«Динамо» (Киев) — «Динамо» (Тбилиси) 1:1 (1:0)

«Динамо» (Киев) — «Динамо» (Тбилиси) 1:1 (1:0)

Чемпионат СССР 1972 года. Высшая лига. Матч № 13.
6 июля 1972 года. 19-00. Киев. Центральный стадион. 20 градусов. 35000 зрителей.
Судьи: И.Лукьянов, Д.Мирза, А.Евграфов (все — Москва).
«Динамо» К.: Рудаков, Доценко, Соснихин, Матвиенко, Решко, Трошкин, Мунтян (Медвидь, 46), Пузач (к), Колотов, Веремеев, Блохин.
«Динамо» Тб.: Гогия, Дзодзуашвили, Челидзе, Хурцилава (к), Петриашвили, Гавашели, Мачаидзе (Рехвиашвили, 20), Мчедлишвили, Гуцаев, Г.Нодия, Кипиани.
Голы:
1:0 Мунтян — 30 (пен.)
1:1 Кипиани — 54

ОФИЦИАЛЬНЫЙ СУДЕЙСКИЙ ПРОТОКОЛ (ГАРФ, Фонд 7576, Опись 31, Дело 1424)
«Динамо» (Киев) — «Динамо» (Тбилиси) 1:1 (1:0)
6 июля 1972 года. 19-00. Киев. Центральный стадион. 35000 зрителей.
Судьи: И.Лукьянов, Д.Мирза, А.Евграфов (все — Москва).
«Динамо» К.: Рудаков, Доценко, Соснихин, Матвиенко, Решко, Трошкин, Мунтян (1 гол пен.) (Медвидь, 46), Пузач (к), Колотов, Веремеев, Блохин. Запасные: Фоменко, Самохин, Зуев, Дамин.
«Динамо» Тб.: Гогия, Дзодзуашвили, Челидзе, Хурцилава (к), Петриашвили, Гавашели, Мачаидзе (Рехвиашвили, 20), Мчедлишвили, Гуцаев, Г.Нодия, Кипиани (1 гол). Запасные: Мчедлишвили, Члаидзе.

ОТЧЕТЫ ПРЕССЫ:

Советский спортლელო (Лело)

Газета «Советский спорт» (Москва) от 8 июля 1972 года:

С разных точек зрения.
«Динамо» (Киев) — «Динамо» (Тбилиси). 1:1 (1:0).
Киев. Центральный стадион. 6 июля. Пасмурно. 20 градусов. 60 000 зрителей.
Судьи Н. Лукьянов, Д. Мирза, А. Евграфов (все — Москва).
«Динамо» (Киев): Рудаков, Доценко, Соснихин, Матвиенко, Решко, Трошкин, Мунтян (Медвидь, 46), Пузач, Колотов, Веремеев, Блохин.
«Динамо» (Тбилиси): Гогия. Дзодзуашвили, Челидзе, Хурцилава, Петриашвили, Гавашели, Мачаидзе (Рехвиашвили, 21), Мчедлишвили, Гуцаев, Г. Нодия, Кипиани.
Голы: Мунтян (30, с пенальти); Кипиани (54).
Дублеры — 1:0. Гол: Плоскина.
После матча настроение у тренеров было разное. Естественно, по-разному звучали и оценки, которые они дали игре…
Гавриил Качалин: «Защита нашей команды, куда ни шло, справилась со своей задачей. А вот о полузащитниках и форвардах этого сказать не могу. Мало двигались, в общем сыграли хуже, чем могли…».
Александр Севидов: «Настраивались на победу, должны были победить, и вот… подумать только! Трижды выходил Блохин один на один с вратарем, — и хоть бы раз забил! А ведь именно на него мы рассчитывали, именно это было задумано…».
От себя добавлю: если резюме Качалина было спокойно-деловым, то в словах Севидова прозвучала неподдельная досада. Впрочем, разная тональность оценок при равном результате легко объяснима. Для гостей сделать ничью в Киеве в общем-то почетно — ведь играешь с чемпионом!
Что до киевлян, то игровой перевес в этом матче (пусть он был, на мой взгляд, далеко не лучшим из сыгранных командой на своем поле в нынешнем сезоне), несомненно, позволял им рассчитывать на большее.
Как это часто случается в последние годы на киевском стадионе, хозяева поля были атакующей стороной, гости — контратакующей. Отсюда и разная расстановка сил в боевых порядках, разная манера действий. У киевлян, кроме выдвинутых вперед Пузача и Блохина, в наступлении постоянно участвовала вся четверка полузащитников. У тбилисцев впереди, как правило, только трое — Гуцаев, Нодия и Кипиани. А игроки средней линии, вместе с защитниками, больше заботились об охране собственных ворот, нежели о взятии чужих.
Оба голкипера до перерыва вступали в игру редко. Ибо тбилисцы, как я уже отметил, играли с оглядкой, а киевляне, подчас довольно азартно действуя в центральной части поля, медлили с завершением комбинаций и неизменно либо теряли мяч на подступах к объекту атаки, либо били мимо ворот.
В моих записях о первом тайме фигурируют лишь два важных эпизода: на 17-й минуте сильный и точный удар Нодия, получившего мяч в выгоднейшей позиций, дал возможность Рудакову продемонстрировать высший вратарский класс, а затем на 30-й минуте Мунтян четко реализовал пенальти, назначенный арбитром за снос Колотова.
Во втором тайме общая картина игры изменилась мало. А если и изменилась, то не в пользу хозяев поля, вынужденных заменить получившего травму Мунтяна долго не игравшим Медвидем. Частота атак киевлян вроде бы даже увеличилась, но острее они не стали. А в обороне… В обороне не лучшим образом сыграл появившийся после длительной паузы Соснихин.
Ошибка Решко позволила гостям сравнять счет: Гуцаев прошел по правому краю, точно направил мяч вдоль ворот, и Кипиани с близкого расстояния неотразимым ударом под перекладину забил гол.
Г. Борисов.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 8 июля 1972 года:

ისევე, როგორც შარშან…
კიევი. ცენტრალური სტადიონი. 6 ივლისი.
“დინამო” (კიევი) — “დინამო” (თბილისი) — 1:1 (1:0).
კიევი: რუდაკოვი, დოცენკო, სოსნიხინი, მატვიენკო, რეშკო, ტროშკინი, მუნტიანი (მედვიდი), პუზაჩი, კოლოტოვი, ვერემეევი, ბლოხინი.
თბილისი: გოგია, ძოძუაშვილი, ჭელიძე, ხურცილავა, პეტრიაშვილი, გავაშელი, მ. მაჩაიძე (რეხვიაშვილი), მჭედლიშვილი, გუცაევი, გ. ნოდია, ყიფიანი.
მსაჯი: ი. ლუკიანოვი (მოსკოვი).
დუბლიორები — 1:0 კიეველთა სასარგებლოდ.
საოცრად წააგავდა კიევისა და თბილისის დინამოელთა წლევანდელი შეხვედრა შარშანდელს: პირველი წრის მატჩი შარშანაც კიევში შედგა, თანაც 5 ივლისს, მეტოქეები მაშინაც ცხრილის ზედა ნახევარში იყვნენ, მაშინაც კიეველები დაწინაურდნენ და თბილისელებმა შემდეგ იხსნეს ქულა. ერთი სიტყვით, სრული ანალოგიაა.
მასპინძლებმა თავიდანვე ძლიერი, სწრაფი იერიშებით დაიწყეს თამაში. პირველივე წუთებზე ბლოხინმა რამდენიმეჯერ შეძლო მეტოქის დაცვითი რიგების დაძლევა, გოგიამ ძნელი ბურთი აიღო პუზაჩისგან, ჭელიძემ ბოლო მომენტში მიუსწრო კართან სახიფათო პოზიციაში გასულ ვერემეევს.
კიეველებმა კარგად გამოიყენეს სტუმართა თავდასხმის ინერტულობა და შეტევაში აქტიურად ჩართეს ნახევარდაცვა. ნახევარმცველები საფუძვლიანად დაეუფლნენ შუა მინდორს, აქედან იწყებდნენ კომბინაციებს და დაძაბული ჰყავდათ მოწინააღმდეგის დაცვა, რომელიც გამუდმებით ბრძოლაში იყო ჩაბმული. ამ მძიმე სიტუაციაში თბილისელებს დიდი სამსახურს უწევდა მაჩაიძე. იგი ბევრს მუშაობდა თავის ნახევარზე. არ კარგავდა ბურთს და თავისი გუნდის მცველებს დრო და დრო ამოსუნთქვის საშუალებას აძლევდა.
მაგრამ, აი, მე-20 წუთზე მაჩაიძე დაშავდა და მინდორი დატოვა. ვინ იცის, როგორ წავიდოდა თბილისელთა საქმე, მათს თავდამსხმელებს სწორედ ამ მომენტში საბრძოლო თვისებები რომ არ გამოეჩინათ. რამდენიმე სახიფათო გარღვევა განახორციელეს გუცაევმა და ყიფიანმა (ერთ-ერთ მომენტში მეკარესთან პირისპირ გადიოდა გუცაევი და მცველებმა უცერემონიოდ მოცელეს იგი), მინდვრის სიღრმეში დაიხია ბურთის მისაღებად ნოდიამ.
მაინც, კიეველებმა შეძლეს ანგარიშის გახსნა. 25-ე წუთზე პეტრიაშვილისა და ერთ-ერთი კიეველი თავდამსხმელის შეტაკებისას მსაჯმა წესების დარღვევა მიიჩნია და პენალტი დანიშნა. იგი ზუსტად გამოიყენა მუნტიანმა — 1:0.
გაცილებით უფრო ძლიერად და, მე ვიტყოდი, მონდომებითაც ითამაშეს თბილისელებმა შესვენების შემდეგ. შუა მინდორში ბურთისთვის ბრძოლისას სულ უფრო ხშირად იმარჯვებდნენ გავაშელი და მჭედლიშვილი, ყიფიანმა გააფართოვა სამოქმედო ზონა და მარცხენა ფლანგიდან მინდვრის სხვა პუნქტებშიც იწყო გამოჩენა. ამას მალე სასურველი შედეგიც მოჰყვა. 54-ე წუთზე გუცაევი გაექცა რეშკოს მარჯვენა ფლანგზე, სწრაფად გადასცა ცენტრში, ზედ კარის წინ, სადაც ტყვიასავით შეიჭრა ყიფიანი და ძლიერი, ზუსტი დარტყმით დააგვირგვინა კომბინაცია — 1:1.
კიეველები ბევრს ეცადნენ კვლავ აღედგინათ უპირატესობა. ორჯერ აღმოჩნდა საგოლე პოზიციაში მეტოქის საჯარიმო მოედანზე ბლოხინი, რომელმაც ჯერ ძელს მოახვედრა ბურთი, მერე კი ოდნავ ააცდინა კარს. შემდეგ გოგიამ შეძლო კოლოტოვის ძალიან სახიფათო გარღვევის მოგერიება.
მატჩის დასასრული ასევე დაძაბულ ბრძოლაში მიმდინარეობდა, მაგრამ შარშანდელი “სტატუს- კვო” ძალაში დარჩა.
ო. ბუჩმა. (ტელეფონით, ჩვენი კორ.).