Газета «Советский спорт» (Москва) от 18 апреля 1957 года:

Выигрыш тбилисцев.
«Динамо» (Тбилиси) — «Зенит» (Ленинград). 2:0 (0:0). 16 апреля. Тбилиси. Стадион «Динамо». Судья В. Барашков (Москва).
Атаковать начали динамовцы, но открыть счет им долгое время не удавалось. Любопытно, что в первом тайме они девять раз подавали угловые удары. Из множества их атак, во втором тайме цели достигли две. И в каждой из них была немалая заслуга Хасая. Сначала он, легко обойдя Мещерякова, забил мяч в нижний угол, а перед самым гонгом с его подачи гол забил воспитанник дублирующего состава Квливидзе (заменивший Гагнидзе).
Из игроков «Зенита» следует выделить нападающих Виноградова (№ 7) и Бондаренко (№10). И если им не удалось добиться успеха, то только благодаря отличной игре Дэяпшипы.
Встречу дублеров выиграли ленинградцы со счетом 2:0.
Г. Акопов.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 18 апреля 1957 года:

დაძაბული ბრძოლის შემდეგ.
თბილისი. “დინამოს” სტადიონი. 16 აპრილი.
“დინამო” (თბილისი) – “ზენიტი” (ლენინგრადი) – 2:0 (0:0).
“დინამო” – ს. კოტრიკაძე, ელოშვილი, ძიაპშპა, ხოჭოლავა, ა. კოტრიკაძე, რამიშვილი, ხასაია, გაგნიძე (ქვლივიძე), ღოღობერიძე, იამანიძე, ჭკუასელი.
“ზენიტი” – ფარიკინი, გეკი, შიშკოვი, მეშჩედრიაკოვი, ბელკოვი, ზავიდონოვი, ვინოგრადოვი, ცარიცინი, დენისოვი, ბონდარენკო, ივანოვი.
მსაჯი: ვ. ბარაშკოვი (მოსკოვი).
დაიწყო თუ არა მატჩი, ცხადი გახდა “ზენიტის” სამოქმედო გეგმა – იმ მიზნით, რომ ტექნიკურად და ტაქტიკურად მათზე უფრო ძლიერი მოწინააღმდეგისათვის არ მიეცათ გაშლილი, აწყობილი თამაშის საშუალება, ლენინგრადელებმა თავიდანვე მეტად მაღალი ტემპი აიღეს. ამ “გამოწვევას” საფუძვლად ედო ის, რომ “ზენიტის” მოთამაშეები ფიზიკურად კარგად არიან მომზადებული, შეუძლიათ შეინარჩუნონ მაღალი ტემპი, დიდი სისწრაფე, შეუძლიათ ითამაშონ დიდი დატვირთვით.
ასეთ გეგმას შეიძლება თავისი გამართლებაც აქვს, მაგრამ თბილისის “დინამოს” წინააღმდეგ ტემპში თამაში არც ისე იოლი საქმეა. გავიდა ათიოდე წუთი და ტემპის გამგებელნი უკვე თბილისელები იყვნენ, ხოლო ლენინგრადელები “ყრუ დაცვაში” ისხდნენ და ძლივს ასწრებდნენ ძლიერი იერიშების მოგერიებას.
დინამოელთა ეს იერიშები თითქმის მთელი ტაიმის განმავლობაში გრძელდებოდა. ვინაიდან ღოღობერიძე, როგორც ყოველთვის, უკან იყო დაწეული, მის ზონაში ხშირად შემოდიოდა ჭკუასელი და ამის გამო შეტევის ძირითადი სიმძიმე დააწვა მარჯვენა ფლანგს. სწორედ აქედან იქნა ზედიზედ მოწოდებული კუთხური საჯარიმო დარტყმები, რომელსაც თბილისელები მეტად მახვილგონივრული კომბინაციის სახეს აძლევენ: ბურთს აწოდებს ხასაია, მასთან სულ ახლოს მიდის ელოშვილი, რომელსაც თან მიჰყვება ერთ–ერთი მცველი. იგი კეტავს გზას ხასაიასა და ელოშვილს შორის, მაგრამ თავისუფალი რჩება ზოლი პირით ხაზსა და მას შორის, საითაც სწრაფად გადის ელოშვილი, ღებულობს ბურთს და მოწინააღმდეგის კარი უკვე აშკარად საფრთხის წინაშეა. დინამოელებმა სამჯერ წარმატებით გაიმეორეს ეს მანევრი და მხოლოდ ამის შემდეგ მოახდინეს ზენიტელებმა ბონდარენკოს “მობილიზაცია” თავდასხმიდან, რათა თავი დაეცვათ ამ ერთობ უსიამოვნო კუთხური საჯარიმოსაგან.
25 წუთის განმავლობაში გრძელდებოდა სტუმართა კარის შტურმი, “ზენიტის” ყოველ ცდას – დაებრუნებინა პირველი წუთების ტემპი, შედეგი არ მოჰყოლია. მართალია, მათმა თავდამსხმელებმა შეძლეს ორი სახიფათო მომენტის შექმნა, რომელთაგან ერთი დენისოვის არაზუსტი დარტყმით დამთავრდა, ხოლო მეორე – ს. კოტრიკაძის ლამაზი ნახტომით. “დინამოს” დაცვას ამჯერადაც მოფიქრებულად, ოსტატურად ხელმძღვანელობდა ძიაპშპა.
მიუხედავად იმისა, რომ თბილისელებს აშკარა უპირატესობა ჰქონდათ მთელი ტაიმის განმავლობაში, ბრძოლას მეტად დაძაბული ხასიათი ჰქონდა. ლენინგრადელები თავგამოდებით იცავდნენ თავიანთი ნახევრის “ყოველ მტკაველს”. ტაიმის დასასრულს მათი კარი ორჯერ აღმოჩნდა ისეთი საფრთხის წინაშე, როცა გოლი გარდუვალი უნდა ყოფილიყო პირველ შემთხვევაში ჭკუასელი შიშკოვთან ბრძოლაში მეკარის პირისპირ აღმოჩნდა, მაგრან რატომღაც არ დაარტყა, ხოლო მეორედ ღოღობერიძე მარცხენა მხრიდან გავიდა კარგ პოზიციაში და დაბალი ბურთი მიუგორა ფარიკინს ფეხებში.
შესვენების შემდეგ “დინამოს“ რიგებში ცვლილება მოხდა. გაგნიძე, რომელმაც ფეხი იტკინა პირველ ტაიმში, შეცვალა ქვლივიძეს. ახალგაზრდა ფეხბურთელს პირველ ხანებში ერთგვარი დისონანსი შეჰქონდა თავდამსხმელთა თამაშში — იგი რამდენიმეჯერ არ აღმოჩნდა თავის ადგილზე, რამდენიმეჯერ დააგვიანა ბურთზე გასვლა, მაგრამ ქვლივიძე თანდათან ჩაება ტემპში, შეეწყო პარტნიორებს და შემდგომში აქტიურად მოქმედებდა მარცხენა ფრთაზე.
… მიმდინარეობდა მატჩის 51-ე წუთი. ჭკუასელმა მინდვრის შუაგულიდან მიიღო გადაცემა, სწრაფად გასცდა შიშკოვს და საჯარიმო მოედანში შევიდა. მის წინ დარჩენილი იყო მხოლოდ ფარიკინი, რომელმაც დატოვა კარი და გადაწყვიტა ნახტომით აეღო ბურთი ფორვარდის ფეხებიდან. კარში დარტყმა შეიძლებოდა, მაგრამ ჭკუასელმა გადაწყვიტა მეკარეც ზურგსუკან მოეტოვებინა და ბურთი სრულიად ცარიელ კარში გაეტანა. მან წარმატებით შეასრულ. ამ გეგმის პირველი ნახევარი — მოატყუა უკვე ნახტომში მყოფი ფარიკინი, მარცხნივ გაუგდო მას ბურთი და როცა მეკარეზე გადახტომას აპირებდა, ფარიკინმა ფეხში სტაცა მას ხელი. ჭკუასელი დაეცა.
ეს იყო ე. წ. 100-პროცენტიანი პენალტი, რომელიც არავითარ ეჭვს არ იწვევდა. ამაში ყველაზე უფრო დარწმუნებული იყო ალბათ თვით ფარიკინი, რომელიც კარისაკენ გაემართა მსაჯის გადაწყვეტილების მოლოდიში.
მხოლოდ ერთ კაცს შეეპარა ეჭვი პენალტში. ეს იყო მსაჯი ვ. ბარაშკოვი. მან მთლიანად გამოიყენა თავისი უფლებები და 11-მეტრიანი საჯარიმო… არ დანიშნა.
ბარაშკოვი ძველი, გამოცდილი მსაჯია. ჩვენ არავითარი საფუძველი არა გვაქვს ვთქვათ, რომ მან არ იცის 11-მეტრიანი საჯარიმო დარტყმის განსაზღვრა, მით უმეტეს, ასეთ აშკარა შემთხვევაში. ვერც იმას ვიტყვით, რომ იგი გაუბედავია, პირიქით, მან ერთობ გაბედულად დანიშნა დარტყმა კარიდან.
ერთადერთი საფუძველი, რომლის გამოც მან არ დანიშნა პენალტი, ყველასათვის ცხადია — არაობიექტურობა. ამ მომენტში ბარაშკოვი არაფრით არ ჩამოუვარდებოდა კიეველ ნ. ბალაკინსა და ბაქოელ ტ. ბახრამოვს, როცა მათ მოგებული მატჩი წააგებინეს თბილისის “დინამოს“.
ამ შემთხვევამ გარკვეული ნერვიულობა შეიტანა თამაშში, დაიწყო უხეშობა. თბილისელებს რამდენიმე კომბინაცია ჩაეშალა, მაგრამ მე-15 წუთზე ხასაია კარგად გაიჭრა მარჯვენა ფრთაზე, ორჯერ მოატყუა დავისი “დარაჯი“ მეშჩერიაკოვი და დაბალი ბურთი გაგზავნა კარის შორეულ კუთხეში. ეს იყო სუფთა გოლი, რომლის წინააღმდეგ თვით ბარაშკოვსაც კი არ აღმოაჩნდა პრეტენზიები.
გატანილი ბურთის შემდაგ დინამოელთა თამაშმა კვლავ დაიბრუნა მთლიანობა, შეტევას კვლავ მიეცა კომბინაციური ხასიათი.
ანგარიში 1:0 მხოლოდ 39-ე წუთზე შეიცვალა, როცა კომბინაცია ღოღობერიძე-ხასაია მეორე გოლით დაამთავრა ქვლივიძემ.
მატჩი მოიგეს თბილისელებმა — 2:0.
***
ამავე ანგარიშით, მაგრამ “ზენიტის“ სასარგებლოდ დამთავრდა დუბლიორთა შეხვედრა.
ბ. ქორქია.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 17 апреля 1957 года:

ТАК СУДИТЬ НЕЛЬЗЯ!
Вчера на тбилисском стадионе «Динамо» состоялся очередной календарный матч розыгрыша первенства страны между командами класса «А». Хозяева поля — динамовцы Тбилиси принимали спортсменов ленинградского «Зенита».
Когда закончились 90 минут этого упорного и острого поединка, на башне северной трибуны значились две цифры: «2» и «0». С таким счетом победу одержали тбилисцы. Но это была трудная победа и досталась она динамовцам ценой огромных усилий. Во-первых, зенитовцы, как бы стремясь взять хотя бы одно очко (первый тайм так и закончился вничью — 0:0), ставили многочисленные заслоны к подступам своих ворот; во-вторых, необъективное судейство судьи всесоюзной категории В. Барашкова (Москва) долгое время просто не позволяло тбилисцам, имевшим большое игровое и территориальное преимущество, открыть счет. Так, например, на первых минутах второго тайма прорвавшегося на штрафную площадку Чкуасели (№ 11) в момент завершающего удара грубо сбили, однако Барашков никак не реагировал на это.
Своими ошибочными, тенденциозными действиями он способствовал тому, что игра в целом, в особенности тбилисцев, приняла нервозный характер.
Счет матча был открыт на 58-й минуте. На ходу обыграв своего «сторожа» Шишкова, правый крайний нападения тбилисцев Хасая четким ударом послал мяч в сетку ворот гостей.
В дальнейшем динамовцы стремительно атаковали и на 85-й минуте добились нового успеха. Вновь прорыв Хасая по правому флангу, сильная прострельная передача на ворота «Зенита», и гол, забитый 12-м номером тбилисцев — Квливидзе.
Футболисты тбилисского «Динамо» вписали в свой актив еще 2 очка, но победа, повторяем, досталась им нелегко, ценой огромного нервного напряжения. Судейство Барашкова можно оценить лишь тремя словами: «так судить нельзя!».
М. ГИГАУРИ.

Газета «Молодой сталинец» (Тбилиси) от 18 апреля 1957 года:

Посмотрите на снимок слева, он сделан на тбилисском стадионе «Динамо» в тот момент, когда истекла 90-я минута упорного состязания на первенство страны по футболу между зенитовцамн Ленинграда и хозяевами поля. Казалось бы, все ясно — 2:0 в пользу тбилисских спортсменов. Но для настоящих болельщиков футбола это не совсем достаточно. Формула «комментарии излишни» их никогда не устраивает, тем более, если не удалось попасть на матч. А ведь тысячи любителей футбола так и не присутствовали на этом интересном состязании.
Наш фоторепортаж, конечно, не отражает всех острых моментов встречи, но, во всяком случае показывает и рассказывает о самом главном, что происходило в каждые четверть часа игры.
Итак: 1-я — 15-я минуты. Поначалу инициатива на стороне гостей. Тбилисцы не могут наладить игру. Но это длится недолго. Все чаще и чаще Хасая обыгрывает своего «опекуна» Мищерякова. Однако завершающих ударов еще нет. Вскоре появляются и они: вот Чкуасели сильно бьет по воротам, но вратарь Фарыкин хорошо забирает мяч (см. снимок). Не приносит успеха и отличная комбинация Элошвили — Рамишвили — Гогоберидзе. Последний бьет мимо.
15-я — 30-я минуты. Ленинградцы получают право на штрафной. Удар производит Царицын. На посланный им мяч набегает один из нападающих «Зенита», но вратарь тбилисцев Котрикадзе молниеносно перехватывает мяч (см. снимок). У гостей еще одна хорошая возможность открыть счет: Денисов, получив в центре штрафной площадки тбилисцев мяч от Белькова, бьет значительно выше планки ворот. Обе команды снизили темп. Попеременные эпизодические атаки не представляют опасности.
30-я — 45-я минуты. В эти четверть часа у динамовцев была реальная возможность забить гол. Ведь если комбинацию Гогоберидзе — Котрикадзе — Яманидзе хорошо свел на нет вратарь гостей Фарыкин (см. снимок), то у него почти не было этой возможности во время прорыва Чкуасели. Но нападающий тбилисцев, оставшись один на один с вратарем зенитовцев, неоправданно медлил с ударом и в результате потерял мяч.
45-я — 60-я минуты. После отдыха тбилисцы сразу же начинают упорный штурм ворот ленинградцев. Прорывы Квливидзе и Яманидзе ликвидируют защитники гостей. Но вот на штрафную площадку прорвался Чкуасели. Он — один на один с вратарем гостей. Казалось бы, сейчас будет открыт счет. Вратарь зенитовцев, выбежав на мяч, сбивает Чкуасели. Все ждут 11-метрового штрафного удара. Однако судья В. Барашков (Москва) поступает явно необъективно, прощая это нарушение. С этого момента начинается серия ошибок судьи, которые, несомненно, омрачили интересное состязание. И все-таки тбилисцы в эти четверть часа добиваются успеха. Прорвавшийся по правому краю Хасая {см. снимок) сильным ударом по низу забивает гол — 1:0.
60-я — 75-я минуты. Надо отдать должное центральному защитнику ленинградцев Шишкову. Он не раз ликвидировал очень опасные прорывы нападающих хозяев поля. Так Шишков буквально из-под самых ног прорвавшегося Квливидзе выбил мяч на угловой. А еще через три минуты ои же спас свои ворота от верного гола, который грозил зенитовцам в результате прорыва Хасая и получившейся «свалки» на их штрафной площадке (см. снимок).
75-я — 90-я минуты. Тбилисцы продолжают атаковать. Вот снова следует прорыв по правому флангу и пристрельная передача Хасая На посланный мяч хорошо набегает Квливидзе. Удар. Гол! (см. снимок). Счет 2:0 мог быть и увеличен, если бы Яманидзе на последних минутах вовремя среагировал на пролетающий мимо него мяч. Ведь Яманидзе находился у самых ворот и как раз у незащищенного вратарем угла…
С. ПОПОВ.