Газета «Советский спорт» (Москва) от 4 апреля 1970 года:

Тбилиси.
«Динамо» (Тбилиси) — «Динамо» (Минск). 2:1 (1:0).
Тбилиси. 2 апреля. 47 000 зрителей.
Стадион «Локомотив». 16. градусов. Пасмурно.
Судьи Ю. Бочаров, В. Бабушкин (оба — Москва), Я. Балыкин (Днепропетровск).
«Динамо» (Тбилиси): Урушадзе, Дзодзуашвили, Кантеладзе, Рехвиашвили, Хинчикашвили, Петриашвили, Кутивадзе, Асатиани, Метревели, Г. Нодия, Л. Нодия (Гавашели, 85).
«Динамо» (Минск): Хрусталев, Кузнецов, Гребнев, Шпилевский, Семенов, Гирко (Воронин, 50), Толейко, Адамов, Васильев, Малофеев (к), Сахаров (Коберский, 78).
Голы: Г. Нодия (29), Петриашвили (58), Адамов (87).
Дублеры — 3:1. Голы: у тбилисцев — Илиади (2), Мчедлишвили, у минчан — Коберский.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 4 апреля 1970 года:

უტსაიდერიც იბრძვის.
თბილისი. “ლოკომოტივის” სტადიონი. 2 აპრილი.
“დინამო” (თბილისი) — “დინამო” (მინსკი) — 2:1 (1:0).
თბილისი: ურუშაძე, ძოძუაშვილი, კანთელაძე, რეხვიაშვილი, ხინჩიკაშვილი, პეტრიაშვილი, კუტივაძე, ასათიანი, მეტრეველი. გ. ნოდია, ლ. ნოდია (გავაშელი).
მინსკი: ბრუსტალიოვი, კუზნეცოვი, გრებნევი, შპილევსკი, სემინოვი, გირკო (ვორონინი), ტოლეიკო, ადამოვი, ვასილიევი, მალოფეევი, სახაროვი (კაბერსკი).
მსაჯი: ი. ბოჩაროვი (მოსკოვი).
დუბლიორები — 3:1 თბილისელთა სასარგებლოდ. ბურთები გაიტანეს: მინსკელთაგან — კაბერსკიმ,
თბილისელთაგან — ილიადიმ (2) და მჭედლიშვილმა.
ჩვენი გუნდის თამაშის ყველაზე უკეთესი ბარომეტრი სტადიონის ტრიბუნებია. თუ დინამოელები კარგ ფორმაში არიან და ისე თამაშობენ, როგორც საჭიროა, ტრიბუნები სავსეა. თუ არა და, სტადიონზე მოდის მხოლოდ ის, ვისაც უფეხბურთოდ არ შეუძლია გაძლება, ვინც გუნდის უანგარო ერთგულია.
ახლა მაყურებელს და დინამოელთა შორის სრული ჰარმონია სუფევს. ორივე მხარე კეთილსინდისიერად ასრულებს თავის მოვალეობას: გუნდი საუცხოოდ თამაშობს, სტადიონის შესასვლელებთან კი ისევ ძველებურად ისმის მივიწყებული ლაპარაკი ზედმეტი ბილეთის თაობაზე, მაგრამ განვლილ მატჩში ტრიბუნებს მაინც გადაუარა უკმაყოფილების ჩრდილმა. მოწმენდილ ცაზე პატარა ღრუბელი გამოჩნდა.
ჩვენი შორსა ვართ იმ აზრისაგან, რომ თბილისელმა ფეხბურთელებმა ჯეროვნად არ შეაფასეს მინსკის “დინამოს” შესაძლებლობანი და, რახან თვითონ ერთპიროვნული ლიდერები იყვნენ, სტუმრებს კი ერთადერთი, ობოლი ქულა ჰქონდათ, სრული ძალით არ ითამაშეს. ახლა, თანამედროვე ფეხბურთში ისეთი დრო დადგა, რომელი გუნდიც უნდა შეგხვდეს უმაღლეს ლიგაში, მთელი მონდომებით და სიძლიერით თუ არ ითამაშე, სადღაც აუცილებლად წაიმტვრევ ფეხს. თბილისელებმა ეს კარგად იციან და ამ მატჩში მათგან უქმად არავინ ყოფილა. პირიქით, ყველა იბრძოდა, ყველა მობილიზებული იყო, მაგრამ დრო და დრო თამაში მაინც არ გამოდიოდა და სულ სხვა მიზეზებით.
ჯერ ერთი, არ იყო ტემპი, არ იყო ის სისწრაფე, ის შეუჩერებელი მოძრაობა, რომლის დროსაც დინამოელები თავიანთი მაღალი ტექნიკის მეოხებით ყველაფრის გაკეთებას ასწრებენ, ყველაფერს უმაღლეს დონეზე ასრულებენ, მეტოქე კი იბნევა, კარგავს ბურთს, ვერ ასწრებს ადგილის შერჩევას ფორვარდების ადგილშენაცვლებისას, ღიად ტოვებს პოზიციას და ა.შ.
მეორე — ჩვენი ფეხბურთელები ხშირ შემთხვევაში უსარგებლოდ, ზედმეტად ატარებდნენ ბურთს, კარგავდნენ კონტაქტს განთავისუფლებულ პარტნიორთან და ამით არღვევდნენ კომბინაციურ მთლიანობას.
მესამე _ მინსკელებს კარის დაცვის ორგანიზებაში ძალიან შეუწყო ხელი იმან, რომ თბილისელები მოკლე, “მიკროგადაცემებით” თამაშობდნენ და შუა მინდვრის გავლას გაცილებით მეტ დროს ანდომებდნენ, ვიდრე ამას რეგლამენტი მოითხოვდა. კომბინაციას ამით სიმწვავე აკლდებოდა, იკარგებოდა მოულოდნელობის ელემენტი. ამ მხრივ ბედნიერ გამონაკლისს წარმოადგენდა მხოლოდ კუტივაძე და ისიც ეპიზოდურად, შემთხვევიდან შემთხვევამდე.
ყოველივე ამის გამო დაქვეითდა მატჩის სანახაობრივი მხარეც. მინსკელები საერთოდ არ გამოირჩევიან ლამაზი თამაშით, ეფექტებით. ამას დაემატა მასპინძელთა ერთფეროვნებაც და მაყურებელს სასიამოვნოდ მხოლოდ ის დარჩა, რომ თბილისელებმა მორიგი 2 ქულა ჩაიწერეს სატურნირო ცხრილში. დაახლოებით მე-15 წუთზე თამაში მონოტონურად, უინტერესოდ მიმდინარეობდა. ტრიბუნებს გამოცოცხლებამ გადაუარა მხოლოდ მე-15 წუთზე, როცა კუტივაძემ დაახლოებით 40 მეტრიდან შესანიშნავად დაარტყა საჯარიმო და ბურთი ოდნავ ასცდა სტუმრების კარს.
თბილისელები დიდი ტერიტორიული უპირატესობით თამაშობდნენ, მაგრამ სახიფათო მომენტები ნაკლებად იქმნებოდა. ბოლოს, 31-ე წუთზე, ლ. ნოდიამ და მეტრეველმა მარცხენა ფლანგზე გაითამაშეს ბურთი, შემდეგ იგი ცენტრში აღმოჩნდა და გ. ნოდიამ ამ მომენტშიც ზუსტად შეასრულა თავისი როლი: ძლიერმა დარტყმამ დაბალ კუთხეში მიაღწია მიზანს — 1:0.
მეორე ტაიმში მინსკელებმა რამდენადმე გამოაკეთეს თამაში და ეს უმთავრესად მათი მოწინააღმდეგის ინერტულობისა და შეცდომების ხარჯზე მოხდა. ურუშაძის კართან რამდენიმე სახიფათო მომენტი შეიქმნა.
ამ მატჩის ბედი საბოლოოდ თითქოს მაშინ უნდა გადაწყვეტილიყო, როცა პეტრიაშვილმა ოციოდე მეტრის მანძილიდან გაგზავნა ბურთი კარში და ხრუსტალიოვმა ვერ შეძლო მისი აღება, მაგრამ სტუმრებმა ბოლომდე თავგამოდებით იბრძოლეს. მათი ეს შრომა სათანადო შედეგითაც დამთავრდა: თბილისელთა სტოპერებმა შეცდომა დაუშვეს, ურუშაძე უდროოდ გამოვიდა კარიდან და ადამოვმა ერთი საპასუხო გოლის გატანა შეძლო.
ბ. ქორქია.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 4 апреля 1970 года:

Динамовцы Тбилиси одержали очередную, четвертую подряд победу. Если оценивать матч по количеству времени владения мячом, предпочтение, безусловно, следует отдать победителям: большую часть матча они контролировали мяч, диктовали соперникам свои условия, и лишь эпизодически события перебрасывались к их воротам. Достаточно сказать, что минчане первый удар по воротам произвели лишь на 22-й минуте.
Такое течение матча во многом было предопределено активными действиями тбилисских полузащитников: если в предыдущих встречах в атаки команды вклинивались Кутивадзе и Асатиани, то вчера под стать им играл и Петриашвили.
Счет был открыт на 29-й минуте. И сделал это Гиви Нодия, радующий своей настойчивостью и постоянством при штурме ворот. Метревели с Леваном Нодия разыграли на подступах к штрафной площадке короткую комбинацию, мяч получил Гиви Нодия и точным ударом в нижний угол забил свой четвертый в нынешнем чемпионате гол.
Начало второго тайма, казалось, не предвещало хозяевам поля никаких осложнений. Они по-прежнему господствовали в середине поля и отсюда вели, хоть и не очень острые, но частые свои атаки. И когда после нескольких неудач партнеров Петриашвили забил гол, он был вполне закономерен.
Конец матча динамовцы Тбилиси провели пассивно, не очень внимательно действуя в обороне. Это и позволило гостям (Адамов) отквитать за три минуты до финального свистка один гол. Со счетом 2:1 победили динамовцы Тбилиси.

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от 4 апреля 1970 года:

Победная нота, взятая динамовцами Тбилиси на старте чемпионата страны по футболу, прозвучала позавчера в четвертый раз.  Прозвучала уверенно и громко. Как не похож был этот матч на матч с киевскими одноклубниками! Тогда киевляне с первых же секунд были ошеломлены ураганными атаками, и судьба игры решилась на первых десяти минутах.
Ключ к победе над минчанами подбирался по иному принципу — спокойное начало и постепенное наращивание темпа. К этому вынудил тбилисцев и прямо-таки баскетбольный прессинг, в какой взяли их гости. Преследуя хозяев поля по пятам, минчане до минимума сузили их оперативный простор. Требовалось избавиться от их плотной опеки. Лучшим способом добиться этого было, конечно, увеличение темпа. Своеобразным сигналом послужил красивый, редкий по силе удар Кутивадзе со свободного, метров с 40. Мяч просвистел рядом со штангой. А когда через некоторое время тот же Кутивадзе с такого же расстояния попытался повторить пройденное, минские футболисты уже отдали инициативу.
Каждый матч, в котором выступают члены сборной команды страны, является для них очень важным — ведь до чемпионата мира уже рукой подать, и каждый матч — это очередная репетиция перед сложнейшим, испытанием. Зрители придирчиво и пристрастно следят за любым шагом сборников. Представителями тбилисского «Динамо» в сборной они могут быть довольны. Взять Гиви Нодия. Неутомимый труженик на поле, Гиви приобрел ту рациональность в своих действиях, которой порой ему не хватало раньше. Хорошее чувство мяча, дистанции, партнера помогает ему оказываться в тех точках поля, куда по логике игры направляется мяч. Так, угадав на 19-й минуте намерения Славы Метревели, Гиви сантиметр в сантиметр рассчитал свой бег и принял мяч в том оптимальном для нанесения удара положении, которое позволило вложить в него всю силу.
Слава Метревели, хотя и не числится пока в списке сборной, делает все, чтобы попасть в него. И он, видимо, близок к осуществлению своей мечты. Надежную, стабильную игру демонстрируют и остальные — Асатиани, Хурцилава (легкая травма не позволила ему сыграть против минчан), Дзодзуашвили.
Результатом активного взаимодействия полузащитников с линией нападения был второй гол в ворота динамовцев Минска. Как и в предыдущей игре, удачно вышел на прострельную передачу Петриашвили. Но если вратарь спартаковцев Кавазашвили тогда был просто бессилен что-либо предпринять, то сейчас Хрусталев проявил нерасторопность и пропустил в общем-то не сложный мяч.
Несколько снизило впечатление от матча концовка, которую хозяева провели вяло. Гол, забитый Адамовым, на 87-й минуте, полностью лежит на совести защитников и вратаря.
Матч динамовцев Минска и Тбилиси прошел в корректной борьбе и оставил впечатление спортивного праздника.
Б. КАМЕНСКИЙ.

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от 3 апреля 1970 года:

Вчера состоялся очередной тур футбольного чемпионата Советского Союза.
Динамовцы Тбилиси принимали своих минских одноклубников. Турнирное положение команд диаметрально противоположно: тбилисцы являются лидерами, а минчане находятся в группе аутсайдеров. И вполне понятно стремление обеих команд к победе. Минчане для достижения этой цели избрали плотный, почти баскетбольный прессинг, и тбилисцам пришлось нелегко. Как всегда при плотной персональной опеке, игра потеряла зрелищный интерес. Однако хозяева поля настойчиво искали пути к воротам соперника. Очень активно поддерживали форвардов полузащитники тбилисцев. Взрыв произошел на 30-й минуте. Комбинацию, начатую Метревели, продолжил Леван Нодия, переадресовавший мяч своему брату Гиви. Гребнев, до этого весьма успешно опекавший лучшего бомбардира тбилисцев, на какое-то мгновение оставил Гиви Нодия без присмотра. Последовал хлесткий удар, и счет стал 1:0. Завидное постоянство лучшего бомбардира чемпионата, на счету которого уже 4 мяча!
Второй гол тбилисцы провели в середине второго тайма. На этот раз отличился полузащитник Петриашвили. Преимущество в два мяча, очевидно, преждевременно успокоило тбилисцев. Они стали небрежнее играть в обороне и были наказаны. За три минуты до финального свистка Адамов сквитал один гол. В итоге победа тбилисского «Динамо» со счетом 2:1.