«Динамо» (Тбилиси) — «Шахтер» (Донецк) 2:1 (0:0)

«Динамо» (Тбилиси) — «Шахтер» (Донецк) 2:1 (0:0)

Чемпионат СССР 1964 года. 1-я группа класса «А». Матч № 26.
1 октября 1964 года. 18-30. Тбилиси. Стадион «Динамо». Ясно, 26 градусов. 40000 зрителей.
Судьи: Н.Крылов, Н.Павлов, Л.Мопсиков (все — Куйбышев).
«Динамо»: С.Котрикадзе, Б.Сичинава, Рехвиашвили, Зейнклишвили, Цховребов, Г.Сичинава, Яманидзе (к), Датунашвили (Апшев, 88), Баркая, Метревели, Месхи.
«Шахтер»: Савченко, Головко, Снегирев (Носов, 67), Зубков, Дрозденко, Мизерный, Сальков, Сорокин, Родин, Ананченко, Хмельницкий.
Голы:
1:0 Датунашвили — 64
1:1 Ананченко — 74
2:1 Метревели — 88

ОФИЦИАЛЬНЫЙ СУДЕЙСКИЙ ПРОТОКОЛ (ГАРФ, Фонд 9570, Опись 2, Дело 3011)

ОТЧЕТЫ ПРЕССЫ:

Советский спортლელო (Лело)Заря ВостокаВечерний Тбилиси

Газета «Советский спорт» (Москва) от 2 октября 1964 года:

Техника в движении.
«Динамо» (Тбилиси) — «Шахтер» (Донецк). 2:1 (0:0).
Тбилиси. Стадион «Динамо». 1 октября. Ясно, 26 градусов. С 20-й минуты — электрическое освещение. 40 000 зрителей.
Судья Н. Крылов, судьи на линии Н. Павлов и Л. Мопсиков (все — Куйбышев).
«Динамо»: Котрикадзе — Б. Сичинава, Рехвиашвили, Зейнклишвили, Цховребов — Г. Сичинава, Яманидзе — Датунашвили (Апшев — 88-я мин.), Баркая, Метревели, Месхи.
«Шахтер»: Савченко — Головко, Снегирев (Носов — 67-я мин.), Зубков, Дрозденко — Мизерный, Сальков, Сорокин — Родин, Ананченко, Хмельницкий.
Намерения гостей не были агрессивными. Их игра носила сугубо оборонительный характер, что расшифровывалось довольно просто — свести матч к ничьей. Уже с начальным свистком судьи они оттянули в оборону Салькова, преобразовав линию защиты в два эшелона.
Такой прочный заслон делал взятие ворот горняков очень трудным. К этому следует добавить малую активность полузащитника тбилисцев Г. Сичинавы в атаке.
Значительно интереснее в зрелищном отношении оказался второй тайм. И не только потому, что главные «достопримечательности» матча — три забитых гола — пришлось именно на него. Главное заключалось в том, что игра выглядела более грамотной и острой. Форварды тбилисцев стали удачнее маневрировать, комбинации приняли более осмысленный уверенный характер. Вся команда стала действовать с огоньком. Техника, как говорится, пришла в движение. Нужно отметить капитана грузинских футболистов Яманидзе, бывшего организатором почти всех атак. Первый мяч был забит на 64-й минуте игры. Г. Сичинава точно навесил на ворота. К мячу первым вышел Баркая. Последовал удар головой, и мяч, попав в штангу, покатился вдоль ворот. К нему устремился Датунашвили, который, опередив защитника, протолкнул мяч в ворота. Воодушевленные успехом, динамовцы стали атаковать с еще большей настойчивостью, но неожиданно поплатились голом. Это Ананченко, без присмотра оставленный у подступов к штрафной хозяев поля, неожиданно пробил по воротам. Котрикадзе, оказавшись на секунду закрытым защитником Цховребовым, не сумел среагировать на сильно посланный мяч.
Добившись желанного, горняки вновь оттянулись назад. Когда никто уже не верил в возможность изменить результат, Метревели, получив точный пас от Датунашвили, забил решающий гол. Это случилось за две минуты до финального свистка.
О. Нозадзе.
Дублеры — 2:0 в пользу «Динамо». Голы забили Хуцишвили и Дзидзигури.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 3 октября 1964 года:

Оригинал статьи на грузинском языке

გამარჯვება 87-ე წუთზე.
თბილისი. “დინამოს” სტადიონი. 1 ოქტომბერი.
“დინამო” (თბილისი) — “შახტიორი” (დონეცკი) — 2:1 (0:0).
“დინამო”: კოტრიკაძე, ბ. სიჭინავა, რეხვიაშვილი, ზეინკლიშვილი, ცხოვრებოვი, გ. სიჭინავა, იამანიძე, დათუნაშვილი (აფშევი), ბარქაია, მეტრეველი, მესხი.
“შახტიორი”: სავჩენკო, გოლოვკო, სნეგირიოვი (ნოსოვი), ზუბკოვი, ??დენკო, სალკოვი, მიზერნი, სოროკინი, ანანჩენკო, როდინი, ხმელნიცკი.
მსაჯი: ნ. კრილოვი (კუიბიშევი).
მაშინ, როცა საკავშირო ჩემპიონატის მონაწილენი ფინიშის სწორზე გადიან, დღის წესრიგში მწვავედ დადგა მთავარი საკითხი: ვინ გახდება ჩემპიონი და რომელი გუნდები დაემშვიდობებიან პირველ ლიგას.
სატურნირო ცხრილის “სარდაფში” მყოფთათვის პანიკაა. ყოველ იღბლიან დარტყმას აქ ოქროს ფასი აქვს. გუნდები გააფთრებულნი ებღაუჭებიან ადგილს “ა” კლასში. მათი სწრაფვა ისევე გასაგებია, როგორც საფეხბურთო კოდექსის მკაცრი პარაგრაფი ოთხი გუნდის ქვედა ლიგაში გადასვლაზე.
მაგრამ ჩემპიონატის ლეიტმოტივად უძლიერესის გამოვლენა რჩება. ბრძოლის სიმწვავე აქაც განუზომელია, თუმცა დიდოსტატთა ურთიერთ დავას უფრო სოლიდური ხასიათი აქვს. მოსკოვის “ტორპედო” თუ თბილისის “დინამო” — აი, ორუცნობიანი განტოლების ამოსავალი წერტილი, რომლის ამოხსნას მოუთმენლად ელის ფეხბურთის მოყვარულთა მრავალმილიონიანი არმია.
გვაპატიეთ ეს ლირიკული პასაჟი. მისი მიზანია თბილისის “დინამოს” უფროსი მწვრთნელის გ. კაჩალინის ერთი დებულების დასაბუთება, რომელმაც პასუხი უნდა გასცეს ჩვენი გუნდის შეშფოთებულ გულშემატკივრებსაც.
თბილისის “დინამოს” გარკვეული მიზანი აქვს: პირველი ადგილისთვის ბრძოლა. ეს კარგად ესმით ჩვენს ძირითად მეტოქეებსაც და ისინი განსაკუთრებული სპორტული ჟინით გვეთამაშებიან. უფლება, რომლისთვისაც დღეს ჩვენი გუნდი იბრძვის, სხვათა უფლებაცაა და ამიტომ გადამწყვეტი ორთაბრძოლები ძალზე დიდი ნერვული დაძაბულობით ხასიათდება. სწორედ ამიტომაა, რომ ამ ეტაპზე ბრძოლებს ეწირება ფეხბურთის სანახაობრივი მხარე. ტყუილად ველით იოლ თამაშებსა და ლამაზ გამარჯვებებს! აუტსაიდერებსაც თავიანთი საზრუნავი აქვთ. ამიტომ ისინი შემოდგომის ბუზებივით იკბინებიან. ასე რომ, ჩემპიონობის პრეტენდენტები შავ დღეში არიან. დანარჩენები? ისინიც თავიანთი სატურნირო მდგომარეობის გაუმჯობესებაზე ფიქრობენ, — ზოგიერთი მათგანი საპრიზო ადგილებს უმიზნებს… საფეხბურთო ტურნირის ფინიში მუდამ “ჯოჯოხეთს” მოგვაგონებს. ამიტომ, ძალაუნებურად ლამაზ ფეხბურთს კარგა ხნით უნდა გამოვეთხოვოთ.
დონეცკის “შახტიორი” დღეს ის არაა, რაც ერთი-ორი წლის წინათ იყო. გუნდმა როგორც ჩანს, უარი თქვა წარსულ “ცოდვებზე” და ახლა იგი თამაშობს თანამედროვე ფეხბურთის სწორი პრინციპებით. თბილისის “დინამოსთან” მატჩში “შახტიორმა” აქცენტი რომ დაცვაზე გადაიტანა, — ეს გუნდის საქმეა. ჭარბი ძალებით დაცვა, ხოლო შეტევის წარმოება ცალკეულ მოთამაშეთა (უმთავრესად, ანანჩენკო და ხმელნიცკი) მაღალი ინდივიდუალური თვისებების მაქსიმალური გამოყენებით, — ასეთი იყო დონეცკელთა თამაშის გარეგნული ნახაზი.
“შახტიორი” ძალზე მოძრავი და ფიზიკურად შესანიშნავად მომზადებული გუნდია. მოთამაშეები განუწყვეტლივ იცვლიდნენ ადგილებს და ხშირად ძალთა
სიჭარბეს ქმნიდნენ მოედნის მცირე მონაკვეთზეც კი. მანევრირება მათ ბურთზე დროულად გასვლის საშუალებას აძლევდა, რაც გადამწყვეტი “კოზირია” ბრძოლის წარმატებით წარმოებისთვის.
გ. კაჩალინის აზრით, “დინამომ” რამდენიმე მითითება ზუსტად ვერ განახორციელა, რის გამოც თბილისელი მოთამაშეები დამატებითი სირთულეების წინაშე აღმოჩნდნენ. კერძოდ, ყოვლად გაუმართლებელი იყო შესვენებამდე დათუნაშვილის ცენტრისკენ ლტოლვა, სადაც უკვე იყვნენ მეტრეველი, მესხი და ბარქაია. მეორე ტაიმში დათუნაშვილმა მტკიცედ დაიმკვიდრა თავისი ადგილი ფლანგზე და შეტევის ხარისხიც საგრძნობლად გაუმჯობესდა. სწორედ ამიტომ მიუსწრო 64-ე წუთზე დათუნაშვილმა ბარქაიას დარტყმის შემდეგ ძელიდან უკუგდებულ ბურთს და გოლიც გაიტანა.
9 წუთის შემდეგ სტუმრებმა გაქვითეს გოლი, რომელიც შეიძლებოდა არ გასულიყო. შორი მანძილიდან ანანჩენკომ უნაკლოდ დაარტყა. და სწორედ ამ მომენტში გადაურბინა ცხოვრებოვმა ჩვენს მეკარეს და წამით “დაფარა” ხვრელი, რომელშიც დიდი სისწრაფით გაიელვა ბურთმა.
დინამოელთა შეტევის სული და გული იამანიძე იყო, რომლის თავგამოდებულმა და დაუღალავმა თამაშმა საგრძნობლად ასწია თბილისელთა საბრძოლო სული. თითქმის ყოველთვის დროული იყო იამანიძის კონტაქტი მესხთან. ჩვენი მე-11 ნომრის ნატიფმა ოსტატობამ “შახტიორთან” მატჩში ძველებურად გაიკაშკაშა. თავის შესაძლებლობაზე სუსტად ითამაშა გ. სიჭინავამ.
მატჩის დასკვნითი სტადია “დინამომ” დიდი აზარტით ჩაატარა. ძნელი წარმოსადგენი იყო ანგარიშის შეცვლა: ნ. კრილოვის (მან ისევე როგორც როსტოვში, უნაკლოდ იმსაჯა) საფინალო სასტვენამდე სულ რაღაც 3 წუთი იყო დარჩენილი. თუმცა საამისო ღრუბლები უკვე პირს იკრავდა. და აი, მეტრეველმა უაღრესად დახვეწილი მოძრაობით ჩვენს გუნდს გამარჯვება მოუტანა — 2:1!
ეს იყო ძალზე ძნელი, მომქანცველი ბრძოლა.
ნ. გუგუშვილი.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 2 октября 1964 года:

Дерзать и побеждать.
–  Это был лучший матч Яманидзе из тех, которые я видел, – так оценил игру капитана тбилисского «Динамо» один из видных специалистов футбола заслуженный мастер спорта А. Старостин. Поясняя свою мысль, Андрей Петрович добавил: он умело подключался в атаку, своевременно распасовывал мячи, хорошо помогал обороне.
Яманидзе не случайно завоевал столь лестную оценку во вчерашнем матче с донецким «Шахтером». Своей огромной работоспособностью, великолепной организацией атак он во многом способствовал успеху тбилисского «Динамо» в ответственном и трудном состязании.
Немало обязан своему капитану Месхи. Активно, почти безупречно провести встречу ему помогали точные и своевременные передачи, которые он получал от Яманидзе. Левый крайний тбилисцев беспрерывно таранил защиту «Шахтера». И все же надо отдать должное нашим гостям. Несмотря на беспрерывные атаки, они планомерно и стойко оборонялись.
Первая половина игры закончилась безрезультатно. После перерыва атаки тбилисских форвардов приобрели большую стройность, заметно возрос темп. Одна из таких атак, которая была начата из глубины поля, закончилась взятием ворот. На 61-й минуте удар Баркая пришелся в перекладину. Мячом овладел Датунашвили и послал его в сетку ворот. Через 10 минут Ананченко удалось сравнять счет – 1:1. Этот результат продержался почти до конца матча. И когда казалось, что встреча так и закончится вничью, Метревели в сутолоке у ворот забил решающий гол – 2:1. Огромная воля к победе, которую проявили вчера тбилисцы, не прошла бесследно. Они выиграли очень важный матч, который позволил им продолжать борьбу за золотые медали чемпионов страны.

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от 2 октября 1964 года:

Вчера динамовцы Тбилиси встретились на своем поле в очередном матче на первенство СССР по футболу с донецким «Шахтером». Команда горняков, пожалуй, всегда была «крепким орешком» для тбилисцев. Достаточно вспомнить, что в минувшем сезоне динамовцы на своем поле выиграли у «Шахтера» труднейший матч. Причем, исход поединка решился буквально на последней минуте. А в нынешнем году в матче первого круга тбилисцы ушли с поля побежденными — 1:2.
Во вчерашней встрече донецкие футболисты заботились в основном лишь об охране своих ворот, построив мощный оборонительный заслон из семи игроков. Пробиться через этот «бетон» было чрезвычайно трудно. И хотя в первом тайме, выражаясь языком шахматистов, динамовцы имели позиционный перевес, счет так и не был открыт. Хотя тбилисцы атаковали чаще и настойчивее, лишь на последней минуте первого тайма у ворот горняков создалась, пожалуй, по-настоящему голевая ситуация: Баркая на большой скорости пересек по диагонали штрафную площадку гостей и под острым углом пробил по воротам. Однако вратарь «Шахтера» Савченко парировал удар.
После перерыва нападающие тбилисцев заиграли острее, увеличили темп. В атаку чаще стали включаться полузащитник Яманидзе и Г. Сичинава. На 63-й минуте Г. Сичинава направил мяч на вратарскою площадку горняков. Баркая головой пробил по воротам, мяч, попав в штангу, отскочил к Датунашвили, и тот с близкого расстояния открыл счет. Тут же последовала новая атака динамовцев. Метревели сделал отличный прострел, но в сетку ворот «Шахтера» вместо мяча влетели… Баркая и Датунашвили.
Гости атаковали в основном тремя форвардами. Главной ударной силой, как всегда, был Ананченко. Ему и удалось на 73-й минуте сильным ударом забить ответный гол в ворота хозяев поля. На последних минутах матча тбилисцы предприняли яростный штурм ворот соперников. На 83-й минуте Датунашвили из очень выгодного положения послал мяч выше ворот. И все-таки незадолго до финального свистка динамовцы добились успеха. Метревели забил в ворота «Шахтера» решающий гол, и тбилисцы одержали трудную победу со счетом 2:1. Теперь динамовцы отстают от лидеров розыгрыша — торпедовцев Москвы лишь на одно очко.