Газета «Советский спорт» (Москва) от 5 октября 1973 года:

«СЛАВИЯ» (София) — «ДИНАМО» (Тбилиси) — 2:0.
«Славия»: Цолов, Чакырев, Шаламанов, Ефтимов, Крыстов, Костов, Александров, Исакидис, Григоров, Желязков, Георгиев (Цветков, 82).
«Динамо»: Гогия, Дзодзуашвили, Кантеладзе, Эбралидзе, Хинчагашвили, Гавашели, Мачаидзе, Асатиани, Гуцаев, Г. Нодия, Кипиани (Л. Нодия, 40).
Судья С. Сарвен (Турция).
В среду при электрическом освещении на стадионе имени Васила Левского в присутствии 20 000 зрителей состоялась повторная встреча соперников.
В обороне у гостей выделялся рослый Кантеладзе, преследовавший по пятам Григорова. За единоборством этих двух футболистов наблюдать было особенно интересно. До перерыва бесспорного успеха добился Кантеладзе. В середине поля активно действовали Гавашели, Мачаидзе, которыми удачно руководил Асатиани. Тройка нападающих — Гуцаев, Г. Нодия, Кипиани, поддержанная полузащитниками, нередко появлялась в непосредственной близости от ворот «Славии».
Динамовцы и первом тайме не раз были близки к успеху. В одном из эпизодов Асатиани удачно вывел на удар Гавашели, но тот с близкого расстояния пробил в штангу. Возникали у ворот Цолова и другие критические ситуации. Для всех, словом, стало ясно, что «Славия» имеет дело с командой высокого класса, умело строящей игру в выгодном для себя ключе.
Второй тайм, однако, принес изменения. И в составах команд, и в самой игре. Старший тренер гостей А. Котрикадзе сразу после перерыва вместо Кипиани выпустил Л. Нодия. Я могу подтвердить, что замена была оправданной. С появлением Л. Нодия значительно оживленнее стала игра тбилисцев на левом фланге. «Славия», в свою очередь, после перерыва заметно увеличила темп игры. Настойчивость, высокая скорость стали главным оружием хозяев. И очень скоро «Славия» добилась успеха. На 48-й минуте Григоров открывает счет. Теперь уже нападающий «Славии» выглядит активнее в борьбе с Кантеладзе, Воодушевленные успехом Григорова, активизируют игру и его партнеры.
И тут мы убедились, что тбилисское «Динамо» не случайно у себя в стране слывет командой техничной, но психологически неустойчивой. Гол породил неуверенность в действиях динамовцев. Когда же на 62-й Минуте Крыстов провёл второй гол, гости окончательно растерялись. Лишь Мачаидзе, Л. Нодия и Гуцаев по-прежнему пытались изменить ход игры. Устал, однако, Асатиани, выпал из ансамбля Гавашели, сбился на отбойную игру Кантеладзе.
В конце матча «Славия» беспрерывно, атакует. У ворот «Динамо» возникают бесчисленные воздушные дуэли. Но безошибочно действует вратарь, самоотверженны защитники, и вот уже финальный свисток фиксирует победу «Славии», позволяющий тем не менее гостям облегченно вздохнуть. Запас голов в Тбилиси позволил им выйти в следующий круг турнира.
Д. ПОПДИМИТРОВ, болгарский журналист. СОФИЯ. (По телефону).

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 6 октября 1973 года:

ძნელი მატჩი სოფიაში.
სოფია, ვასილ ლევსკის სახელობის სტადიონი 3 ოქტომბერი.
«სლავია» (სოფია) – «დინამო (თბილისი) 2:0 (0:0)
«სლავია»: ცოლოვი, ჩაკიროვი, შალამანოვი, ეფტიმოვი, კრისტევი, კოსტოვი, ალექსანდროვი, ისაკიდისი, გრიგოროვი, ჟელიაზკოვი, გეორგიევი (დიმოვი).
«დინამო»: გოგია, ძოძუაშვილი, კანთელაძე, ებრალიძე, ხინჩაგაშვილი, გავაშელი, მაჩაიძე, ასათიანი, გუცაევი, გ. ნოდია, ყიფიანი (ლ. ნოდია).
მსაჯი მ. სორვანი (თურქეთი)
გაფრთხილებულია გ. გავაშელი.
უეფა–ს თასის გათამაშების ოცდამეთორმეტ ფინალის განმეორებითი მატჩის წინ ორივე გუნდის წინაშე ძალზე რთული ამოცანა იდგა: ბულგარელებს, რომლებსაც პირველი შეხვედრა თბილისში წაგებული ჰქონდათ ანგარიშით 1:4 უნდა დაეძლიათ ეს სამგოლიანი სხვაობა, რათა გათამაშების შემდგომ ეტაპზე თამაშის უფლება მიეღოთ,
ხოლო თბილისელებს უნდა შეენარჩუნებინათ თავიანთ მინდორზე მოპოვებული წარმატება, რისთვისაც წაგებაც კი შეეძლოთ, ოღონდ მხოლოდ გარკვეული ანგარიშით.
გავხსნათ ფრჩხილები, თუმცა, ფეხბურთის მოყვარულნი ალბათ ისედაც კარგად არიან გარკვეული ამ წაგება–მოგების რებუსში. ევროპული მასშტაბის საკლუბო ტურნირის ფორმულა ორ მატჩში ფაქტიურად იმდენად ქულობრივ სისტემას არ გულისხმობს, რამდენადაც ბურთებისას. ამასთან, გარკვეულ შემთხვევებში მეტოქის მინდორზე გატანილი გოლი ორმაგად ითვლება. ავიღოთ «დინამოს» და «სლავიის» კონკრეტული მაგალითი: თბილისელებს შინ მატჩი მოგებული ჰქონდათ ანგარიშით 4:1 რევანში ანგარიშით 3:0 ბულგარელებს სავსებით ჰყოფნიდათ საბოლოო გამარჯვებისთვის, ვინაიდან ჟელიაზკოვის მიერ თბილისის «ლოკომოტივის» სტადიონზე გატანილი გოლი მათ ორმაგად ჩაეთვლებოდათ. იგივე ანგარიში – 4:1 – სრულ თანაფარდობას ნიშნავდა, ამიტომ საჭირო გახდებოდა დამატებითი მატჩის დანიშვნა და შეიძლება პენალტების სერიაც. «სლავიას» რომ მოეგო ანგარიშით 5:2 დინამოელთა მიერ სოფიის სტადიონზე გატანილი გოლები გაორმაგდებოდა, რაც გამარჯვების სასწორს მათს სასარგებლოდ გადახრიდა.
ერთი შეხედვით, პრობლემა გაცილებით უფრო რთული და ძნელი იყო ბულგარელთათვის, რომლებმაც ასეთი დიდი პანდიკაპი მისცეს მეტოქეს, მაგრამ ფეხბურთი მხოლოდ ციფობრივი მანიპულაციები არ წყვეტს ყველაფერს. ისეთ სერიოზულ ტურნირში, როგორიც უეფა–ს თასის გათამაშებაა, საკუთარი მინდვრის ფაქტორი ძალზე მნიშვნელოვანი სტიმულია. არაერთი შემთხვევა ვიცით წარსული წლების მაგალითზე, რომ დამარცხებულ გუნდს თავისი გულშემატკივრების აქტიური მხარდაჭერით არნახული თავგანწირვით უთამაშია და მძიმე მდგომარეობა გამოუსწორებია. რაღა შორის მივდივართ, როცა შარშან თბილისის «დინამო» უეფა–ს თასის გათამაშებას გამოეთიშა სწორედ გატანილი და მიღებული ბურთების სხვაობის გამო, თუმცა მაშინ მისი აქტივი პირველი მატჩის შემდეგ სულ ერთ ბურთს შეადგენდა.
3 ოქტომბრის მატჩმა ცხადად დაამტკიცა, რომ «სლავიას» არ ჰქონდა იმედი მთლად გადაწურული და რევანშის აღების წყურვილით გამოვიდა მინდორზე.
მასპინძლებმა ძალთა მაქსიმალური დაძაბვით, უკიდურესად მაღალი ტემპით, აქტიურად დაიწყეს თამაში. მათი განზრახვა ნათელი იყო პირველივე წუთებზე მოეპოვებინათ წარმატება, ხელთ ეგდოთ ინიციატივა და საერთოდ, რაც შეიძლება მალე მიეღწიათ სასურველი შედეგისთვის.
მეტოქის ეს ტაქტიკა დინამოელთათვის მოულოდნელი არ იყო. მცველები კარგადა მომზადებული, მობილიზებული შეხვდნენ «სლავიის» შტურმს, ნახევარმცველები ხშირად ეხმარებოდნენ მათ და ბულგარელთა გეგმა, რომ დასაწყისშივე გადაეწყვიტათ მატჩის ბედი თავიანთ სასარგებლოდ, ჩაიშალა, პირველ ათ წუთს უმძიმესი ბრძოლის შემდეგ თამაშმა თანდათან ცენტრში გადაინაცვლა. მალე ამას მოჰყვა ყიფიანისა და გუცაევის გარღვევები, გ. ნოდიას, ასათიანის, მაჩაიძის შორეული დარტყმები, გავაშელის სწრაფი რეიდი. 31–ე წუთზე ცოლოვის კარი იღბლად გადაურჩა აშკარა გოლს.
ყველაფერი ეს არ ნიშნავს, რომ პირველ ტაიმში დინამოელებისთვის თამაში იოლი იყო. ტერიტორიულ უპირატესობა. უდავოდ, მასპინძლებს ჰქონდათ და საკმაოდ საფუძვლიანადაც, მაგრამ სახიფათო კონტრიერიშები მათ კართან ხშირად იქმნებოდა. ამიტომ შეგვიძლია ვთქვათ, რომ საერთო გეგმა «დინამომ» უფრო შეასრულა, ვიდრე «სლავიამ» – 0:0.
როცა ლაპარაკია სამი ბურთის გაქვითვაზე, რასაკვირველია, ეს მთელი მატჩის მანძილზე გაცილებით უფრო ადვილი გასაკეთებელია, ვიდრე მხოლოდ მეორე ტაიმში. ამდენად თბილისელთა ამოცანაც საგრძნობლად უნდა გაადვილებულიყო, მაგრამ თამაშის შემდგომ მსვლელობაზე დიდი გავლენა მოახდინა 48–ე წუთმა, როცა ბულგარელთა ერთ–ერთი შეტევისას მეკარე გოგია ადგილზე არ აღმოჩნდა და გრიგოროვის მიერ დარტყმული ბურთი მას ზევიდან გადასცდა –1:0. ამ გოლმა «სლავიის» მოთამაშეებს მატჩის ხსნის იმედი შთაუნერგა, ხოლო, როცა 62–ე წუთზე კრისტევის მიერ არეულობაში დარტყმულმა ბურთმა მეორედ მიაღწია მიზანს, ცხადი შეიქმნა, რომ თბილისელებს ძალიან გაუჭირდებოდათ სასურველი ანგარიშის შენარჩუნება. ამ უმძიმეს სიტუაციაში ჩვენი გუნდის თავდამსხმელებმა ვერ გამოიჩინეს საჭირო შეუპოვრობა, ნებისყოფის სიმტკიცე, პასიურობდნენ, სისტემატურად აგებდნენ ყოველ ორთაბრძოლას, თავს არიდებდნენ შეტაკებებს. ბურთი წინა ხაზზე წუთითაც არ ყოვნდებოდა. თამაშის მთელი სიმძიმე დააწვათ დაცვისა და ნახევარდაცვას, სადაც უპირველესი აღნიშვნის, საგანგებო გამოყოფის ღირსად მიგვაჩნია მაჩაიძის თავგამოდებული შესანიშნავი თამაში.
ძნელი ასაწერია, თუ რა მძიმე იყო სტუმრებისთვის ბოლო 20–25 წუთი. ბურთი თითქმის არ სცილდებოდა მათს საჯარიმო მოედანს, სადაც დროდადრო ორივე გუნდის თითქმის ყველა მოთამაშე იყრიდა თავს. იყო მომენტები, როცა მეკარე ცოლოვი მინდვრის ცენტრშიც კი გამოდიოდა ბურთისთვის და ამ დროს მას ხელს არავინ უშლიდა.
დინამოელებმა მაინც გაუძლეს ასეთ მასირებულ იერიშს, თუმცა ბოლო წამებამდე ხიფათი მათს კარს არ მოსცილებია. მხოლოდ მსაჯის საფინალო სასტვენმა შეიტანა სიცხადე. საერთო სიტუაციაში. ორი მატჩის შედეგია 4:3 თბილისის «დინამოს» სასარგებლოდ და უეფა–ს თასის გათამაშების მეთექვსმეტედფინალშიც იგი გავიდა.

Газета «Футбол-Хоккей» (Москва) № 40 от 7 октября 1973 года:

ЗАПАС БЫЛ НА ИСХОДЕ… «СЛАВИЯ» (София, Болгария) — «ДИНАМО» (Тбилиси, СССР) — 2:0 (0:0).
София. Стадион им. В. Левского. 3 октября.
Судья: С.Сарван (Турция).
«Славия»: Цолов, Чакыров, Шаламанов, Ефтимов, Крыстов, Костов, Александров, Исакидис, Григоров, Желязков, Георгиев (Цветков, 82).
«Динамо»: Гогия, Дзодзуашвили, Кантеладзе, Эбралидзе, Хинчагашвили, Гавашели, Мачаидзе, Асатиани, Гуцаев, Г.Нодия, Кипиани (Л.Нодия, 46).
Голы: Григоров (48-я), Крыстов (62-я).
Выиграв по итогам двух матчей у софийской «Славии», динамовцы Тбилиси вышли в 1/16 финала Кубка УЕФА. Казалось бы, в этом факте нет ничего удивительного: ведь у себя дома грузинские футболисты одержали крупную победу со счетом 4:1 и практически никаких шансов на успех соперникам не оставили. Однако в который уж раз пришлось убедиться, что в игровой практике тбилисцев случаются такие эпизоды, когда в совершенно безоблачной ситуации они в считанные минуты способны собрать над своими головами грозовые тучи.
Когда тбилисских динамовцев называют людьми настроения, то говорят при этом, как правило, о их неудачах. Чаще всего плохое настроение, а отсюда и весьма неровную игру они демонстрируют на чужих полях. Но на поле софийского стадиона имени Васила Левского они выходили с таким запасом прочности, что, право, особых волнений за их судьбу мы не испытывали.
Уже через несколько минут после начала матча мне показалось, что динамовцы слишком хорошо помнят о заработанном дома богатстве (подумать только, целых три мяча!), но при этом совершенно лишены фантазии, как все это с пользой для себя употребить. И тут само собой получилось, что тбилисцы стали действовать по бесхитростному принципу: «Время идет — и ладно, авось доиграем без приключений».
Динамовцы играли в защите весьма хладнокровно. По окончании первого тайма результат был 0:0, и ни к вратарю Давиду Гогия, ни к другим ответственным за оборону игрокам предъявить сколько-нибудь серьезных претензий было нельзя. Возможно, заслуживали порицания несколько инертные форварды, можно, вероятно, пожурить слишком тяготевших к своим воротам полузащитников, но в общем-то счет констатировал благополучие. А когда все в порядке, стоит ли волноваться?
События второго тайма показали, что все-таки стоит. Ошиблись чуть ли не сразу после перерыва динамовские защитники на левом фланге, сплоховал Гогия, и болгары повели 1:0. Хозяева еще не успели поверить в реальность второго гола, а тбилисцы уже заиграли намного аритмичнее, ощущая его возможность. Когда же футболисты «Славии» стали лидировать со счетом 2:0, у гостей наметился явный перерасход нервной энергии. Одни отчетливо понимали, что полную гарантию от неприятностей может дать лишь забитый в ворота софийцев гол, другие продолжали играть только с оглядкой на ворота и уповали лишь на быстротекучесть времени. Были и третьи — это те, которые просто растерялись.
А проще говоря, поздравляя тбилисцев с выходом в следующий круг (ведь счет 2:0 так и остался), хотелось 6ы без всяких оговорок горячо приветствовать лишь полузащитника Манучара Мачаидзе. Вот кто и технику показал, и неутомимость, и подлинную бойцовскую истовость, когда и ничего страшного не было и когда необходимо было отдать себя до конца.
В отдельные моменты удачно действовали Гогия, Эбралидзе, Гавашели. Леван и Гиви Нодия. Все они — футболисты высокой квалификации, и их хорошая игра даже на протяжении целого матча удивить никого не может. Гораздо поразительнее другое — почему так прямолинеен, порой безволен и будто совершенно лишен всякой изобретательности нападающий сборной СССР Владимир Гуцаев, почему в напряженнейший момент матча чересчур нерешительно врывается в штрафную площадку соперников и не успевает протолкнуть мяч в ворота капитан тбилисцев Кахи Асатиани, почему..? О, этих «почему» во втором тайме софийской встречи накопилось немало.
Ю. ДАРАХВЕЛИДЗЕ.