Газета «Советский спорт» (Москва) от 29 апреля 1979 года:

«ДИНАМО» (ТБИЛИСИ) — «ЗАРЯ» — 3:0.
«Динамо» (Тбилиси) — «Заря» (Ворошиловград). 3:0 (1:0). Тбилиси. 27 апреля. Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. 15 градусов. 50 000 зрителей.
Судьи Л. Акселевич, Н. Абдулазизов, В. Платонов (все — Москва).
«Динамо»: Габелия, Хизанишвили, Чивадзе, Хинчагашвили, Муджири (Дурдиадзе, 62), Дараселия, М. Мачаидзе, Коридзе, Минашвили, Челебадзе, Шенгелия (Копалейшвили, 79).
«Заря»: Князев, Найденко, Малыгин, Игнатенко, Сорокалет, Шевлюк, Гамула (Заваров, 46), Полукаров, Колесников, Оленев, (Галустов, 65), Быков.
Голы: Челебадзе (42, 75, с пенальти), Минашвили (47).
Дублеры — 2:0. Голы: Кокилашвили — 2.
Выступали команды не в лучших составах: у хозяев группу травмированных игроков пополнил Гуцаев, у гостей на поле не вышли Журавлев, Куксов, Кузнецов. В  создавшейся ситуации игрокам ближайшего резерва предстояло не просто заменить заболевших товарищей (когда от новичка требуется, чтобы он аккуратно подыграл и не испортил общей картины), но и проявить инициативность, смелее брать игру на себя.
Перестановки, произведенные динамовцами, — Минашвили и Челебадзе впервые вышли в стартовом составе, — оказались удачными и оправданными. Тот факт, что все три гола были забиты именно этими игроками, красноречиво говорит в их пользу. Играя практически с двумя форвардами, динамовцы на протяжении всего матча вели штурм ворот гостей большими силами — лишь один Хинчагашвили не появлялся в штрафной площади «Зари».
Ворошиловградцы лишь эпизодически, в ходе редких контратак пересекали среднюю линию. К сожалению, как и в серии кубковых матчей, проведенных здесь в конце февраля — начале марта, «Заря» оставила впечатление команды, потерявшей свое лицо. Как тогда в Кубке, так и в шести первых турах чемпионата ворошиловградцы не одержали ни одной победы.
А чемпион страны второй матч подряд выигрывает с крупным счетом. Первый гол Челебадзе забил ударом издали. Князева трудно в чем либо упрекать — мяч в полете задел защитника и влетел в угол ворот. Сразу после перерыва Минашвили ворвался в штрафную, обыграл двух защитников и с угла вратарской площадки сильно пробил в ближнюю «девятку». Ещё один рейд Минашвили к воротам «Зари» гости прервали, нарушив правила. 11-метровый. четко реализовал Челебадзе.
Г. АКОПОВ. (Наш корр.).

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от апреля 1979 года:

ძნელია საჩემპიონო გზა…
თბილისი. ვ. ი. ლენინის სახელობის “დინამოს” სტადიონი. 27 აპრილი.
“დინამო” (თბილისი) – “ზარია” (ვოროშილოვგრადი) 3:0 (1:0).
“დინამო”: გაბელია, ხიზანიშვილი, ჩივაძე, ხინჩაგაშვილი, მუჯირი, (დურდიაძე), დარასელია, მ. მაჩაიძე, ქორიძე, მინაშვილი, ჩელებაძე, შენგელია (კოპალეიშვილი).
“ზარია”: კნიაზევი, ნაიდენკო, მალიგინი, იგნატენკო, სოროკალეტი, შევლიუკი, გომულა (ზავაროვი), პოლუკაროვი, კოლესნიკოვი, ოლენიოვი (გალუსტოვი), ბიკოვი.
მსაჯი: ვ. აქსელევიჩი (მოსკოვი).
გოლები – ჩელებაძე 42–ე და 75–ე (პენალტით) წუთები, მინაშვილი (47).
მაგიდაზე ორი წერილი მიდევს. ერთი 4 აპრილით არის დათარიღებული, მეორე – 19 აპრილით. პირველის ავტორია იური გელოვანი (დაბა კულაში), მეორისა – მარინა ჯავახიშვილი (პოლიტექნიკური ინსტიტუტის II კურსის სტუდენტი). ვოროშილოვგრადის “ზარიასთან” მატჩის შემდეგ ეს წერილები კიდევ ერთხელ გადავათვალიერე.
გელოვანს გულდაგულ დაუანგარიშებია ქულათა ის რაოდენობა, რაც შარშან ჩვენმა მეტოქეებმა თბილისის “დინამოსთან” შეხვედრების შემდეგ მოაგროვეს მომდევნო მატჩებში. ეტყობა, ამ არც თუ იოლი სამუშაოსათვის ავტორს იმ მოსაზრებამ მოაკიდებინა ხელი, რომ თბილისელებთან ყველა მეტოქე განსაკუთრებული მონდომებით თამაშობს. სტატისტიკამ ასეთი სურათი მოგვცა: თბილისის “დინამოსთან” შეხვედრების შემდეგ ნათამაშებ მომდევნო მატჩში გუნდებმა 58 შესაძლებლიდან 21 ქულა მოაგროვეს. საინტერესოა, რომ ეს 21 ქულა გუნდებმა საკუთარ მინდორზე თამაშისას აიღეს. ყველა კოლექტივი, რომელიც თბილისელებთან შეხვედრის შემდეგ სტუმრად თამაშობდა, დამარცხდა. საგულისხმოა ერთი დეტალიც: ეს 21 ქულა შინ ნათამაშები 18 (!) მატჩის მონაგარია. ამ მაჩვენებლებით თბილისის “დინამო” ბევრად უსწრებს უმაღლესი ლიგის სხვა ბინადართ და ვინაიდან ციფრების ენა მაინც უფრო დამაჯერებელია, ავტორის დასკვნაც ამ სტატისტიკის ფონზე სავსებით ლოგიკურად გამოიყურება: ყველაზე მეტ ენერგიას გუნდები თბილისის “დინამოსთან” ხარჯავენ.
მეორე წერილი ასე იწყება: “კარგა ხანია შევეჩვიეთ იმას, რომ “დინამოს” წამყვანი ფეხბურთელებიდან ერთი მაინც უნდა იყოს ტრავმირებული. მაგრამ დღევანდელი დღით თუ ვიმსჯელებთ, უკვე მეტისმეტია – გოგია, კოსტავა, კანთელაძე, რუხაძე, ყიფიანი, სულაქველიძე”…, (ამ სიას წერილის გამოგზავნის შემდეგ გუცაევი და გ. მაჩაიძეც დაემატნენ).
გასაგებია ავტორის გულისწყრომა და კითხვაც – “რას ნიშნავს ეს”?
წლევანდელი სეზონის დასაწყისში გამოთქმული მოსაზრება, რომ 1979 წლის საფეხბურთო სეზონი ძალზე ძნელი იქნებოდა თბილისის “დინამოსთვის” საფუძველს მოკლებული არ არის. თუნდაც მხოლოდ იმიტომ, რომ ჩემპიონის ტიტული ერთობ მძიმე სატარებელი ტვირთია. თასზე ნათამაშები 6 და ჩემპიონატის ამდენივე მატჩის შემდეგ ეს მოსაზრება დასტურდება.
“ზარიასთან” სათამაშოდ თბილისის “დინამო” განსხვავებული (ამ სიტყვის პირდაპირი, ზუსტი გაგებით) შემადგენლობით გამოვიდა და თუ ჩემპიონის გამარჯვება მაინც შთამბეჭდავი იყო, მხოლოდ იმიტომ, რომ გუნდი სერიოზულად მოემზადა წლევანდელი სეზონისთვის. ჰყავს არც თუ ირიგო რეზერვი და თითოეულ ფეხბურთელს კარგად ესმის, რომ სწორედ გაჭირვების დროს არის საჭირო რაც შეიძლება უკეთესი თამაში, რომ გუნდისაგან არანაკლებ წარმატებას მოელიან წლეულსაც.
ისევ იმ ორ ავტორს დავუბრუნდები. პირველ და მეორე წერილებს უთუოდ აქვთ რაღაც საერთო. უფრო სწორად, გუნდში ერთობ მომრავლებული ტრავმები პირდაპირი შედეგი უნდა იყოს იმ მეთოდებისა თუ დამოკიდებულებისა, რასაც მეტოქეები შარშან ვერცხლის პრიზიორის, წლეულს კი ჩემპიონის წინააღმდეგ იყენებენ თუ ავლენენ მინდორზე ბრძოლისას.
გავიხსენოთ მატჩი მინსკის “დინამოსთან”. თუ რამე შეიძლება ითქვას ჩვენს მაშინდელ მეტოქეზე, მხოლოდ ის, რომ თითქმის ყოველი ორთაბრძოლის შემდეგ თბილისელი მინდორზე იწვა, ერთადერთი ნუგეში კი მსაჯის სასტვენი იყო. ფეხბურთში ამგვარი ჯარიმები “ხელოვნურად” ჩაშლილი შეტევის ერთობ მცირე საზღაურია. “მეტი არ შეუძლიათ და რა ქნანო”, – იტყვიან ხოლმე. მართლაცდა, არაფერი, და ასე, ქაღალდზე მსჯელობაც მგლის თავზე სახარების კითხვას უფრო ჰგავს.
თუ ასე გაგრძელდა… კაცმა რომ თქვას, ამ საქმეს სასიკეთო პირი ჯერ არ უჩანს და არც გამოუჩნდება, სანამ უმაღლესი ლიგის ყველა თუ არა, მეტი წილი გუნდები მაინც ისეთი ფეხბურთელებით არ დაკომპლექტდება, მეტოქეს და განსაკუთრებით კი ფეხბურთს რომ სცემენ პატივს. რა თქმა უნდა, ამ პროცესის დაჩქარებაში ავტორიტეტული სიტყვა მსაჯებსაც შეუძლიათ თქვან. სასიამოვნოა, რომ საამისო ნიშნები უკვე გამოჩნდა: ჩემპიონატის 6 მატჩში არბიტრებმა თბილისელთა მეტოქეები ექვსჯერ დასაჯეს პენალტით. ამგვარ შეგონებას უამრავი დადებითი მხარე აქვს და არ შეიძლება ამას შედეგი არ მოჰყვეს.
გუშინწინდელ მატჩში მასპინძლებმა თავიდანვე იზრუნეს იმისათვის, რომ 2 ქულა პირველ ტაიმშივე გაენაღდებინათ. “დინამოელთა“ შეტევებს მართალია, აკლია ჩვეული სიმძაფრე, მაგრამ მონდომებამ თავისი ქნა – ტაიმის მიწურულს ჩელებაძის დარტყმის შემდეგ ბურთი კნიაზევის კარში აღმოჩნდა – 1:0. ამ შეხვედრაში კიდევ ერთხელ ისახელა თავი მინაშვილმა. 47–ე წუთზე გატანილი გოლი იმ კატეგორიას ეკუთვნის, ასე რომ გაიშვიათდა ჩვენს სტადიონებზე. და, ბოლოს, პენალტი – მცველები უხეშად ეთამაშნენ საჯარიმოში შეჭრილ მინაშვილს, გამეორდა “ფახთაქორთან” მატჩის სცენა, არბიტრმა საგულდაგულოდ შეამოწმა ადგილი, სადაც მცველებმა წესი დაარღვიეს და უყოყმანოდ აჩვენა 11–მეტრიანი საჯარიმოს ნიშანზე. ჩელებაძემ ოსტატურად დაარტყა – 3:0.
ი. ბერიაშვილი.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 29 апреля 1979 года:

Победа чемпиона.
После сильного удара Челебадзе мяч попал в защитника «Зари» и, минуя Князева, влетел в сетку. Это произошло на 42-й минуте матча. Большую часть первого тайма ворошиловградцы, в основном, сдерживали атаки чемпионов страны. Иногда казалось, что хозяев больше на поле, однако реализовать свое «численное преимущество» динамовцы в полной мере сумели после перерыва, когда разница в классе игроков команд оказалась явной.
Это не замедлило сказаться на счете. Сначала на 47-й минуте Минашвили, отличившийся в матче с «Пахтакором», использовал точную передачу Хизанишвили и забил «свой» мяч. А потом Челебадзе реализовал пенальти, назначенный в ворота «Зари» за слишком «внимательную» опеку Минашвили. Так на 75-й минуте счет стал 3:0 в пользу тбилисцев, который сохранился до конца встречи.

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от 1 мая 1979 года:

ДИНАМИЗМ „ДИНАМО».
Каждый новый матч в целом не похож на предыдущий — по сюжету, по ситуациям, в которых забивались мячи, по игровому напряжению. Но матчи с участием тбилисского «Динамо» (и особенно, две последние встречи) одинаково волнуют зрителей динамизмом и неуемной жаждой игры, которая равно характерна для каждого футболиста команды чемпионов. Пожалуй, это замечательная черта — стремление играть и играть как можно лучше.
После встречи с ворошиловградской «Зарей» призы лучшим игрокам матча, учрежденные заводом «Центролит», были вручены капитану хозяев поля М. Мачаидзе и игроку команды гостей Заварову. Мачаидзе в этот день еще раз показал себя подлинным лидером, умело расставляя акценты в игре и находя мячу самый оптимальный путь в процессе организации каждой атаки. Что ж, это ему, опытному мастеру, присуще и не в новость. А пленил он зрителей и компетентное жюри не одной точной игрой. Манучар проявил истинно бойцовские качества, неутомимо вел своих товарищей на штурм ворот.
Еще два футболиста обрадовали особенно — это Челебедзе и Минашвили. Первый активно выглядел на протяжении всего матча, открыв счет перед самым перерывом. Третий гол Челебадзе отлично провел с пенальти, а до этого отличился Минашвили.

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от 28 апреля 1979 года:

И ТРУДОЛЮБИЕ НЕ ПОМОГЛО.
«Заря» в нынешнем сезоне уже играла в Тбилиси против динамовцев столицы Грузии в рамках розыгрыша Кубка СССР и потерпела крупное поражение — 0:5. Ворошиловградская команда тогда не произвела особого впечатления на специалистов и спортивных журналистов, и об этом было сказано старшему тренеру «Зари» Юрию Захарову.
— Согласен, — ответил он. — Но у нас в большинстве своем необстрелянная молодежь. У нее, однако, есть и сильная сторона — трудолюбие. Это наш главный козырь на сегодня…
Вчерашний матч с чемпионами страны еще раз подтвердил, что гостям тяжело было состязаться с соперниками в классе, а потому, «не мудрствуя лукаво», они решили оказывать сопротивление только на подступах к своей штрафной площадке, то есть определили заранее для себя, как программу максимум, сохранение очка. Самым активным игроком матча у «Зари» был голкипер Князев, который выступал без срывов. В атаке у хозяев поля, в отсутствие травмированных Гуцаева и Кипиани, на передний план выдвинулись Челебадзе и Минашвили. Именно их усилиями и были забиты три мяча. Остроту в поединок вносили и неожиданные подключения крайних защитников динамовцев Хизанишвили и Муджири. Как всегда, напористо действовал и Шенгелия. К сожалению, в конце встречи он получил травму и выбыл из игры.
С первых же минут тбилисцы взяли инициативу в свои руки. Играли интересно, с огоньком. Правда, порой развитие их комбинаций не маскировалось, что и позволяло ворошиловградцам сохранить ворота в неприкосновенности до 42-й минуты. Здесь Челебадзе, находясь прямо против ворот, получил с левого края от Коридзе точный пас и незамедлительно пробил. Мяч, попав в ногу одного из защитников гостей, изменил траекторию и влетел в противоположный от Князева левый угол — 1:0.
В начале второго тайма «двухходовая» комбинация Хизанишвили — Минашвили завершилась проходом в штрафную площадку и сильнейшим неотразимым ударом последнего. За 17 минут до конца поединка скоростной прорыв все того же неутомимого Минашвили гости вынуждены были прервать недозволенным приемом. «Одиннадцатиметровый» был четко пробит Челебадзе — 3:0. Тбилисцы одержали вторую подряд победу с крупным счетом и уверенно возглавляют турнирную таблицу, набрав 11 очков в 6 встречах.
Победители выступали в следующем составе: Габелия, Хизанишвили, Чивадзе, Хинчагашвили, Муджири (Дурдиадэе), Дараселия, М. Мачаидзе, Коридзе, Минашвили, Челебадзе, Шенгелия (Копалеишвили).
А. СМИРНОВ.