Газета «Советский спорт» (Москва) от 17 февраля 1967 года:

На приз «Советского спорта». I группа. Равные по рангу.
«Динамо» (Тбилиси) — «Локомотив» (Москва). 0:1 (0:0). Тбилиси. Стадион «Динамо» 16 февраля.
Ясно. 4 градуса тепла. 25 000 зрителей. С 40-й минуты — электрическое освещение. Судья Л. Саркисов; судьи на линии В. Кобахидзе и С. Мясоедов (все — Сочи).
«Динамо»: Котрикадзе, Б. Сичинава, Челидзе, Рехвиашвили, Петриашвили, Кутивадзе, Хартишвили (Илиади — 75-я мин.), Нодия, Баркая, Асатиани (Датунашвили — 75-я мин.), Месхи.
«Локомотив»: Поляков, Басалаев, Прудников, Кочетов, Родионов, Усаторре, Орешников, Давыдов, Шелудько, Петров, Коротков.
Первый матч турнира, проведенный в среду на заводском стадионе, собрал не большое количество зрителей. Это и не удивительно: стадион расположен далеко на окраине города, выступавшие на нем команды не считались фаворитами. А вот вчера на трибунах динамовского стадиона зрителей было уже раз в десять больше. Обманулись они в своих ожиданиях?
Разумеется, тбилисцы желали-победы землякам, и матч принес им огорчение. Откровенно говоря, первое публичное выступление динамовцев на своем стадионе и в самом деле оказалось безрадостным. В трех предыдущих контрольных матчах, когда соперник уступал в классе и поединки не требовали напряжения, команда показывала красивый, техничный футбол. И на этом фоне отдельные погрешности игроков легко прощались. А вот вчера во встрече с равными, по рангу динамовцы выглядели хуже. Их соперники оказались и выносливее, и быстрее и мобильнее.
Все это выяснилось несколько позднее; когда, команды присмотрелись, приноровились друг к другу. В начале же матча создавалось впечатление, что москвичам придется туго. На третьей минуте с подачи Месхи Нодия из трудного положения так неожиданно пробил по воротам, что едва не застал Полякова врасплох. Через две минуты Месхи, обманув защитника, сделал прострельную передачу, но Асатиани и Нодия не дотянулись до мяча, летевшего в метре от ворот.
Но затем картина изменилась. Гости довольно легко стали пресекать атаки динамовцев, в большинстве случаев динамовцы сами без борьбы отдавали мяч. Москвичи дольше держали у себя мяч, лучше его разыгрывали, но и сами частенько не отличались точностью. В отличие от хозяев поля москвичи грешили главным образом при завершении атак — редко какой удар (а их было довольно много) приходился в прямоугольник ворот. Гол, принесший победу «Локомотиву», был забит на 56-й минуте.
Орешников и Шелудько, разыграв несложную комбинацию со сменой мест, обыграли Челидзе, и центральный нападающий москвичей, выйдя к углу вратарской площадки, пробил в ближний угол. Через несколько минут москвичи повторили тот же маневр. Снова Шелудько оказался с .мячом в той же позиции, но удар его. отразила штанга. Так со счетом 1:0. и закончился матч. «Локомотив» одержал заслуженную победу.
Г. Акопов
(Наш корр.). Тбилиси.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 18 февраля 1967 года:

ექსპერიმენტების ხანა.
თბილისი. „დინამოს“ სტადიონი. 18 თებერვალი.
„დინამო“ (თბილისი) – „ლოკომოტივი“ (მოსკოვი) 0:1 (0:0).
„დინამო“: კოტრიკაძე, ბ. სიჭინავა, ჭელიძე, რეხვიაშვილი, პეტრიაშვილი, კუტივაძე, ხართიშვილი (ილიადი), ნოდია, ბარქაია, ასათიანი, (დათუნაშვილი), მესხი.
„ლოკომოტივი“: პოლიაკოვი, ბასალაევი, პრუდნიკოვი, კოჩეტოვი, როდიონოვი, უსატორე, ორეშნიკოვი, დავიდოვი, შელუდკო, პეტროვი, კოროტკოვი.
მსაჯი ლ. სარქისოვი (სოჭი).
წაგება მუდამ დასანანია, თუნდაც ორმხრივ საწრთვნელ მატჩში. აქ კი დაიწყო ზამთრის ოფიციალური ტურნირი „სოვეტსკი სპორტის“ პრიზზე. შედგა პირველი მატჩი და თბილისის „დინამოს“ უკვე პირველი დამარცხება აქვს. ისიც არა ფავორიტთან, არამედ „ა“ კლასის საშუალო გუნდის – მოსკოვის „ლოკომოტივთან“.
მაგრამ ნუ ვიჩქარებთ ნაადრევი, შორი დასკვნების გამოტანა იქნება ეს ოპტიმისტური თუ, პირიქით, უიმედო, ჩემპიონატის დაწყებამდე თვენახევრით ადრე მიზანშეუწონელია.
ჯერ ერთი, ამ „საშუალო“ გუნდმა, ჩვენმა მეტოქემ ძალიან კარგად ითამაშა ყოველ შემთხვევაში, გვიჩვენა მაქსიმუმი იმისა, რაც მას შეუძლია ამ პერიოდში. „ვარსკვლავები“ რკინიგზელთა შორის არ არიან, რომელიმე ერთი, ავტორიტეტის ტვირთი პარტნიორთაგან არავის აწევს ზურგზე. ამიტომ თითოეული ფეხბურთელი გრძნობდა პასუხისმგებლობას და არ ერიდება საკუთარ თავზე ინიციატივის აღებას. გუნდი თამაშობს კოლექტიურად, მთელი ენერგიით, ძალზედ სწრაფად. სწორედ თავდამსხმელთა სწრაფი გადანაცვლებისა და თავისუფალ ადგილებზე გასვილს წყალობით შექმნეს რკინიგზელებმა მთელი რიგი სახიფათო მომენტები „დინამოს“ კართან. ამას გარდა, დაცვა უკიდურესად ყურადღებიანია და უქმად არასოდეს დგას.
ნაადრევი დასკვნების გამოტანა, ვიმეორებთ, სწორი არ იქნება, მაგრამ რამოდენიმე შენიშვნა ჩვენს ფეხბურთელთა მიმართ მაინც გვაქვს.
ადვილი შესამჩნევი იყო, რომ დინამოელები ახალ ტაქტიკურ ვარიანტს ამუშავებდნენ. ჩვენი აზრით ესაა სისტემა 4 – 3 – 3. მესამე ნახევარმცველის როლში მოგვევლინა ძველი, გამოცდილი თავდამსხმელი ბარქაია. ამ მოთამაშის ტაქტიკური აზროვნება და კომბინაციური ალღო ცნობილია, ამიტომ გამთამაშებლის ფუნქციები მან უნდა შეასრულოს კვალიფიციურად, როგორც წესი და რიგია.
მაგრამ ნახევარდაცვაში ახლა თბილისელთა შორის თამაშობს მისი ახალი წევრი კუტივაძე, ცნობილი თავისი შესანიშნავი დიაგონალური, გრძელი გადაცემებით ფლანგებზე, მოულოდნელი კომბინაციებით, კარში შედეგიანი დარტყმებით. ამიტომ ბარქაია – კუტივაძის წყვილის თამაში მაქსიმალური ეფექტით, მოფიქრებულად, ყოველი დეტალის გათვალისწინებით უნდა დაიგეგმოს, მით უმეტეს, რომ მესამე ჰავბეკი ხართიშვილი ამ დღეს როგორღაც ამოვარდნილი იყო ანსამბლს და ნაკლები სარგებელი მოჰქონდა. მისი მისამართით შეგვიძლია ვთქვათ, რომ არაა სავალდებულო ყველა ბურთი, საჭიროა ეს თუ არა, მიაწოდო მაინცდამაინც მარცხენა ფლანგზე. აქ პრუდნიკოვი ტაქტიკურად სწრაფად თამაშობდა ბასალაევთან ერთად და „დუეტის“ სახით ებრძოდა მესხს.
თბილისელთა თავდასხმას მესხი მეთაურობდა, ეტყობა იგი ფორმაშია, მაგრამ მარცხენა გარემარბს, მის გადაცემებს სათანადო გაგრძელება და დასრულება სჭირდება ცენტრში. აქ კი ასათიანი ერთობ ინდიფერენტულად გამოიყურებოდა. რამდენიმე გამონაკლისის გარდა, იგი ვერც ადგილს პოულობდა მინდორზე, ვერც ხიფათს უქმნიდა „ლოკომოტივის“ კარს. მხოლოდ ნოდიას აქტიურობა კი არ ეყოფა იმ სქემას 3 თავდამსხმელით, რომელსაც „დინამო“ სცდიდა განვლილ მატჩში.
არ იდგა მოწოდების სიმაღლეზე დინამოელთა დაცვაც. აქ ხშირია გაუმართლებელი გადაადგილებანი, დაგვიანება, შეცდომები, სუსტი ურთიერთგაგება. მცველთა აშკარა შეცდომის შედეგი იყო ის გოლიც, რომელიც შელუდკომ გაიტანა 56–ე წუთზე ორეშნიკოვის გადაცემიდან, და სხვა სახიფათო მომენტებიც.
და ბოლოს, კიდევ ერთი შენიშვნა: დათუნაშვილისა და ილიადის გამოყვანა მინდორზე მატჩის 75–ე წუთზე როცა დასასრულს ბევრი აღარაფერი აკლდა, ნაგვიანევად მიგვაჩნია. გარდატეხის შეტანა 15 წუთში მათ ვერ შეძლეს და ეს გასაგებიცაა, – ისინი, უბრალოდ, „ცაიტნოტში“ იყვნენ.
ბ. ქორქია.

Газета «Советский спорт» (Москва) от 22 февраля 1967 года:

На приз «Советского спорта». I группа.
«Локомотив» (Тбилиси) — «Динамо» (Тбилиси). 1:1 (0:1). Тбилиси. Стадион «Динамо». 21 февраля. Ясно. Второй тайм — при электрическом освещении. 7 градусов тепла. 12 000 зрителей.
Судья Г. Баканидзе; судьи на линии У. Пурцеладзе и А. Харазишвили (все — Тбилиси).
«Локомотив»: Грдзелишвили, Фридман, Сахвадзе, Копин, Мирианашвили, Дзагания, Исиани, Мазиашвили, Кайшаури, Дзидзигури (Мумладзе — 46-я мин.), Гавашели.
«Динамо»: Котрикадзе, Б. Сичинава, Челидзе, Рехвиашвили, Петриашвили, Кутивадзе, Илиади, Нодия, Баркая, Асатиани, Месхи.
Обе тбилисские команды дебютировали в турнире неудачно, потерпев в первом туре поражения.
Во вчерашнем поединке и та и другая могли записать в актив первую победу, но из многих голевых моментов использовали лишь по одному. (Нодия — на 38-й и Гавашели — на 54-й минутах). И хотя оба гола были очень эффектны, простить нападающим многочисленные промахи никак нельзя. Мячи летели, как правило, мимо цели, дважды их отражала перекладина ворот, и лишь изредка в ход событий приходилось вмешиваться вратарям.
Г. Акопов.
(Наш корр.).

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 22 февраля 1967 года:

თითო ქულა.
თბილისი „დინამოს“ სტადიონი. 21 თებერვალი.
„დინამო“ (თბილისი) – „ლოკომოტივი“ (თბილისი) 1:1 (1:0).
„დინამო“: კოტრიკაძე, ბ. სიჭინავა, ბარქაია, ასათიანი, მესხი, ნოდია, რეხვიაშვილი, პეტრიაშვილი, კუტივაძე, ილიადი, ჭელიძე.
„ლოკომოტივი“: გრძელიშვილი, ფრიდმანი, სახვაძე, კოპინი, მირიანაშვილი, ძაგანია, ისიანი, მაზიაშვილი, კაიშაური, ძიძიგური (მუმლაძე). გავაშვილი.
მსაჯი გ. ბაქანაძე (თბილისი).
მთელი პირველი ტაიმი დინამოელთა „კარნახით“ მიმდინარეობდა და რკინიგზელთა კართან ზედიზედ იქმნებოდა სახიფათო მომენტები. გარკვეული ბრალი ამაში „ლოკომოტივის“ დაცვასაც მიუძღოდა. როგორც კი დინამოელთა მარჯვენა გარემარბი ნოდია ცენტრისკენ იწყებდა მოძრაობას, მირიანაშვილი წამსვე ტოვებდა თავის ადგილს და შუისკენ მიჰყვებოდა თავდამსხმელს, რის გამოც საკმაოდ ვრცელი ტერიტორია ღიად რჩებოდა, ამ „ვაკუუმში“ სისტემატიურად შედიოდა კუტივაძე, რომელიც მწვავე გადაცემებით მეტოქის კარის სიახლოვეს გაჰყავდა პარტნიორები. და საკმარისი იყო, რომელიმე მათგანს ადგილის შერჩევის მეტი ტაქტიკური ალღო გამოეჩინა, ან საბოლოოდ უფრო ზუსტად დაერტყა და გუნდიც ადრევე მიაღწევდა მიზანს.
მაგრამ ასეთი მოთამაშე აქ არ აღმოჩნდა. ამიტომ „დინამო“ დასჯერდა ნოდიას მიერ 37–ე წუთზე ძნელი მდგომარეობიდან გატანილ ერთადერთ გოლს.
„ლოკომოტივმა“ თავისი შეცდომა მეორე ტაიმში გამოასწორა. მირიანაშვილი საფუძვლიანად დაეპატრონა ზონას, რომელიც მას ებარა და დინამოელებმაც ვეღარ მოძებნეს იერიშის გასაგრძელებელი გზები. როგორც კი მოწესრიგდა საქმე დაცვაში, რკინიგზელებმა შეტევაში აქტიურად ჩართეს თავიანთი ნახევარმცველები ძიძიგური და ისიანი. 52–ე წუთზე სწრაფად გათამაშებული კომბინაციის შემდეგ გავაშელმა მარჯვნივ გადაინაცვლა და შორეულ კუთხეში დარტყმით ანგარიში გაათანაბრა.
დრო საკმარისზე მეტი იყო დარჩენილი, მაგრამ „დინამო“ ვეღარაფერს გახდა. ლოკომოტიველებმა ბოლომდე კარგად ითამაშეს და ანგარიშიც შეინარჩუნეს.

Газета «Советский спорт» (Москва) от 28 февраля 1967 года:

Гостям нравится лидер.
«Динамо» (Тбилиси) — СКА (Одесса). 0:1 (0:0). Рустави. Городской стадион. 27 февраля. Ясно. Небольшой ветер. 5 градусов тепла. 9000 зрителей. Судья Ю. Пономарев (Кишинев); судьи на линии В. Мацкевич (Минск) и В. Татаржицкий (Куйбышев).
«Динамо»: Котрикадзе, Б. Сичинава, Челидзе, Рехвиашвили (Асатиани — 68-я мин.), Петриашвили, Кутивадзе, Хартишвили (Илиади — 65-я), Датунашвили, Баркая, Г. Нодия, Месхи.
СКА: Гришков, Шведюк, Колбасюк, Манзийчук, Захаров, Апухтин, Горбач (Просиков— 83-я), Пригорко, Петров (Немировский — 46-я), Сарыгин, Найда.
Вот уже вторую весну подряд в нашу страну приезжают неоднократные чемпионы Польши — футболисты клуба «Гурник» из города Забже, Год назад гости участвовали в одном из зимних турниров, организованных Федерацией футбола СССР, а сейчас они прибыли на серию товарищеских матчей. Первый из них состоялся в воскресенье в Кутаиси, а завтра соперниками польских спортсменов будут железнодорожники Тбилиси. Вчера же футболисты «Гурника» в полном составе выезжали в Рустави на очередной матч «Подснежника»»
Поначалу футболисты СКА предпочитали атаковать всего двумя форвардами. Значительные силы были отряжены на охрану ворот. Но убедившись, что атаки динамовцев не представляют большой опасности, одесситы произвели перестановку сил. Они стали все смелее подключать игроков в оборону. В штрафной площади «Динамо» начали появляться Апухтин, Пригорко, Сарыгин. А когда после перерыва в составе СКА вышел на поле Немировский, то защитникам динамовцев стало вообще худо: этот футболист, вездесущий и напористый, своими рывками все время вносил обострение в игру. Именно Немировский после удачного прорыва по центру забил гол (55-я мин.), который оказался единственным в этом матче.
Почувствовав угрозу поражения, динамовцы предприняли отчаянные попытки отыграться. Они перегруппировали свои силы, выведя на поле пятого нападающего. Однако внести перелом в ход матча им так и не удалось. Уж очень хорошо сыграли футболисты СКА в обороне — четко, самоотверженно. После игры гости из Польши в один голос сказали, что команда СКА (Одесса) им понравилась. Остается добавить, что после победы над тбилисским «Динамо» футболисты одесского СКА имеют 5 очков из 6 возможных, лидируя в первой группе.
Г. Акопов.
(Наш корр.).

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 28 февраля 1967 года:

ვინ დაამთავრებს შეტევებს?
რუსთავი „მეტალურგიის“ სტადიონი. 27 თებერვალი.
ასკ (ოდესა) – „დინამო“ (თბილისი) 1:0 (0:0).
ასკ. გრიშკოვი, შვედიუკი, კოლბასიუკი, მანზიიჩუკი, ზახაროვი, აპუსტინი, გორბაჩი, პრიგორკო, პეტროვი (ნემიროვსკი), სარიგინი, ნაიდა.
„დინამო“: კოტრიკაძე, ბ. სიჭინავა, დათუნაშვილი, ჭელიძე, რეხვიაშვილი, პეტრიაშვილი, კუტივაძე, ხართიშვილი (ილიადი), ბარქაია, ნოდია, მესხი.
მსაჯი ი. პონომაროვი (კიშინიოვი).
მართალია, „სოვეტსკის სპორტის“ პრიზის გათამაშების პრინციპულ იდეას წარმოადგენს არა ქულების დაგროვება, არამედ წინასასეზონო სამზადისი, ახალ მოთამაშეთა გასინჯვა, კოლექტივის შეთამაშება და, საექსპერიმენტო ძიებანი, მაგრამ ყველა დაგვეთანხმება, რომ 3 მატჩში 5 ქულის დაკარგვა და მინიმალური აქტივი მხოლოდ 1 ქულა, მთლად სახარბიელო ამბავი არაა.
ისეთი დანაკლისი, როგორიც თბილისის „დინამოს“ გააჩნია, ახლა არა აქვს არავის. „დინამოს“ აკლია პირველი და ოლიმპიური გუნდების წევრები: ურუშაძე. ხურცილავა, შერგელაშვილი, გ. სიჭინავა, მეტრეველი, ხუციშვილი, არაა ცხოვრებოვიც. ასეთ პირობებში უნდა ვილაპარაკოთ დინამოელთა კოლექტივის ხელახალ დაკომპლექტებაზე, თითქმის ახალი გუნდის შექმნაზე, ეს კი ძნელი, ძალზედ ძნელი საქმეა.
და მაინც თბილისელებმა უკეთ უნდა ითამაშონ, ვიდრე ეს გუშინ იყო, ოდესის არმიელებთან მატჩში ბარქაია კვლავ წინა ხაზზე იქნა გადაყვანილი და სამოქმედო გეგმას წმინდა ბრაზილიური სისტემის სახე მიეცა (4–2–4). საერთო უპირატესობა უდავოდ „დინამოს“ მხარეს იყო, არმიელთა კარიც საკმაოდ იმყოფებოდა ხიფათის წინაშე, მაგრამ შეტევის დამამთავრებელი არ ჩანდა არც ფლანგებიდან დაწყებული იერიშისას, არც ცენტრში, არაზუსტად ურტყამდნენ კარში ნახევარ მცველებიც, როცა მათ საამისო შესაძლებლობა ჰქონდათ.
დინამოელებს გოლის გატანის რამოდენიმე კარგი შესაძლებლობა ჰქონდათ მეორე ტაიმის 15 წუთის მანძილზე, არმიელები კი ყველა ხიფათს იოლად გადაურჩნენ, შემდეგ სწორედ მე–15 წუთზე, ნემიროვსკი სწრაფად გავიდა „დინამოს“ დაცვის ცენტრის ზონაში და ბურთიც გაიტანა – 1:0.
ამ გოლის გაქვითვისათვის იბრძოდნენ დინამოელები, დარჩენილი დროის მანძილზე, მაგრამ საპასუხო ბურთის ავტორი ვერა და ვერ გამოჩნდა. თბილისის „დინამომ“ ისევ დამარცხებულმა დატოვა მინდორი – 0:1.
რ. ქორიძე.

Газета «Советский спорт» (Москва) от 7 марта 1967 года:

На приз «Советского спорта». I группа.
«Динамо» (Тбилиси) — «Арарат» (Ереван). 1:1 (0:1)
Тбилиси. Стадион «Динамо». 5 марта. Солнечно.17 градусов. 38 000 зрителей.
Судья К. Андзюлис (Каунас); судьи на линии В. Мацкевич (Минск) и А. Истомин(Донецк).
«Динамо»: Котрикадзе, Б. Сичинава, Челидзе, Рехвиашвили, Петриашвили, Кутивадзе, Илиади, Датунашвили, Баркая, Г. Нодия, Месхи.
«Арарат»: А. Абрамян, Серопян, Ф. Абрамян, Семерджян (Сафарян — 46-я мин), Овсепян, Коваленко, Юмакулов, Вьюн, Атамалян, Егиазарян, Казарян.
Мячи забили: Коваленко (17-я) и Месхи (74-я).
На 75-й минуте с поля удален Юмакулов.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 7 марта 1967 года:

გადარჩენილი მატჩი.
თბილისი. „დინამოს“ სტადიონი. 5 მარტი.
„დინამო“ (თბილისი) – „არარატი“ (ერევანი) 1:1 (0:1).
„დინამო“: კოტრიკაძე, ბ. სიჭინავა, ჭელიძე, რეხვიაშვილი, პეტრიაშვილი, კუტივაძე, ილიადი, დათუნაშვილი, ბარქაია, ნოდია, მესხი.
„არარატი“: რ. აბრამიანი, სეროპიანი, ფ. აბრამიანი, სემერჯიანი, ოვსეპიანი, კოვალენკო, იუმაკოლოვი, ვიუნი, ატამალიანი, ეგიაზარიანი, კაზარიანი.
მსაჯი კ. ანძიულისი (კაუნისი).
მოწინააღმდეგეებმა მატჩის დასაწყისში რატომღაც ნელი ტემპით თამაში აირჩიეს, თუმცა, ეს არც ერთი მათგანის ხასიათში არაა. ბურთის გათამაშებას მინდვრის შუაგულში ბევრი დრო მიჰქონდა და გადამწყვეტი იერიშის მომენტისთვის ორივე გუნდის ფორვარდები, როგორც წესი, მჭიდროდ იყვნენ აყვანილი მცველთა მიერ.
ანგარიშის გახსნის შესაძლებლობა თბილისელებს მიეცათ მე–6 წუთზე, როცა ბარქაიას მოწოდებულ კუთხურს ვერ მისწვდნენ, მეკარე აბრამიანი და მცველი სემერჯიანი. ნოდიამ სულ მცირე დაგვიანებით მიუსწრო ბურთს და ოდნავ, რამდენიმე სანტიმეტრით ააცილა დარტყმა მიზანს.
წუთის შემდეგ საპასუხო იერიშზე იმყოფებოდნენ ერევნელები, რომლებმაც კარის უშუალო სიახლოვეს გაითამაშეს კომბინაცია: ატამალიანი – იუმაკულოვი. ამ უკანასკნელის ძლიერი დარტყმის მოგერიება ნახტომში შეძლო კოტრიკაძემ.
არარატელებმა თანდათან უმატეს ტემპს. შესანიშნავი იყო მათი უპირატესობა სისწრაფეში, რამაც გუნდის ნახევარდაცვას საშუალება მისცა ინიციატივა აეღო მინდვრის შუაგულში და საჭიროების შემთხვევაში აქტიურად ჩაბმულიყო იერიშში. სწორედ ასეთი მანევრის შედეგად იქნა გატანილი გოლი: მე–18 წუთზე შეტევაში ჩაერთო ნახევარმცველი კოვალენკო, რომელმაც საჯარიმო მოედნის გარედან დაარტყა კარში. მეკარე კოტრიკაძეს, ეტყობა, თავისივე მოთამაშეები ეფარებოდნენ წინ, ამიტომ მან დააგვიანა და ვეღარ მიუსწრო ბურთს – 1:0.
„არარატი“ ტაიმის ბოლომდე ინარჩუნებდა უპირატესობას. განსაკუთრებით უჭირდა თბილისელთა დაცვას ატამალიანის წინააღმდეგ თამაში, რომელიც კარგად ირჩევდა ადგილს და დაუღალავად მოძრაობდა ვრცელ ტერიტორიაზე.
ოდნავ უკეთესად ითამაშეს დინამოელებმა მეორე ტაიმში. მესხი, რომელსაც თითქმის არაფერი გაუკეთებია შესვენებამდე, რამდენიმეჯერ გავიდა თავის ფლანგზე, მაგრამ მის მოწოდებულ ბურთებს ადვილად ეუფლებოდა მეკარე აბრამიანი. მე–20 წუთზე უძლიერესი დარტყმით კარში გაგზავნა ბურთი კუტივაძემ და აბრამიანმა შეძლო გადაერჩინა გუნდი აშკარა ხიფათს.
საპასუხო გოლი გატანილ იქნა მხოლოდ 73–ე წუთზე. მესხმა მიიღო ბურთი ნოდიასაგან და ძლიერად დაარტყა შორეულ კუთხეში – 1:1. ფრე – ეს იყო თბილისელთა მაქსიმუმი „არარატის“ წინააღმდეგ მატჩში.
აღსანიშნავია, რომ ხულიგნური საქციელისათვის მსაჯმა მინდვრიდან გააძევა რ. იუმაკულოვი.
ჯ. ვაჩიბერიძე.

Газета «Советский спорт» (Москва) от 12 марта 1967 года:

Хозяева положения — гости.
«Торпедо» (Кутаиси) — «Динамо» (Тбилиси). 2:0 (0:0). Тбилиси. Стадион «Динамо». 11 марта. Ясно. 10 градусов тепла. 25 000 зрителей.
Судья А. Мильченко (Сухуми); судьи на линии Ю. Черников и В. Зуев (оба — Москва).
«Торпедо»: Квасхвадзе, Лосаберидзе, Цверава, Эбралидзе, Дзодзуашвили, Сиамашвили, Аситашвили, Еркомаишвили (Зария — 78-я мин.), Векуа (Читанава — 65-я), Хажалия, Херхадзе (Л. Нодия — 65-я).
«Динамо»: Нарсия, Гогиджанашвили, Лордкипанидзе, Кантеладзе, Чохонелидзе, Хурцилава, Читаури, Чейшвили, Хуцишвили, Асатиани, Чантурия (Джамбрулидзе — 46-я).
Случилось так, что вчера оба претендента на место в финале одновременно проводили свои заключительные матчи: Кутаисцы играли в Тбилиси с динамовцами, а в те же часы армейцы Одессы встречались в Рустави с ереванским «Араратом». Не знаю, как в Рустави, а на тбилисский стадион время от времени поступали сообщения о важнейших событиях руставского матча. Одно из этих сообщений могло насторожить кутаисцев: одесситы забили гол и первыми сделали шаг в финал. Но пока налаживали междугородную телефонную связь между стадионами, торпедовцы сами добились успеха. На 59-й минуте центральный нападающий Хажалия, ворвавшись в штрафную площадь, точно пробил в нижний угол. Как видно из приведенного состава, тбилисцы, потерявшие все шансы на выход в финал, выставили вчера молодых игроков дублирующего состава, поручив опытному Хурцилаве роль их вожака. Хурцилава и в самом деле подавал своим юным коллегам отличный пример.
При всем старании один Хурцилава не мог спасти команду от поражения. Дружно игравшие кутаисцы методично разыгрывали комбинации, подолгу держали мяч, и если они долгое время не могли увеличить счет, то только из-за неточных ударов по цели. Все же за 7 минут до конца матча Хажалия, обыграв трех защитников, забил гол.
Торпедовцы Кутаиси, набрав 9 очков из 10 возможных, стали победителями соревнований в первой группе. Они продолжат борьбу за «Подснежник» в полуфинале.
Г. Акопов. (Наш корр.).

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 12 марта 1967 года:

ქუთაისელები – პირველ ადგილზე.
თბილის ი. „დინამოს“ სტადიონი. 11 მარტი.
„დინამო“ (თბილისი) – „ტორპედო“ (ქუთაისი) 0:2 (0:0).
„დინამო“: ნარსია, გოგიჯანაშვილი, ლორთქიფანიძე, კანთელაძე, ჭოხონელიძე, ხურცილავა, ჭითაური, ჭეიშვილი, ხუციშვილი, ასათიანი, ჭანტურია (ჯამარაული).
„ტორპედო“: კვასხვაძე, ლოსაბერიძე, წვერავა, ებრალიძე, ძოძუაშვილი, სიამაშვილი, ასიტაშვილი (ზარია), ერქომაიშვილი, ვეკუა (ნოდია), ხაჟალია, ხერხაძე (ჭითანავა).
მსაჯი ა. მილჩენკო (სოხუმი).
მატჩის მოგებაში, უპირველესად ყოვლისა, ტორპედოელები იყვნენ დაინტერესებული, ვინაიდან გამარჯვება მათ გათამაშების ფინალში გასვლის შანსს აძლევდა. ამიტომ ისინი სრულ მზადყოფნაში შეხვდნენ მას. მაგრამ თამაშმა სპორტული მნიშვნელობა თავიდანვე დაკარგა იმის გამო, რომ დინამოელები მინდორზე სათადარიგო შემადგენლობით გამოვიდნენ (ძირითადი გუნდი ლესელიძეში გაემგზავრა საწვრთნელი შეკრების ჩასატარებლად).
შესვენებამდე უინტერესო ბრძოლა მიმდინარეობდა შუა მინდორზე. ქუთაისელებს საერთო უპირატესობა ეპყრათ, მაგრამ მეტოქის საჯარიმო მოედანზე ზედმეტად ატარებდნენ ბურთს და თითქმის არ ურტყამდნენ კარში. ეს განსაკუთრებით ეხებათ ხერხაძეს და ხაჟალიას.
შედარებით გამოცოცხლდა თამაში შესვენების შემდეგ. „ტორპედოს“ შეტევებს უფრო მწვავე ხასიათი მიეცა, ხოლო ხაჟალიამ მეტი აქტიურობა გამოიჩინა კარის სიახლოვეს. მან მე–14 წუთზე გახსნა ანგარიში და შემდეგ, უკვე მატჩის დასასრულს, მეორე ბურთიც გაიტანა თბილისელთა კარში.
ქუთაისელმა ფეხბურთელებმა დამსახურებულად დაიკავეს I ადგილი თავიანთ ჯგუფში და ფინალში თამაშის უფლება მოიპოვეს.
ჯ. ვაჩიბერიძე.