Газета «Советский спорт» (Москва) от 28 сентября 1968 года:

Тбилиси.
«Динамо» (Тбилиси) — «Пахтакор» (Ташкент). 2:1 (1:0).
Стадион «Динамо». 27 сентября. Дождь. 25 градусов. 33 000 зрителей.
Судьи С. Архипов, О. Ревзин и П. Демченко (все — Москва).
«Динамо»: Урушадзе, Дзодзуашвили, Рехвиашвили, Хурцилава, Кантеладзе, Петриашвили, Илиади, Асатиани, Метревели, Гавашели, Месхи.
«Пахтакор»: Любарцев, Доценко, Штерн (Шарипов, 76), Науменко, Иноятов, Юнусов (Рахматуллаев, 64), Петухов, Бекташев, Абдураимов, Красницкий, Ибрагимов.
Голы: Хурцилава (29 и 89), Ибрагимов (55).
Дублеры — 4:2. Голы: Сичинава, Гогоберидзе, Рамишвили, Кикава («Динамо»); Расулов (с 11- метрового), Варюхин («Пахтакор»).

Газета «Советский спорт» (Москва) от 29 сентября 1968 года:

Тбилисцы давно не показывали такую темпераментную, содержательную игру. Особенно много хлопот гостям доставляли Метревели и Хурцилава, который в соавторстве с Метревели на 27-й минуте забил первый гол. Ташкентцы отвечали редкими контратаками, одна из которых завершилась взятием ворот. Это сделал Ибрагимов (55-я мин.). Под занавес, на 89-й минуте, вновь отличился Хурцилава, который с 25 метров забил красивый гол. 2:1 в пользу тбилисцев.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 29 сентября 1968 года:

ხურცილავა “ტრადიციას” არ ღალატობს.
თბილისი. “დინამოს” სტადიონი. 27 სექტემბერი.
“დინამო” (თბილისი) — “პახტაკორი” (ტაშკენტი) 2:1 (1:0).
“დინამო”: ურუშაძე, ძოძუაშვილი, რეხვიაშვილი, ხურცილავა, კანთელაძე, პეტრიაშვილი, ილიადი, ასათიანი, მეტრეველი, გავაშელი, მესხი.
“პახტაკორი”: ლიუბარცევი, დოცენკო, შტერნი (შარიფოვი), ნაუმენკო, ინოიატოვი, იუნუსოვი (რახმატულაევი), პეტუხოვი, ბექთაშევი, აბდურაიმოვი, კრასნიცკი, იბრაგიმოვი.
მსაჯი: ს. არხიპოვი (მოსკოვი).
დუბლიორები — 4:2 დინამოელთა სასარგებლოდ.
მას შემდეგ, რაც ტაშკენტის “პახტაკორმა” მტკიცედ დაიმკვიდრა ადგილი აუტსაიდერთა შორის, ბუნებრივად დაისვა საკითხი, რა უფრო კანონზომიერია: უზბეკი ფეხბურთელების სატურნირო მდგომარეობა, თუ მათი თასის ფინალში მონაწილეობა. განა მართლაც პარადოქსი არ არის, რომ სსრ კავშირის თასის წლევანდელი გათამაშების ფინალისტი (და შესაძლოა საპატიო ჯილდოს მომავალი მფლობელი) “ა” კლასის II ლიგაში გადასვლის ყველაზე ნაღდი კანდიდატი იყოს?
“პახტაკორის” ხელმძღვანელობა, ამ ერთი შეხედვით, არანორმალურ მდგომარეობას საკმაოდ მარტივად და დამაჯერებლად ხსნის. გუნდმა ბოლო ხანებში შესამჩნევი დანაკლისი განიცადა, განსაკუთრებით დაცვისა და ნახევარდაცვის რიგებში. ახალგაზრდებს კი, რომლებმაც საპასუხისმგებლო პოსტებზე შეცვალეს ვეტერანები, ჯერ არც ოსტატობა ყოფნით და არც გამოცდილება. საბუთი, როგორც ხედავთ, დამაჯერებელია და ჩვენ უფლება არ გვაქვს უარვყოთ იგი.
თავიანთ წარმატებას თასის გათამაშებაში ისინი ხსნიან იმით, რომ ერთი-ორი მატჩის ჩატარება მაქსიმალური თავგანწირვით ნებისმიერ გუნდს ¿შეუძლია, და რა გასაკვირია, რომ ისეთმა გამოცდილმა კოლექტივმა, როგორიც “პახტაკორია”, კარგად გამოიყენა თასის სპეციფიკა და მისი გათამაშების უმაღლეს საფეხურზე ამოჰყო თავი.
მაგრამ ტაშკენტელთა ძალა, მათი პოტენციური შესაძლებლობანი გაცილებით უფრო დიდია, ვიდრე ეს დღეს ჩანს. გადახედეთ გუნდს, რომლის შემადგენლობაში თამაშობს საკავშირო ჩემპიონატის ერთ-ერთი საუკეთესო სნაიპერი აბდურაიმოვი, ერთ-ერთი უძლიერესი და თავისებური ფორვარდი კრასნიცკი და საერთოდ, საკმაოდ ტექნიკური და მოქნილი თავდასხმა. დააკვირდით ამ გუნდის თამაშის სტილს და დარწმუნდებით, რომ უზბეკი ფეხბურთელების წარუმატებლობა დროებით ხასიათს ატარებს.
ყოველ შემთხვევაში, თბილისის “დინამოსთან” შეხვედრაში “პახტაკორი” ყველაზე ნაკლებად ჰგავდა გუნდს, რომელმაც შესაძლოა დატოვოს “ა” კლასი. ჩვენი გუშინწინდელი სტუმრები თამაშობდნენ გააზრებულად, აქტიურად, მონდომებით და კინაღამ სასურველ შედეგსაც მიაღწიეს. განსაკუთრებით დასამახსოვრებელი იყო აბდურაიმოვის ორი გარღვევა, რომელიც ადვილად შეიძლებოდა გოლით დაგვირგვინებულიყო, აგრეთვე, კრასნიცკის, ბექთაშევისა და იბრაგიმოვის ძლიერი დარტყმები.
გოლი, რომელიც “პახტაკორმა” მეორე ტაიმში გაიტანა, ერთობ მოულოდნელი გახლდათ, სამაგიეროდ სტუმრებმა, იმავე მეორე ნახევარში ვერ გამოიყენეს ანგარიშის გაზრდის ნაღდი შესაძლებლობა, თუმცა თბილისელები, ამ კონკრეტულ
სიტუაციაში, უფრო ურუშაძის თავგანწირულ და ოსტატურ ნახტომს უნდა უმადლოდნენ, ვიდრე მეტოქის ფორვარდის გაუბედაობას.
რაც შეეხება “დინამოს”, მისი უპირატესობა მთელი მატჩის მანძილზე აშკარა იყო. დასაწყისში, როგორც ეს ხშირად ხდება, მასპინძლებმა დაიპყრეს სივრცე, სამოქმედო ასპარეზი. შემდეგ ამ უპირატესობის რეალიზებას შეუდგნენ და ბოლოს მიაღწიეს საწადელს. გოლი, რომელიც 27-ე წუთზე გავიდა, უმაღლესი საშემსრულებლო ოსტატობის ნიმუშს წარმოადგენდა. მეტრეველი მსუბუქად და ლამაზად შეიჭრა მარჯვენა ფლანგზე და ძლიერად დაარტყა კარში. ლიუბარცევმა ბურთი ვერ დაიჭირა და უკუაგდო იგი საჯარიმო მოედნის სიღრმეში, იქვე გაჩნდა ხურცილავა, რომელმაც ზუსტი დარტყმით გახსნა ანგარიში.
შესვენების შემდეგ დინამოელებმა წამოიწყეს ახალი მძლავრი შტურმი, მაგრამ ხან ტაშკენტელი მცველების, ხან კი მეკარის თავგანწირულმა თამაშმა მინიმუმამდე დაიყვანა თბილისელთა საბრძოლო სულისკვეთება. შემდეგ კი დადგა საბედისწერო 72-ე წუთი, როცა აბსოლუტურად მშვიდობიან პოზიციაში იბრაგიმოვის მიერ სხვათა შორის დარტყმული ბურთი თბილისელთა კარის სიღრმეში ჩაეშვა. ბურთის ტრაექტორიას მოჯადოებულებივით შეჰყურებდნენ ურუშაძე და მცველები.
ის, რაც შემდეგ მოხდა, ძნელი წარმოსადგენი და დასაჯერებელია.
თბილისელები ქულის დაკარგვის საშიშროებამ გაათკეცებული მონდომებითა და ენერგიით აამოქმედა. შეტევები ზვირთებად მიაწყდა სტუმრების კარს. სწორედ ამ დროს ბურთი სამჯერ მოხვდა ძელს და როცა თამაშის ბედი თითქოს გადაწყვეტილი იყო, ხურცილავამ უძლიერესი საჯარიმო დარტყმით ერთხელ კიდევ იხსნა თავისი გუნდი.
ნ. გუგუშვილი.

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от 28 сентября 1968 года:

Эти слова принадлежат Муртазу Хурцилава, и сказаны они были за день до матча тбилисских динамовцев с узбекскими футболистами. Действительно, с аутсайдером, который ведет борьбу за «право на жизнь», шутки всегда плохи, а самое главное, «Пахтакор», хотя и занимает последнюю строчку таблицы, все-таки  команда сильная, доказавшая это хотя бы тем, что вышла в финал розыгрыша Кубка страны. Поэтому тбилисские динамовцы, которые полны решимости бороться за призовые места, отлично сознавали всю ответственность вчерашнего матча.
Памятуя поговорку — от добра добра не ищут — тбилисцы тактически построили вчерашний поединок абсолютно также, как предыдущий матче «Кайратом». На ворота гостей вновь обрушилась лавина динамовских атак. На 28-й минуте Хурцилава добивается первого успеха — 1:0. После забитого гола натиск тбилисцев не ослабевает. Но тут великий кудесник — футбол капризно напомнил о том, что порой для успеха нужно и немножко счастья. Тбилисцам явно не везло. Гостей выручает штанга, ошибки вратаря Любарцева успевают подчищать защитники, многоопытный Метревели, оставшись перед воротами, обводит вратаря, но мяч выбивает полевой игрок. Даже этот сухой перечень может дать представление о том, сколько явных голевых моментов было у хозяев поля. А что же ташкентцы? Если в обороне они были вынуждены действовать сумбурно, отражая непрерывные атаки, то переходя в контрнаступление, спокойно, не торопясь, разыгрывали мяч, стараясь вывести на удар Абдураимова или Красницкого и заодно сбить невыгодный им стремительный темп. И одна из таких редких неторопливых контратак закончилась-таки голом в динамовские  ворота. Произошло это на 28-й минуте второго тайма, когда и защитники тбилисцев, и вратарь Урушадзе «зевнули» несильный, но точный улар Абдураимова издалека. Было отчего прийти в отчаяние — атаковать на протяжении всего матча и вдруг оказаться перед реальной угрозой потерять очко. Но на сей раз динамовцы проявили характер. За пять минут, прошедших после того, как ташкентцы сквитали счет, штанга трижды выручала гостей. А затем на какое-то время темп игры спадает. Это на руку ташкентцам, и в один из моментов лишь отчаянный бросок Урушадзе в ноги прорвавшегося форварда гостей выручил команду. Концовка матча вновь проходит в яростных атаках тбилисцев, и развязка наступает на последней минуте. Вновь отличился Хурцилава. После розыгрыша штрафного Муртаз отправил мяч в нижний угол ворот — 2:1.