Газета «Советский спорт» (Москва) от 19 марта 1985 года:

ВИЛЬНЮС.
«Жальгирис» (Вильнюс) -«Динамо» (Тбилиси). 0:1 (0:1).
Вильнюс. Центральный стадион «Жальгирис». 17 марта. Пасмурно. 3 градуса. 7900 зрителей.
Судьи А. Кириллов, А. Лунин, В, Сараев (все — Москва).
«Жальгирис»: Юркус, Турскис, Тауткус, Гражулис, Панкратьев, Каспаравичюс, Данисявичюс (Бубляускас, 10), Красавцев, Якубаускас, Малкявичюс, Расюкас.
«Динамо»: Габелия, Кеташвили, Чивадзе, Чедия, Арзиани, Какилашвили (Придонишвили, 89), Сванадзе, Сулаквелидзе, Махарадзе, Шенгелия, Чкареули.
Гол: Сулаквелидзе (19).
Предупреждены Турскис и Кеташвили.
Весна в Литву не торопится, поэтому работникам стадиона и их помощникам пришлось немало потрудиться, чтобы подготовить поле к матчу. Условия для игры тем не менее оказались непривычными, а сам матч отнял у футболистов немало сил.
Сразу скажем, что «Жальгирис» сейчас переживает не лучшие времена.
Травмированы Баранаускас, Янонис, Бузмаков, Нарбековас, Мацкявичюс. В самом начале встречи получил травму и покинул поле диспетчер Данисявичюс. Неожиданная потеря нарушила игровые связи хозяев поля, и инициативой тут же завладели гости, первыми приступившие к атакующим действиям.
Единственный гол был забит после розыгрыша углового. Защитники «Жальгириса» замешкались в своей штрафной, оставили без присмотра Сулаквелидзе, и опытный футболист мастерски использовал свой шанс.
В первом тайме гости играли интереснее. Активно действовали в атаке Шенгелия и Чкареули, их хорошо поддерживали Сулаквелидзе, Арзиани. А защитники тбилисцев без особого труда разрушали атаки «Жальгириса».
После перерыла картина игры резко изменилась. Динамовцы отодвинулись к своим воротам, решив, скорее всего, сохранить преимущество. Инициатива полностью перешла к вильнюсским футболистам. «Жальгирис» атаковал большими силами, быстро переходил на половину соперников, но уж больно долго выискивали футболисты удобные моменты для ударов. Гости защищались умело, а в трудные минуты команду выручал безошибочно действовавший Габелия.
Тбилисские динамовцы, одержав третью победу подряд, утвердились в лидерах чемпионата.
Б. Чеканаускас.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 19 марта 1985 года:

ვილნიუსის “ჟალგირისი” — თბილისის “დინამო”.
გუშინ, გვიან საღამოს, ვილნიუსიდან თბილისში ჩამოფრინდა “დინამოს” ფეხბურთელთა გუნდი. ჩვენი კორესპონდენტი აეროპორტში შეხვდა გუნდის მწვრთნელს ალექსანდრე კოტრიკაძეს. ფეხბურთის მოყვარულებს ვთავაზობთ ამ საუბრის ჩანაწერს.
– “ჟალგირისთან” მატჩს განსაკუთრებულს ვერ დაარქმევ, მაგრამ გამორჩეული კი იყო. თამაში, როგორც მოველოდით, ისეთიც გამოდგა – მძიმე და მომქანცველი. ეს რამდენიმე ფაქტორმა განაპირობა. ვილნიუსელთა გუნდი რომ დღეს საკმაოდ ძლიერი საფეხბურთო კოლექტივია, ეჭვი არავის ეპარება. ფეხბურთის მოყვარულებმა იციან, რომ “ჟალგირისი” ტანმაღალი, ძლიერი ფეხბურთელებით არის დაკომპლექტებული. თუნდაც ის, რომ ყველაზე დაბალი ფეხბურთელის სიმაღლე 179 სანტიმეტრია, უკვე ბევრს ლაპარაკობს. ჩვენი მეტოქისთვის ეს იყო პირველი მატჩი საკუთარ მინდორზე და, სავსებით ბუნებრივია, ყველაფერს იღონებდა გამარჯვების მოსაპოვებლად. მძიმე, ტალახიანი გრუნტი, თქმა არ უნდა, მასპინძლებს ბევრად უადვილებდა ამოცანას და კიდევ ერთი: თბილისის “დინამო” ერთ–ერთი იშვიათთაგანი გუნდია, რომელიც ”ჟალგირისს” ჯერ არ დაუმარცხებია.
ეს ყველაფერი, რა თქმა უნდა, წინასწარ ვიცოდით და თამაშის სათანადო გეგმაც შევიმუშავეთ. ჩვენი პასიური თამაში “ჟალგირისს” დიდ უპირატესობას მისცემდა. საშიში იყო არა იმდენად კომბინაციები, რამდენადაც ერთობ სადა, სწორხაზოვანი თამაში – საჯარიმოში ჩამოკიდებული ბურთები, კუთხურები. მიზეზზე უკვე ვთქვი ზემოთ – “ჟალგირისის” საშუალო სიმაღლე 180 სანტიმეტრს საკმაოდ სჭარბობს. ჩვენი პასიური თამაში “ჟალგირისს” ტერიტორიულ უპირატესობასა და თავისი მთავარი კოზირის გამოყენების საშუალებას მისცემდა.
მაგრამ ერთია ჩანაფიქრი, მეორე – მისი განხორციელება. ძალზე ძნელია შეუტიო, თანაც თავიდანვე შეუტიო მეტოქეს, რომელიც საკუთარ მინდორზე თამაშობს. ახლავე ვიტყვი, რომ ასეთ რთული ამოცანა ჩვენს გუნდს კარგა ხანია არ გადაუწყვეტია. მთელი პირველი ტაიმი “დინამოს” კარნახით მიმდინარეობდა. გოლი, რომელიც სულაქველიძემ გაიტანა მეცხრამეტე წუთზე ჩქარეულის კუთხურის შემდეგ, ჩემი აზრით, ერთადერთი არ უნდა ყოფილიყო პირველ ორმოცდახუთ წუთში.
მეორე ტაიმში სურათი შეიცვალა. საკუთარ მინდორზე მარცხის საფრთხის წინაშე მდგარი “ჟალგირისი”, ბუნებრივია, გარეშე მაცქერლის როლში ვერ დარჩებოდა. ვილნიუსელები შეტევაზე გადმოვიდნენ. სწორედ აქ ელოდა ნამდვილი გამოცდა “დინამოს”, პირველ რიგში კი მცველებსა და მეკარეს.
იმისათვის, რომ მნიშვნელოვან სპორტულ შედეგებს მიაღწიო, ცხადია, არ კმარა იერიშის კარგად წარმართვა, გუნდს თავის დაცვაც უნდა შეეძლოს. რა თქმა უნდა, ამ მიმართებით რაიმე სერიოზულ ძვრებზე ლაპარაკი ჯერ ნაადრევია, მაგრამ უკვე შეიმჩნევა ერთგვარი გაუმჯობესება და, საერთოდ, გუნდი თანდათან პოულობს, ვიმეორებ, პოულობს და არა უკვე იპოვა თავისი სახე.
შესაძლოა დაიბადოს კითხვა: მაინც რის ხარჯზე გაიმარჯვა “დინამომ” მისთვის ამ მართლაც არახელსაყრელ პირობებში? წლევანდელ სეზონში გაცილებით უკეთესმა ფიზიკურმა მომზადებამ დინამოელებს ტექნიკისა და სისწრაფის რეალიზაციის საშუალება მისცა, მეორე და არანაკლებ მნიშვნელოვანი ფაქტორი: ფეხბურთელების შეკავშირება. ერთიან გუნდად ჩამოყალიბებაა. ეს პროცესი ჯერ არ არის დასრულებული, არადა, ყოველი მორიგი გამარჯვება, ყოველი წარმატება თანდათან აახლოებს გუნდის ხელმძღვანელობის მიერ დასახულ ამ უპირველეს მიზანს.
მაგრამ დავუბრუნდეთ მატჩს. “დინამო” არათუ წარმატებით იცავდა თავის, შეტევაზეც გადადიოდა. რა თქმა უნდა, ეს არ იყო სწრაფი კონტრიერიშები. საამისო საშუალებას მძიმე გრუნტი არ იძლეოდა. ბიჭები უაღრესად თავგამოდებით, ძალების მაქსიმალური დაძაბვით ახერხებდნენ ბრძოლის მეტოქის ნახევარზე გადატანას და საგოლე სიტუაციების შექმნასაც. თბილისელთაგან ვინმეს გამოყოფა არ იქნებოდა სწორი, თითოეულმა გაიღო ის, რისი გაღებაც შეძლო და ძალზე საჭირო ორი ქულაც ჩამოიტანა შინ.
გუნდები ასეთი შემადგენლობით თამაშობდნენ:
თბილისის “დინამო”: გაბელია, კეტაშვილი, ჩივაძე, ჭედია, არზიანი, კაკილაშვილი (ფრიდონიშვილი, 89–ე წთ.), სვანაძე, სულაქველიძე, მახარაძე, შენგელია, ჩქარეული.
ვილნიუსის “ჟალგირისი”: იურკუსი, ტურსკისი, მაჟეიკისი, გრაჟულისი, პანკრატიევი, კასპარავიჩუსი, დანისიავიჩუსი (ბუბლიაუსკასი, მე–10 წთ.), კრასავცევი, იაკუბაუსკასი, მალკიავიჩუსი, რასიუკასი.
მატჩს სჯიდა ალექსანდრე კირილოვი (მოსკოვი).

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 19 марта 1985 года:

«ДИНАМО» ТБИЛИСИ — ЛИДЕР.
Футболисты тбилисского «Динамо» успешно начали пер­венство СССР. Они одержали третью победу подряд. На этот раз в гостях — в матче с «Жальгирисом». Игра в Вильнюсе ока­залась трудной. Тяжёлое поле затрудняло действия футболи­стов, сводило к минимуму тех­нику. На первый план вышла физическая подготовка, в кото­рой гости превосходили со­перников. Они были быстрее, мобильнее, играли более кол­лективно.
В первом тайме динамовцы создали несколько хороших моментов для открытия счёта. Могли отличиться Чкареули, Шенгелия, Арзиани, Сулаквелидзе и другие. Последний оказался точнее своих товари­щей. На  19-й минуте после по­дачи углового он послал мяч в ворота соперников — 1:0.
Во второй половине встречи хозяева поля предприняли несколько попыток изменить результат. Однако защита тбилисцев и особенно вратарь Га­белия выстояли. Грузинские футболисты набрали шесть оч­ков и стали лидерами первен­ства страны.

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от 19 марта 1985 года:

Три победы в трёх матчах! Таков результат выступле­ний футболистов тбилисского «Динамо» на старте 48-го чемпионата СССР.
После встречи с донецким «Шахтёром», в которой дина­мовцы продемонстрировали футбол высокого класса (5:0), старший тренер тби­лисского «Динамо» Давид Кипиани, отвечая на вопро­сы журналистов, сказал, что ещё более серьёзное испыта­ние на характер и мастерст­во команде предстоит выдер­жать в Вильнюсе. Сейчас можно с уверенностью ска­зать, что тбилисцы подтвер­дили репутацию основатель­но подготовившейся к чем­пионату команды.
На 18-й минуте встречи с «Жальгирисом» после пода­чи углового с правого края мячом овладел Тенгиз Сулаквелидзе и, освободившись от опеки защитника, нанёс точный удар в верхний угол ворот — 1:0. Результат не изменился до конца матча, и в этом большая заслуга защитников «Динамо» и ве­ликолепно сыгравшего врата­ря тбилисцев Отара Габелия.
Победители выступали в следующем составе: Габелия, Кеташвили, Чивадзе, Сулаквелидзе, Арзиани, Какилашвили (Придонишвили), Чедия, Сванадзе, Махарадзе, Шенгелия, Чкареули.
Динамовцы Тбилиси одер­жали в чемпионате три побе­ды (2:1, 5:0, 1:0) и набрали максимум очков — шесть при превосходном соотноше­нии мячей — 8:1.
…
Н. БАЛАНЧИВАДЗЕ.