Газета «Советский спорт» (Москва) от 15 ноября 1966 года:

А забивать некому.
«Динамо» (Тбилиси] —«Черноморец» (Одесса). 1:1 (0:0).
Тбилиси. Стадион «Динамо». 13 ноября. Солнечно. 17 градусов тепла. 40 000 зрителей.
Судья Л. Саркисов (Сочи); судьи на линии И. Яхонин и Ю. Бобылев (оба — Москва).
«Динамо»: Урушадзе, В. Сичинава, Рехвиашвили, Шергелашвили, Петриашвили, Хартишвили, Илиади, Датунашвили, Метревели, Яманидзе, Месхи.
«Черноморец»: Ярчук, Цунин, Сыромятников, Заболотный, Солодкий, Москаленко, Дерябин, Базилевич, Мирошин, Лобановский, Сак (Архипенко — 88-я мин.).
Как-то Заур Калоев сказал:
— Если бы было возможно, с радостью разделил бы свой приз «Лучшему бомбардиру» с Мишей Месхи.
Нынче партнеры у левого крайнего тбилисцев другие. Но и они с благодарностью называют Месхи соавтором многих забитых ими мячей. В матче с «Черноморцем» (да и в предыдущей встрече с «Шахтером») был лучшим нападающим в своей команде. Месхи создал у ворот одесситов не одну острую ситуацию. В очередной раз обыграв защитников, он почти от линии ворот неожиданно пробил в ближний верхний угол. Ярчук дотянулся до мяча и перебросил его через перекладину. Угловой Месхи подал на Метревели, и тот сильно пробил в тот же угол. 1:0. Случилось это на 78-й минуте.
А через три минуты счет снова стал ничейным — прострельная передача Базилевича на Лобановского, и центральный нападающий с близкого расстояния хладнокровно забил ответный гол.
Гости должны быть довольны результатом: им представилась единственная возможность для взятия ворот, и они ею воспользовались. Что же касается хозяев поля, они получили, по-моему, то, чего заслуживали. Почти все 90 минут провели динам на половине соперников, победить не сумели. И виной этому беспомощность нападающих. К пассивности Яманидзе и Метревели добавилась еще и странная метаморфоза в игре Датунашвили. Заочный спор с киевлянином Бышевцом за звание первого снайпера чемпионата, видимо, настолько захватил его, что из всех своих ценных качеств — работоспособности, настойчивости, стремительности — Датунашвили оставил на вооружении только одно — нацеленность на ворота. А коль скоро намерения свои он стал проявлять слишком уж неприкрыто, защитникам легко было его нейтрализовать. Одесситы, например, то и дело оставляли Датунашвили «вне игры», без больших хлопот срывая атаки хозяев поля.
Матч еще раз показал, что ни территориальное, ни даже игровое преимущество, какими бы подавляющими они ни были, не могут служить гарантией успеха. Победу приносит лишь мастерство в завершении атак.
Г. Акопов. (Наш корр.).
Дублеры — 2:1 в пользу «Динамо».

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 15 ноября 1966 года:

მარცხენა გარემარბის შემყურე…
თბილისი. “დინამოს” სტადიონი. 13 ნოემბერი.
“დინამო” (თბილისი) — “ჩერნომორეცი” (ოდესა) 1:1 (0:0).
“დინამო”: ურუშაძე, ბ. სიჭინავა, რეხვიაშვილი, შერგელაშვილი, პეტრიაშვილი, ხართიშვილი, ილიადი, დათუნაშვილი, მეტრეველი, იამანიძე, მესხი.
“ჩერნომორეცი”: იარჩუკი, ცუნინი, სირომიატნიკოვი, ზაბოლოტნი, სოლოდკი, მოსკალენკო, დერიაბინი, ბაზილევიჩი, მიროშინი, ლობანოვსკი, საკი (არხიპენკო).
მსაჯი ლ. სარქისოვი (სოჭი).
დახედეთ ცხრილს და თქვენთვის წამსვე ნათელი გახდება, თუ რა მნიშვნელობა აქვს თბილისის “დინამოსთვის” თითოეულ მატჩს, თვითეულ ქულას. დაახლოებით 8 გუნდი იბრძვის საიმისოდ, რომ მოხვდეს ხუთეულში და ამ ამოცანის შესასრულებლად ყოველ მათგანს განსხვავებული შანსები გააჩნია. ზოგი ქულითაა წინ, ზოგს მარაგში აქვს თამაშები და მათი „სისრულეში მოყვანით“ აპირებს მდგომარეობის გამოსწორებას.
ჩვენს გუნდს, თუ მას სერიოზულად აქვს განზრახული წავიდეს წინ — ხუთეულისკენ, ქულათა საჭირო ბაზის შესაქმნელად, პირველ ყოვლისა, ესაჭიროება სწორედ ისეთი გუნდი, როგორიცაა ოდესის “ჩერნომორეცი”. საკუთარ მინდორზე მატჩი “ჩერნომორეცთან” წინასწარ იგეგმება 2 ქულით, ამასთან, გეგმის ერთ-ერთ პუნქტს წარმოადგენს რევანშის აღების ბუნებრივი სპორტული გრძნობა პირველ წრეში განცდილი დამარცხებისთვის.
თბილისელებმა ვერც რავანშის აღება შეძლეს და ვერც ის ქულები ჩაიწერეს, რომლებიც მათ ახლა ესოდენ სჭირდებათ და დამნაშავე ამაში, რა თქმა უნდა, თვითონ გუნდია. “ჩერნომორეცს” ისეთი არაფერი უჩვენებია, რომ მისი დამარცხება შეუძლებელი საქმე ყოფილიყო. პირიქით.
პირველი ტაიმის მიხედვით, დინამოელთა მიმართ პრეტენზიები ბევრი არაფერი გვაქვს. გუნდმა კარგ ტემპში დაიწყო შეტევა და მას შემდეგ, როცა გამოირკვა, რომ მესხი მარცხენა ფრთაზე აკეთებდა ყველაფერს, რაც მას მოესურვებოდა ცუნინისა და სირომიატნიკოვის მიმართ, საიერიშო აქცენტი ძირითადად ამ ფლანგზე გაკეთდა. ანგარიშის გახსნა შეიძლებოდა უკვე მე-3 წუთზე. ხართიშვილმა აუტიდან მიაწოდა ბურთი იამანიძეს, ამას მოჰყვა გადაცემა ცენტრში და დათუნაშვილმა წამით ვერ მიუსწრო მას კარიდან რამდენიმე მეტრის სიახლოვეს.
მასპინძელთა შეტევებში, როგორც წესი, მონაწილეობდნენ განაპირა მცველები სიჭინავა და პეტრიაშვილი, განსაკუთრებით _ ეს პირველი. ოდესელთა საჯარიმო მოედნის ახლოს სისტემატურად გადიოდნენ ნახევარმცველები, მესხის მხრივ გადაცემა გადაცემას მოსდევდა და იარჩუკს სამუშაო, როგორც იტყვიან, კისრამდე ჰქონდა. ყველაზე წყნარ და უშფოთველ ადგილად მთელი ტაიმის განმავლობაში რჩებოდა ურუშაძის კარი.
მართალია, თბილისელებმა შესვენებამდე ვერ შეძლეს ანგარიშის გახსნა, მაგრამ ასეთი სიტუაციაში სტუმრები დიდხანს ვერ შეძლებდნენ თავიანთი კარის უხიფათობის დაცვას, ამიტომ გოლის გატანას მაყურებლები ელოდნენ შესვენების შემდეგ, მეორე 45 წუთში.
და აი, მეტოქეები კვლავ გამოვიდნენ მინდორზე, მაგრამ დინამოელთა თამაშში ადრინდელის ნასახიც კი არ დარჩა. ყოვლად გაუგებარი, გაუმართლებელი მიზეზით გუნდმა შეტევას გამორთო თავისი ყველაზე სახიფათო და აგრესიული თავდამსხმელი მესხი. იგი მიივიწყეს და იერიში თანდათან დავიდა სრულ უმოქმედობამდე. სუსტად ითამაშა თავდასხმის ცენტრალურმა წყვილმა — მეტრეველმა და იამანიძემ, რომელთა ინერტულობისა და ხშირი შეცდომების წყალობით შეძლო “ჩერნომორეცმა” გარდატეხის შეტანა მატჩის მსვლელობაში. მოჩვენებით აქტიურობას იჩენდა დათუნაშვილი, მაგრამ შეტევის დროს იგი თვალს არ ადევნებდა მოპირდაპირე მცველების განლაგებას და სისტემატურად რჩებოდა თამაშგარე მდგომარეობაში.
გადამწყვეტი სიტყვა ისევ მესხმა თქვა. მან კვლავ ითავა თამაშის გაძღოლა და ხელახლა შეიტანა არეულობა “ჩერნომორეცის” რიგებში, მაგრამ პარტნიორებმა მას მხარი არ აუბეს და მთელი თავდასხმა თავისი მარცხენა გარემარბის შემყურე დარჩა.
გოლი 78-ე წუთზე იქნა გატანილი მესხის შესანიშნავი გარღვევის შემდეგ. მან ბურთი ცენტრში გადასცა და მეტრეველმა ოსტატური დარტყმით გაგზავნა იგი ბადეში — 1:0.
გამარჯვება, თუნდაც ასეთი ცუდი თამაშის შემდეგ, თითქოს გარანტირებული იყო. მაგრამ თბილისელებმა ვერ შეინარჩუნეს იგი. 3 წუთის შემდეგ ბაზილევიჩმა მარჯვენა ფრთიდან ცენტრში მიაწოდა ბურთი, სადაც სრულიად უმეთვალყუროდ დარჩენილი აღმოჩნდა ლობანოვსკი. “დინამოს” ხუთ მცველს შორის მყოფმა ორმა ოდესელმა კარის აღებით დაამთავრა ეს შეტევა — 1:1. ასე დაიკარგა ქულა.
რ. ქორიძე.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 15 ноября 1966 года:

Воскресный матч на тбилисском стадионе «Динамо» между хозяевами поля и футболистами одесского «Черноморца» закончился вничью со счетом 1:1. Этот результат ни в коей мере не отражает соотношения сил – динамовцы имели очевидный территориальный и игровой перевес, однако извлечь из своего преимущества сумели лишь одно очко.
Вина за это лежит прежде всего на игроках нападения, не использовавших множества выгодных ситуаций. За исключением одного лишь Месхи, отлично проведшего матч (особенно первую его половину), остальные форварды тбилисцев действовали безынициативно, с большим количеством технических погрешностей. Потеряв надежду найти поддержку со стороны партнеров, снизил активность во втором тайме и Месхи.
Счет был открыт на 78-й минуте в результате атаки, начатой Месхи. Обыграв защитника, левый крайний «Динамо» из очень трудного положения пробил в верхний угол ворот. Вратарь Ярчук с трудом перевел мяч на угловой. Подавал его Месхи. Мяч попал к Метревели и после его удара – в сетку ворот. Однако, лидировали хозяева поля всего четыре минуты: во время одной из редких контратак одесситов Базилевич и Лобановский в окружении четырех защитников разыграли несложную комбинацию, и последний с нескольких метров сравнял счет.
Так, имея явное преимущество, динамовцы Тбилиси вынуждены были довольствоваться ничьей…