Газета «Советский спорт» (Москва) от 7 июня 1978 года:

«ЛОКОМОТИВ» — «ДИНАМО» (ТБИЛИСИ) — 1:0.
«Локомотив» (Москва) — «Динамо» (Тбилиси). 1:0 (1:0), Москва. Стадион «Локомотив». 6 июня. Солнечно. 18 градусов, 7000 зрителей.
Судьи М. Черданцев (Алма-Ата). Г. Мильх и Г. Галиков (оба — Ленинград).
«Локомотив»: Самохин, Худиев, Овчинников, Камзулин, Соловьев, Ряховский, Петраков, Шелест, Шевчук (Дегтярев, 76), Аверьянов (Даниленко, 10), Газзаев.
«Динамо»: Гогия, Хизанишвили, Кантеладзе, Хинчагашвили, Муджири, Чивадзе (Минашвили. 46), М. Мачаидзе, Коридзе, Г, Мачаидзе, Кипиани (Челебадзе, 72), Шенгелия.
Гол: Газзаев (43).
Как-то непривычно видеть полупустые трибуны на матче такого ранга, с участием таких именитых команд Как-никак шло состязание за выход в полуфинал розыгрыша Кубка СССР. А встречались финалисты первого розыгрыша, многократно игравшие в финалах и полуфиналах и впоследствии. Но зрители не пришли… Видимо, потому, что со стадиона «Локомотив» очень долго и неудобно добираться домой, а кому же не хотелось посмотреть трансляции футбольного матча с чемпионата мира из Аргентины! Неужели же нельзя было предусмотреть подобную ситуацию заранее и перенести начало кубковой встречи на час раньше?
При пустых трибунах играть, известно, плохо, скучно. Именно такой и была игра в первом тайме. О нем вообще нечего, было бы сказать, если бы не изумительный по красоте гол Газзаева, забитый им на последней минуте тайма. Даниленко, только что заменивший вяло игравшего Аверьянова, сделал точную передачу в штрафную площадь метров на 25. Окруженный защитниками Тбилисцев, Газзаев стоял спиной к воротам. Он принял мяч на грудь и, не дав ему приземлиться, в падении через себя послал мяч в сетку ворот мимо оторопевшего вратаря.
Этот гол вынудил Динамовцев во втором тайме сыграть значительно активнее, причем немалая заслуга в этом появившегося на замену молодого Минашвили. Вратарю «Локомотива» Самохину неоднократно приходилось выручать свою команду. Москвичи терпеливо ждали своего часа для контратаки, что бы увеличить счет: ведь 21 нюня предстоит ответная встреча, теперь уже в Тбилиси. Несмотря на усилия футболистов обеих команд, счет тем не менее не изменился.
В. Березовский.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 8 июня 1978 года:

წერტილდაუსმელი უპირატესობა.
მოსკოვი. “ლოკომოტივის” სტადიონი. 6 ივნისი.
“ლოკომოტივი” (მოსკოვი) – “დინამო” (თბილისი) 1:0 (1:0).
“ლოკომოტივი”: სამოხინი, ხუდიევი, ოვჩინიკოვი, კამზულინი, სოლოვიოვი, რიახოვსკი, პეტრაკოვი, შელესტი, შევჩუკი (დეგტიარევი), ავერიანოვი (დანილენკო), გაზაევი.
“დინამო”: გოგია, ხიზანიშვილი, კანთელაძე, ხინჩაგაშვილი, მუჯირი, ჩივაძე (მინაშვილი), მ. მაჩაიძე, ქორიძე, გ. მაჩაიძე,ყიფიანი (ჩელებაძე), შენგელია.
მსაჯი: მ. ჩერდანცევი (ალმა–ათა).
გოლი გაიტანა ვ. გაზაევმა (44–ე წუთი).
მიუხედავად იმისა, რომ საკუთარ მინდორზე ფრე ან თუნდაც მინიმალური ანგარიშით გამარჯვება სათასო ორთაბრძოლაში საბოლოო წარმატების საიმედო გარანტიის მომცემი არ შეიძლებოდა ყოფილიყო, “ლოკომოტივმა” მთელი მატჩი ფაქტიურად ხუთი მცველით ითამაშა. ხუდიევს ყიფიანის უვნებელყოფა ჰქონდა დავალებული, მარცხენა მცველის პოსტი კი შელესტმა დაიკავა.
ფეხბურთელთა ამგვარად განწყობა ასე თუ ისე ინიციატივის დათმობას ნიშნავს (მეტოქეს მინდვრის შუაგულში გამუდმებით ჰყავს ერთი მოთამაშით მეტი) და საფიქრებელი იყო, რომ თბილისელები ამას თავის სასარგებლოდ გამოიყენებდნენ.
დაახლოებით შუა ტაიმიდან მოყოლებული ნათელი გახდა, რომ თამაშის სადავეები თბილისელებმა იგდეს ხელთ, მაგრამ უპირატესობა უპირატესობად რჩება თუ მას სათანადო გაგრძელება, შემდეგ კი ასეთივე დასასრული არ მოუძებნე.
ვფიქრობ, ამ მატჩში საბოლოო წერტილის დაუსმელობა სამმა ფაქტორმა განაპირობა.
პირველი წინა მატჩებიდან გამოჰყვა ჩვენს გუნდს. ისევ არ თამაშობდა გუცაევი; სამწუხაროდ, ავადმყოფობის შემდეგ ჯერ კიდევ გამოჯანმრთელებული არ იყო ყიფიანი. მას მხოლოდ პირველ ტაიმში და ისიც სანახევროდ ეყო ძალა.
მეორე ფაქტორი ტაქტიკური ხასიათისაა. სავარაუდო იყო, რომ რკინიგზელთა დაცვის ყველაზე სუსტ ადგილად მარცხენა ფლანგი იქცეოდა, განსაკუთრებით მას შემდეგ, რაც ყიფიანმა საბოლოოდ გააცილა იქაურობას ხუდიევი. დარწმუნებული ვარ, ამ სიტუაციაში ერთი წმინდა გარემარბი ყველაფერს გადაწყვეტდა, მაგრამ… აი, სწორედ ეს მისია უნდა ეკისრათ “დინამოს” ნახევარმცველებს. ყველაფერი ეს, ასე თუ ისე, კარგად მარცხენა ფლანგზე განხორციელდა (გ. მაჩაიძე, მუჯირი), მარჯვენამ კი თვით მატჩის დასასრულამდე სასურველი აქტიურობა ვერ გამოიჩინა. ეს საყვედური, რაღა თქმა უნდა, ცენტრალურ ნახევარმცველებსაც ეხებათ – ალბათ მეტი ყურადღების მიქცევა სჭირდებოდა სწორედ ამ ზონას.
მესამე ფაქტორი უთუოდ სათასო ორთაბრძოლების სისტემის გამო წარმოიქმნა: სტუმრად ფრე თითქმის საბოლოო გამარჯვებას ნიშნავს; მინიმალური ანგარიშით მარცხიც სავსებით ასატანია. ამიტომაც იყო, რომ ვერც 44–ე წუთზე გაზაევის მიერ გატანილ გოლამდე (რაღა დასამალია და მართლაც ლამაზი გოლი იყო – თბილისელ მცველებშუა, კარისკენ ზურგით მდგომმა გაზაევმა ბურთის დამორჩილებაც მოასწრო და “მაკრატელათი” ბადეში გაგზავნაც) და ვერც შემდეგ “დინამომ” ვერ მოახერხა ეთამაშა ისე, როგორც ჩემპიონატის ლიდერს ეკადრებოდა.
ი. ბერიაშივლი (ჩვენი სპეც. კორ.).