Газета «Советский спорт» (Москва) от 11 ноября 1986 года:

ТБИЛИСИ.
«Динамо» (Тбилиси) — «Динамо» (Москва). 1:2 (0:1). Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. 9 ноября. Пасмурно. 8 градусов. 11400 зрителей.
Судьи В. Жук (Минск), Н. Бартфель, А. Горин (оба — Кишинев).
«Динамо» (Тбилиси): Габелия, Кеташвили, Чивадзе, Чедия, Микаберидзе, Какилашвили, Сванадзе, Сулаквелидзе, Ревишвили, Челебадзе, Месхи (Гурули, 46).
«Динамо» (Москва): Прудников, Лосев, Поздняков, Новиков, Силкин, Добровольский, Буланов, Васильев (Молодцов, 88), Колыванов (Кобелев, 80), Каратаев, Бородюк.
Голы: Бородюк (32), Колыванов (69), Челебадзе (73, с 11-метрового).
Предупреждены Месхи, Габелия, Васильев, Буланов, Кеташвили, Поздняков.
Дублеры — 1:0. Гол: Микашавидзе.
Право произвести первый удар по мячу было предоставлено заслуженному мастеру порта Борису Соломоновичу Пайчадзе. Именно он 50 лет назад забил первый гол во встречах тбилисских и московских динамовцев. Тот матч одноклубников, состоявшийся в сентябре 1936 года, принес ничейный результат — 1:1, но через месяц москвичи к первенству, завоеванному весной, прибавили и награды за второе место в осеннем чемпионате.
На награды самого высокого достоинства претендуют столичные динамовцы и сейчас, спустя полвека. Одно лишь небольшое отличие — никак на этот раз не устраивал гостей ничейный счет. Исчерпав лимит ничьих, они выходили на отлично подготовленное поле стадиона «Динамо» с единственным желанием — победить.
А что же хозяева? Они сейчас ведут упорную борьбу за место в первой пятерке, дающее право выступить в будущем сезоне в турнире на Кубок УЕФА, и каждое очко ценно для них вдвойне.
Выдвинув вперед, на самое острие атаки Чивадзе, хозяева постарались запутать защитникков соперника. В дебюте встречи показалось, что это им удастся сделать. Дважды Челебадзе выводил своего капитана на ударные позиции, и оба раза у ворот москвичей возникали опасные ситуации. И все-таки, забегая вперед, замечу, что ход с Чивадзе себя не оправдал. Атакующие действия тбилисцев, как показал дальнейший ход событий, не стали острее, а вот в защите у них то и дело возникали «пробоины». К воротам Габелия прорывались то Бородюк, то Буланов, то Колыванов. Почувствовав, что игра не клеится, хозяева поля, вместо того, чтобы постараться внести хоть какие-то изменения в свой тактический рисунок, при каждом удобном случае срывали злость на сопернике: чуть ли не после каждого столкновения возвращали «сдачу» обидчикам, после свистка судьи продолжали выяснять отношения и делали это в довольно непристойной форме.
Шесть желтых карточек, показанных судьей футболистам (по три на каждую команду), никак не умерили их пыла. Думается, в некоторых эпизодах В. Жук проявил излишнюю лояльность. Строже он мог бы отнестись к Кеташвили, неоднократно грубо сбивавшему с ног соперников.
В целом хозяева атаковали чаще (об этом свидетельствует в счет угловых — 15:1 в их пользу), но, как это ни странно звучит, победа гостей была вполне заслуженной и закономерной.
Из забитых мячей особенно красив был первый, проведенный Бородюком после длинной и точной передачи Каратаева. Кстати, лидер бомбардиров чемпионата мог отличиться и еще раз, но на 34-й минуте мяч после его удара попал в стойку ворот тбилисцев.
Д. КАКАБАДЗЕ.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 11 ноября 1986 года:

თბილისი. ვ. ი. ლენინის სახელობის „დინამოს“ სტადიონი. 9 ნოემბერი. 16 600 მაყურებელი.
„დინამო“ (თბილისი) – „დინამო“ (მოსკოვი) 1:2 (0:1).
თბილისი. გაბელია, კეტაშვილი, ჩივაძე, ჭედია, მიქაბერიძე, კაკილაშვილი, სვანაძე, სულაქველიძე, რევიშვილი, ჩელებაძე, მესხი (გურული, 46)
მოსკოვი: პრუდნიკოვი, ლოსევი, პოზდნიაკოვი, ნოვიკოვი, სილკინი, დობროვოლკსი, ბულანოვი, ვასილიევი (მოლოდცოვი, 88), კოლივანოვი (კობელევი, 80), კარატაევი, ბოროდიუკი.
მსაჯი ვ. ჟუკი (მინსკი).
გოლები: ბოროდიუკი (82), კოლივანოვი (69), ჩელებაძე (78, პენალტით).
გააფრთხილეს მესხი, გაბელია, ვასილიევი, ბულანოვი, კეტაშვილი, პოზდნიაკოვი.
დუბლიორები — 1:0. გოლი გაიტანა მიქაშავიძემ.
სტადიონზე მოსული 16 600 მაყურებელი ისევ გაწბილებული ტოვებდა ტრიბუნას. თბილისის „დინამომ“ კვლავ გული დასწყვიტა თავის ქომაგებს. ამჯერად ვერ ვიტყვით, რომ დინამოელებს მონდომება აკლდათ, მაგრამ სამწუხაროდ, ეს მხოლოდ ზედმეტი ნერვიულობით, მეტოქე გუნდის მოთამაშეებთან ყოველი შეჯახების შემდეგ გაუთავებელი კინკლაობითა და უხეშობით გამოიხატა. ერთი სიტყვით, თბილისელებმა გამოავლინეს ყოველივე ის, რასაც ყოველთვის განსაკუთრებით კიცხავდა ქართველი გულშემატკივარი, რაც არ მიესადაგება ჩვენს ბუნებას და საერთოდ, არ ახასიათებს ჩვენს გუნდს. ამის შედეგი იყო, რომ თბილისელებმა სამი გაფრთხილება მიიღეს. გაფრთხილებათა რაოდენობა შეიძლება მეტიც ყოფილიყო, რომ არა არბიტრის, მინსკელი ვადიმ ჟუკის მეტისმეტი ლიბერალობა. სხვა მსაჯს შეიძლება წითელი ბარათიც „გაემეტებინა“ თბილისელთა ზოგიერთი მოთამაშისთვის, განსაკუთრებით კეტაშვილისთვის ვერავითარ კრიტიკას ვერ უძლებს მსგავსი თავხედობა.
რა თქმა უნდა, ყოველივე ეს შემთხვევითი არ არის. კოლექტივში ისეთი მდგომარეობა შეიქმნა, რომ თვით სიტყვა „კოლექტივის“ ხმარება ცოტა საჩოთიროც კი გახდა. მაგრამ ეს ცალკე საუბრის თემაა.
ის, რომ ჩემპიონატის ერთ-ერთი ლიდერი საქართველოდან გამგზავრების წინ ქუთაისში მოპოვებული ორი ქულით არ აპირებდა დაკმაყოფილებას, შეხვედრის დასაწყისშივე გამოჩნდა და, ვფიქრობთ, ეს დინამოელებსაც უნდა ეგრძნოთ. რა დაუპირისპირეს თბილისელებმა მეტოქე გუნდის სურვილს? ფაქტიურად, გონივრული ვერაფერი, პირიქით, სწორედ ისეთი მანერით წარმართეს თამაში, როგორც მოსკოვის „დინამოს“ აძლევდა ხელს.
სტუმრებმა პირველსავე წუთებზე განახორციელეს ორი მწვავე შეტევა, რომლებიც მე-5 წუთზე ბულანოვმა და მე-11 წუთზე ბოროდიუკმა საკმაოდ სახიფათო დარტყმებით დააბოლოვეს. მასპინძლები შეტევის დროს ჯიუტად აწოდებდნენ მაღალ ბურთებს მეტოქის კარისკენ ზურგით მდგარ ჩელებაძეს. ამ ბოლო ხანს რევაზის თამაში სულ უფრო ემსგავსება წყალბურთის ცენტრალური თავდამსხმელის მოთამაშის მოქმედებას, არადა, ის რაც მისაღები და შეიძლება სასარგებლოც იყოს წყალბურთში, ფეხბურთისთვის უმეტეს შემთხვევაში, მიუღებელია. აღსანიშნავია ისიც, რომ ჩივაძე ამ შეხვედრაში ჩვენი „შტატიანი“ ცენტრფორვარდის გვერდით თამაშობდა და, შეიძლება ითქვას, მეორე ცენტრალური თავდამსხმელის ფუნქციებს ასრულებდა. ამ გადაადგილებამ თბილისელთა შეტევას ვერაფერი შემატა, დაცვას კი ბევრი დააკლო. ასევე ტაქტიკურად არასწორად მოქმედებდნენ სულაქველიძე და ჭედია.
ამის ილუსტრაციაა პირველი გოლი თბილისელთა კარში. მოსკოველებმა საკუთარი საჯარიმო მოედნის წინა ხაზთან აართვეს ბურთი მეტოქეს, კარატაევმა გრძელი პასით წინ გაიყვანა ბოროდიუკი, რომელმაც თითქმის ორმოცი მეტრი ირბინა მარტომ, გაბელიას პირისპირ გავიდა და მშვიდად გამოიყენა გოლის გატანის შესაძლებლობა. ეს მოხდა მატჩის 32-ე წუთზე. ორი წუთის შემდეგ კი დაახლოებით იგივე სურათი გამეორდა იმავე მოქმედ პირთა მონაწილეობით, მაგრამ ამჯერად თბილისელთა კარი ძელმა იხსნა.
თბილისელები განაგრძობდნენ მოსკოველთა კარის მოჩვენებით შტურმს. მოჩვენებითს იმიტომ , რომ მათს აქტიურობას რეალური საგოლე მომენტი პრაქტიკულად არ მოჰყოლია. კვლავ გულის გამაწვრილებელი, უიმედო ჩაწოდებები საჯარიმო მოედნის ცენტრში და მომაბეზრებელი ერთფეროვნება სტანდარტული მდგომარეობიდან ბურთის გათამაშებისას. მოსკოველები, თავის მხრივ, ყველა ხელსაყრელ მომენტს იყენებდნენ კონტრშეტევაზე გადასასვლელად და მათი თითქმის ყოველი გამოჩენა მასპინძელთა ნახევარზე ხიფათით ემუქრებოდა გაბელიას კარს. აქედან გამომდინარე, მოულოდნელი არ ყოფილა თბილისელთა კარში კოლივანოვის მიერ 69-ე წუთზე გატანილი მეორე გოლი.
თბილისელებმა მხოლოდ ის მოახერხეს, რომ 73-ე წუთზე ერთი ბურთი გაქვითეს: ჩელებაძემ ოსტატურად გამოიყენა გურულის წინააღმდეგ უხეში თამაშისთვის დანიშნული პენალტი.
ახლა თბილისის „დინამოს“ სტუმრად ორი მატჩი ელის ოდესასა და დნეპროპეტროვსკში, ჩვენს გუნდს ძალიან გაუჭირდება პირველ ხუთეულში ადგილის დაკავება. ე.ი. კიდევ გადაიდო (რამდენი ხნით?) ევროპის ტურნირებში მონაწილეობაზე ოცნების განხორციელება. თუმცა, ვინ იცის, იქნებ, ეს სწორედ ის შემთხვევაა, როცა „ზოგი ჭირი მარგებელია“. ქართული ფეხბურთის პრესტიჟისთვის იქნებ, არც იყოს სასარგებლო ასეთი გუნდის საერთაშორისო ასპარეზზე გასვლა?!
ზურაბ ფოცხვერია.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 11 ноября 1986 года:

ВНОВЬ НЕУДАЧА…
Состоялись очередные игры чемпионата СССР по фут­болу среди команд высшей лиги. Тбилисские динамовцы при­нимали на своём поле 9 но­ября московских одноклуб­ников. Игра с первых же ми­нут началась атаками хозяев поля. Они попытались сразу захватить инициативу в свои руки. Но, как это порой быва­ет, — одна команда атакует, а другая забивает мячи. Резкий ответный выпад москвичей на 32-й минуте, и счёт — 0:1 в пользу гостей. Мяч на сче­ту Бородюка. На 69-й минуте вновь быстрая атака динамов­цев Москвы, и уже Колыванов бьёт точно под перекладину. Правда, через три минуты Челебадзе с одиннадцатимет­рового забил гол в ворота Прудникова, но, к сожале­нию, этот мяч в активе тбилисцев оказался единствен­ным. Победу со счётом — 2:1 праздновали гости.
Теперь москвичи ещё боль­ше упрочили своё лидерство в чемпионате.
…

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от 11 ноября 1986 года:

«Осечка» на финише.
До конца чемпионата СССР среди команд высшей лиги остаётся два тура. Бук­вально от каждого матча, от каждого забитого гола зави­сит сейчас судьба команд, ставящих перед собой высо­кие цели — пробиться в призовую тройку или хотя бы завоевать место «в пер­вой пятёрке, дающей право на выступление в розыгры­ше европейских кубков. С этих позиций поединок ди­намовцев Тбилиси и Москвы носил довольно принципи­альный характер.
Москвичи почти до самой середины сезона испытыва­ли трудности со становлени­ем состава, а в начале чем­пионата вряд ля кто стал бы пророчить им реальность борьбы за золотые медали. Тем не менее, московское «Динамо», возглавляемое Эдуардом Малофеевым, дос­тигло заметных сдвигов в игре. Обнаружившиеся в минувшее воскресенье дос­тоинства командной игры, прежде всего, следует отнес­ти к умению плотно оборо­няться и стремительно ухо­дить в контратаки. Эта так­тика себя полностью оправ­дала. Хотя нельзя, конечно же, не сказать и о том, что поединок мог получиться бо­лее зрелищным, если б не обилие недозволенных при­ёмов. Печально, но факт: игроки обеих команд полу­чили по три жёлтые карточ­ки, но, если будет позволе­но сказать, отметим, что они были неодинакового до­стоинства.
Матч начался атаками хо­зяев поля. У динамовцев Тбилиси было явное терри­ториальное преимущество, а кульминационным эпизодом уже в начале игры стала комбинация Челебадзе — Чивадзе. Точно посланный капитаном в угол ворот мяч чудом отразил Прудников. Далеко не всегда справляясь с нападающими тбилисцев, защитники гостей прибегали к игре, которую не назо­вёшь корректной. К сожа­лению, не остались в долгу и хозяева поля.
Полчаса ждали  своего  шанса москвичи, при первой же возможности переходив­шие в быстрые контратаки. На 32-й минуте точный пас из глубины поля застал врасплох оборону тбилисс­кого «Динамо», и Бородюк, выйдя один на один с Габелия, открыл счёт. Анало­гичный характер игра носи­ла и во втором тайме. На неудачные действия тби­лисцев при завершении атак москвичи в один из момен­тов ответили очередным контрударом. Последовал прорыв Колыванова, и счёт удвоился. В оставшееся вре­мя Челебадзе удалось с пе­нальти «размочить» счёт — 2:1.
Большего тбилисцы, ре­шительно настроенные на победу в этом важном мат­че, сделать не смогли.
…