Газета «Советский спорт» (Москва) от 14 ноября 1984 года:

«ДИНАМО» (Тбилиси) — «ДИНАМО» (Москва) — 1:1.
«Динамо» (Тбилиси) — «Динамо» (Москва). 1:1 (1:0). Тбилиси Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. 12 ноября. Перед матчем дождь. 10 градусов. 74 350 зрителей.
Судьи М. Ступар (Ивано-Франковск), Г. Ильяков (Симферополь), А. Кафаджи (Одесса).
«Динамо» (Тбилиси): Абусеридзе, Кеташвили, Чивадзе, Махарадзе, Микаберидзе (Арзиани, 46), Какилашвили, Жордания, Сулаквелидзе (Паикидзе, 46), Гуцаев, Цаава, Шенгелия.
«Динамо» (Москва): Прудников, Матюнин, Силкин, Фомичев, Головня, Хапсалис (Демидов, 80), Атаулин, Пудышев, Чесноков, В. Каратаев, Газзаев (Бородюк, 58).
Голы: Кеташвили (30), Головня (52, с пенальти).
Дублеры — 3:0. Голы: Гурули (2), Цховребашвили.
У москвичей в матче отсутствовали, два основных центральных защитника. В предыдущем туре Буланов получил второе предупреждение, Новиков был удален с поля. Гости в связи с этим вынуждены были перекроить линию обороны. И это обстоятельство не могло не сказаться на их игре.
Гол, выведший тбилисцев вперед, был забит так: Кеташвили пробивал штрафной метрах в 20 прямо против ворот. Мяч после его удара задел кого-то из стоящих в «стенке», изменил траекторию и опустился за спиной Прудникова в сетке.
Естественно, что после этого москвичи, которые находятся в трудном турнирном положении, большими силами бросились отыгрываться. Дважды мог отличиться Газзаев. Но в первом случае его удар пришелся в штангу, а во втором прямо во вратаря.
И все же вскоре после перерыва гости добилось своего. Газзаев перехватил передачу защитника тбилисцев своему вратарю, Абусеридзе в борьбе с форвардом нарушил правила, и Головня с 11-метрового забил ответный гол. Ничейный счет остался неизменным до финального свистка.
Г. АНТАДЗЕ, заслуженный мастер спорта.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 13 ноября 1984 года:

ორმოქმედებიანი სპექტაკლი ფსევდორეჟისურითა და ცუდი მსახიობებით.
თბილისი. ვ. ი. ლენინის სახელობის “დინამოს” სტადიონი. 12 ნოემბერი.
“დინამო” (თბილისი) – “დინამო” (მოსკოვი) 1:1.
თბილისი: აბუსერიძე, კეტაშვილი, ჩივაძე, მახარაძე, მიქაბერიძე, კაკილაშვილი, ჟორდანია, სულაქველიძე, გუცაევი, ცაავა, შენგელია.
მოსკოვი: პრუდნიკოვი, მატიუნინი, სილკინი, ფომიჩევი, გოლოვნია, ხაპსალისი, ატაულინი, პუდიშევი, ჩესნოკოვი, კარატაევი, გაზაევი.
30–ე წთ. კეტაშვილი, 54–ე წთ. გოლოვნია.
46–ე წთ. მიქაბერიძის ნაცვლად – არზიანი, სულაქველიძის ნაცვლად – პაიკიძე, 55–ე წთ. გაზაევის ნაცვლად – ბოროდიუკი, 81–ე წთ. ხაპსალისის ნაცვლად – დემიდოვი.
მსაჯი: მიროსლავ სტუპარი (ივანო–ფრანკოვსკი).
კარში დარტყმა – 21:12 (14:5), ზუსტი დარტყმა – 6:9 (3:3), საჯარიმო მოედნიდან – 4:7 (2:3).
კუთხური – 4:10 (2:6).
დაჯარიმდნენ: თბილისელები – 3 (1), მოსკოველები 11 (4).
დუბლიორები – 3:0. გოლები გაიტანეს გურულმა (2) და ცხოვრებაშვილმა.
თამაში სულ ახალი დაწყებული იყო, როცა ჟორდანიამ ზედიზედ ორჯერ დაარტყა მოსკოველთა კარში – პირველი მცველმა მოიგერია, მეორე – მეკარემ, ეს იყო და ეს. მასპინძლებს მთელი ტაიმის განმავლობაში, ერთი შემთხვევის გარდა, ფაქტიურად აღარც შეუწუხებიათ პრუდნიკოვი. ის ერთი შემთხვევაც სტუმართა კარისკენ დანიშნულ საჯარიმოს მოჰყვა – თბილისელებმა კარგად გამოიყენეს ეს შესაძლებლობა და კეტაშვილმა თავისიანები დააწინაურა – 1:0.
მოსკოველებმა, აქამდე სავსებით რომ ამართლებდნენ აუტსაიდერის სახელს, მხოლოდ გოლის გაშვების შემდეგ გამოიღეს ხელი, თუმცაღა ამ მცდელობას შედეგი არ მოჰყოლია – რამდენიმე სახიფათო შეტევა აბუსერიძის თავგანწირულმა თამაშმა უვნებელყო.
დაახლოებით იმავე სცენარით წარიმართა მეორე ტაიმის დასაწყისი. სტუმართა ერთ–ერთი შეტევისას, ცოტა არ იყოს, გაუგებარ სიტუაციაში შეხვედრის არბიტრმა თბილისელთა კარში თერთმეტმეტრიანი საჯარიმო დანიშნა. გოლოვნიამ ზუსტად დაარტყა – 1:1. ეს იყო 54–ე წუთზე…
ის, რაც ამის შემდეგ ხდებოდა მინდორზე, ფეხბურთის იმიტაცია უფრო იყო, ვიდრე ნამდვილი სპორტული ორთაბრძოლა. ეტყობა, ფეხბურთელებმა საქმე მოთავებულად ჩათვალეს და ბურთის აქეთ–იქით გორებითღა იქცევდნენ თავს.
სამწუხაროდ, არც ერთ მათგანს აღარ გახსენებია ამ სიცივეში საყვარელი გუნდის თამაშის სანახავად მოსული ათიათასობით მაყურებელი, ყურიც არ უთხოვებია ჩრდილოეთის ტრიბუნაზე შეგროვებული ბიჭების გამამხნევებელი შეძახილებისთვის, მთელი ოთხმოცდაათი წუთის მანძილზე უწყვეტად რომ გაისმოდა სტადიონზე.
საერთოდ დაავიწყდა ტელემაყურებელი – ფაქტიურად მთელი საქართველო…
ყველა იმათ, ვინც მატჩის დამთავრებამდე მიხვდა, რომ საყურებელი და საქომაგო აღარაფერი იყო, უეჭველად შერცხვათ გულშემატკივრობით გართული ბიჭებისა, ამისთანა რამეების ჯერ რომ არაფერი იციან, იმათიც, ვისაც ჯერ კიდევ არ დაჰკარგოდა იმედი, თუმცა გარინდებული კი იჯდა ტრიბუნაზე. “დინამოს” სტადიონის მინდორზე კი, მინდორზე, რომელზეც ასობით ღირსეული გამარჯვებაც გვინახავს, პატიოსან ბრძოლაში დამარცხების სიმწარეც, მინდორზე, რომელზეც ქართული ფეხბურთის სახელს ადიდებდნენ პაიჭაძეები, ღოღობერიძეები, იამანიძეები, დასასრულს უახლოვდებოდა გულგრილი გარიგება, მართლაცდა საფეხბურთო ცინიზმი. ეს იყო საკუთარი მაყურებლის, გუნდზე გადაგებული მაყურებლის ღალატი.
საქართველოში უყვართ ფეხბურთი, უყვართ მისი სილამაზის, დინამიურობის, უაღრესად ემოციურობის გამო უყვართ და, მერე როგორ, მისი მებაირახტრე თბილისის “დინამოც”. ხალხის ასეთი სიყვარული დიდი ვალია და თუ გულახდილნი ვიქნებით, ისიც უნდა ვთქვათ, რომ კარგა ხანია ჩვენი გუნდი ამ ვალს ბევრით ვერაფრით ისტუმრებს. და მაინც წლეულს “დინამოს” სტადიონს მაყურებელი არ დაჰკლებია. არა გვგონია, მსოფლიოს რომელიც გნებავთ გუნდმა დაიკვეხოს ასეთი ერთგული გულშემატკივარი. ჰოდა, მანაც კი ვერ მოითმინა. როცა მატჩის დამთავრებამდე საკმაო დრო იყო დარჩენილი, როცა მასპინძლებს, საცა წესი და რიგია, იერიში იერიშზე უნდა მიეტანათ მეტოქის კარზე. ეს ბევრის მნახველი და ბევრის მომთმენი მაყურებელი გაწბილებული და შეურაცხყოფილი ჯგუფ–ჯგუფად გაემართა გასასვლელისკენ. თუმცა, ნაწილი მაინც დარჩა, დარჩა მხოლოდ იმიტომ, რომ სტვენით გაეცილებინა მინდვრიდან უხეირო სპექტაკლის უხეირო შემოქმედნი.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 13 ноября 1984 года:

Последний матч — дома.
Вчера в Тбилиси, на стадионе «Динамо» имени В. И. Ленине местные динамовцы провели свой последний матч дома. Они встре­чались с одноклубниками из Мо­сквы.
Игра проходила в равной борь­бе. Вначале поразить ворота име­ли возможность обе команды. Но первыми реализовали её хозяева поля. 30-я минута первого тайма. В сторону московской команды назначен штрафной удар. Бьёт Гела Кеташвили. Мяч, задев од­ного из защитников москвичей, влетает в ворота. На перерыв команды ушли при счёте 1:0 в пользу тбилисцев.
Во второй половине матча го­сти активизировали свою игру, чаще атаковали ворота хозяев поля. Одна из атак была остановлена недозволенным приёмом в штрафной площадке тби­лисцев. На 54-й минуте судья на­значил пенальти, который чётко реализовал Александр Головня. Счёт сравнялся — 1:1. Попытки обеих команд в остальное время встречи изменить счёт результа­та не принесли. Матч так и за­кончился вничью.
Напомним, что две оставшиеся встречи чемпионата страны тби­лисские динамовцы проведут на выезде — 17 ноября в Москве со «Спартаком», и 28 ноября — в Ташкенте с «Пахтакором».

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от 13 ноября 1984 года:

СНЕГ И ФУТБОЛ.
В необычных условиях прихо­дится в этом году играть уча­стникам 47-го чемпионата СССР по футболу. Стадионы многих горо­дов, где встречаются команды высшей лиги, припорошены сне­гом, а термометры показывают температуру ниже нуля. И такая температура встречает футболис­тов и на юге. И, тем не менее, надо отдать должное нашим спортсменам — они играют в полную силу, радуя болельщи­ков своей настойчивостью, игро­вым   азартом,   выносливостью.
С интересом следили вчера многочисленные зрителя за встре­чей на тбилисском стадионе «Ди­намо» динамовцев столицы Гру­зии и москвичей. В первом тай­ме счёт открыл тбилисец Кеташвили. Во втором тайме недо­пустимо резко сыграл против противника вратарь Абусеридзе, и судья Мирослав Ступар назна­чил пенальти в сторону ворот хо­зяев поля, который успешно про­бил Головня. Со счётом 1:1 и закончился  матч.
…