Газета «Советский спорт» (Москва) от 9 сентября 1966 года:

Нарушение традиции.
«Нефтяник» (Баку) — «Динамо» (Тбилиси). 3:2 (1 :0).
Баку. Республиканский стадион имени В. И. Ленина. 8 сентября. 25 градусов. Ясно. 40 тысяч зрителей.
Судья И. Лукьянов; судьи на линии Б. Соловьев и Э. Шкловский (все — Москва).
«Нефтяник»: Крамаренко, Богданов, Брухтий, Я. Бабаев, Грязев, Семиглазов, Туаев, Гаджиев, Банишевский, Маркаров, Зейналов (Салахов — 65-я мин.).
«Динамо»: Котрикадзе, Челидзе, Петриашвили, Хурцилава, Цховребов, Хартишвили, Илиади (Майсурадзе — 68-я мин.), Датунашвили, Яманидзе, Метревели, Месхи.
Секундная стрелка еще не. сделала полный круг, а на табло уже вспыхнула единица. Молниеносная атака бакинских форвардов, вторгшихся во вратарскую площадку гостей, привела к успеху «Нефтяника». Котрикадзе с трудом парировал удар Маркарова, но не удержал мяч, и набежавший Банишевский послал его в «девятку». Тандем Маркаров — Банишевский и в дальнейшем доставил немало хлопот стопперам и вратарю динамовцев. Банишевский по меньшей мере трижды выходил один на один с Котрикадзе, но вратарь неизменно выходил победителем в этой дуэли.
Гости активнее действовали в обороне, нежели в нападении. Их редкие контратаки чаще всего затухали на подступах к штрафной площади «Нефтяника», а несколько опасных мячей, пробитых издалека, отлично взял Крамаренко,
После перерыва динамовцы заметно активизировались. Их форварды создают ряд острых голевых моментов, один из которых завершился взятием ворот. Это сделал на 55-й минуте Месхи, метров с восьми неотразимо пробив под перекладину. Ровно через пять минут в неразберихе на вратарской площадке гостей Банишевский подкатом буквально проталкивает мяч в ворота. А на 79-й минуте следует четкая комбинация Туаев — Маркаров, и счет становится 3:1.
За пять минут до финального свистка Датунашвили забивает второй мяч в ворота бакинцев. Гости прилагают немало усилий, чтобы уйти от поражения, но это им не удается.
Впервые в чемпионатах страны «Нефтяник» выиграл у тбилисских динамовцев.
Ю. Дашевский.
Дублеры — 2:1 в пользу «Динамо».

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 10 сентября 1966 года:

ტრადიცია დაირღვა.
ბაქო. ცენტრალური სტადიონი. 8 სექტემბერი.
“ნეფტიანიკი” (ბაქო) — “დინამო” (თბილისი) 3:2 (1:0).
“ნეფტიანიკი”: კრამარენკო, ბოგდანოვი, ბრუხტი, ი. ბაბაევი, გრიაზევი, სემიგლაზოვი, ტუაევი, გაჯიევი, ბანიშევსკი, მარქაროვი, ზეინალოვი (სალახოვი).
“დინამო”: კოტრიკაძე, ჭელიძე, რეხვიაშვილი, ხურცილავა, ცხოვრებოვი, ხართიშვილი, ილიადი (მაისურაძე), დათუნაშვილი, იამანიძე, მეტრეველი, მესხი.
მსაჯი ი. კულიანოვი (მოსკოვი).
დუბლიორები — 2:1 თბილისელთა სასარგებლოდ.
წინასწარ ვიტყვი: მატჩის შედეგი მთლიანად “დინამოს” მცველთა სინდისზეა. სტუმართა დაცვა ამ დღეს ისე იყო მოშლილი, რომ “ნეფტიანიკის” თავდამსხმელები თავისუფლად დანავარდობდნენ საჯარიმო მოედანზე. და თუ მასპინძლებმა მეტოქის კარში მხოლოდ 3 გოლი გაიტანეს, ამაში ბრალი, პირველყოვლისა, ბაქოელთა თავდამსხმელებს მიუძღვით. თავად განსაჯეთ: ტუაევი, მარქაროვი და ბანიშევსკი სულ ცოტა ორ-ორჯერ აღმოჩნდნენ თბილისელთა მეკარის პირისპირ, მაგრამ ვერც ერთი მომენტი ვერ გამოიყენეს. ჩემი აზრით, გატანილ გოლებში კოტრიკაძე ნაკლებადაა დამნაშავე, ვინაიდან დაცვა მეტისმეტად უპასუხისმგებლოდ და უხეიროდ მოქმედებდა.
“ნეფტიანიკმა” ოფიციალურ მატჩებში პირველად დაამარცხა თბილისის “დინამო”. ამ წარმატებაში დიდი წვლილი მიუძღვის ბანიშევსკის, რომელიც მეტწილად იმარჯვებდა ხურცილავასთან ორთაბრძოლაში. სწორედ ასე გაიტანა ბაქოელმა ცენტრალურმა თავდამსხმელმა პირველი გოლი მატჩის პირველსავე წუთზე.
დინამოელთა ორივე გოლი სილამაზის მხრივ “ხუთიანებს” იმსახურებს, მაგრამ ორივე შემთხვევაში ბურთი გუნდის კოლექტიური მეცადინეობის მეოხებით კი არ გავიდა, არამედ, მესხისა (55-ე წუთზე) და დათუნაშვილის (85-ე წუთზე) მაღალი ინდივიდუალური ოსტატობის შედეგად.
61-ე წუთზე ბანიშევსკიმ კვლავ დააწინაურა თავისი გუნდი _ 2:1. მაგრამ “ნეფტიანიკის” გამარჯვებაში ჩვენ მაინც ეჭვი გვეპარებოდა. საქმე ისაა, რომ თბილისელთა ეპიზოდური კონტრშეტევები მუდამ საშიში და მწვავე იყო. და მხოლოდ მარქაროვის გოლმა დაგვარწმუნა, რომ ბაქოელმა ფეხბურთელებმა ბოლოს და ბოლოს “უღალატეს” ტრადიციას და პირველ გამარჯვებას მიაღწიეს თბილისის დინამოელებთან შეხვედრებში.
როცა ანგარიში 3:2 გახდა, მასპინძლები კვლავ კრიტიკულ მდგომარეობაში აღმოჩნდნენ, მაგრამ აქ მათ მიმართეს დროის გაყვანის ხერხს, რომელმაც უდავოდ გააფუჭა საერთო შთაბეჭდილება. თბილისელები, ფაქტიურად, “ცაიტნოტში” იყვნენ და დროც სულ მალე ამოიწურა.
მ. ბაბაევი (ტელეფონით, ჩვენი კორ.).