Газета «Советский спорт» (Москва) от 2 ноября 1976 года:

Кто сильнее. Обзор матчей в Киеве, Тбилиси, Донецке и Одессе. ТБИЛИСИ.
«Динамо» (Тбилиси) —«Зенит» (Ленинград). 1:0 (0:0). Центральный стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. 30 октября. 3 градуса. 25000 зрителей.
Судьи: К. Вихров (Киев), В. Лушин, Л. Лукомский (оба — Москва).
«Динамо»: Гогия, Хизанишвили, Кантеладзе, Хинчагашвили, Муджири, Чивадзе, М. Мачаидзе (Эсебуа, 85), Копалеишвили, Гуцаев, Дараселия, Церетели.
«Зенит»: Олейник, Дектерев, Лохов, Голубев, Стрепетов, Булавин, Орлов, Белов, Маркин, Мельников, Лазарев (Клементьев, 72).
Голы: Чивадзе, 60.
Дублеры— 3:0. Голы: Эсебуа (2), Эбаноидзе.
В ТБИЛИСИ хозяева вышли на поле не в лучшем своем составе. Думалось, это обстоятельство поощрит гостей, которые в принципе склонны больше атаковать, нежели обороняться. Но случилось непредвиденное: гости слишком очевидно дали понять, что главное для них — защита своих ворот.
Тбилисцы смелее пошли в перед, но а первом тайме особой выгоды из своей активности не извлекли. В том и состояла заслуга оборонительной линии «Зенита», игроки которой действовали четко, слаженно, а порой и просто самоотверженно. Ясно было, однако, что Ленинградцам следует менять тактику. Логика игры подсказывала, что пассивная оборона неминуемо приведет к поражению. Оставался, стало быть, единственным выход — перейти в наступление. После перерыва, однако, ничто не изменилось на поле. Разве что чаще стали ошибаться именно Ленинградские защитники, уставшие и разочарованные. В последние полчаса игра проходила практически у одних ворот — динамовцы непрерывно атаковали, и добились-таки успеха, скромного, но достаточного для победы.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 2 ноября 1976 года:

ერთმა გოლმა გადაწყვიტა…
თბილისი. ვ.ი. ლენინის სახელობის “დინამოს” სტადიონი. 30 ოქტომბერი.
“დინამო” (თბილისი) – “ბენიტი” (ლენინგრადი) 1:0 (0:0).
“დინამო”: გოგია, ხიზანიშვილი, კანთელაძე, ხინჩგაშვილი, მუჯირი, ჩივაძე, მ. მაჩაიძე (ესებუა), კოპალეიშვილი, გუცაევი, დარასელია, წერეთელი.
“ზენიტი”: ოლეინიკი, დეგტერევი, ლოხოვი, გოლუბევი, სტრეპეტოვი, ბულავინი, ორლოვი, ბელოვი, მარკინი, მელნიკოვი, ლაზარევი (კლემენტიევი).
მსაჯი: კ. ვიხროვი (კიევი).
დუბლიორები – 3:0.
XII ტურის მატჩის წინ ლენინგრადელი ფეხბურთელები თავიანთი სატურნირო მდგომარეობით სავსებით კმაყოფილნი ჩანდნენ. საგაზაფხულო ჩემპიონატში მე-13 ადგილის დაკავების შემდეგ, შემოდგომაზე, მათ გაცილებით უკეთ ითამაშეს, ადრევე შეასრულეს მთავარი გეგმა – უმაღლეს ლიგაში დარჩენა, მთელ რიგ შეხვედრებში აქტიურად, შედეგიანად იბრძოდნენ და თბილისში ლიდერთა ჯგუფის ერთ-ერთ წარმომადგენლებად ჩამოვიდნენ.
“ზენიტის” ამოცანა ამ მატჩში ცხადზე ცხადად გამოიკვეთა პირველივე წუთებიდან: მას ფრე უნდოდა, ერთი ქულა. ამიტომ იყო, რომ გუნდმა დაცვაში ხუთი მოთამაშე განალაგა, ნახევარდაცვაში – ოთხი და წინ მარტოდ-მარტო დატოვა ერთი ფორვარდი, მიმდინარე ჩემპიონატის ბომბარდირი – მარკინი.
მარკინი, უდავოდ, კარგი ფეხბურთელია – ათლეტური აგებულებისაა, სწრაფი, მოძრავი, ტექნიკური, ზუსტი დარტყმის მქონე, მაგრამ რას გახდებოდა იგი ასეთ ავტონომიის პირობებში, როცა მისი გუნდის სხვა მოთამაშეები ღრმა ზურგში იყვნენ დაწეული, ეპიზოდურად, მხოლოდ შემთხვევიდან შემთხვევამდე თუ გადმოდიოდნენ წინ და იშვიათად აღწევდნენ სრულ იზოლაციაში მყოფ მარკინამდე? ერთი-ორჯერ ეს მოახერხა მელნიკოვმა და ამ დროსაც გადაჭრით ერეოდა საქმეში ხინჩაგაშვილი.
ერთი სიტყვით, დინამოელთა მეკარე მთელი ტაიმის მანძილზე უსაქმოდ იყო, გუნდს შეეძლო უხიფათოდ, თამამად გაეშალა იერიშები და 45 წუთის განმავლობაში თამაში ფაქტიურად ცალ კარში მიმდინარეობდა, ოლეინიკის მხარეს.
მაგრამ არც ლენინგრადელთა მეკარეს დასდგომია მაინცდამაინც დიდი ჯაფა. მისი მცველები რომელთა შორისაც განსაკუთრებთ გამოირჩეოდა გოლუბევი, თავგამოდებით იბრძოდნენ საჯარიმო მოედანზე, კარგად ეხმარებოდნენ ერთმანეთს და საქმე უშუალო საგოლე მომენტამდე არ მიჰყავდათ.
თბილისელებმა ყველანაირად სცადეს მეტოქის მძლავრი დაცვის დაძლევა, შეტევაში ნახევარმცველები და მცველები ჩართეს, ფლანგებიდანაც განავითარეს იერიში, ცენტრიდანაც, მაგრამ შედეგს ვერ მიაღწიეს.
ცალ კარში გაგრძელდა თამაში მეორე ტაიმშიც. დინამოელები ისევ და ისევ ეძებდნენ გზას წარმატების მისაღწევად, “ზენიტი” ისევ თავის ნახევარზე იყო ჩაკეტილი. თამაში, როგორც ასეთ შემთხვევაში ამბობენ, გაიყინა.
და აი, 67–ე წუთი. იგი მხსნელი აღმოჩნდა მასპინძელთათვის. დარასელიამ კარგად ითამაშა მარცხენა ფლანგზე, მიაწოდა კარის წინ, სადაც მოულოდნელად და სწრაფად შეიჭრა ჩივაძე. ოლეინიკმა წამით დაიგვიანა წინ გამოსვლა, ჩივაძემ დაასწრო მას და ზუსტად დაარტყა ახლო მანძილიდან – 1:0.
ამ გოლმა გამარჯვება მოუტანა “დინამოს”. სტუმრებმა საჩქაროდ შეცვალეს ტაქტიკა, მაშინვე გაათავისუფლეს დაცვითი მოვალეობისგან თავიანთი თავდამსხმელები, მაგრამ მდგომარეობის ხსნა მათს ძალებს აღემატებოდა. თბილისელებმა მინიმალური ანგარიში ბოლომდე შეინარჩუნეს.
რ. ქორიძე.

Газета «Ленинградская правда» (Ленинград) от 1 ноября 1976 года:

А ГДЕ ЖЕ АТАКА?
Как известно, накануне вчерашнего матча динамовцев Тбилиси с «Зенитом», состоявшегося на только что реконструированном стадионе столицы Грузии, команды-соперницы были ближайшими соседями по верхней части турнирной таблицы.
Ленинградцам пришлось сдерживать яростный натиск техничных и напористых соперников. Они весьма уверенно нейтрализовали атаки реактивной тройки нападения южан (кроме известного бомбардира Гуцаева, в ней выступали Церетели и Дараселия). Лишь на 10-й минуте у ворот «Зенита» возник первый опасный момент, но Олейник был начеку. Дараселия сильно пробил по воротам гостей, однако мяч пролетел рядом с боковой стойкой.
Ленинградцы самоотверженно оборонялись. К сожалению, атаки у команды не ладились. Выдвинутый вперед Маркин вел трудную борьбу с обоими стопперами динамовцев. И все же незадолго до перерыва ему удался метров с 18 отличный удар в верхний угол. Вратарь Гогия с трудом парировал мяч на угловой.
Развязка наступила на 67-й минуте, когда оборона зенитовцев допустила единственную, пожалуй, серьезную ошибку за весь матч: из-за несогласованных действий защитников и Олейника Чивадзе поразил цель с близкого расстояния. В оставшееся время «Зенит», увы, так и не смог наладить атакующих действий. В итоге — поражение со счетом 0:1.
М. ЭСТЕРЛИС, наш спецкор. Тбилиси, по телефону.