Газета «Советский спорт» (Москва) от 20 сентября 1967 года:

Странная пассивность.
«Крылья Советов.) (Куйбышев) — «Динамо» (Тбилиси). 1:1 (0:0).
Куйбышев. Стадион «Динамо». 19 сентября. Ясно. 10 градусов. 18 000 зрителей.
Судьи X. Стренцис, М. Титаренко и А. Кан (все — Рига).
«Крылья Советов»: Котляров, Майоров, Г. Сахаров, Капсин, Вальков, Вербовский, Аряпов, Иванов, Б. Казаков, В. Сахаров, Жуков.
«Динамо»: Котрикадзе, Рехвиашвили, Челидзе, Хурцилава, Цховребов, Петриашвили, Кутивадзе, Датунашвили, Яманидзе, Г. Нодия (Асатиани, 40), Месхи.
Голы: Аряпов (50), Датунашвили (55).
О том, как сложился дебют матча, красноречиво говорит такой факт: первый удар по воротам был нанесен на 11-й минуте. Сделали это волжане. Через 3 минуты впервые вступил в игру Котляров, легко забрав мяч, посланный издалека Месхи. Но если в дальнейшем хозяева поля резко усилили давление, то тбилисцы были полны «благоразумия». Они переправляли друг другу мяч в центре поля, словно и не помышляя об атаке. Ни разу в первом тайме не прорывался по краю Месхи, ни разу не бил по воротам Датунашвили. Все это, однако, объясняется не только пассивностью динамовцев.
Мощны были редуты, возведенные волжанами на подступах к своей штрафной площади. Имея за спиной такое обеспечение, осмелели наконец, и форварды «Крыльев Советов». Обычно острее партнеров играет у волжан их капитан Казаков. Но на этот раз он находился «в каботажном плавании» вдоль «берегов» штрафной площади и чаще подыгрывал, чем бил по воротам. Это не запрещено, конечно, но все-таки Казакова очень не хватало на острие атаки. А ведь не так уж часто играет он без персонального сторожа.
Зато весьма активны были Жуков и, в особенности, Аряпов. Молодой футболист явно пришелся в «Крылышках» ко двору. Он доставил, много беспокойства Цховребову и Хурцилаве.
Наступать волжане продолжали и после перерыва. На 48-й минуте Жуков головой едва не послал мяч в ворота. А вскоре Аряпов на месте левого крайнего хладнокровно обыграл выскочившего ему навстречу Котрикадзе и под острым углом забил гол. Он-то и «разбудил» динамовцев. Последовало несколько быстрых комбинаций, в которых участвовали и игроки обороны. Завершилась эта вспышка ответным голом. Петриашвили, войдя в штрафную, отлично отдал мяч Датунашвили, удар которого был неотразим.
С сознанием исполненного долга гости вскоре после этого снова отошли назад и в дальнейшем демонстрировали только искусство плотной обороны. Взломать ее еще раз волжане не сумели, хотя и близки были к этому после ударов Жукова и Вербовского. Последний, кстати, был единственным полузащитником волжан, кто отваживался на завершение атаки. А ведь при том преимуществе» которое имели хозяева поля, вполне могли бы помочь нападению и В. Сахаров, и Иванов.
А. Башкатов.
Дублеры — 1:0 в пользу волжан. Гол: Старков.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 20 сентября 1967 года:

სხვადასხვა გზით.
კუიბიშევი. “დინამოს” სტადიონი, 19 სექტემბერი.
“კრილია სოვეტოვი” (კუიბიშევი) — “დინამო” (თბილისი) 1:1 (0:0).
“კრილია სოვეტოვი”: კოტლიაროვი, მაიოროვი, გ. სახაროვი, კაპსინი, ვალკოვი, ვერბოვსკი, ივანოვი, ვ. სახაროვი, არიაპოვი, ბ. კაზაკოვი, ჟუკოვი.
“დინამო”: კოტრიკაძე, რეხვიაშვილი, ჭელიძე, ხურცილავა, ცხოვრებოვი, პეტრიაშვილი, კუტივაძე, იამანიძე, დათუნაშვილი, გ. ნოდია (ასათიანი), მესხი.
მსაჯი პ. სტრენცისი (რიგა).
დუბლიორები — 1:0 “კრილია სოვეტოვის” სასარგებლოდ.
მატჩის პირველი ნახევრის მიხედვით მინდორზე ძალთა შეფარდება თანაბარი იყო. თბილისელთა მთავარ იარაღს — ტექნიკას მასპინძლებმა სწრაფი, მანევრული თამაში დაუპირისპირეს და ვინაიდან ორივე მხარე უაღრესად კორექტულად მოქმედებდა, შეხვედრა სანახაობრივად ლამაზი და ეფექტური გამოდგა.
“დინამო” თავის “გენერალურ ხაზს” მსუბუქად და ელეგანტურად ავითარებდა. იგი იერიშებს ხან ფლანგებიდან წარმართავდა, ხან კი ცენტრალური “დერეფნიდან”, სადაც მორიგეობით შედიოდნენ გ. ნოდია, მესხი და დათუნაშვილი. ასეთ დროს ფლანგებზე ადგილს განაპირა მცველები იკავებდნენ, რომლებიც კარში დარტყმასაც არ ერიდებოდნენ.
მასპინძლების ტაქტიკა უფრო მარტივი და შესაძლოა, რაციონალურიც იყო: “ერთი ყველასთვის და ყველა ერთისთვის”. მაგრამ დაგვეთანხმებით, რომ ასეთი დევიზით თამაში ფიზიკურად უაღრესად კარგად მომზადებულ გუნდს შეუძლია. ჩემი აზრით, თბილისელთა ტექნიკურ უპირატესობა მასპინძლების სწორედ მაღალმა ფიზიკურმა წრთობამ გააწონასწორა.
პირველ ტაიმს მეტოქეები დაახლოებით თანაბრად უნდა “დაემდურონ”. ჯერ იყო და ბ. კაზაკოვმა ვერ გამოიყენა გოლის გატანის შესაძლებლობა, შემდეგ კი პეტრიაშვილის უძლიერესი დარტყმა ოსტატურად მოიგერია კოტლიაროვმა. ეს იყო და ეს.
თამაშის გარეგნული მხარე არც მეორე ნახევარში შეცვლილა, ოღონდ სტუმრები დაიღალნენ და მასპინძლებიც სულ უფრო ხშირად უშვებდნენ ტექნიკურ წუნს. როგორც ხედავთ ძალთა თანაფარდობა არც ამჯერად დარღვეულა.
გოლი, რომელიც 51-ე წუთზე კუიბიშეველებმა გაიტანეს, უფრო მეტად დაუდევრობის შედეგი იყო, ვიდრე შეცდომისა. რეხვიაშვილმა ნელა მიუგორა ბურთი თავის მეკარეს, მაგრამ ეს მან იმდენად ზერელედ გააკეთა, რომ, ალბათ, თვითონაც გაოცდა, როცა კოტრიკაძეზე ადრე ბურთთან არიაპოვი მიიჭრა. ამ გოლის გატანა კუიბიშეველისთვის სირთულეს აღარ წარმოადგენდა.
მაგრამ 4 წუთის შემდეგ წონასწორობა აღდგა. თუ არიაპოვი თავის წარმატებას უმთავრესად სისწრაფეს (ესეც ხომ მაღალი ფიზიკური მომზადების შედეგია) უნდა უმადლოდეს, დათუნაშვილის საპასუხო გოლი თბილისელების ტექნიკური ოსტატობის ნაყოფი გახლდათ. როგორც ხედავთ მეტოქეები სხვადასხვა გზით, მაგრამ მაინც სამართლიან თანაფარდობას მიადგნენ და რა გასაკვირია, რომ შეხვედრაც ფრედ დამთავრდა.
(ტელეფონით, ჩვენი კორ.).