Газета «Советский спорт» (Москва) от 28 августа 1969 года:

В СВОИ ВОРОТА…
«Динамо» (Тбилиси) — СКА (Ростов-на-Дону). 2:1 (1:0).
Тбилиси. Стадион «Локомотив». 30 000 зрителей. 26 августа. 27 градусов.
Судьи Б. Белозеров, С. Мурунов, И. Большанский (все — Ташкент).
«Динамо»: Урушадзе, Дзодзуашвили, Кантеладзе, Хурцилава, Чохонелидзе, Петриашвили, Илиади, Асатиани, Мачаидзе (Метревели, 63, Г. Сичинава, 75), Г. Нодия, Л. Нодия.
СКА: Кудасов, Малыха, Антоневич, Романов, Синау, Серостанов, Попов (Тляругов, 75), Трембач (Бондаренко, 46), Корнеев, Зинченко, Васенин.
Голы: Мачаидзе (33), Романов (56), Антоневич (80 — свои ворота).
Дублеры — 0:1. Гол: Буров.
К новичкам у болельщиков особое отношение — всегда интересно узнать, как они себя проявят. Таким новичком в «Динамо» был Манучар Мачаидзе, центр нападения. Правда, он играл уже в Луганске (в газете ошибочно был указан Метревели), но дома еще не успел как следует показать себя. Эта возможность представилась в игре с армейцами Ростова. И, надо сказать, новичок оказался молодцом.
Большую часть первого тайма команды играли в «тихий» футбол, без остроумных передач, без красивых ударов по воротам. Ростовчане выстроили у своих ворот мощный редут, отрядив в нападение лишь Попова и Зинченко. Естественно, игра шла главным образом в центре поля. Несколько раз на подмогу своим нападающим приходил Хурцилава, совершая свои излюбленные рейды. Однако завершающие удары ему не удавались.
Казалось, что весь первый тайм так и пройдет без особых волнений. Но «возмутителем спокойствия» стал новичок Мачаидзе. Он резко рванулся по левому флангу, получил своевременно мяч и сильно «выстрелил» метров с 18. Кудасов успел совершить бросок, но накрыть мяч ему не удалось. И в дальнейшем Мачаидзе был полезен команде, много двигался, успевая приходить на помощь защитникам, не теряя остроту в нападении.
Еще до начала матча обе команды понесли потери: у ростовчан до сих пор не оправился от травмы Еськов, болен и Проскурин. У тбилисцев не смогли выйти на поле Кутивадзе, Гавашели, Метревели. Правда, последний вышел во втором тайме и сыграл 12 минут, но был затем заменен Сичинавой.
В этом поединке первые роли, безусловно, принадлежали защитникам. Имеются в виду забитые голы, не считая первого, автором которого был центрфорвард. Ответный мяч забил защитник ростовчан Романов — красиво, мастерски, так, что трибуны стадиона «Локомотив» взорвались аплодисментами.
Затем защитник Хурцилава, совершив свой очередной рейд к воротам, сильно пробил с левого угла поля. Капитан армейцев Антоневич, пытаясь ликвидировать угрозу, бросился наперерез летящему мячу и… забил его в собственные ворота. Велика была горечь капитана. Обхватив руками голову, он долго стоял не шевелясь, а затем, пытаясь исправить ошибку, бросился в атаку, но… времени оставалось мало. Так драматично закончился для ростовчан этот матч.
Б. КАМЕНСКИЙ.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 28 августа 1969 года:

მოგვეშველა… ანტონევიჩი!
თბილისი. “ლოკომოტივის” სტადიონი 26 აგვისტო.
“დინამო” (თბილისი) — ასკ (როსტოვი) — 2:1 (1:0).
“დინამო”: ურუშაძე, ძოძუაშვილი, კანთელაძე, ხურცილავა, ჭოხონელიძე, პეტრიაშვილი, ილიადი, ასათიანი, მაჩაიძე (მეტრეველი, სიჭინავა), გ. ნოდია, ლ. ნოდია.
ასკ: კუდასოვი, მალიხა, ანტონევიჩი, რომანოვი, სინაუ, სერისტანოვი, პოპოვი (ტლიარუგოვი), ტრემბაჩი, კორნეევი, ჩინჩენკო, ვასენინი.
მსაჯი: ბ. ბლოზეროვი (ტაშკენტი).
დუბლიორები — 1:0 როსტოველთა სასარგებლოდ.
საყვედური გამარჯვებისთვის? ასეთი რამ ხდება ხოლმე, მაგრამ ძალიან იშვიათად. გამარჯვებული, ჩვეულებრივ, ქებას იმსახურებს.
მაგრამ თბილისის დინამოელები როსტოვის გუნდთან გამარჯვებისთვის ხოტბის ღირსნი მაინცდამაინც ვერ არიან. მაყურებელს დინამოელთა მიმართ საკმაოდ აქვს პრეტენზიები და სავსებით სამართლიანადაც. ლუგანსკში საუკეთესოდ ჩატარებული მატჩის შემდეგ მათ ერთობ უფერულად ითამაშეს შინ და, მართალია, აიღეს საჭირო 2 ქულა, ხეირიანი ვერაფერი გვიჩვენეს. ამიტომ მათი გამარჯვებაც ვერ გამოიყურებოდა სავსებით დამაჯერებლად.
პირველი და უმთავრესი, რაც თვალში გვხვდება, როცა თბილისელთა თამაშს უყურებ, ესაა უკიდურესი ინდივიდუალიზმი, ბურთის გაუთავებელი, დაუბოლოვებელი, ყოვლად გაუმართლებელი ტარება. ჩვენ მრავალ თამაშს ვნახულობთ თბილისში თუ სხვა ქალაქებში, სისტემატურად ვუცქერით მატჩებს ტელევიზიით და არ ვიცით რამდენადმე მაინც ცნობილი, მაღალი კლასის გუნდი, რომელიც ასეთი სისტემით თამაშობდეს, ასე ვნებდეს საკუთარ თავს ბურთის უსასრულო ღეჭვით.
თბილისის “დინამოს” ყოველთვის ჰყავდა და ახლაც ჰყავს საუკეთესო დრიბლიორები, ბურთის ფლობის პირველხარისხოვანი ოსტატები. დრიბლინგი მოწინააღმდეგის დეზორგანიზაციის საუკეთესო საშუალებაა. მაგრამ იგი უნდა შესრულდეს, როცა ეს საჭიროა, შესრულდეს სწრაფად, მოულოდნელად. იგი გუნდის საერთო ტაქტიკის ორგანულ ნაწილს უნდა წარმოადგენდეს და არ აფერხებდეს ტემპს.
ამას გარდა, ფეხბურთელი უნდა სათანადოდ ფლობდეს დრიბლინგის რთულ ხელოვნებას, აყვანილი ჰყავდეს იგი სრულყოფამდე.
თბილისის “დინამოს” მოთამაშეთა ერთ ნაწილს, ეტყობა, დრიბლინგის თავისებური გაგება აქვს. ის, რასაც ჩვენ უმეტეს შემთხვევაში ვხედავთ მინდორზე, არაა დრიბლინგი — როგორც თამაშის ტაქტიკური გეგმის საჭირო, ეფექტური იარაღი. ესაა მხოლოდ ინდივიდუალიზმი, თვითმიზანი, ბურთის უსარგებლო ფრონტალური თრევა, ტემპის შენელება, პარტნიორის იზოლაცია. მოწინააღმდეგესაც სწორედ ეს უნდა: სანამ შენ ბურთს ატარებ, იგი ყველა გზას კეტავს, თითოეულ მოთამაშეს მკაცრი კონტროლის ქვეშ იყვანს და სწრაფად ნახულობს მომენტს, რათა ბურთის წართმევისთანავე გადავიდეს კონტრშეტევაზე.
გაიხსენეთ ჩვენი ნახევარდაცვის თამაში განვლილ მატჩში. ასათიანიც, ილიადიც, პეტრიაშვილიც მხოლოდ იმის ცდაში არიან, რაც შეიძლება მეტი დრო მოანდომონ მინდვრის შუა ნაწილის გავლას, გააჩერონ იქ ბურთი, შეაფერხონ ტემპი, საშუალება მისცენ მოპირდაპირე დაცვას ჩაკეტოს თავდამსხმელები. ეს ხდება არა ეპიზოდებში, ცალკეული შეცდომების სახით, არამედ სისტემატურად, განუწყვეტლივ და ამდენად მას პრინციპული ხასიათი აქვს. თბილისის “დინამოს” მთავარი იარაღი — ტემპი, სისწრაფე, მოულოდნელი მანევრი, აბსოლუტურად იქნა დაკარგული როსტოველებთან შეხვედრაში, სწორედ იმის გამო, რომ ზემოჩამოთვლილი ნახევარმცველები არაფრად დაგიდევენ გუნდის საერთო გეგმას და შუა მინდორში ტკეპნიან ბალახს.
იგივე სენი ჭირთ მცველებსაც. ძოძუაშვილსაც და კანთელაძესაც უჭირთ ბურთთან დაუყოვნებელი, სწრაფი განშორება. ისინი გაუმართლებლად აფერხებენ გადაცემას, არაზუსტად ასრულებენ მას.
მოკლებული იყო ფართო მანევრირების საშუალებას თავდასხმა. ამ მატჩში თბილისის “დინამოს” წინ ფაქტიურად ჰყავდა მხოლოდ 2 ფორვარდი — გ. და ლ. ნოდიები. ორივემ ინერტულად ჩაატარა თამაში. ორივე შეუმჩნევლად გაითქვიფა როსტოველთა დაცვის მასაში.
თბილისელები მეტისმეტად ტრაფარეტულად, ყოველგვარი გამომგონებლობის გარეშე, ნელა ასრულებენ კომბინაციებს სტანდარტული მდგომარეობებიდან.
თავისუფალი და საჯარიმო დარტყმები, კუთხური და ა.შ. ისე ჰგვანან ერთმანეთს, ისე ერთფეროვანი და დაგვიანებულია, რომ მოწინააღმდეგისთვის არავითარ საშიშროებას არ წარმოადგენს. მან წინასწარვე იცის რაც მოხდება და ყოველთვის ასწრებს სათანადო კონტრზომების მიღებას. იგივე საყვედური ეთქმის ურუშაძესაც. იგი აღებულ ბურთს დააგდებს მიწაზე, მიიტანს საჯარიმო მოედნის ხაზამდე და მერე ეძებს თავისუფალ პარტნიორებს, ისეთები იქ აღარ არიან ხოლმე, ყველა განაწილებული ჰყავს მოწინააღმდეგეს.
ანგარიში 33-ე წუთზე გახსნა მაჩაიძემ, მაგრამ გოლი უფრო კუდასოვის შეცდომას უნდა მივაწეროთ. შესვენების შემდეგ, 57-ე წუთზე რომანოვს შესაძლებლობა მიეცა საპასუხო ბურთი გაეტანა — 1:1.
ქულის მხსნელად მოგვევლინა როსტოველთა ცენტრალური მცველი ანტონევიჩი. ხურცილავას გარღვევის შემდეგ ძლიერად დარტყმულ ბურთზე ერთდროულად გადიოდნენ გ. ნოდია და ანტონევიჩი. როსტოველმა ვერ გამოზომა დარტყმა, და საკუთარ კარში გაგზავნა ბურთი. აი, ამ გოლმა მოუტანა გამარჯვება თბილისელებს.
ბ. ქორქია.

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от 27 августа 1969 года:

На футбольных полях.
Вчера состоялись три матча первенства страны по футболу среди команд высшей лиги, оспаривающих места с первого по четырнадцатое.
Динамовцы Тбилиси принимали финалистов Кубка Советского Союза — армейцев Ростова-на-Дону. Долгое время молодые форварды динамовцев никак не могли нащупать свою игру (сказывалось отсутствие травмированного Метревели). Однако в середине тайма хозяева поля сумели провести несколько комбинаций. Во время одной из атак Мачаидзе из довольно сложного положения отправил мяч в сетку ростовчан. Во втором тайме динамовцы продолжали владеть неоспоримым территориальным преимуществом, но не сумели воплотить его в голы. Более того, одна из редких контратак гостей закончилась взятием ворот тбилисцев. Нехитрую, но четко разыгранную комбинацию точным ударом завершил Романов.
Над динамовцами нависла, угроза потеря очка. На поле, несмотря на травму, выходит Метревели. Однако у капитана тбилисцев, очевидно, очень сильно болит нога, ибо вскоре он вышел из игры. Вместо него появился Г. Сичинава. В эти трудные минуты роль лидера атак взял на себя Хурцилава. И один из его стремительных проходов по краю завершился голом. Защитник ростовчан Антоневич, прерывая сильную передачу Хурцилава, отправил мяч в сетку своих ворот. В дальнейшем счет не изменился, и тбилисцы одержали победу со счетом 2:1.