Газета «Советский спорт» (Москва) от 23 марта 1982 года:

«Динамо» (Тбилиси) — «Таврия» — 4:1.
«Динамо» (Тбилиси) — «Таврия» (Симферополь). 4:1 (3:0). Тбилиси. Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. 21 марта. Облачно. Мелкий дождь. 7 градусов. 25 000 зрителей.
Судьи А. Кадетов, И. Захаров, Ю. Звягинцев (все — Москва).
«Динамо»: Габелия (Мчедлидзе, 89), Хизанишвили (Андгуладзе, 84), Чивадзе, Хинчагашвили, Муджири, Дараселия, Какилашвили (Сванадзе, 61), Сулаквелидзе, Гуцаев, Кипиани, Шенгелия.
«Таврия»: Юрковский, Абжинов, Туховский, Никифоренко, Сыроватский, Галустов, Каталимов, Серебрянский (Шелест, 78), Баранов (Причиненко, 81), Науменко (Гуляев, 61), Бондаренко.
Голы: Кипиани (12, 45), Какилашвили (17), Бондаренко (55), Шенгелия (86). На 28-й минуте Науменно не реализовал пенальти.
Тбилисское «Динамо» для «Таврии», по-видимому, один из самых трудных соперников. Трижды до этого встречались команды (из них дважды в Симферополе), и каждый раз крымские футболисты уступали с сухим счетом — 0:З и 0:5 (в чемпионате), 0:4 (в Кубке страны).
Нынешней весной симферопольцы успешно стартовали в кубковом розыгрыше: без поражений прошли групповой турнир и в 1/8 финала обыграли «Арарат». А вот встречу с тбилисцами «Таврия» вновь крупно проиграла.
Динамовцы, в минувшую среду обыгравшие варшавскую «Легию», улучшают игру от матча к матчу, демонстрируя присущее им высокое техническое мастерство. По воскресному матчу, правда, какие-либо выводы делать трудно: гости в обороне с задачей своей не справились, слишком уж очевидным было превосходство хозяев поля.
Перевес этот довольно скоро получил и материальное выражение в голах, мастерски забитых в начале игры. Сперва Кипиани, выполняя штрафной метрах в 20 против ворот, эффектно, резаным ударом послал мяч поверх стенки в верхний угол ворот. Затем Какилашвили хлестким ударом с лёта поразил цель, после того как к нему отлетел парированный Юрковским мяч.
Тбилисцы играли свободно, широко, в атаки то и дело подключались Дараселия, Сулаквелидзе, Какилашвили. Начинаниям партнеров активно содействовали Хизанишвили и Муджири, в своей обычной манере заиграл наконец Чивадзе. О форвардах я уже не говорю.
Даже после забитого гостями гола характер игры не изменился: нити игры прочно держали в своих руках тбилисцы. Довести матч до окончательной победы труда для них не составило.
Г. АКОПОВ.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 22 марта 1982 года:

ორგზის–ნახევარფინალში.
თბილისი. ვ. ი. ლენინის სახელობის “დინამოს” სტადიონი. 21 მარტი.
“დინამო” (თბილისი) – “ტავრია” (სიმფეროპოლი”) 4:1 (3:0).
“დინამო”: გაბელია (მჭედლიძე), ხიზანიშვილი (ანდღულაძე), ჩივაძე, ხინჩაგაშვილი, მუჯირი, დარასელია, კაკილაშვილი (სვანაძე), სულაქველიძე, გუცაევი, ყიფიანი, შენგელია.
“ტავრია”: იურკოვსკი, აბჟინოვი, ტუხოვსკი, ნიკიფორენკო, სიროვატსკი, გალუსტოვი, კატალიმოვი, სერებრიანსკი (შელესტი), ბარანოვი (პრიჩინენკო), ნაუმენკო (გულიაევი), ბონდარენკო.
მსაჯი: ა. კადეტოვი (მოსკოვი).
სსრ კავშირის თასის ამ მეოთხედფინალურ მატჩში თბილისის “დინამოს” ფეხბურთელებმა თავიანთი სრული უპირატესობა ცხადყვეს. თამაშის საბოლოო შედეგი ჩვენ არც მიგვაჩნდა სათუოდ და საეგებიოდ. თუ ძალთა შეფარდებით ვიხელმძღვანელებთ, თბილისელები უნდა გასულიყვნენ სსრ კავშირის თასის შემდგომ ეტაპზე და, ამრიგად, წლეულს გამხდარიყვნენ თასების გათამაშებათა ორგზის ნახევარფინალისტი: მხედველობაში გვაქვს ევროპის ქვეყნების თასების მფლობელთა თასი და სსრ კავშირის თასი.
ძალთა საერთო შეფარდება – ეს ის კრიტერიუმია, რომელიც ჩვეულებრივ განსაზღვრავს შესაძლო გამარჯვებულს, მაგრამ ასეთი რანგის შეჯიბრებაში, რაც არ უნდა წარმატება იწინასწარმეტყველოს პროგნოზებმა, გამარჯვების მოსაპოვებლად საჭიროა თავგამოდებული, ენერგიული, დაუზარელი ბრძოლა, ძალთა მაქსიმალური დაძაბვა. მართალია, მეტოქეს ჯობნი, მაგრამ უპირატესობის სარეალიზაციოდ საჭიროა უდიდესი მონდომება და ნებისყოფის გამოჩენა.
დინამოელებმა ყველაფერი ეს სრულად გამოავლინეს “ტავრიასთან” შეხვედრაში და მოხდა ის, რაც უნდა მომხდარიყო: სრული ტექნიკური და ტაქტიკური უპირატესობის, ძალების მობილიზების შედეგად ჩვენი გუნდი საკმაოდ იოლად გავიდა ნახევარფინალში.
თამაშის დასაწყისში სტუმრებმა მედგარი წინააღმდეგობა გაუწიეს თბილისელებს, მაგრამ დინამოელთა საერთო უპირატესობა სულ უფრო და უფრო მატულობდა. “ტავრიას” კართან ხშირად იქმნებოდა სახიფათო მომენტები. მე–12 წუთზე გუცაევის ერთ–ერთი გარღვევის დროს სიმფეროპოლელები დაჯარიმდნენ კარიდან დაახლოებით 21–22 მეტრის მანძილზე. სანამ ისინი აღმართავდნენ კედელს და მეკარე იურკოვსკი შესაბამის განკარგულებებს იძლეოდა კარიდან, ყიფიანმა ზუსტად დაარტყა მაღალ კუთხეში – 1:0. რამდენიმე წუთის შემდეგ შენგელიასა და იურკოვსკის შეტაკებისას ბურთი წამით “თავისუფალი” აღმოჩნდა, მას ყველაზე ადრე მიუსწრო კაკილაშვილმა და ანგარიში გახდა 2:0.
მატჩის ბედი საბოლოოდ, ფაქტიურად, ამ მომენტში გადაწყდა. მართალია, სტუმრები ცდილობდნენ აეწყოთ კონტრთამაში, ერთ მომენტში გაბელიას ძნელი ბურთის აღებაც მოუხდა, მაგრამ “ტავრიას” კონტრიერიშებისას მისი თითო–ოროლა თავდამსხმელი მოწყვეტილი იყო შეტევის ძირითად მასას, რომელიც სისტემატურად ფერხდებოდა ცენტრალურ ზონაში, დინამოელები კი კომპაქტურად მოქმედებდნენ მთელს მინდორზე, დაცვაშიც და შეტევაშიც ფეხბურთელთა დიდი რაოდენობა მონაწილეობდა ერთდროულად.
23–ე წუთზე მასპინძელთა მცველებმა უხეშად ითამაშეს ნაუმენკოს წინააღმდეგ. დაინიშნა პენალტი, მაგრამ თვით იმავე ნაუმენკომ ძელს მოახვედრა დარტყმა, 44–ე წუთზე კი შენგელიას მიერ დარტყმული ბურთი ძელმა უკუაგდო და ყიფიანმა კვლავ თავური დარტყმით გაიტანა მესამე გოლი.
55–ე წუთზე “ტავრიამ” შეძლო ერთადერთი საპასუხო გოლის გატანა (ბონდარენკო), შემდგომში უპირატესობა კვლავ თბილისელებს ჰქონდათ და მე–80 წუთზე სვანაძე–შენგელიას სწრაფი კომბინაცია ზუსტი გოლით დამთავრდა – 4:1.
ამრიგად, თბილისის “დინამო” 1982 წლის ადრიანი გაზაფხულისათვის უკვე ორი დიდი, ევროპული და საკავშირო მასშტაბის გათამაშებათა ნახევარფინალების მონაწილეა.
ბ. ქორქია.