Газета «Советский спорт» (Москва) от 31 мая 1980 года:

«ДИНАМО» (Тбилиси) — «ДИНАМО» (Киев) — 2:1.
«Динамо» (Тбилиси) — «Динамо» (Киев). 2:1 (0:1). Тбилиси. 30 мая. Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. Ясно. 24 градуса. 75 000 зрителей.
Судьи В. Липатов, В. Бутенко, Э. Шкловский (все — Москва).
«Динамо» (Тбилиси): Габелия, Костава, Чивадзе, Хинчагашвили, Г. Мачаидзе (Сулаквелидзе, 46), Дараселия, Чилая, Минашвили, Шенгелия, Кипиани, Челебадзе (Гуцаев, 80).
«Динамо» (Киев): Роменский, Коньков (Колотов, 24), Каплун, Журавлев, Демьяненко, Лозинский, Буряк, Бессонов, Евтушенко (Веремеев, 80), Блохин.
Голы: Евтушенко (33), Чивадзе (50), Дараселия (85).
Предупрежден Хапсалис.
Что цена матча очень высока, стало очевидно буквально с первых же его минут. И гости, и хозяева повели игру практически с двумя форвардами: у киевлян на переднем крае действовали Блохин и Евтушенко, у тбилисцев — Шенгелия и Челебадзе. На подступах к штрафной площади каждый из этой четверки попадал под плотную персональную опеку. Впрочем, гости не оставляли без внимания и других лидеров тбилисской команды, в частности Кипиани и Дараселия. И по мере того, как разворачивались события, становилось очевидно, что оборона у киевлян поставлена надежней и стройней. Даже после ухода травмированного Конькова стройности в действиях киевских защитников не убавилось. И все же обоим вратарям достается немало работы, чаще всего при перехвате прострельных передач.
Примерно с середины тайма гости прибавляют в активности и создают у ворот Габелия несколько острых моментов. После одного из них сильнейший удар отражает перекладина. Наконец проход по левому флангу Блохин завершает прострельной передачей низом во вратарскую площадку, Евтушенко мастерски подправляет мяч в ворота.
Если концовка первого тайма проходила при активности гостей, то после перерыва инициативой надолго завладевают тбилисцы. Оборона гостей, игравшая до этого без грубых ошибок, не выдерживает натиска. И это не замедлило сказаться на результате — Чивадзе сильнейшим ударом метров с 25 забивает ответный гол. Тут же Дараселия издали попадает в штангу, затем Лозинский выбивает мяч из пустых ворот…
Незадолго перед окончанием матча команды производят замены. Выход на поле после продолжительною перерыва Гуцаева еще больше обостряет ситуацию у ворот гостей. Именно после его прохода по левому флангу и мягкой передачи Дараселия забивает гол, принесший динамовцам Тбилиси победу в этом трудном поединке с достойным соперником.
Обладатели Кубка СССР продолжат борьбу за приз — они в восьмой раз выходят в финал.
Г. Акопов.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 31 мая 1980 года:

ჩვენი გუნდი ფინალშია!
გადამწყვეტ მატჩში – მერვედ.
თბილისი. ვ.ი.ლენინის სახელობის “დიწამოს” სტადიონი. 30 მაისი.
“დინამო” (თბილისი) – “დინამო” (კიევი) 2:1 (0:1).
თბილისი: გაბელია, კოსტავა, ჩივაძე, ხინჩაგაშვილი, გ. მაჩაიძე (სულაქველიძე), დარასელია, ჭილაია, მინაშვილი, შენგელია, ყიფიანი, ჩელებაძე (გუცაევი).
კიევი: რომენსკი, კონკოვი (კოლოტოვი), კაპლონი, ჟურავლიოვი, დემიაწეწკო, ლოზინსკი, ბურიაკი, ხაპსალისი, ბესონოვი, ევტუშენკო (ვერემეევი), ბლოხინი.
გაფრთხილებულია ხაპსალისი.
მსაჯი: ვ. ლიპატოვი (მოსკოვი).
ვიდრე სარეცენზიო მატჩის აღწერას შევუდგებოდეთ, ინტერესმოკლებული არ იქნება მცირეოდენი სტატისტიკური მასლა მოვიშველიოთ: კიევის თანაკლუბელებთან თბილისის დინამოელებს საკავშირო თასის შეხვედრებში აშკარად დადებითი ბალანსი აქვთ (+4=1–1, ბურთების სხვაობა 11-5); ჩატარებული ექვსი შეხვედრიდან სამი დამთავრდა ანგარიშით 2:1 თბილისელთა სასარგებლოდ.
და აი, 30 მაისი, კვლავ 2:1, კვლავ თბილისის “დინამოს” სასარგებლოდ!
მაგრამ სანამ ეს ციფრები გაჩნდებოდა თბილისის ვ.ი. ლენინის სახელობის “დინამოს” სტადიონის ტაბლოზე, უკომპრომისო ბრმოლის არც ერთი ეპიზოდი არ მოგვაგონებდა “განვლილის განმეორებას”. პირიქით, მატჩი აღსავსე იყო მოულოდნელობებით, როგორც ეს ხშირად ხდება მაღალი კლასის გუნდების ორთაბრძოლებში. მოულოდნელი ჩანდა სტუმართა სათამაშო ტაქტიკაც. კიევის დინამოელებმა, როგორც ჩანს, უარი თქვეს ე.წ. “გასვლით მოდელზე” და წინა ხაზში.
ამჯერად სამი თავდამსხმელი – ბლოხინი, ხაპსალისი და ევტუშენკო გამოიყვანეს. ისიც უნდა ითქვას რომ ფორვარდებს ხშირად მხარს უბამდნენ შემტევი ნახევარმცველები ბესონოვი და ბურიაკი.
ამრიგად, სტუმრებმა ერთობ აქტიურად წარმართეს მატჩის პირველი ტაიმი. აღსაწიშნავია, რომ ისიწი კარგად იყენებდნენ ფლანგებს, კერძოდ შეტევის მარცხენა ფრთას, საიდანაც მოახერხეს ერთგვარი “დერეფნების” შექმნა, აქ კი შენაცვლებით გადიოდნენ ბლოხინი, ხაპსალისი…
რა დაუპირისპირეს თბილისელებმა მეტოქეს პირველ ნახევარში? წინ ორი თავდამსხმელი გვყავდა შენგელიასა და ჩელებაძის სახით, რომლებსაც ფხიზლად დარაჯობდნენ კაპლუნი და ჟურავლიოვი, რაც შეეხება ნახევარდცვის ხაზს, გუნდის კაპიტნის ყიფიანის სასახელოდ უნდა ითქვას, რომ იგი ცდილობდა გუნდის თამაშის აწყობას და პარტნიორებს მოქმედების მწვავე მომენტებს უქმნიდა. მაგრამ ჩვენი მოთმაშეები ერთობ ნელა გადიოდნენ მოედნის ცენტრს, რითაც საშუალებას აძლევდნენ მეტოქეებს დროულად დაწეულიყვნენ უკან. კარის მისადგომებთან ჩვენს მოთამაშეებს მუდამ მასირებული დაცვა ხვდებოდა კიეველთა შეტევებს ბოლოსდაბოლოს მასპინძელთა კარის აღება მოჰყვა: ბლოხინმა მარცხენა მხრიდან დაბალი ბურთი ზუსტად ჩააწოდა საჯარიმოში, აქ წამით უყურადღებოდ დარჩა ევტუშენკო, რომელმაც ახლო მანძილიდან გაგზავნა იგი კარში – 1:0.
შესვენების შემდეგ თამაშის სურათი დიამეტრალურად შეიცვალა, იგი გაცილებით მწვავე და საინტერესო გახდა სანახაობრივადაც. მასპინძლები ახლა მოედწის სრული ბატონ-პატრონნი გახდნენ და ყველა რგოლში აშკარად დაჯაბნეს მეტოქე.
რით მიაღწიეს ამას თბილისელებმა? ტემპით, ტემპით, და… ისევ ტემპით. ყველა მოძრაობდა ყველა მზად იყო ბურთის მისაღებად, ყველა ცდილობდა პარტწიორის ბურთზე გაყვანას. რაც შეეხება კიეველთა გუნდს, აქ უკვე აღარ ჩანდა ადრინდელი ურთიერთმოქმედება, მოედნიდან თითქოს გაქრა გუნდის მთავარი გამთამამებია ბურიაკი. მას, რომ იტყვიან, სულის ამოთქმის საშუალებაც აღარ ჰქონდა. თბილისელთა იერიშების ტალღა ტალღას მისდევდა. ნერვიულობა დაეტყო მეკარე რომენსკის, რომელიც კარის ხან ერთ, ხან მეორე კუთხეში იგერიებდა მასპინძელთა მიერ დარტყმულ ბურთებს.
ფეხბურთს ლოგიკურობა ნამდვილად გააჩნია და ამაში კიდევ ერთხელ დაგვარწმუნა გუშინდელმა მატჩმა.
…51-ე წუთი იწურებოდა. თბილისელთა ცენტრალურმა მცველმა ჩივაშემ ბურთი მიიღო სტუმართან საჯარიმო მოედნის მისადგომებთან და აქედანვე უძლიერესი დარტყმით გაგზავნა კარში. 1:1 – წონასწორობა აღსდგა. აქვე დარასელიას დარტყმას კარის ძელი იგერიებს. ათამაშდა სულაქველიმე, ძლიერად ურტყამს ჭილაია – მეკარე გაჭირვებით იგერიებს ბურთს კუთხურზე, სახიფათოდ უტევენ ჩელებაძე, ყიფიანი…
მეორე ტაიმის დამთავრებამდე 10 წუთიღა რჩება, მინდორზე გუცაევი შემოდის, ჩვენი გუნდის იერიშებს სიმწვავე ემატება. რჩება 5 წუთი. ალბათ, მაინც დამატებითი დრო?… მაგრამ მარცხენა ფლანგზე გადასული გუცაევი მოულოდნელად შორიდან აწვდის ბურთს კიეველთა კარისკენ. მეკარე გამოდის წინ, ბურთს კი დარასელია ეუფლება და 2:1.
მასპინძლებმა მეტად მნელი მაგრამ შთამბეჭდავი, და მართლაც, რომ დამსახურებული გამარჯვება მოიპოვეს.
გზა დავულოცოთ თბილისის “დინამოს” 9 აგვისტოს ფინალურ მატჩში.
ნ. ჩხატარაშვილი, სსრ კავშირის დამსახურებული მწვრთნელი; ო. ნოზაძე.