Газета «Советский спорт» (Москва) от 22 июля 1970 года:

Считайте удары по воротам.
Арарат» (Ереван) — «Динамо» (Тбилиси). 3:0 (1:0).
Ереван, республиканский стадион. 23 000 зрителей.
20 июля. 31 градус.
Судьи В. Руднев, О. Кекшин (оба — Москва), В. Кравченко (Ростов-на-Дону)
«Арарат»: Разинский (Демирчян. 62), Аванесов, Ф. Абрамян, Коваленко, Месропян, Мелконян, Бондаренко, Иштоян, Казанчян, Заназанян, Казарян.
«Динамо»: Урушадзе, Дзодзуашвили, Кантеладзе, Рехвиашвили, Хинчикашвили, Петриашвили, Гавашели, Асатиани, Метревели, Г. Нодия (Кутивадзе, 56), Л. Нодия.
Голы: Казарян (44, 55), Бондаренко (78).
Дублеры — 0:1. Гол: Илиади.
Впервые в этом сезоне тбилисцы проиграли столь крупно. Мог ли быть счет иным? Мог. И, скорее всего, на мяч-два больше в пользу «Арарата».
«Все — в атаке, все — в защите», — таков лозунг сегодняшнего футбола. Он выполнялся в этом матче лишь наполовину. Правда, у хозяев поля так или иначе в штурме участвовали почти все. А вот всем в оборону ереванцам переходить не приходилось. С эпизодическими контратаками гостей вполне справлялись «чистые» защитники. В подтверждение сошлюсь на любопытную статистику. В первом тайме «Арарат» обстреливал ворота гостей 16 раз, динамовцы — только четыре. У ереванцев среди пытавшихся поразить цель были защитники (3 удара), полузащитники (3) и 10 ударов нанесли нападающие. У тбилисцев все четыре удара пришлись на форвардов.
О чем говорят цифры первого тайма? Прежде всего о разной активности сторон. Одна («Арарат») рвалась в бой, другая («Динамо») в основном защищалась. Но если вначале гости хладнокровно гасили атакующий пыл гостей, то затем игра пошла под диктовку «Арарата». Ереванцы делали все, чтобы ее обострить. В этом матче они оказались быстрее, боевитее, настойчивее и смелее.
Психологический пресс сковывал тбилисцев, защита начала уставать. В статистику, приведенную выше, я не включал удары, отраженные защитниками. На 40-й минуте секунд за тридцать ереванцы нанесли подряд пять ударов, которые принимали на себя игроки обороны, тбилисцев. Это походило на пулеметную очередь. И вот награда за активность. На 44-й минуте был сбит Заназанян. Хозяева били штрафной, мяч попал к Казаряну, и тот быстро и ловко переправил его в сетку.
Во втором тайме «Арарат» нанес 13 ударов (два результативных). На долю гостей пришлось лишь пять. Иными словами, ситуация не изменилась. И после перерыва «Арарат» продолжал массированный штурм. Красивым был второй гол. Комбинация, начатая Казаряном, продолженная Казанчяном, завершилась выходом Казаряна один на одни с вратарем и ударом, который невозможно было парировать.
Третьему попаданию мяча в сетку ворот тбилисцев предшествовали четыре попытки их обстрела со средних дистанций. Две из них сделал Бондаренко. Третий его удар, самый мощный по силе и самый удачный по точности, привел к успеху: мяч, задев одного из защитников, врезался в штангу, а от нее — в ворота.
После матча в протоколе против всех фамилий игроков «Арарата» появились пятерки. У тбилисцев — в основном двойки. При всей упрощенности такого метода оценки, она была все же справедливой. «Арарат» провел свой последний матч первого круга на «отлично», тбилисцы — на «плохо».
Г. Радчук. (Наш спец. корр.).

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 22 июля 1970 года:

“არარატი” ყველაფრით სჯობდა.
ერევანი. რესპუბლიკური სტადიონი. 20 ივლისი.
“არარატი” (ერევანი) — “დინამო” (თბილისი) — 3:0 (1:0).
“არარატი”: რაზინსკი (დემერჩიანი), ავანესოვი, აბრამიანი, კოვალენკო, მესროპიანი, მელქონიანი, ბონდარენკო, იშტოიანი, კაზანჩიანი, ზანაზანიანი, კაზარიანი.
“დინამო”: ურუშაძე, ძოძუაშვილი, კანთელაძე, რეხვიაშვილი, ხინჩიგაშვილი, პეტრიაშვილი, გავაშელი, ასათიანი, მეტრეველი, გ. ნოდია (კუტივაძე), ლ. ნოდია.
მსაჯი: ვ. რუდნევი (მოსკოვი).
დუბლიორები — 1:0 “დინამოს” სასარგებლოდ.
თბილისის დინამოელთა ჩამოსვლა მუდამ დიდი მოვლენაა ერევნელი ფეხბურთის გულშემატკივრებისთვის. ორი მოძმე რესპუბლიკის საუკეთესო გუნდების შეხვედრა აქაური სპორტული წრეების ყურადღების ცენტრში დგას.
ასე იყო ახლაც. თანაც, მატჩმა დიდი კმაყოფილება მოუტანა “არარატის” გულშემატკივრებს, რომლებსაც კარგა ხანია არ უნახავთ თავიანთი გუნდის ასეთი შესანიშნავი თამაში. ერევნელები თითქმის ყველაფრით სჯობდნენ მოწინააღმდეგეს: გაშლილი, კომბინაციური მოქმედებით, სისწრაფით, მონდომებით, საერთო ტონუსით, თითოეული მოთამაშის მიერ შესრულებული სამუშაოს მოცულობით.
მთელი მატჩის მანძილზე დინამოელებმა სულ ორ-სამჯერ თუ შეძლეს სახიფათო მომენტის შექმნა, უმეტესად კი ისინი პასიური წინააღმდეგობით კმაყოფილდებოდნენ და ტემპით ძალიან ჩამორჩებოდნენ მეტოქეს.
მატჩი ტელევიზიით გადაიცა და ქართველმა სპორტის მოყვარულებმა საკუთარი თვალით ნახეს მისი მსვლელობა. ვგონებ, ისინი დამეთანხმებიან, რომ თამაში ერევნელებმა დამსახურებულად მოიგეს.
გავიხსენებ მხოლოდ მატჩის ცალკეულ ეპიზოდებს. არარატელებმა შუა ტაიმში შეძლეს ბურთის გატანა, მაგრამ რუდნევმა, მხოლოდ მისთვის ცნობილი მიზეზით არ ჩათვალა გოლი, რითაც ტრიბუნების უკმაყოფილება გამოიწვია. 43-ე წუთზე ზანაზანიანმა შორიდან დაარტყა საჯარიმო. ბურთი მოხვდა “დინამოს” ერთ-ერთ მცველს, მიუგორდა კაზარიანს და ამ უკანასკნელმა ზუსტად მოუნახა ბურთს თავშესაფარი — 1:0.
მეორე ტაიმში “არარატის” უპირატესობა კიდევ უფრო აშკარა გახდა. “დინამო” ძნელი საცნობი იყო, იმდენად უსისტემოდ მოქმედებდა თავდასხმაში და ნახევარდაცვაში, მცველებს კი საგრძნობლად უჭირდათ მასპინძელთა მძლავრი იერიშების მოგერიება.
68-ე წუთზე კაზარიანმა კარგად გამოიყენა კაზანჩიანის გადაცემა, ხოლო 79-ე წუთზე ბონდარენკომ საბოლოოდ განამტკიცა მასპინძელთა გამარჯვება.
ს. მირუმიანი (ტელეფონით).