Газета «Советский спорт» (Москва) от 31 октября 1975 года:

«Динамо» (Тбилиси)— «Спартак» — 1:0.
«Динамо» (Тбилиси) — «Спартак» (Москва). 1:0 (0:0). Тбилиси, 29 октября. Стадион «Локомотив». Ветренно. 11 градусов. 8000 зрителей.
Судьи Т. Бахрамов (Баку), К. Смирнов и Н. Шушпанов (оба Ленинград).
«Динамо» Имнадзе, Дзодзуашвили, Челидзе Эбралидзе, Хинчагашвили, М. Мачаидзе, Коридзе, Эсебуа, Гуцаев, Кипиани, Дараселия (Рехвиашвили, 75).
«Спартак»: Прохоров, Вл. Букиевский, Самохин, Осянин, Ловчев, Булгаков (Сидоров, 80), Кокорев, Абрамов, Папаев, Гладилин (Кодылев, 46), Андреев.
Гол: Гуцаев (59).
Дублеры — 0:0.
То ли резко испортившаяся погода испугала зрителей, то ли слишком разборчивы и требовательны стали они но трибуны на сей раз зияли пустотами незанятых мест. Между тем воскресное выступление динамовцев против чемпионов, с одной стороны, впечатляющая победа москвичей над западногерманским «Кёльном» в рамках Кубка УЕФА — с другой, и, наконец, соседство команд в турнирной таблице чемпионата страны обещали острую, напряженную встречу, в которой и той, и другой стороне очень нужна будет победа. Не могу сказать, что матч полностью, оправдал ожидания, что был он таким уж захватывающим. Но, думаю, как это ни парадоксально, тут свою роль сыграли и пустые трибуны. По себе знаю, как удручающе действуют они на футболистов.
Для спартаковцев, готовящихся к ответному визиту в Кельн, выступление в Тбилиси проходило как бы в режиме европейских турниров — между двумя воскресными матчами. И соперник у них выдался достойный играющий нынче, в самом что ни на есть боевом настроении.
Уже отмечалось, что динамовцы в последнее время прибавили в игра и вот уже которую встречу не только не знают поражений, но и выступают, как некогда — активно, в атакующем плане. Не был исключением и этот матч со «Спартаком». Правда, если судить по голевым ситуациям, гости вполне могли бы добиться ничьей. Но, во-первых, инициативой почти все время владели хозяева поля и это был немалый козырь в их руках, а во-вторых, отлично сыграл молодой вратарь «Динамо» Гия Имнадзе. В команду Имнадзе попал из Ланчхутского района осенью прошлого года, играл в нынешнем году за дубль и вот четвертый матч подряд заменяет в основном составе заболевшего Гогия. Игра молодого вратаря оставляет самое приятное впечатление. И еще одного динамовца я бы хотел отметить — Гуцаева. Его яркая техничная игра приобрела еще одну черту — Гуцаев стал больше забивать: в четырех из пяти последних матчей он забил по мячу, а всего в нынешнем сезоне на его счету уже 7 голов, против трех в чемпионате прошлого года.
У спартаковцев, как и в предыдущих играх, вновь лучшим был капитан команды Ловчев, настойчиво ведший команду в наступление и сам непрерывно участвующий в атаках.
Г. Петриашвили, мастер спорта.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 1 ноября 1975 года:

თბილისელთა რევანში.
თბილისი. “ლოკომოტივის” სტადიონი. 29 ოქტომბერი.
“დინამო” (თბილისი) – “სპარტაკი” (მოსკოვი) 1:0 (0:0).
“დინამო”: იმნაძე, ძოძუაშვილი, ჭელიძე, ებრალიძე, ხინჩაგაშვილი, ქორიძე, მ. მაჩაიძე, ესებუა, გუცაევი, ყიფიანი, დარასელია (რეხვიაშვილი).
“სპარტაკი”: პროხოროვი, ბუკიევსკი, სამოხინი, აბრამოვი, ოსიანინი, ლოვჩევი, ბულგაკოვი (სიდოროვი), კოკორევი, პაპაევი, გლადილინი (კოდილევი), ანდრეევი.
მსაჯი: ტ. ბახრამოვი (ბაქო).
დუბლიორები – 0:0.
საშუალო ადგილებისთვის ბრძოლა – სხვა პერსპექტივა ფაქტიურად არა აქვთ წლეულს თბილისის “დინამოს” და მოსკოვის “სპარტაკს”, წარსულში ჩვენი ფეხბურთის აღიარებულ ლიდერებს. მართალია, ის მძიმე კრიზისი, როცა როგორც ერთ, ისე მეორე გუნდს ძალზე ცუდად ჰქონდათ საქმე გათამაშების ცხრილში და აუტსაიდერთა შორისაც იმყოფებოდნენ, განვლილია, მაგრამ საშუალო გუნდის მარკა არავითარ შემთხვევაში არ შეეფერებათ ამ განთქმულ კოლექტივებს.
მატჩი კი ზუსტად საშუალო ადგილებისთვის მებრძოლი გუნდების დონეს შეეფერებოდა. იგი არ გამოირჩეოდა არც წმინდა საფეხბურთო თვალსაზრისით, არც სანახაობრივად, იგი მიმდინარეობდა დუნედ, მონოტონურად, უმთავრესად – მინდვრის შუაგულში და თუ თბილისელთა გულშემატკივრებმა 2 ქულის აღებით მაინც მიიღეს გარკვეული სიამოვნება, “სპარტაკის” ბანაკი ამ მხრივაც გაწბილებული დარჩა.
“სპარტაკი”! ვის ვის და მე კარგად მახსოვს ეს შესანიშნავი გუნდი. რა ძნელი იყო მასთან თამაში, როგორ გუგუნებდნენ მაყურებლებით სავსე ტრიბუნები, რა აჟიოტაჟი სუფევდა სტადიონზე. ახლა, დამეთანხმებით, 8 ათასი დამსწრე ვერაფერი აუდიტორიაა “დინამოსა” და “სპარტაკის” მატჩისთვის.
შეიძლება, მოთამაშეებზე გარკვეული გავლენა მოახდინა იმან, რომ მათ სულ რამდენიმე დღის წინ ძალზე ძნელი მატჩები ჰქონდათ (თბილისელებს – კიევის “დინამოსთან”, მოსკოველებს – “ზარიასთან”) და თავი იჩინა დაღლილობამ, მაგრამ ეს არგუმენტი ვერავითარ შემთხვევაში ვერ ამართლებს თამაშის დაბალ დონეს.
აშკარად სუსტად გამოიყურებოდა “სპარტაკი”, რომელმაც მთელი შეხვედრის განმავლობაში ხეირიანი ვერაფერი აჩვენა. ვერ გამოიჩინა თავი გუნდის საუკეთესო სნაიპერმა ანდრეევმა, საფუძვლიანად ჩაკეტეს სწრაფი, ენერგიული ბულგაკოვი, სისტემატურად ცდებოდა და ინერტული იყო მთავარი გამთამაშებელი პაპაევი და, საერთოდ, მოსკოველები, რომლებიც ზუსტი კომბინაციური თამაშით გამოირჩეოდნენ ყოველთვის, სწორედ გადაცემებისას იყვნენ უზუსტონი. ერთადერთი, ვინც დაგვამახსოვრდა, იყო ლოვჩევი და ისიც მხოლოდ მას შემდეგ, რაც დინამოელებმა გოლი გაიტანეს და სტუმრები დამარცხების საშიშროების წინაშე აღმოჩნდნენ.
თბილისელებს მნიშვნელოვანი ტერიტორიული უპირატესობა ჰქონდათ მატჩის დასაწყისიდანვე და ამაში უპირველესი დამსახურება მიუძღვის თავდასხმას, კერძოდ, გუცაევს და ყიფიანს. მათ რამდენიმე სახიფათო მომენტი შექმნეს პროხოროვის კართან. მათ აქტიურად უჭერდა მხარს ნახევარდაცვიდან მაჩაიძე. გამოვყოფთ, აგრეთვე, მეკარე იმნაძეს, რომელიც მატჩიდან მატჩამდე აუმჯობესებს თამაშს. მან ძნელი ბურთები აიღო ანდრეევისა და კოკორევისგან, კარგად ურთიერთმოქმედებდა მცველებთან.
შეხვედრის ბედი გადაწყვიტა გუცაევის მიერ 59–ე წუთზე გატანილმა გოლმა. დარასელიამ მაღალ ტემპში, სწრაფად გაითამაშა ბურთი გუცაევთან, ამ უკანასკნელმა გადაინაცვლა მარცხენა ფრთაზე და ზუსტად გაგზავნა ბურთი ბადეში.
გ. ანთაძე, სპორტის დამსახურებული ოსტატი.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от октября 1975 года:

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от октября 1975 года:

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от октября 1975 года: