Газета «Советский спорт» (Москва) от 23 октября 1987 года:

ВИКТОРИЯ НАД «ВИКТОРИЕЙ».
«Виктория» (Бухарест. Румыния) — «Динамо» (Тбилиси. СССР). 1:2 (0:2).
Бухарест. Стадион «Динамо». 22 октября. Пасмурно. 16 градусов. 16 000 зрителей. Судьи М. Ресснер, Г. Аум, В. Хенинг (все — ГДР).
«Виктория»: Ротареску, Комэнеску, Тополинский, Аугустин, Урсу, Миря, Вайшнович, Кожокару Качуряк (Иордаке, 74), Ене, Хензел (Цэлнар, 46).
«Динамо»: Габелия, Кеташвили, Чивадзе, Чедия (Кецбая, 73), Арзиани, Ревишвили, Цвейба, Сулаквелидзе, Коргалидзе, Гурули, Шенгелия.
Голы: Чедия (4), Шенгелия (20), Вайшкович (68, с 11-метрового).
Предупреждены: Тополинский, Цвейба, Комэнеску, Ене.
Незадолго до начала встречи я беседовал с известным мастером румынского футбола, двукратным обладателем европейской «Золотой бутсы» Дуду Джорджеску.
Оценивая шансы соперников, Джорджеску то ли в шутку, то ли всерьез напомнил, что «Виктория» значит «победа».
Впрочем, уже в дебюте матча тбилисцы всем дали понять, что такое название бухарестского клуба им явно не по душе. Шла третья минута игры. Перехватив мяч вблизи своей штрафной площади, Коргалидзе точно переадресовал его Гурули, а тот не мешкая дал пас Чедия. Сильнейший удар последнего вратарь «Виктории» с трудом отбил на угловой, однако через несколько секунд ему пришлось-таки капитулировать.
Угловой выполнил Коргалидзе, и Чедия о высоком прыжке направил мяч в сетку.
Не стоило бы, наверное, столь подробно описывать этот эпизод, если бы не второй гол, забитый динамовцами при схожих обстоятельствах: вновь Коргалидзе с правого фланга подал угловой, снова тбилисцы (на этот раз Гурули) выиграли воздушную дуэль у румынские защитников, и вновь Ротэреску оказался бессилен что-либо сделать — красивый мяч забил Шенгелия.
Других более или менее выгодных моментов для взятия ворот у тбилисцев в первом тайме не было. Но повернется ли у кого-нибудь язык упрекнуть их в пассивности?
Думаю что нет. Поведя в счете, да к тому же с разницей в два гола, гости перевели игру в спокойное русло, подолгу контролировали мяч, а когда предоставлялась, возможность для контратаки, старались ее не упустить.
Накануне встречи местные газеты сетовали на то, что в нем не сможет участвовать один из лучших игроков «Виктории», центральный защитник Соломон, получивший серьезную травму в календарном матче первенства Румынии. Трудно судить, как бы сыграли защитники хозяев, займи этот опытный футболист свое привычное место.
Сказать можно только одно: в его отсутствие оборона «Виктории» действовала не всегда слаженно.
Тбилисских же защитников территориальное преимущество хозяев поля, по-видимому, ничуть не смущала Да у них и не было особых поводов для тревоги. Ведь футболисты «Виктории», проведя большую часть времени на половине поля соперника, особой выгоды из этого не извлекли. На протяжении всей встречи они лишь два-три раза серьезно угрожали воротам Габелия. Наиболее активным у «Виктории» выглядел Вайшкович, выделявшийся среди своих товарищей довольно высокой техникой и хорошо поставленным ударом. Именно ему партнеры доверяли выполнение большинства штрафных и угловых Кстати, дважды после сильных ударов Вайшковича мяч пролетал в опасной близости от динамовских ворот. В конце концов он и забил единственный ответный гол. На 68-й минуте Вайшкович четко реализовал спорный, на мой взгляд, пенальти. (Было очевидно, что Кеташвили, боровшийся с Кожокару, явно опередил последнего и сыграл в мяч).
Так или иначе, гол заметно приободрил хозяев поля. Они всей командой перешли в наступление, Однако желание бухарестцев сравнять счет во что бы то ни стало было настолько велико, что они то и дело переступали грань дозволенного и получили три желтые карточки. Динамовцы успешно довели матч до победы.
Д. Какабадзе. (Наш спец. корр.).
БУХАРЕСТ, 22 октября.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 24 октября 1987 года:

მატჩის ბედი დებიუტში გადაწყდა.
„ვიქტორია“ (ბუქარესტი, რუმინეთი) – „დინამო“ (თბილისი, სსრკ) 1:2 (0:2)
ბუქარესტი. „დინამოს“ სტადიონი. 22 ოქტომბერი. 16.000 მაყურებელი.
„ვიქტორია“: როტერესკუ, კომენესკუ, ტოპოლინსკი, აუგუსტინი, ურსუ, მირია, ვაიშკოვიჩი, კოჟოკარუ, კაჩურიაკი (იორდაკე, 74), ენე, ხენზელი (ცელნარი, 46).
„დინამო“: გაბელია, კეტაშვილი, ჩივაძე, ჭედია (ქეცბაია, 72), არზიანი, რევიშვილი, ცვეიბა, სულაქველიძე, კორღალიძე, გურული, შენგელია.
მსაჯები: მ. რეხნერი, ვ. აუმი, ვ. პენინგი (ყველა -გდრ).
გააფრთხილეს: ტოპოლინსკი, კომენესკუ, ენე, ცვეიბა.
მატჩის შემდეგ „ვიქტორიას“ მწვრთნელი დიმიტრი ნიკოლაუ-ნიკუშორი თავაზიანად დათანხმდა შეხვედროდა საქართველოს ჟურნალისტთა ჯგუფს. შინ წაგებული ასეთი რანგის თამაშის შემდეგ, ცხადია, ძნელია წარსდგე ჟურნალისტების წინაშე და, მაინც, მწვრთნელმა საკმაო დრო დაგვითმო და არც მისთვის უსიამოვნო შეკითხვების პასუხისთვის აურიდებია თავი.
— „დინამომ“ ჩვენზე უკეთ ითამაშა და დამსახურებულადაც გაიმარჯვა. ასეთ დასაწყისს არ მოველოდით. ჯერ პირველმა, შემდეგ მეორე გოლმა ყველაფერი ჩაგვიშალა. გუნდი დეპრესიულ სიტუაციაში აღმოჩნდა. „დინამოს“ კარში პენალტით გატანილი გოლის შემდეგ კი, როცა „ვიქტორია“ გონს მოეგო, საკმარისი დრო აღარ დაგვრჩა ანგარიშში სხვაობის შემცირებისთვის. სამწუხაროდ, ვერ გამოვიყენეთ შეტევის შედეგიანად დამთავრების ორი კარგი შესაძლებლობა. დებიუტის ეტაპზე გატანილი ის ორი გოლი რომ არა, სულ სხვა თამაში იქნებოდა — თქვა ნიკოლაუ-ნიკოშორმა.
მატჩისწინა ატმოსფერო საკმაოდ დაძაბული იყო. რუმინელ გულშემატკივრებს და იმ ოფიციალურ პირებს, ვისთანაც კი ურთიერთობა გვქონდა, ეჭვი არ ეპარებოდათ, რომ „ვიქტორია“ შინ უთუოდ მოიგებდა შეხვედრას. ასევე დაჯერებული იყვნენ ისინი „სტიაუას“ გამარჯვებაში და გაუმართლათ კიდეც. „ვიქტორია“ ქვეყნის ჩემპიონატში ახლა მეოთხე ადგილზეა. მას შესანიშნავი ფეხბურთელები ჰყავს. ეს ფაქტიც თავისთავად ბევრს მეტყველებს. 20-ათასიანი სტადიონი, მართალია, მთლიანად არ შეივსო (მატჩს ესწრებოდა 16 ათასი კაცი), მაგრამ ეს სრულად არ ნიშნავს, რომ ნაკლები იყო მატჩისადმი დაინტერესება. აქ სხვა რამ იყო მნიშვნელოვანი — ბილეთი
საკმაოდ ძვირი ღირს, ამას დაუმატეთ ასეთივე ძვირადღირებული საგანგებოდ გამოცემული ფერადი ნაბეჭდი პროგრამა, მატჩისადმი მიძღვნილი სამახსოვრო ვიმპელი, „ვიქტორიას“ ასევე ფერადი ფოტო… ყველაფერი ეს კლუბს სოლიდურ შემოსავალს აძლევს. ბილეთს კი ცალკე ამ ატრიბუტების გარეშე არ ყიდიან. ნაღდ გულშემატკივრებს სხვა გზა არ აქვთ. ყველაფერი ეს უნდა შეიძინონ, მით უმეტეს, როგორც წესი, რუმინეთში არც ერთ მატჩს არ გადასცემენ ტელევიზიით. აქაური ტელევიზია დღეში სულ მხოლოდ 2,5 საათს მუშაობს.
ჟურნალისტები დინამოელების გვერდით ვიყავით თამაშის დაწყებამდე.
დაბეჯითებით შეიძლება ითქვას, რომ ბიჭებს წარმატების რწმენა ჰქონდათ და ეს აშკარად იგრძნობოდა მათს განწყობაში. ის კი არა, ჭედია მთელი დღე ირწმუნებოდა, რომ ერთ გოლს აუცილებლად გაიტანდა. უფროსმა მწვრთნელმა გერმან ზონინმა მინდორზე გასვლის წინ ბიჭებს მოკლედ უთხრა: ბურთს, ბურთს გაუფრთხილდითო.
მართლაც, ყველამ ვნახეთ, „დინამომ“ ეს თამაში ტექნიკურად ძალზე წიგნიერად ჩაატარა და ყველაზე ნაკლები შეცდომა ჰქონდა გადაცემებში.
რა იყო დინამოელთა კოზირი ამ მატჩში? კოლექტიური თამაში, დახვეწილი ტექნიკა, თითოეული ფეხბურთელი ზუსტად ასრულებდა თავის ფუნქციას. მატჩის შემდეგ გ. ზონინი იტყვის: „მე ვერავის გამოვყოფ, მთელმა გუნდმა შესანიშნავად, ტექნიკურად, ტაქტიკურად, აზრიანად ითამაშა (სხვათა შორის, იგივე გვითხრა ჩვენს გუნდზე „ვიქტორიას“ მცველმაც). ბიჭებმა დაძაბულ პირობებში ყველაფერი გააკეთეს წარმატებისთვის. კარგად გამოიყენა გუნდმა სტანდარტული მდგომარეობა, როცა კუთხურიდან ჩამოწოდებული ორი გოლი გავიდა მეტოქის კარში.
მიმდინარეობდა მე-3 წუთი, „დინამომ“ სწრაფი კონტრშეტევა წამოიწყო თავის საჯარიმო მოედნიდან, რომელიც ჭედიამ „ვიქტორიას“ კარში ძლიერი დარტყმით დაასრულა. მეკარემ კუთხურზე მოიგერია ბურთი. ეს კუთხური კორღალიძემ ზუსტად ჩამოაწოდა. ბურთს მაღალ ნახტომში ისევ ჭედია მისწვდა — ულამაზესი გოლი! მე-20 წუთი. მეორე კუთხური. კვლავ კორღალიძის მიწოდება. მცველებთან საერთო დუელი ამჯერად გურულმა მოიგო. შემდეგ ბურთს შენგელიამ მისცა გეზი კარისკენ 2:0.
ასეთი დებიუტის შემდეგ მეტოქეებმა, ბუნებრივია, თამაშის ტაქტიკა უნდა შეცვალონ, რაც სტუმრებმა უკვე შეძლეს. „დინამო“ დამაჯერებლად, დინჯად აკონტროლებდა თამაშის პულსს და კონკრეტული სიტუაციის შესატყვისად არეგულირებდა მის მსვლელობას. გუნდმა მეტოქე თამაშის ორგანიზაციით დაჯაბნა, არ მისცა შესაძლებლობების სრულად გამოვლენის საშუალება. კარგად ითამაშა ჩვენმა დაცვამ ჩივაძის ხელმძღვანელობით. უშეცდომოდ ჩაატარა მატჩი მეკარე გაბელიამ. დაძაბულ ვითარებაში მეტოქე არაფერს ერიდებოდა. ვ. გუცაევმა ჯერ კიდევ წინა დღით გვითხრა, რომ რუმინელი ფეხბურთელები ძალიან ხისტად და უხეშად თამაშობენო. ასეც იყო. არა მარტო ბურთისთვის ბრძოლაში, უბურთოდაც ძალზე მწვავდებოდა სიტუაციები. ამას დაუმატეთ მაყურებლის დაჟინებული ზემოქმედება მსაჯზე. ფეხბურთელთა სიმულაცია (ერთ-ერთ მომენტში, როცა დინამოელთა ექიმი ზ. თელია ჩვენი ფეხბურთის დასახმარებლად მოედანზე შევიდა, მეტოქე გუნდის წევრი წინ ჩაუდგა. თელიამ ხელით აგრძნობინა გვერდზე გადექიო და… ის ფეხბურთის მოედანზე გაიშხლართა, ზეზე არ წამოდგა, ვიდრე „სამედიცინო დახმარება“ არ აღმოუჩინეს. არბიტრმა დინამოელთა ექიმს გასახდელისკენ მიუთითა.
მსაჯმა უცნაური გადაწყვეტილება მიიღო მაშინაც, როცა ძალზე საეჭვო პენალტი დანიშნა დინამოელთა კარში. არბიტრზე აშკარა ზეგავლენა მოახდინა მინდორზე და ტრიბუნებზე შექმნილმა დაძაბულმა ატმოსფერომ. გოლის გატანის შემდეგ მასპინძელთა უხეშობა არ შეწყვეტილა. მსაჯი მხოლოდ ამის შემდეგ გახდა იძულებული მოწოდების სიმაღლეზე დამდგარიყო. თბილისელებს ამ გამარჯვებით შინ განმეორებით მატჩში წარმატების საუკეთესო შესაძლებლობა გაუჩნდათ.
„ვიქტორიას“ მწვრთნელმა ჩვენთან საუბარში, როცა მომავლის გეგმებზე ჩამოვარდა სიტყვა, არაორაზროვნად თქვა: წავაგეთ, მაგრამ წავაგეთ ერთი მატჩი. ასე რომ, ჯერ ყველაფერი არ დამთვრებულაო. იგივე აზრი გაატარა ჩვენთან საუბარში დინამოელთა მწვრთნელმაც. მატჩის შემდეგ დინამოელები თბილისელმა და ადგილობრივმა გულშემატკივრებმა ტაშით გააცილეს მინდვრიდან. სტადიონთა გასასვლელთან კი დინამოელთ ავტობუსს უამრავი რუმინელი გულშემატკივარი ელოდებოდა. ბევრნი გამარჯვებას ულოცავდნენ ჩვენს გუნდს. აეროპორტიდან
თბილისის „დინამო“ სამშობლოში რუმინეთში სსრ კავშირის საელჩოს წარმომადგენლებმა გააცილეს. მატჩის წინა დღეს თვით საელჩოში გულთბილი შეხვედრა მოუწყვეს ჩვენს ფეხბურთელებს.
თენგიზ გაჩეჩილაძე.
„ლელოს“ სპეციალური კორესპონდენტი.
ბუქარესტი — თბილისი.
P.S. გუშინ, დილიდანვე გაზეთ „ზარია ვოსტოკის“ შენობის ვიტრინასთან უამრავი ხალხი იყრიდა თავს. აქ გამოფენილი იყო ბუქარესტში დინამოელთა წინა დღის მატჩის ამსახველი ფოტოსურათები. ესეც ერთი სიკეთეა, რაც გუნდთან ერთად მატჩზე ჟურნალისტების გამომგზავრებას მოჰყვა. საქართველოს სპორტულ ჟურნალისტთა ფედერაცია მადლობას უხდის საქართველოს ალკკ ცენტრალური კომიტეტის ახალგაზრდობის საერთაშორისო ტურიზმის „სპუტნიკის“ ხელმძღვანელობას მატჩზე რესპუბლიკის მასობრივი ინფორმაციის წარმომადგენელთა გამგზავრებაში ხელშეწყობისთვის.

Газета «Футбол-Хоккей» (Москва) № 43 от 25 октября 1987 года:

СТРОГОСТЬ И ДОБРОТНОСТЬ.
КУБОК УЕФА. 1/16 ФИНАЛА. ПЕРВЫЙ МАТЧ.
«ВИКТОРИЯ» (Румыния) — «ДИНАМО» (Тбилиси) — 1:2.
Бухарест. Стадион «Динамо». 22 октября. Пасмурно. 16 градусов. 16 000 зрителей.
Судьи М. Ресснер, Г. Аум, В. Хенинг (все — ГДР).
«Виктория»: Ротареску, Комэнеску, Тополинский, Аугустин, Урсу, Миря, Вайшнович, Кожокару Качуряк (Иордаке, 74), Ене, Хензел (Цэлнар, 46).
«Динамо»: Габелия, Кеташвили, Чивадзе, Чедия (Кецбая, 72), Арзиани, Ревишвили, Цвейба, Сулаквелидзе, Коргалидзе, Гурули, Шенгелия.
Голы: Чедия (4), Шенгелия (20), Вайшкович (68 — с пенальти).
Предупреждены: Тополинский, Цвейба, Комэнеску, Ене.
Совсем еще недавно, когда тбилисские динамовцы лихорадочно собирали очки в чемпионате, чтобы не оказаться в первой лиге (они до сих пор в опасной зоне), возникали серьезные сомнения относительно предстоящих их выступлений в Кубке УЕФА. Причин для этого было много, в том числе нестабильность состава, в котором, побывало тридцать футболистов; дисбаланс в организации игры; невысокий уровень коллективных действий, особенно заметный при недостаточной функциональной готовности.
Рано, вероятно, говорить, что все это — в прошлом. Проблем у команды на финише сезона достаточно. Но нельзя и не отметить обозначившееся постоянство состава, строгое соблюдение игровой дисциплины, появившееся стремление всех буквально футболистов вести командную игру.
Заглянув в справочник, можно убедиться, что возраст четырех тбилисцев обозначен «тридцаткой»: Габелия 34 года, Чивадзе — 32, Сулаквелидзе — 31, Шенгелия — 30. Они — последние из группы тех, которые выиграли шесть лет назад Кубок обладателей кубков. Их игра, довольно тусклая в начале и середине сезона, сейчас привлекательна прежде всего полным взаимодействием с молодыми динамовцами. Габелия с годами стал более нервным — видимо, вратарская должность такова, к Чивадзе возвращается характерный для него уровень надежности, Сулаквелидзе исключительно строг в центральной зоне обороны, а Шенгелия по-прежнему забивает — гол в Бухаресте стал для него 151-м в зачет «Клуба Г. Федотова».
Трудно судить о планах нового тренера тбилисцев Германа Зонина, который, при всей своей известности и опыте, дебютирует, если не изменяет память, в европейском кубке, но, по-видимому, «отряд тридцатилетних» в тбилисском «Динамо» в состоянии плодотворно работать и в следующем сезоне.
План тбилисцев на игру в Бухаресте обозначился в первые же минуты: исходя из настырности «Виктории», которая, конечно же, на глазах своей публики бросится атаковать, обеспечить собственную надежную оборону и резко контратаковать, большими силами и на скорости проходя середину поля, пользуясь длинными передачами за спину, на ход. Особое внимание в тбилисском «Динамо» уделяется сейчас, об этом рассказал нам и Котэ Махарадзе, исполнению стандартных положений; справедливо при этом полагают, что результативная реализаций «стандартов» — дополнительный шанс.
Голы тбилисцев были настолько похожими один на другой, что при повторах не сразу можно было определить, какой же из них показывают. В обоих случаях телекамера выхватывала сначала сосредоточенно готовившегося к подаче углового Коргалидзе, затем панорамно демонстрировала ситуацию в штрафной площади. В обоих случаях мы видели устремлявшегося на мяч в сопровождении опекуна Гурули. На 4-й минуте мяч через него перелетел, и Чедия мощным ударом головой направил его в угол ворот, правый от голкипера. На 20-й минуте Гурули удалось опередить защитника и головой переправить мяч к дальней стойке ворот, где беспрепятственно поразил цель Шенгелия. Он был настолько свободен от опеки, что румынские футболисты тут же принялись сигнализировать о положении «вне игры». Особенно усердствовал в этом защитник, занимавший во время подачи углового позицию у ближней штанги, выйти не успевший и так и оставшийся вместе с голкипером на линии ворот. Надо заметить, что и в том случае, когда гол забивал Чедия, Шенгелия находился в той же точке, когда забивал сам.
2:0 на двадцатой минуте матча в гостях — вполне достаточно для того, чтобы доставить радость 125 болельщикам тбилисского «Динамо», вместе с командой прилетевшим на матч чартерным рейсом Тбилиси — Бухарест, и для того, чтобы «сворачивать производство», имея в запасе ответную встречу дома.
Тбилисцы выбранному на игру плану не изменили. Другое дело, что еще внимательнее стали в обороне, каждую контратаку проводили меньшими, чем раньше, силами, устраивали «паузы», чтобы сбить напор раздосадованных таким поворотом событий игроков «Виктории». Эти действия вытекали из логики игры.
В одном из эпизодов, спустя несколько минут после второго гола, Чивадзе отобрал у соперника мяч в своей штрафной площади, мгновенно сделал точную передачу на левый фланг свободному Ревишвили, который, промчавшись до штрафной, не сумел прострелить на набегавшего партнера — в последний момент защитник подставил ногу.
У ворот тбилисцев в первом тайме возникли лишь одна-две сложные ситуации, достаточно легко гостями ликвидированные. Румынские футболисты, нацеленные на игру командную, встретили такое строгое сопротивление, что постепенно стали скатываться на индивидуальные действия Аугустина, Вайшковича. Последний, кстати, пробил опасно штрафной, назначенный за снос прорывавшегося Аугустина. Мяч пролетел рядом со штангой.
Во втором тайме «Виктория» перешла на простенькие навесы в штрафную площадь с последующей жесточайшей борьбой за мяч, с нападением на вратаря (после одного из них Габелия постоянно держался за затылок).
На 68-й минуте арбитр «придумал» в тбилисские ворота пенальти. Кеташвили чисто выбил адресовавшийся ворвавшемуся в штрафную площадь сопернику мяч, оба упали, а судья показал на одиннадцатиметровую. Вайшкович забил, и после этого игра приняла исключительно резкий характер, и неизвестно, чем бы все закончилось, если бы тбилисцы «завелись» в ответ на отдельные исключительно грубые выпады соперников. К счастью, они этого не сделали, продолжали довольно активно контратаковать, и на исходе матча Шенгелия был близок к тому, чтобы забить третий гол.
Тбилисцев можно поздравить с победой в гостях, с достаточно добротной игрой, но, надо полагать, они и сами понимают, что «Виктория» — далеко не самая сильная команда из списка тех, которые продолжают борьбу за Кубок УЕФА.
А. ВОРОНЦОВ.