Газета «Советский спорт» (Москва) от 23 апреля 1985 года:

ЛЕНИНГРАД.
«Зенит» (Ленинград) — «Динамо» (Тбилиси). 3:0 (1:0).
Стадион имени С. М. Кирова. 21 апреля. Пасмурно. Временами моросящий дождь. 10 градусов. 45 000 зрителей.
Судьи В. Бутенко, М. Иоффе, Э. Дидур (все — Москва).
«Зенит»: Приходько, Давыдов, Баранник, Золин, Веденеев, Ларионов, Долгополов, Желудков (Чухлов, 85), Комаров (Дмитриев, 63), Мельников, Клементьев.
«Динамо»: Габелия, Кеташвили, Чивадзе, Чедия, Арзиани, Какилашвили (Придонишвили, 71), Сванадзе, Махарадзе, Цаава, Шенгелия, Месхи.
Голы: Желудков (33, 56), Клементьев. (66).
Дублеры — 1:1. Голы: Дмитриев, Гогричиани.
Зенитовцы в этом матче были во всех отношениях хозяевами поля. С самого начала ленинградцы взяли нити игры в свои руки. Особенно удавались им быстрые маневры. Можно говорить, что в ряде эпизодов мы увидели настоящий почерк чемпиона страны.
Основой успеха стали активные действия игроков средней линии «Зенита». Полузащитники не только успешно участвовали в наступательных операциях, но и успевали прерывать атаки динамовцев. Очень полезно сыграл Баранник, непременный участник всех острых маневров команды.
Мощная игра ленинградцев, кажется, обескуражила соперников. В команде гостей нарушились игровые связи, на голодном пайке находились нападающие «Динамо» Шенгелия и Месхи. В тех редких случаях, когда Шенгелия смог все же выйти на позицию для удара, успешно сыграл молодой вратарь «Зенита» Приходько.
Первые два мяча записал на свой счет в этом чемпионате лучший бомбардир «Зенита» прошлого года Желудков. Эффектно был забит Клементьевым гол со штрафного.
Н. ШАГИН.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 23 апреля 1985 года:

მონდომებას წინ რა უდგას?
ლენინგრადი. ს. მ. კიროვის სახელობის სტადიონი. 22 აპრილი, 45 000 მაყურებელი.
“ზენიტი” (ლენინგრადი) – “დინამო” (თბილისი) 3:0.
“ზენიტი”: პრიხოდკო, დავიდოვი, ბარანიკი, დოლინი, ვედენეევი, ლარიონოვი, დოლგოპოლოვი, ჟელუდკოვი, კომაროვი, მელნიკოვი, კლემენტიევი.
“დინამო”: გაბელია, კეტაშვილი, ჩივაძე, ჭედია, არზიანი, კაკილაშვილი, სვანაძე, მახარაძე, ცაავა, შენგელია, მესხი.
33–ე წთ. ჟელუდკო, 56–ე წთ. ჟელუდკო, 64–ე წთ. კლემენტიევი.
65–ე წთ. კომაროვის ნაცვლად – დმიტრიევი, 72–ე წთ. კაკილაშვილის ნაცვლად – ფრიდონაშვილი, 84–ე წთ. ჟელუდკოვის ნაცვლად – ჩუხლოვი.
მსაჯი: ვალერი ბუტენკო (მოსკოვი).
კარში დარტყმა – 14:9 (9:4), ზუსტი დარტყმა – 5:1 (3:0), საჯარიმო მოედნიდან – 10:5 (6:2).
კუთხური – 4:4 (1:2).
დაჯარიმდნენ: ლენინგრადელები 17 (7), თბილისელები 14 (6).
დუბლიორები – 1:1. თბილისელთაგან გოლი გაიტანა გოგრიჭიანმა.
თამაშის წინ ლენინგრადელ კოლეგებთან საუბარში შევიტყვე, რომ სულ ახლახან “ზენიტის” ხელმძღვანელობამ მიიღო გადაწყვეტილება გუნდიდან სამი ფეხბურთელის გარიცხვის თაობაზე. ტიმოფეევი, სტეპანოვი, ბროშინი – ამ სამეულიდან მხოლოდ ტიმოფეევი არ მიეკუთვნება “ზენიტის” წამყვან მოთამაშეთა რიცხვს, თორემ სტეპანოვმა და ბროშინმა ქვეყნის შარშანდელ ჩემპიონატში 32–32 მატჩი ჩაატარეს და მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანეს ლენინგრადელთა გაჩემპიონებაში. ორივე მათგანი 1984 წლის სეზონის შედეგების მიხედვით 33 საუკეთესო ფეხბურთელის სიაში შეიყვანეს და, უნდა ვიფიქროთ, რომ ამ ფეხბურთელთა მიმართ ესოდენ მკაცრი ზომები მხოლოდ ექსტრემალურმა სიტუაციამ განაპირობა. მართლაც, გათამაშების სტარტზე ზედიზედ ოთხი მატჩის წაგება ჩემპიონისთვის, მეტი რომ არ ვთქვათ, ჩვეული მოვლენა არ არის. “ზენიტის” უფროსმა მწვრთნელმა პაველ სადირინმა განაცხადა, რომ ჩემპიონის ტიტული ზოგიერთი ფეხბურთელისთვის მეტისმეტად მძიმე ტვირთი გამოდგა და წარუმატებელი სტარტის ძირითად მიზეზად სასწავლო–საწვრთნელი პროცესისადმი ცალკეულ მოთამაშეთა არასერიოზული მიდგომა დაასახელა.
სასურველი შემადგენლობით კიროვის სახელობის სტადიონის მინდორზე ვერც თბილისის “დინამო” გამოვიდა. ავადმყოფობის გამო მის რიგებში არ იყვნენ თენგიზ სულაქველიძე და გურამ ჩქარეული. მოვლენებს გავუსწრებ და ბარემ აქვე ვიტყვი, რომ თუნდაც მარტო სულაქველიძის არყოფნამ თბილისელთა თამაშზე გაცილებით მეტად იმოქმედა, ვიდრე ბროშინის, სტეპანოვისა და ტიმოფეევის გარიცხვამ – “ზენიტის” თამაშზე. პირიქით კი უნდა ყოფილიყო. აღმავლობის გზაზე მყოფ “დინამოს” არ უნდა გასჭირვებოდა სრულიად დემორალიზებულ მეტოქესთან თამაში (თუნდაც მისსავე მოედანზე). იმას როდი ვამტკიცებ, თბილისელებს ეს მატჩი აუცილებლად უნდა მოეგოთ–მეთქი. სპორტი იშვიათად ექვემდებარება მკაცრ ლოგიკას და აქ წინასწარ რაიმეს დაგეგმვა თითქმის შეუძლებელია, მაგრამ წაგებაც არის და წაგებაც. გუშინწინდელ შეხვედრაში დინამოელებმა, სამწუხაროდ, ერთხელაც არ მოგვცეს საბაბი ეჭვი შეგვეტანა “ზენიტის” გამარჯვების კანონზომიერებაში. ჩვენი გუნდის ყველა იმ ნაკლმა, უწინაც რომ არაერთხელ შეგვიმჩნევია, აქ ერთდროულად იჩინა თავი და მის თამაშს ყოველგვარი სიმწყობრე დაუკარგა. მასპინძლებმა უკლებლივ ყველა რგოლში, ყველა სათამაშო კომპონენტში აშკარად დაჯაბნეს მეტოქე. ეს განსაკუთრებით გულდასაწყვეტია იმიტომ, რომ ვერც “ზენიტის” თამაში იყო ისეთი, რომელმაც შეიძლება აღგაფრთოვანოს და გათქმევინოს – ასეთ გუნდთან წაგება სამარცხვინო არ არისო.
კონსტრუქციული, კომბინაციური თამაში, მოგეხსენებათ, შეუძლებელია ზუსტი გადაცემების გარეშე, ეს კი სწორედ ის ელემენტი იყო, რომელშიც თბილისელები ყველაზე მეტად სცოდავდნენ. გრძელ პასებს ვინ ჩივის, – ლენინგრადელები მეტოქის მოკლე გადაცემების ჩაჭრასაც ახერხებდნენ და ამით თითქოს ხაზს უსვამდნენ დინამოელთა მთავარ სისუსტეს…
ნათლად გამოჩნდა ისიც, რომ ამჟამად არა გვყავს მოთამაშე, რომელიც წარმართავს გუნდის თამაშს, მოაწესრიგებს ურთიერთობას ცალკეულ მოთამაშეებსა და რგოლებს შორის, საჭირო მომენტში შეძლებს ტემპის შეცვლას… რაც გინდათ ის უწოდეთ ასეთ ფეხბურთელს – დირიჟორი, დისპეტჩერი, ან კიდევ სხვა რამ. ფაქტი ის არის, რომ მის გარეშე ჩვენს გუნდს ჯერ კიდევ გაუჭირდება სტაბილური წარმატებების მოპოვება.
უმჯობესია უფრო კონკრეტულად ვილაპარაკოთ. დინამოელებმა თამაში ისე დაიწყეს, თითქოს მათი ერთადერთი მიზანი საკუთარი კარის უსაფრთხოებაზე ზრუნვა, იყო. ჩივაძეს რამდენჯერმე მოუხდა თავისი ახალგაზრდა პარტნიორების შეცდომების გამოსწორება. რამდენიმეჯერ კი მანაც ვერ შეძლო ამის გაკეთება და, თუ პირველ ნახევარ საათში გაბელიას კარში ბურთი არ გასულა, ამის მიზეზი ლენინგრადელ თავდამსხმელთა უხეირო დარტყმებში უნდა ვეძიოთ. რიგრიგობით ცდებოდნენ კეტაშვილი, სვანაძე, არზიანი, მახარაძე, ჭედია – მთელი გუნდის ჩამოთვლა ალბათ არ ღირს. ლენინგრადელები განსაკუთრებით სახიფათოდ უტევდნენ მარცხენა ფრთიდან, სადაც აქტიურობდა ახალგაზრდა ნახევარმცველი ბარანიკი. მასაც და მის პარტნიორებსაც დინამოელები მეტისმეტ თავისუფლებას აძლევდნენ, უქმნიდნენ ბურთის მიღებისა და დამუშავების ყოველგვარ პირობებს.
ყოველივე ამის ფონზე კიდევ უფრო გამოიკვეთა “ზენიტის” მცველთა სხვაგვარი ტაქტიკა. ავიღოთ მაგალითად დოლგოპოლოვისა და შენგელიას დუელი.
ლენინგრადელი ფეხბურთელი წამითაც არ შორდებოდა ჩვენს მთავარ ბომბარდირს და თამაშიდანაც გამოთიშა იგი. თუმცა შენგელიას მაინც შეეძლო თავის გამოჩენა. 25–ე წუთზე ჭედიას დარტყმის შემდეგ მან ისეთ სიტუაციაში მიიღო ბურთი, რომ გოლის გატანა არ უნდა გასჭირვებოდა, მაგრამ 15–16 მეტრიდან კარის წინ მარტო დარჩენილმა არაზუსტად დაარტყა. მე–40 წუთზე კი მისი თავური დარტყმის შემდეგ ბურთმა ზედა ძელს გადაუარა.
ამ დროისთვის “ზენიტი” უკვე იგებდა შეხვედრას. 33–ე წუთზე თბილსელთა ცენტრალურმა მცველებმა მორიგი საჰაერო ორთაბრძოლა წააგეს კლემენტიევთან, რომლის თავური დარტყმაც მოიგერია გაბელიამ, მაგრამ იქვე უყურადღებოდ მიტოვებულმა ჟელუდკოვმა ანგარიში გახსნა – 1:0.
დანარჩენი ორი გოლის აღწერას აღარ შევუდგებით – ისინი ტელემაყურებლებმაც კარგად ნახეს.
უკვე თბილისურ მატჩებში შეიმჩნეოდა და ეს აღინიშნა კიდეც “ლელოში”, რომ გუნდის ყველაზე სუსტი რგოლი ნახევარდაცვაა. ითქვა ისიც, რომ ამ ხარვეზს ნაწილობრივ ავსებენ ჩივაძე და სულაქველიძე. საკუთარ მინდორზე ამგვარი ფუფუნების უფლება, დროგამოშვებით მაინც, ალბათ ჰქონდა “დინამოს”. აი ლენინგრადელებთან შეხვედრაში კი ჩივაძის წინ წასვლამ ერთობ ცუდი სამსახური გაუწია გუნდს. ასეთი რანგის მცველის ნახევარდაცვაში წაწევა, შესაძლოა, გაუმართლებელი რისკიც იყო, მით უფრო, რომ ამ დღეს არ თამაშობდა სულაქველიძე, მაგრამ დინამოელთა მარცხს კაცი მარტო ამ მიზეზით ვერ ახსნი. არ შეიძლება ანგარიში არ გაეწიოს იმ გარემოებას, რომ ლენინგრადის “ზენიტმა” გუშინწინდელ შეხვედრაში გაცილებით მეტი ენერგია დახარჯა. ეს კარგად იგრძნობოდა ყოველ წუთს მინდვრის ნებისმიერ მონაკვეთში. “ზენიტი” დამარცხებათა გრძელი სერიის შემდეგ უთუოდ პასუხისმგებლობის მეტი გრძნობით გამოვიდა მინდორზე, თითოეულმა ფეხბურთელმა გაიღო ის, რისი გაღებაც შეძლო და იქნებ მეტიც, რასაც, სამწუხაროდ, ვერ ვიტყვით ჩვენს ფეხბურთელებზე.
დავით კაკაბაძე (ტელეფონით, “ლელო”, სპეც. კორ.), ლენინგრადი.

Газета «Ленинградская правда» (Ленинград) от 23 апреля 1985 года:

Догоняй, «Зенит»!
Почти в каждой командной спортивной игре основное время проходит в борьбе за мяч. В футболе за матч бывает до пятисот единоборств. И кто чаще владеет мячом, тот и владеет инициативой. Для того, чтобы быть победителем в этих микропоединках, необходимо проявлять волю, а порою и мужество. Эти качества как раз и продемонстрировали футболисты «Зенита» в воскресном матче чемпионата страны с динамовцами Тбилиси на стадионе имени С. М. Кирова. Полное игровое и территориальное преимущество ленинградцев вылилось в три забитых гола.
На 33-й минуте, после короткой передачи В. Золина, С. Веденеев сделал точный выверенный пас метров на 30 И. Комарову, и тот в высоком прыжке переадресовал мяч В. Клементьеву. Последовал удар головой, и лишь мастерство вратаря тбилисцев О. Габелия отвело угрозу. Однако следующий удар Ю. Желудкова был точен — 1:0. Второй гол на 56-й минуте — тоже на счету Желудкова. Третий мяч со штрафного на 66-й минуте провел Клементьев.
Несмотря на победу (3:0), ленинградские футболисты с четырьмя очками остались в группе аутсайдеров.
Г. ОРЛОВ, мастер спорта.

Газета «Смена» (Ленинград) от 23 апреля 1985 года:

ПО ТАКОЙ ИГРЕ СОСКУЧИЛИСЬ.
В минувшее воскресенье ленинградский «Зенит» принимал на стадионе имени С. М. Кирова тбилисских динамовцев. Этот матч все ожидали с нетерпением. Ведь встречались команды, занимающие на старте сезона непривычно разные места в турнирной таблице: зенитовцы ее замыкают, а грузинские футболисты с девятью очками находились до нынешнего матча на втором месте. К тому же игра должна была дать ответ на многочисленные вопросы болельщиков «Зенита»: когда чемпион заиграет по-чемпионски?
Забегая вперед, скажу, что по сравнению с невыразительной игрой нашей команды в марте нынешняя встреча с футболистами порадовала всех поклонников зенитовцев. Уже с первых минут матча стало ясно что «Зенит» вышел на поле с одним желанием — победить. Например, за пятнадцать минут у ворот динамовцев было создано усилиями наших нападающих четыре опасных момента. Логическим завершением атак форвардов, которых активно поддерживала линия полузащиты, стал на 33-й минуте гол забитый Юрием Желудковым.
Во втором тайме рисунок игры не изменился. Зенитовцы владели инициативой, атаковали много, напористо и опасно. На 56-й минуте после красивой комбинации с участием Баранника и Клементьева Желудков удваивает счет.
А спустя 10 минут недалеко от линии штрафной площадки грузинских футболистов был сбит Мельников. Очевидно, тбилисцы ожидали, что, как и всегда при розыгрыше стандартного положения, удар по воротам нанесет Желудков. Но сильно и точно пробил Клементьев — 3:0.
«Зенит» показал игру хорошего качества. Именно такую, которую давно ждут от чемпиона страны. Хочется надеяться, что и 25-го числа во встрече с «Торпедо» (Кутаиси) мы увидим на футбольном поле интересную, содержательную, а главное, результативную игру нашей команды.
С. СОБОЛЕВ.

Газета «Вечерний Ленинград» (Ленинград) от 22 апреля 1985 года:

«Зенит» обретает игру.
Так уж принято, что перед каждым туром всесоюзного первенства мы прикидываем, чем могут закончиться те или иные матчи. Пользуемся при этом вполне логичными доводами. Было, например, естественным предположить, что после успешного стартового матча нынешнего чемпионата страны футболисты «Зенита» уверенно проведут и четыре последующих. Ведь «Зенит» нынче выступает в ранге чемпиона, и это ко многому обязывает. А в достоинствах нашей команды вряд ли кто сомневается.
Но футбол часто показывает нам свою строптивость, он, как взрывчаткой, начинен сюрпризами. К тому же «Зенит» не лучшим образом подготовился к первым играм. Вот и получилось, что в пяти стартовых матчах зенитовцы одержали лишь одну победу, а четыре проиграли. Всем нам хотелось побыстрее увидеть «Зенит» не только удачливым в накоплении очков, но и привлекающим к себе внимание достоинством игры.
В очередном туре чемпионата, матчи которого состоялись вчера и в субботу, «Зенит» встретился с динамовцами Тбилиси, которые нынче уверенно начали турнир и входят в группу лидеров. Посмотреть эту встречу на стадионе имени С. М. Кирова вчера пришли сорок пять тысяч зрителей. Зенитовцам надо было ответить, на это доверие болельщиков содержательной, мобильной, коллективной игрой. И им это удалось сделать.
С первых минут состязания зенитовцы завладели инициативой. Часто угрожали воротам гостей Ю. Желудков, В. Клементьев, И. Комаров и другие, хорошо поддерживали нападающих полузащитники и даже защитники, среди которых особенно активным был Д. Баранник. Но завершающие удары были неточными. Только на 33-й минуте игровое и территориальное преимущество хозяев поля завершилось взятием ворот. После комбинации, начатой В. Клементьевым, и удара головой В. Мельникова вратарь тбилисцев О. Габелия отразил мяч. Но подоспел Ю. Желудков и добил его в сетку. А после перерыва Ю. Желудков (56-я минута) и В. Клементьев (66-я минута) забили еще два гола. Оба удара были неотразимыми. Особенно точно, метров с семнадцати, пробил со штрафного в угол ворот В. Клементьев. «Зенит» победил со счетом 3:0. Уверенно сыграли а этом матче зенитовекне защитники и молодой вратарь С. Приходько, заменивший заболевшего М. Бирюкова.
«Зенит» сыграл вчера по-чемпионски, но уйти с последнего места ему пока не удалось. Это обязывает зенитовцев все время повышать игровой потенциал. Ведь весь сезон еще впереди. А ближайшая игра «Зенита» состоится на стадионе имени С. М. Кирова 25 апреля. Наши земляки будут принимать кутаисское «Торпедо».
В. СЕМЕНОВ.

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от 23 апреля 1985 года:

ВРАТАРЬ ВЗЯЛ ВСЕ МЯЧИ.
…
Первое поражение в первенстве потерпели тбилисские динамовцы. Их матч с «Зенитом» в Ленинграде прошёл с подавляющим преимуществом чемпионов страны. Правда, в первом тайме дважды мог отличиться Шенгелия, но его уда­ры прошли мимо цели. Счёт на 33-й минуте открыл Желу­дков, после перерыва он же удвоил результат, а затем Клементьев со штрафного удара забил третий мяч — 3:0.
…
Н. ГОКИЕЛИ.