Газета «Советский спорт» (Москва) от 24 мая 1985 года:

Гроза так и не разразилась.
«Динамо» (Тбилиси) — «Арарат» (Ереван). 0:0.
Тбилиси. Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. 22 мая. Ясно. 24 градуса. 74 350 зрителей.
Судьи А. Мушковец (Москва), Н. Захаров (Владимир), Л. Сердюков (Саратов).
«Динамо» Габелия, Кеташвили, Чивадзе, Чедия, Арзиани, Какилашвили, Сванадзе (Микаберидзе, 75), Сулаквелидзе, Цаава (Чкареули, 40), Шенгелия, Месхи.
«Арарат»: Сукиасян, А. Карапетян (Киракосян, 88), Саркисян, Хачятрян, Р. Галустян, Г. Огянесян, Маркарян, Осипов (Погосян, 78), Бостоджан, Чилингарян, Мхитарян.
Предупрежден Маркарян.
Дублеры 4:2. Гол: Гурули (3), Кобелашвили — у «Динамо»; Погосян (2) — у «Арарата».
Команды эти отличает тяга к быстрому техничному футболу, поэтому матчи между ними, как правило, проходят живо, интересно. А тот факт, что перед приездом в Тбилиси ереванцы потерпели на своем поле два поражении подряд (что с ними случается довольно редко), лишь обострил ситуацию следовало ждать, что взыграет в футболистах самолюбие, не пройдет без следа и критика, прозвучавшая в их адрес.
Предположения эти оправдались лишь частично. Встреча от первой и до последних минут проходила напряженно, но вот высокого мастерства, особенно при завершении атак, команды, к сожалению, не продемонстрировали. Медлительность в середине поля, поспешность и рожденная ею неточность ударов издали стали причиной того, что мяч так ни разу и не побывал в сетке ворот. Упрек должен быть адресован в первую очередь динамовцам, имевшим на протяжении всего матча значительное территориальное преимущество. Хозяева и головых ситуаций создали немало, но так и не реализовали ни одну из них, Уверенно в этом матче сыграл молодой вратарь «Арарата» Сукиасян. Заслуживает быть отмеченной и игра Мхитаряна, самого активного и опасного среди гостей,
И. Датунашвили, мастер спорта.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 23 мая 1985 года:

რაც ციფრებს მიღმაა.
თბილისი. ვ.ი. ლენინის სახელობის “დინამოს” სტადიონი. 22 მაისი.
“დინამო” (თბილისი) – “არარატი” (ერევანი) 0:0.
“დინამო”: გაბელია, კეტაშვილი, ჩივაძე, ჭედია, არზიანი, კაკილაშვილი, სვანაძე, სულაქველიძე, ცაავა, შენგელია, მესხი.
“არარატი”: სუკიასიანი, კარაპეტიანი, სარქისიანი, ხაჩატრიანი, გალუსტიანი, ოჰანესიანი, მარქარიანი, ოსიპოვი, ბოსტანჯანი, ჩილინგარიანი, მხითარიანი.
46–ე წთ. ცაავას ნაცვლად – ჩქარეული, 75–ე წთ. სვანაძის ნაცვლად – მიქაბერიძე,
78–ე წთ. ოსიპოვის ნაცვლად – პოღოსიანი.
გააფრთხილეს: მარქარიანი.
მსაჯი: ალექსანდრ მუშკოვეცი (მოსკოვი).
კარში დარტყმა – 16:9 (9:5), ზუსტი დარტყმა – 6:2 (2:1), საჯარიმო მოედნიდან – 6:3 (3:2).
კუთხური – 16:3 (7:2).
დაჯარიმდნენ: თბილისელები – 14 (7), ერევნელები – 14 (7).
აჩვენეთ უცხო კაცს წლევანდელი საფეხბურთო ჩემპიონატის გათამაშების ცხრილი და ეჭვი არ შეგეპაროთ, რომ ხელს ჩამოგართმევთ და გეტყვით: ახლა აღარაფერი გიჭირთ “დინამოს” გულშემატკივრებს. გეტყვით და მართალიც იქნება, რადგან ცხრილის მიხედვით ნამდვილად ასეა – ჩვენი გუნდი ჩემპიონატის პირველი მატჩიდან მოყოლებული ლიდერთა შორისაა.
ეს ყველაფერი ძალიან კარგია, მაგრამ უთუოდ მოვიტყუებთ თავს, თუ მხოლოდ მშრალ ციფრებს მივენდობით. ნებისმიერი, ფეხბურთში სულ ოდნავ გარკვეული კაციც კი, ვფიქრობ, საკმაოდ იოლად ამჩნევს “დინამოს” თამაშის არა ერთსა და ორ ხარვეზს, ისეთს, რომელმაც ახლო მომავალში არ შეიძლება არ იჩინოს თავი, თუნდაც, იმავე ციფრებში. ვიმეორებ, მიუხედავად ქულათა საკმაო მარაგისა, გულშემატკივარი უკმაყოფილოა თავისი გუნდით და ამ უკმაყოფილების მიზეზიც აქვს.
ბოლო მატჩებში აშკარად იგრძნობა გუნდის შრომისუნარიანობის დაქვეითება. სხვა ვერაფრით აიხსნება დინამოელთა ნელი, პასიური თამაში, განსაკუთრებით დაცვიდან შეტევაზე გადასვლისა და უბურთოდ მოძრაობის დროს. ამავე მატჩებში შესამჩნევად იკლო კომბინაციებმაც. ეს კი ისეთი კატეგორიის ნაკლია, რომელსაც სახელდახელო ზომებით ვერ გამოასწორებ. ამ თვალსაზრისით გუშინდელი შეხვედრა ტყუპისცალივით ჰგავდა ბაქოს “ნეფთჩისთან” მატჩს, ოღონდ იმ განსხვავებით, რომ “არარატთან” შეხვედრაში ცალკეული ფეხბურთელების ინდივიდუალურმა ოსტატობამ ვეღარ მოგვიტანა სასურველი შედეგი.
თბილისის “დინამოს” შეტევები რომ სტიქიურია, სათანადოდ რომ ვერ არის მოგვარებული ფეხბურთელთა ურთიერთმოქმედება, მშვენივრად ჩანს თუნდაც ერთი ფაქტიდან: ერევნელთა კართან არავითარი გართულება არ მოჰყვა მესხის ოთხ და კეტაშვილის შვიდ სოლო შეტევას. ფლანგიდან ჩაწოდებულ ბურთებს ვერა და ვერ მოეძებნა ადრესატი.
ერთობ ბევრს სცოდავენ ფეხბურთელები კარში დარტყმისას. გუშინდელ მატჩში საჯარიმო მოედნის გარედან დარტყმული ათი ბურთიდან მხოლოდ სამი წავიდა კარის მიმართულებით. ასეთი დაბალი პროცენტით, რა თქმა უნდა, ძნელია წარმატებაზე ფიქრი. თუმცა, რაღა შორიდან, თბილისელები ერთობ ხშირად იბნევიან კარის უშუალო სიახლოვესაც, სარეცენზიო მატჩში გოლის გატანის ასეთი ორი, რომ იტყვიან ნაღდი შესაძლებლობა დაიკარგა.
ერთადერთი, ვის მიმართაც ძნელია საყვედურის გამოთქმა, დინამოელთა დაცვაა, მაგრამ ერთი საიმედო რგოლი ძალზე ცოტაა გუნდისთვის, საუკეთესო ოთხეულში მოხვედრას რომ ფიქრობს. “დინამოს” აქილევსის ქუსლად კვლავ და კვლავ რჩება ნახევარდაცვა. სამწუხაროა, მაგრამ ფაქტია, რომ თავმოსაწონებელი ამ ხაზს არაფერი აქვს – არც ათლეტური აღნაგობა, არც გამძლეობა, არც კომბინაციური ალღო და, რაც ყველაზე გულდასაწყვეტია, არც მონდომება, ზემოთ ჩამოთვლილ ყველა ნაკლს დროდადრო მაინც რომ ფარავს ხოლმე.
ცხადია, ამდენი საყვედური არ დაგროვდებოდა და არც ითქმებოდა ნამდვილად ძლიერ მეტოქესთან შეხვედრაში, მაგრამ საქმეც ის არის, რომ დღევანდელი “არარატი” სულაც არ არის ასეთი. გუნდი ქულას ქულაზე კარგავს, ვერც შინ და ვერც სტუმრად ვერ აბამს საქმეს თავს, ახლახან კი იგი უფროსი მწვრთნელისა და ერთ–ერთი საუკეთესო ფეხბურთელის ხორენ ოჰანესიანის გარეშე დარჩა.
რა თქმა უნდა, გუშინდელ მატჩში მასპინძლებს ჰქონდათ საგოლე მომენტები, თამაშის მიწურულს “დინამომ” საკმაოდ აზარტულადაც შეუტია მეტოქეს, მაგრამ ხუთიოდე წუთის მონდომება ერთობ იშვიათად ახდენს ზეგავლენას თამაშზე, ოთხმოცდაათ წუთს რომ გრძელდება.
ირაკლი ბერიაშვილი.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 23 мая 1985 года:

НЕСМОТРЯ НА ПРЕИМУЩЕСТВО.
Вчера в Тбилиси на стадионе «Динамо» им. В. И. Ленина хо­зяева поля — динамовцы при­нимали ереванский  «Арарат». Наши гости, как известно, не­удачно провели   предыдущие встречи на своём поле и сейчас старались несколько поправить свои дела, а динамовцы в случае победы  могли  вновь  стать лидерами первенства. Эта  ситуация предопределила накал  поединка, хотя, скажем сразу, матч проходил в корректной, интересной борьбе.
Намерения команд   выявились с первых же минут. Динамовцы, как и полагается хозяевам поля, сразу же пошли вперёд, а гости, оставив впереди быстрого Мхитаряна, укрепили свою защиту.
Во втором тайме схема игры не изменилась. По-прежнему динамовцы атаковали, а соперники оборонялись, изредка проводя контратаки. Две из них были особо опасными, в одной ворота тбилисцев отстояли защитники, а во второй — в конце матча мяч прошёл мимо их ворот. А до этого хозяева поля имели неоспоримый перевес, но успеха не добились. В итоге ничья – 0:0.

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от 24 мая 1985 года:

Лидерство обязывает…
Динамовцы Тбилиси сы­грали вничью пропущенный матч седьмого тура с ереван­ским «Араратом». Несмотря на многочисленные попытки хозяев поля поразить ворота гостей, на табло остались скучные нули. Имели не­сколько возможностей от­крыть счёт и ереванские футболисты, но защита ди­намовцев и вратарь Габелия оказались на высоте.
Могли ли динамовцы сы­грать успешнее, выиграть этот матч? Вероятно, могли и должны были при том со­лидном территориальном и игровом преимуществе, ко­торым владели. Футболисты тбилисского «Динамо», ра­зумеется, очень стремились к победе. Стремились, но…
Мало атаковали? Нет, по­жалуй, достаточно. Но как? —вот в чём вопрос. И вновь приходится говорить о неис­пользованных возможностях. О том,  что игра «Динамо» на подступах к штрафной пло­щади соперников и внутри её, при коллективном обыгрыше обороны соперников, зачастую малоэффективна.
В отсутствие игрока,  спо­собного стать связующим звеном между отдельными линиями (эта роль отведена, в основном. Чивадзе, но не слишком ли обременительна она для защитника, стерегу­щего центральную зону пе­ред воротами?), казалось бы, команда должна обра­щаться к коллективным ор­ганизаторским усилиями. Но пока и это не всегда прояв­ляется в той степени, в ка­кой необходимо для победы.
Радует энергичная и на­пористая игра молодых защитников Кеташвили и Арзиани. Успевают они и обо­роняться, и участвовать в атаках. Однако, как бы ус­пешно ни выполняли они свои функции, футбол — игра коллективная, а в атаке первую скрипку призваны играть нападающие.
Динамовцы Тбилиси на­брали после 11 матчей 16 очков и сравнялись по это­му показателю с киевлянами, которые провели на одну встречу меньше. Лидерство обязывает демонстрировать более результативный фут­бол. Иначе занятой позиции не удержать.
…
Н. БАЛАНЧИВАДЗЕ.