Газета «Советский спорт» (Москва) от 8 апреля 1975 года:

«Зенит»— «Динамо» (Тб) — 0:0 (по пенальти — 2:4).
Чудесная солнечная погода, ласковое море, казалось бы, настоятельно звали всех отдыхающих курорта на пляжи. Но… Свыше 13 тысяч зрителей до отказа заполнили трибуны Центрального стадиона Сочи. И не сосчитать было тех, кто занял, места на холмах, окружающих спортивный комплекс. Игроки не обманули ожиданий любителей футбола, хотя победитель и определился с помощью 11-метровых.
Почему же все-таки счет не был открыт? Физическое состояние команд на этот период времени не внушает опасений. Есть все основания предполагать, что в подготовительном периоде она поработали как следует. Но вот с технико-тактическими компонентами что-то, видимо, не в порядке.
Соперники нанесли по воротам примерно одинаковое количество ударов, причем преуспевали в этом в основном защитники — Кантеладзе, Хурцилава, Голубев.
Старший тренер тбилисцев Михаил Якушин, видимо, обратив на это внимание, решил перекроить линию нападения. И если поначалу у динамовцев фактически не было постоянного центрфорварда (они стремились выводить в этот район полузащитников, обладающих сильными ударами, и увы безуспешно), то затем тбилисцы решили действовать четверкой нападающих, в которую вошли Гуцаев, Нодия, Эсебуа и Церетели. Однако ленинградцы внимательно следили за всеми перестроениями соперников и удачно прерывали связи между динамовскими нападающими и полузащитниками.
В такой игре важная роль отводится свободному защитнику, подстраховывающему своих партнеров. Должен сказать, что ленинградец Голубев заслужил за выполнение этой роли самую высокую похвалу. Он значительно прибавил в мастерства по сравнению с прошлым годом. Самое же ценное, что Голубев успевал не только обороняться, но и атаковать. Так, например, на 108-й минуте он совершил очередной рейд метров на 80 и передал мяч Маркину. Нападающий пробил головой удачно. Но великолепно сыграл Гогия…
Кстати, Гогия вообще стал героем матча.. Тбилисский вратарь не только четко сыграл в сложных ситуациях, но и разгадал замыслы первых двух ленинградцев, пробивавших 11-метровые, после чего стало ясно, что динамовцы Тбилиси обеспечили себе право выступать в 1/4 финала Кубка СССР.
А. ЛЕОНТЬЕВ, мастер спорта.
(Наш спец. корр.).
СОЧИ.
«Зенит»: Олейник, А. Деремов, Ю. Деремов, Голубев, Загуменных, Садырин, Стрепетов, Николаев, Маркин, Зинченко (Вьюн, 78), Гребеножко (Иванов, 117).
«Динамо» (Тбилиси}: Гогия, Дзодзуашвили, Кантеладзе, Хурцилава, Эбралидзе, Кантария, М. Мачаидзе (Церетели, 72), Коридзе, Г. Мачаидзе (Гуцаев, 36), Г. Нодия, Эсебуа.
Предупрежден А. Деремов,
Судьи М. Рубенис (Рига), Ю.Пономарев, (Кишинев), Р. Юшка (Вильнюс).

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 8 апреля 1975 года:

თბილისის “დინამო” – მეოთხედფინალში.
სოჭი. ცენტრალური სტადიონი. 6 აპრილი.
“ზენიტი” (ლენინგრადი) – “დინამო” (თბილისი) 0:0. დამატებითი პენალტებით – 2:4.
“ზენიტი”: ოლეინიკი, ა. დერიომოვი, ი. დერიომოვი, გოლუბევი, ზაგუმენიხი, სადირინი, სპრეპეტოვი, ნიკოლაევი, მარკინი, ზინჩენკო (ვიუნი), გრებენოჟკო (ივანოვი).
“დინამო”: გოგია, ძოძუაშვილი, კანთელაძე, ხურცილავა, ებრალიძე, ქანთარია, მ. მაჩაიძე (წერეთელი), ქორიძე, გ. მაჩაიძე (გუცაევი), გ. ნოდია, ესებუა.
მსაჯი: მ. რუბენისი (რიგა).
სსრ კავშირის თასის მერვედფინალის ამ წყვილში მასპინძლობა წილისყრით “ზენიტს” ხვდა და ლენინგრადელებმა სათამაშოდ სოჭის სტადიონი აირჩიეს. ამინდი საუკეთესო იდგა, გულშემატკივრები არც ერთ გუნდს არ აკლდა, მატჩის მაღალ დონეზე ჩატარებას არაფერი უშლიდა ხელს.
თამაში ასეც დაიწყო: სწრაფად, ტემპიანად, ორმხრივი იერიშებით. მე–4 წუთზე “ზენიტის” კარი ძელმა იხსნა ქორიძის დარტყმის შემდეგ, ცოტა ხანში კი მარკინმა ააცდინა მიზანს ბურთი ახლოდან.
მერე თამაშის ტემპმა საგრძნობლად იკლო და, თუ რამდენიმე ეპიზოდურ მომენტს არ მივიღებთ მხედველობაში, ბურთი უმთავრესად მინდვრის შუაგულში ტრიალებდა. ასევე მიმდინარეობდა ბრძოლა მეორე ტაიმშიც, არც ერთი მხარე არ ცდილა სიმწვავე შეეტანა თამაშში, თუმცა ანგარიშის გახსნა შეეძლოთ ვიუნს და ქორიძეს.
საჭირო შეიქნა დამატებითი დროის დანიშვნა. აქაც გამეორდა ანალოგიური ისტორია: თბილისელებმა დასაწყისში რამდენიმე მწვავე შეტევა განახორციელეს, “ზენიტმა” ამას კონტრიერიშებით უპასუხა, მერე კი თამაშმა ისევ პიზიციური ხასიათი მიიღო. საბოლოოდ, 120 წუთს შედეგი არ მოუცია და საქმე დამატებითს პენალტებზე მიდგა.
აი, აქ კი თავი გამოიჩინა დინამოელთა მეკარემ დ. გოგიამ, რომელმაც, არსებითად, თავის გუნდს მეოთხედფინალში გასვლის შესაძლებლობა მისცა. მან შესანიშნავად მოიგერია პირველივე ორი პენალტი და ორივე “ზენიტის” მთავარი პენალტისტების – ივანოვისა და სადირინისგან (ივანოვი ლენინგრადელთა მწვრთნელმა მატჩის ბოლო წუთებზე გამოიყვანა მინდორზე გრებენოჟკოს ნაცვლად, როცა ცხადი გახდა, რომ საჭირო გახდებოდა თამაშის ბედის გადაწყვეტა 11–მეტრიანებით, ხოლო სადირინი – საერთოდ გუნდის “შტატიანი” პენალტისტია და შარშან ყველა 11–მეტრიანი თავის გუნდში მან დაარტყა). მარკინისა და ნიკოლაევის მიერ გატანილმა ბურთებმა “ზენიტს” ვერაფერი უშველა, ვინაიდან ებრალიძემ, ქორიძემ, წერეთელმა და კანთელაძემ ზუსტად გამოიყენეს დარტყმები და დინამოელთა გამარჯვება რეალობად იქცა.