правила. Судья назначил штрафной удар. Игроки «облюбовали» себе места в штрафной площади тбилисцев. Раздался свисток, за ним последовала подача на ворота и удар, в результате которого мяч оказался в сетке. Все — от подачи штрафного до момента, когда мяч рикошетом от Хмельницкого влетел в ворота гостей — заняло какое-то мгновение. Недвусмысленным жестом арбитр В. Руднев зафиксировал гол, предложив тбилисцам начать игру с центра. И вот тут-то все и началось…
Плотным кольцом сгрудившись вокруг судьи, гости весьма темпераментно принялись доказывать ему, что мяч был забит неправильно, из положения «вне игры», ссылаясь при этом на то, что судья на линии О. Нырков якобы зафиксировал офсайд поднятием флага. Игра прервалась на несколько минут.
Тбилисцы, не добившись от судьи отмены решения, нестройной толпой направились к выходу с поля, всем своим видом демонстрируя решимость прервать встречу.
Окончательный срыв матча предотвратил старший тренер команды Г.Качалин, встретивший своих игроков у кромки поля и решительно приказавший им вернуться.
Как это ни странно, главным заводилой в инциденте был игрок сборной страны Хурцилава. Вместо того чтобы воздействовать своим капитанским авторитетом на не в меру распалившихся партнеров, он митинговал чуть ли не активнее всех. Итак, матч все же возобновился. И тут вновь «отличился» Хурцилава. В то время как его партнеры в своем законном стремлении уйти от поражения усилили активность и развили сильное (но в рамках правил) давление на ворота хозяев поля, капитан тбилисцев шел, что называется, напролом, не щадя ни чужих ног, ни собственной репутации. На последней минуте игры, воспользовавшись замешательством защиты хозяев, Мачаидзе прошел с мячом прямо к их воротам и с двухметрового расстояния забил ответный мяч.
После игры я зашел в судейскую комнату и участвовал в качестве немого свидетеля в «послесловии к матчу». Два обстоятельства меня поразили. Заполняя протокол, арбитр в графе «нарушение» сделал прочерк, отказавшись, таким образом, от оценки беспрецедентного поведения игроков тбилисского «Динамо» и особенно главного нарушителя — Хурцилавы. Удивило и поведение старшего тренера гостей, выставившего большинству игроков, и Хурцилаве в том числе, отличные оценки.
Г. БОРИСОВ. (Наш корр.).

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 7 июля 1971 года:

მაჩაიძემ ბოლომდე იბრძოლა…
კიევი. ცენტრალური სტადიონი. 5 ივლისი.
“დინამო” (კიევი) — “დინამო” (თბილის) — 1:1 (0:0).
კიევი: რუდაკოვი, დოცენკო, სოსნიხინი, მატვიენკო, რეშკო, ტროშკინი, ბოგოვიკი (ვერებუევი), პუზაჩი, კოლოტოვი, მედვიდი (მიშოვეცი), ხმელნიცკი.
თბილისი: ურუშაძე, ძოძუაშვილი, ჭელიძე, ხურცილავა, ებრალიძე, პეტრიაშვილი, გავაშელი, მაჩაიძე, ყიფიანი, გ. ნოდია (კუტივაძე), ლ. ნოდია (მეტრეველი).
მსაჯი: ვ. რუდნევი (მოსკოვი).
დუბლიორები — 2:0 კიეველთა სასარგებლოდ.
… ბურთმა, რომელიც კიეველმა ხმელნიცკიმ გაიტანა თბილისის “დინამოს” კარში 78-ე წუთზე, ხანგრძლივი დავა გამოიწვია მინდორზე. თვით მსაჯი — ვ. რუდნევი ყოყმანობდა, არ იყო მტკიცედ დაჯერებული საკუთარ გადაწყვეტილებაში და თბილისელი ფეხბურთელების აქტიური პროტესტის შემდეგ გვერდითი მსაჯისკენ გაემართა საკონსულტაციოდ. გოლი მან მაინც ჩათვალა.
სიტუაცია ამ მომენტში ძალზე რთული იყო და თამაშგარე მდგომარეობის ზუსტად გარკვევას გამოცდილი მსაჯის დაკვირვებული თვალი სჭირდებოდა, ხოლო ჩვენ ტელეეკრანზე გოლის გამეორებისას შევამჩნიეთ, რომ ხმელნიცკის წინ, შორეულ ძელთან, იმყოფებოდა მხოლოდ ერთი მცველი, მაგრამ ურუშაძე წინ იყო გასული საჯარიმო მოედანზე. ფეხბურთის კოდექსი კი შავით თეთრზე მეტყველებს, რომ თამაშგარე მდგომარეობა არაა მაშინ, როცა ფეხბურთელს წინ ჰყავს სულ ცოტა 2 მოწინააღმდეგე. ამ შემთხვევაში ხმელნიცკის წინ არ იყო ეს 2 მოწინააღმდეგე.
ამ მომენტზე აქცენტს ვამახვილებთ იმიტომ, რომ ხმელნიცკის გოლს შეეძლო გადაეწყვიტა მატჩის ბედი. მანამდე ბურთი არ გასულა არც ერთ კარში, თუმცა პირველივე წუთებიდან მოყოლებული მინდორზე მიმდინარეობდა შეუპოვარი, უკიდურესად დაძაბული ბრძოლა. თამაში სულ ახალი დაწყებული იყო, როცა კიეველები რაღაც იღბლად გადაურჩნენ გოლს, შემდეგ კი თვითვე დაკარგეს ანგარიშის გახსნის საუკეთესო შესაძლებლობა.
მცირე ტერიტორიული უპირატესობა, რომელიც მასპინძლებს პირველ ტაიმში ჰქონდათ, შესვენების შემდეგ, დაახლოებით, 20-25 წუთის მანძილზე, განუწყვეტელ შტურმად იქცა. რამდენიმე თითქმის უიმედო ბურთისგან გადაარჩინა სტუმრები ურუშაძემ, წამით არ ჰქონდათ მოსვენება მცველებს, ნახევარმცველთა დასახმარებლად სისტემატურად უხდებოდათ მინდვრის სიღრმეში დახევა თავდამსხმელებს, რომლებიც ამ პერიოდში სრულიად მოკლებული იყვნენ თავიანთ ძირითად ფუნქციათა შესრულებას.
განსაკუთრებული აღნიშვნის ღირსად მიგვაჩნია ამ მატჩში მაჩაიძე. იგი იყო ერთადერთი, ვინც ბურთის ტარებისა და დრიბლინგის მეშვეობით აჩერებდა წინ თამაშს და სულის მოთქმის საშუალებას აძლევდა საკუთარ დაცვას, ამას გარდა, სწორედ მაჩაიძის რეიდები იყო ყველაზე სახიფათო და ძნელი მოსაგერიებელი მოპირდაპირე მცველთათვის.
მას შემდეგ, რაც ხმელნიცკიმ ზემოაღნიშნულ ვითარებაში შეძლო ბურთის გატანა თბილისელთა კარში, მატჩის ბედი თითქოს საბოლოოდ იქნა გადაწყვეტილი.
კიეველებს ხელიდან არ უნდა გაეშვათ გამარჯვება, მაგრამ თბილისელები არ შეურიგდნენ მარცხს, ბოლომდე იბრძოლეს და აქაც ყველაზე უფრო მაჩაიძემ გამოიჩინა თავი. მიმდინარეობდა შეხვედრის ბოლო წუთი. საფინალო სასტვენს სულ რაღაც წამები აკლდა, როცა მაჩაიძემ კიდევ ერთხელ შეასრულა თავისი რეიდი, გავიდა 2 მცველს შორის, დაასწრო კარიდან წინ გამოსულ რუდაკოვს და შორეულ დაბალ კუთხეში გაიტანა ბურთი — 1:1. მსაჯმა ვეღარც მოასწრო თამაშის განახლება ცენტრიდან.