Газета «Советский спорт» (Москва) от 2 июня 1977 года:

«Динамо» (Тбилиси) — «Шахтер» — 1:0.
«Динамо» (Тбилиси) — «Шахтер» (Донецк). 1:0 (0:0). Тбилиси. Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. 31 мая. Перед игрой — сильный дождь. 20 градусов. 60 000 зрителей.
Судьи В. Руднев, Е. Лапин (оба — Москва), А. Балаян (Баку).
«Динамо»: Габелия, Хизанишвили, Коридзе, Хинчагашвили, Костава, Дараселия, М. Мачаидзе, Копалеишвили (Чивадзе, 67), Челебадзе, Кипиани, Шенгелия.
«Шахтер»: Дегтярев, Яремченко, Звягинцев, Кондратов, Рудаков, Мишин, Старухин, Соколовский, Резник (Роговский, 70), Дудинский, Сафонов.
Гол: Мачаидзе (70).
Дублеры — 2:1. Голы: Двалишвили, Базазашвили — у «Динамо»; Насташевский — у «Шахтера».
Последний раз «Шахтер» выступал в Тбилиси почти два года назад — в матче первого круга чемпионата страны 1975 года. Три встречи, состоявшиеся после этого в Донецке, принесли победы хозяевам поля. Динамовцы, естественно, полны были решимости прервать малоприятную для себя серию.
Первые минуты матча оказались насыщенными острейшими ситуациями у обоях ворот. Старухин, прорвавшись по левому флангу, сделал прострельную передачу, и Соколовский с лета пробил рядом со штангой. Затем Шенгелия, отобрав в штрафной площади мяч у Звягинцева, не сумел найти верное решение — то ли бил по цели и не попал, то ли делал передачу. Наконец острый пас Коставы смелым броском прервал Дегтярев,
Вскоре, однако, игровые страсти улеглись, и игра пошла размеренно, в соответствии с «домашними заготовками»: хозяева широко при активной поддержке с тыла развивали наступление, гости же были заняты тем, что сдерживали его. Однако действия их на глухую защиту не походили: любая возможность использовалась для скоростной контратаки.
Форвардам «Динамо» в условиях скученности мешали передержки мяча и неточные передачи на подступах к штрафной. Гостям же никак не удавалось индивидуально переиграть защитников «Динамо».
Динамовцы еще до перерыва могли добиться успеха. Много было моментов, когда у изготовившегося к удару игрока в последнее мгновение выбивали мяч из-под ног, когда защитники принимали удар на себя. Часто вступал в игру безошибочно действовавший в воротах и на выходе Дегтярев.
Второй тайм начался с то-то, что Шенгелия метров с пяти не попал в пустые ворота. Но общая картина игры не изменилась. Она шла преимущественно на половине поля «Шахтера», но ответа на вопрос, забьют ли динамовцы гол, долго не было. Развязка наступила за десять минут до конца встречи. После четкой комбинации, разыгранной по центру Мачаидзе и Кипиани, капитан динамовцев получил мяч у угла площади ворот и в тот момент, когда Дегтярев бросился навстречу, пробил низом в дальний угол. Гол этот надо рассматривать как торжество справедливости: меч оказался сильнее щита,
И. Датунашвили, мастер спорта.
Сразу после матча:
В. Сальков, старший тренер «Шахтера»: Мы проиграли, несмотря на самоотверженную игру в обороне. К судейству претензий лет — оно было отменным.
Н. Ахалкаци, старший тренер «Динамо»: Знали, что Шахтер» построит игру на скоростных контратаках. В первом тайме тем не менее не смогли осуществить свои тактические замыслы…

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 2 июня 1977 года:

79 წუთი გოლის მოლოდინში.
თბილისი. ვ. ი. ლენინის სახელობის “დინამოს” სტადიონი. 31 მაისი.
“დინამო” (თბილისი) – “შახტიორი” (დონეცკი) 1:0 (0:0).
“დინამო”: გაბელია, ხიზანიშვილი, ქორიძე, ხინჩაგაშვილი, კოსტავა, დარასელია, მ. მაჩაიძე, კოპალეიშვილი (ჩივაძე), ჩელებაძე, ყიფიანი, შენგელია.
“შახტიორი”: დეგტიარიოვი, იარომჩენკო, ზვიაგინცევი, კონდრატოვი, რუდაკოვი, მიშინი, სტარუხინი, სოკოლოვსკი, რეზნიკი (როგოვსკი), დუდინსკი, საფონოვი.
მსაჯი: ვ. რუდნევი (მოსკოვი).
ნაწვიმარი მინდორი. ჩამოწოლილი ღრუბელი და რაც მთავარია, ამ ორი ძველი მეტოქის უშეღავათო მატჩების გახსენება, ბევრს აფიქრებინებდა, რომ გუშინწინდელი შეხვედრა მოწინააღმდეგეთათვის ერთობ რთული და დაძაბული იქნებოდა. უნდა ითქვას, რომ ნაწვიმარ მინდორს ფეხბურთელებისთვის ხელი მაინცდამაინც არ შეუშლია, პირიქით, ისინი საკმაოდ ლაღად გაბედულად მოქმედებდნენ. მიუხედავად აუარებელი საგოლე სიტუაციისა, აფორიაქებული გულშემატკივრები გოლს 79 წუთის განმავლობაში ელოდნენ. ეს მატჩი არც მსაჯებისთვის იყო რთული, ვინაიდან, თამაშის სიტუაციით გამოწვეული ორიოდე გამონაკლისის გარდა, ფეხბურთელთა მოქმედება ზღვარს არ სცდებოდა. აღსანიშნავია, რომ ორივე მხარე ზედმიწევნით კორექტულად თამაშობდა.
მასპინძლები გაცილებით უფრო მობილურად, უფრო ტექნიკურად თამაშობდნენ და ბუნებრივია, არავის ეგონა, რომ მათ მეტოქეთა კარის აღება ასე გაუჭირდებოდათ. ამ შეხვედრაში მთავარი სირთულე სწორედ ის გახლდათ, რომ მასპინძლები ყოველ ღონეს ხმარობდნენ, მაგრამ ხელსაყრელი სიტუაციები ვერ განავითარეს. სწორედ გადამწყვეტ მომენტებში უძნელდებოდათ თბილისელებს უშუალოდ საგოლე მომენტის შექმნა. სწორედ ამ ვითარებას იყენებდნენ კარგად დონეცკელები და თუმცა არა ხშირი, მაგრამ სწრაფი კონტრიერიშების საშუალებით თბილისელთა საჯარიმო მოედანზე სამშვიდობო განწყობილებას არღვევდნენ. “მყუდროების დამრღვევი” აქ უმთავრესად სტარუხინი იყო, რომელმაც არაერთხელ ჩააყენა მასპინძელთა მცველები და მეკარე გაბელია რთულ მდგომარეობაში. მიუხედავად თბილისელთა შესამჩნევი ტერიტორიული უპირატესობისა, შესვენებამდე კარში უფრო ხშირად ურტყამდნენ სტუმრები, ვიდრე მასპინძლები. ამ სიტუაციაში რამდენიმეჯერ საუცხოოდ ითამაშა გაბელიამ. ალბათ ამიტომ იყო, რომ იგი საქართველოს ალკკ ცენტრალური კომიტეტის სპეციალური პრიზით დაჯილდოვდა. ასეთივე პრიზი მიიღო დეგტიარიოვმაც, რომელიც არამარტო შესანიშნავად იცავდა საკუთარ კარს (განსაკუთრებით მეორე ტაიმში), არამედ საუცხოოდ ხელმძღვანელობდა გუნდის მცველთა მოქმედებასაც.
შესვენების შემდეგ მასპინძლებმა გაცილებით უკეთ ითამაშეს. მათს მოქმედებაში იგრძნობოდა მეტი დამაჯერებლობა, გადაცემები უფრო ზუსტი გახდა და, რაც მთავარია, ტერიტორიული უპირატესობა მთლიანად მათს ხელში გადავიდა. თუ პირველ ტაიმში ისინი მხოლოდ ხელსაყრელ პოზიციას ქმნიდნენ და მას მერე ვეღარ ავითარებდნენ, ამჯერად მათ არაერთი ხელსაყრელი საგოლე სიტუაცია შექმნეს. რაც ბოლოს და ბოლოს გოლით დაგვირგვინდა. ეს მოხდა 79–ე წუთზე. ყიფიანის უზუსტესი გადაცემა მ. მაჩაიძემ კარგად გამოიყენა. ზუსტად დაარტყა და სალიდერო მდგომარეობის განმტკიცებისთვის მეტად საჭირო ორი ქულა მოუტანა გუნდს.
ყოველ შეხვედრას თან სდევს ხარვეზი, რომელიც თვით მატჩის მსვლელობაშიც სწორდება ხოლმე. ამის ერთ–ერთი დამაჯერებელი მაგალითი გახლდათ ეს მატჩი. თუ შეხვედრის პირველ ნახევარში თბილისელები ძირითადად ცენტრიდან ცდილობდნენ მეტოქეთა დაცვითი ხაზების გარღვევას და იშვიათად ფლანგებიდან (აქ ძალიან კარგად მოქმედებდა დარასელია), შესვენების მერე სურათი მთლიანად შეიცვალა. საიერიშო მოქმედებები უფრო მრავალფეროვანი გახდა და ამ ძლიერ მასირებულ შეტევებს სტუმრებმა ვეღარ გაუძლეს. ბუნებრივია, ყველა ხარვეზს შესვენებაზე მიცემული დარიგებით ვერ აღმოფხვრი. ზოგიერთი ნაკლის გამოსწორებას საგულდაგულო წვრთნა და ჯაფა სჭირდება. თუნდაც იმ თვისების გამომუშავებას, რომელიც ყიფიანს გააჩნია: დიდებული, გრძელ მანძილზე უზუსტესი გადაცემები, რაც სრულიად ახალ, მეტოქისთვის მოულოდნელ სათამაშო სიტუაციას ქმნის, თანაგუნდელებს სწრაფად გადაადგილების შესაძლებლობას უქმნის. სამწუხაროდ, თბილისელთა უმრავლესობა ამ ტექნიკურ საშუალებას სუსტად ფლობს და ალბათ ამიტომ იყო, რომ დინამოელთა კარიდან მეტოქის კარამდე გადაადგილებას მოკლე გადაცემებით დიდი დრო სჭირდებოდა, და, ბუნებრივია, მათს იერიშებს მეტოქე უკვე მომზადებული ხვდებოდა. და კიდევ ერთი. წინა მატჩებში დინამოელთა დაცვითი ხაზი არც თუ ყოველთვის თამაშობდა უშეცდომოდ. ამჯერად გამოჩნდა, რომ მცველები ერთმანეთს უკვე შედარებით უკეთ უგებენ და მათს შემდგომ შეთანხმებულ თამაშს უკეთესი პირი უჩანს.
გვიხარია, როცა გაისმის გამამხნევებელი ძახილი “დინამო”, “დინამო”… და მაშინ უფრო მეტად, როცა იგი გამარჯვებული სტოვებს მოედანს.
ჯ. ენუქიძე.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 1 июня 1977 года:

ПОБЕДА ДИНАМОВЦЕВ.
Вчера в матче седьмого тура чемпионата страны динамовцы Тбилиси принимали футболистов донецкого «Шахтера». Гол, забитый на 79-й минуте М. Мачаидзе увенчал усилия хозяев, много и настойчиво атаковавших во второй половине встречи. Стремительная комбинация Мачаидзе — Кипиани — Мачаидзе закончилась выходом капитана динамовцев к воротам Дегтярева и его точным ударом — 1:0. Этот счет не изменился до конца встречи.
А до перерыва на поле шла равная борьба. Гости показали свою «выездную модель», динамовцы же долго не могли вдохнуть искорку в свои действия.
Динамовцы выступали в таком составе: Габелия, Хизанишвили, Коридзе, Хинчагашвили, Костава, Дараселия, М. Мачаидзе, Копалейшаили (Чивадзе), Челебадзе, Кипиани, Шенгелия.
Встреча дублирующих составов этих команд также принесла победу тбилисцам — 2:1.

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от 2 июня 1977 года:

И ВСЕ ЖЕ АТАКА…
Пожалуй, это был один из наиболее содержательных и трудных матчей сезона для футболистов тбилисского «Динамо». Во-первых. «Шахтер» в целом неплохо стартовал: он вышел на динамовский стадион, имея в активе 8 очков и занимая 4-е место. Одна особенность: как и московское «Динамо», «Шахтер» в шести матчах пропустил наименьшее количество мячей — всего один, следовательно, надо было ожидать, что команда обороняется довольно уверенно. А тбилисские динамовцы, в свою очередь, имеют наилучший показатель по забитым мячам: итак, лучшая по итогам шести туров атака против лучшей защиты.
Всем динамовцам, которые постоянно участвовали в атаках (а их было, порой, 7—8 футболистов), пришлось решать нелегкую задачу. «Шахтер» защищался на редкость самоотверженно.
Но хозяевам поля это не помешало-таки создать не одну возможность для взятия ворот. Тбилисцы атаковали мощными силами, но Челебадзе, Шенгелия, Кипиани и их товарищи до 79-й минуты никак не могли поразить ворота Юрия Дегтярева. Наконец точно игравший во втором тайме Манучар Мачаидзе сыграл в «стенку» с Кипиани, вышел к воротам и переправил мяч в дальний угол — 1:0. Капитан выручил команду: как ни хорош был пас Кипиани, а главной проблемой, пожалуй, оставалась задача перехитрить Дегтярева.
Динамовцы Тбилиси играли в следующем составе: Габелия, Хизанишвилн, Коридзе, Хинчагашвили, Костава, Дараселия, М. Мачаидзе, Копалейшвили (Чивадзе), Челебадзе, Кипиани, Шенгелия.
Н. БРОЛАДЗЕ.