Газета «Советский спорт» (Москва) от 10 сентября 1968 года:

Под диктовку южан.
«Локомотив» (Москва) — «Динамо» (Тбилиси). 0:3 (0:2).
Москва. Стадион «Локомотив». 8 сентября. Облачно. 8 градусов. 12000 зрителей.
Судьи И. Качар, В. Рыбалов (оба— Киев) и Т. Велиев (Баку),
«Локомотив»: Фролов, Житкус (Маркин, 46), Родионов, Зайцев, Дикарев, Басалаев, Иногамов, Кох, Шелудько, Петров, Орешников (Атамалян, 46).
«Динамо»: Урушадзе, Дзодзуашвили, Кантеладзе, Хурцилава, Мачаидзе, Петриашвили, Илиади, Асатиани (Рехвиашвили, 46), Метревели, Г. Нодия (Кутивадзе, 71), Гавашели.
Голы: Г. Нодия (6), Гавашели (16, 89).
Дублеры 0:2. Голы: Хартишвили, Зотиков («Локомотив» — в свои ворота).
На первый взгляд борьба шла примерно равная. Однако, если разложить игру на отрезки и каждый из них проанализировать, станет понятной главная причина убедительной победы динамовцев — более глубокие методы ведения игры, не говоря уже о преимуществе гостей в технике. Словом, поражение «Локомотива» было закономерным. По-моему, оно логически вытекало не только из хода игры, но из того состава, который выставили в воскресенье тренеры команды.
Кроме четырех, чистых, защитников, железнодорожники имели еще двух защитников (Басалаева и Иногамова), в средней линии, которые, на мой взгляд, не отвечают требованиям современных полузащитников. Ведь, не секрет, что и Басалаев, и Иногамов пока слабо справляются с созидательной работой. Поэтому вся тяжесть организации игры легла на плечи Петрова. Отдавая должное мастерству и трудолюбию капитана «Локомотива», все же следует сказать, что одному ему справиться с обязанностями диспетчера было тяжело. У гостей же эти функции с успехом выполняли три человека: Асатиани, Илиади и Мачаидзе. Кроме того, крайние защитники Дзодзуашвили и Петриашвили, не в пример Зайцеву и Житкусу, частыми рейдами усиливали атаки «Динамо».
В результате у москвичей очень скоро были разорваны связи как внутри звеньев так и между ними. Безынициативными на этот раз оказались и нападающие «Локомотива» — ни остроты, ни выдумки, ни взаимопонимания, словно они впервые играли в таком сочетании. Ну, а Орешников просто выпадал из игры, и роль его в команде мне совершенно непонятна.
Все голы были следствием прежде всего тактического превосходства тбилисцев, а точнее — грубейших тактических ошибок защитников и вратаря москвичей. Особенно показательными в этом отношении были второй и третий мячи. Оба они были забиты Гавашели головой. В первом случае он это сделал после флангового прострела, во втором— при розыгрыше углового удара.
Не умаляя мастерства Гавашели, хотелось бы спросить у защитников «Локомотива»: «Как же вы позволили нападающему с близкого расстояния беспрепятственно бить по воротам?» Потеря подопечного в своей штрафной площади — явление редко встречающееся в современном футболе.
Что же касается победителей, то к ним у меня особых замечаний нет: динамовцы победили заслуженно. По-моему, похвалы достойны Урушадзе, Гавашели, Дзодзуашвили и, особенно, Хурцилава.
Н. МОРОЗОВ,
заслуженный мастер спорта, заслуженный тренер СССР.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 9 сентября 1968 года:

კონტრშეტევების წყალობით.
მოსკოვი. “ლოკომოტივის” სტადიონი. 8 სექტემბერი.
“ლოკომოტივი” (მოსკოვი) — “დინამო” (თბილისი) 0:3 (0:2).
“ლოკომოტივი”: ფროლოვი, ჟიტკუსი (მარგინი), როდიონოვი, ზაიცევი, დიკარევი, ბასალაევი, ინოგამოვი, კოხი, პეტროვი, შელუდკო, ორეშნიკოვი (ატამალიანი).
“დინამო”: ურუშაძე, ძოძუაშვილი, ხურცილავა, კანთელაძე, პეტრიაშვილი, ასათიანი (რეხვიაშვილი), ილიადი, მაჩაიძე, მეტრეველი, გ. ნოდია (კუტივაძე), გავაშელი.
მსაჯი ი. კაჩარი (კიევი).
დუბლიორები — 2:0 მოსკოველთა სასარგებლოდ.
პირველი საგოლე მომენტი ამ მატჩში მე-4 წუთზე შეიქმნა. ძოძუაშვილმა კარგად აუარა გვერდი რამდენიმე მცველს და ბურთი ჩააწოდა იქ, სადაც ორივე გუნდის ფეხბურთელები იყვნენ თავმოყრილი. როდიონოვმა უკანასკნელ წამს მიუსწრო ბურთს და ცარიელი კარიდან გამოიტანა იგი. 2 წუთის შემდეგ ანალოგიური რეიდი წამოიწყო ასათიანმა. მანაც ოსტატურად აუარა გვერდი რკინიგზელთა მცველებს და გარღვევაზე გაიყვანა ნოდია. თბილისელ ფორვარდს მეტოქეებმა გზა გადაუჭრეს. ნოდიამ წონასწორობა დაკარგა და წაქცეულმა ძლიერად დაარტყა ბურთს. მეკარე ფროლოვი ამ დროს წინ იყო გამოსული და მან, მხოლოდ თვალი გააყოლა კარისკენ მიმავალ ბურთს — 1:0.
ამ წარუმატებლობას მასპინძლებმა მწვავე შეტევებით უპასუხეს. დაახლოებით 10 წუთის მანძილზე ისინი არ მოშორებიან თბილისელთა საჯარიმო მოედანს. ამ კრიტიკულ მომენტში კარგად ითამაშა თბილისელთა დაცვამ და მეკარე ურუშაძემ.
თანდათანობით, მასპინძლების შეტევებმა სიმძაფრე დაკარგეს და თბილისელებს კონტრშეტევების საშუალება მიეცათ. სწორედ ასეთი კონტრშეტევის დროს, მე-17 წუთზე, მეტრეველმა ოსტატურად ჩააწოდა ბურთი გავაშელს და მან თავური დარტყმით ანგარიში ორამდე გაზარდა.
მეორე ნახევარში მასპინძლებმა გააძლიერეს თავდასხმა: ორეშნიკოვის ნაცვლად შემოვიდა ატამალიანი. რკინიგზელებმა თბილისელთა კარის ხანგრძლივი შტურმი წამოიწყეს, მაგრამ ეს შტურმი სტიქიური გახლდათ. გაცილებით უფრო მწვავე და სახიფათო იყო დინამოელთა კონტრშეტევები. შეხვედრის დამთავრებამდე 2 წუთით ადრე მეტრეველმა და ძოძუაშვილმა გაითამაშეს კუთხური. ბურთი მიიღო უმეთვალყურეოდ დარჩენილმა გავაშელმა და კვლავ ზუსტი თავური დარტყმით
კარში გაგზავნა.
თ. ჭიჭინაძე.
(ტელეფონით, ჩვენი სპეც. კორ.).