Газета «Советский спорт» (Москва) от 2 апреля 1985 года:

ТБИЛИСИ.
«Динамо» (Тбилиси) — «Факел» (Воронеж). 0:0.
Тбилиси. Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. 31 марта. 16 градусов. 75 000 зрителей.
Судьи К. Доронин, Ю. Верейкин, Э. Дидур (все — Москва).
«Динамо»: Габелия, Кеташвили, Чивадзе, Чедия. Арзиани, Какилашвили, Сванадзе, Сулаквелидзе, Махарадзе (Месхи, 46), Шенгелия, Чкареули.
«Факел»: Меровщиков, Лосев, Савченко, Арайс, (Фролов, 71), Мхитарян, Осипов, Соколов, Минаев, Сошенко, Мурашкинцев, Рожин (Ремезов, 82).
Матч с «Факелом» уподобился для хозяев поля сочинению на тему: «Как взламывать массированную оборону?». Достаточно сказать, что лишь дважды на протяжении всего матча пришлось всерьез вступить в игру Габелия: в одном случае он перевел на угловой мяч после удара Мхитаряна, в другом выиграл поединок у оказавшегося в выгоднейшем положении Минаева.
Большую часть времени динамовцы провели на половине гостей. Хозяева поля не раз имели хорошие возможности для взятия ворот, особенно в тех ситуациях, когда дальние удары наносили защитники Кеташвили, Чивадзе, Сулаквелидзе. Счет, однако, так и не был открыт. Ответ на то, как взламывать массированную оборону, в этом матче так и не был найден тбилисцами,
Г. Акопов.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 2 апреля 1985 года:

იოლ გამარჯვებებს ნუ დაველოდებით.
თბილისი. ვ. ი. ლენინის სახელობის “დინამოს” სტადიონი. 31 მარტი.
“დინამო” (თბილისი) – “ფაკელი” (ვორონეჟი) 0:0.
“დინამო”: გაბელია, კეტაშვილი, ჩივაძე, ჭედია, არზიანი, კაკილაშვილი, სვანაძე, სულაქველიძე, მახარაძე, შენგელია, ჩქარეული.
“ფაკელი”: მეროვშჩიკოვი, ლოსევი, სავჩენკოვი, არაისი, მხითარიანი, ოსიპოვი, სოკოლოვი, მინაევი, სოშენკო, მურაშკინცევი, როჟინი.
46–ე წთ. მახარაძის ნაცვლად – მესხი, 72–ე წთ. არაისის ნაცვლად – ფროლოვი, 83–ე წთ. როჟინის ნაცვლად – რემეზოვი.
მსაჯი: კირილ დორონინი (მოსკოვი).
კარში დარტყმა – 17:6 (5:2), ზუსტი დარტყმა 4:4 (2:1), საჯარიმო მოედნიდან 11:3
(3:0).
კუთხური – 6:4 (3:2).
დაჯარიმდნენ: თბილისელები 6 (4), ვორონეჟელები – 15 (8).
ჩემპიონატის პირველი სამი მატჩი შესანიშნავად ითამაშა თბილისის “დინამომ” და, ბუნებრივია, ფეხბურთის მოყვარულები “ფაკელთან” მხოლოდ გამარჯვებას ვარაუდობდნენ. ასეთი განწყობითაც მოვიდნენ სტადიონზე. სამწუხაროდ, ზუსტად ასეთივე განწყობით ემზადებოდნენ მატჩისთვის თბილისელი ფეხბურთელები, ყოველ შემთხვევაში, პირველი ტაიმის მიხედვით მხოლოდ ამგვარი დასკვნის გაკეთება შეიძლება. დასანანი კია, რადგან სპორტში ყოველ ფეხის ნაბიჯზე შეხვდები ასეთ სიტუაციას: იოლ გამარჯვებაში დარწმუნებული გუნდი მეტისმეტად მშვიდად, შეიძლება ითქვას მეტისმეტად აკადემიურადაც იწყებს თამაშს და, რა თქმა უნდა, შედეგსაც ვერ აღწევს. მერე და მერე კი, რაც დრო გადის, უფრო სწორად, რაც უფრო ცოტა დრო რჩება, ფხიზლდება კიდეც, ორმაგ ენერგიასაც ხარჯავს, მაგრამ სიჩქარესა და ნერვიულობაში აღარ ხერხდება ის, რაც თავის დროზე, მატჩის დაწყებიდანვე უნდა გაკეთებულიყო.
ამგვარი მაგალითები მეტად ხშირია ფეხბურთში და თვითონ ფეხბურთელებსაც კარგად უნდა ხსომებოდათ თუნდაც შარშანდელი რამდენიმე მატჩი.
ვორონეჟის “ფაკელმა” საკმაოდ კარგად ითამაშა ეს მატჩი, განსაკუთრებით კი – მეორე ტაიმი, როცა მასპინძლები გადამწყვეტ შეტევაზე გადავიდნენ. თუმცა ესეც “დინამოს” ბრალია: სტუმრებს ერთობ წყნარი პირველი ორმოცდახუთი წუთის შემდეგ სავსებით საკმარისი ენერგია დარჩათ საიმისოდ, რომ თბილისელთა იერიშებს გამკლავებოდნენ.
თამაში, როგორც უკვე ვთქვით, ნელი ტემპით დაიწყო, მაგრამ მასპინძლებმა ტექნიკური უპირატესობის ხარჯზე მაინც შეძლეს რამდენიმე კარგი კომბინაციის გათამაშება. იყო საგოლე სიტუაციებიც. თუნდაც მე–10 წუთზე, კეტაშვილის ფლანგური შეტევისა და ჩაწოდების შემდეგ. და მაინც, ყველაზე უფრო დასახსომებელი 35–ე წუთი იყო. ჩივაძის მიერ დაწყებული კომბინაცია მშვენივრად გააგრძელეს სვანაძემ და კაკილაშვილმა, ბოლოს კი ისევ ჩივაძემ დაასრულა შეტევა.
დაიწყო მეორე ტაიმი და “ფაკელის” კართან ზედიზედ შეიქმნა საგოლე სიტუაციები. მარტო პირველი თხუთმეტი წუთის მანძილზე თბილისელებს ექვსჯერ მაინც შეეძლოთ დაწინაურება – კეტაშვილის, ჩივაძის, სულაქველიძის, შენგელიას და მესხის დამამთავრებელი დარტყმები უზუსტო იყო. თითქმის “უსაქმოდ” იდგა მთელი ტაიმი გაბელია, მაგრამ ორჯერ – 52–ე და 85–ე წუთებზე, მხითარიანისა (#5) და მურაშკინცევის (#10) დარტყმების შემდეგ დინამოელთა მეკარემ მართლაც ბრწყინვალედ ითამაშა.
იერიშები გაგრძელდა. ჩივაძისა და ჩქარეულის ერთობ სახიფათო იერიშებს, ალბათ გოლი უნდა მოჰყოლოდა, ალბათ შესაძლებელი იყო ამ, მეოთხე მატჩის მოგებაც, მაგრამ თუნდაც ის ფაქტი, რომ მეკარე მეროვშჩიკოვს ერთხელაც არ აუღია ძნელი ბურთი, ნათლად მეტყველებს სხვაზეც: “დინამოს” შეტევებში მთლად ყველაფერი ვერ იყო რიგზე. ერთობ სუსტად ითამაშა მთელი მატჩი მასპინძელთა ნახევარდაცვამ (საუბარია ეგრეთ წოდებულ შტატიან ნახევარმცველებზე). მართალია, მეორე ტაიმში ეს ხარვეზი ასე თუ ისე შეავსეს ჩივაძემ და ნაწილობრივ სულაქველიძემაც, მაგრამ ეს მაინც ექსტრემალური პირობებისთვის მოხმობილი ტაქტიკური სვლა იყო, რასაც გუნდი, ცხადია, წამდაუწუმ ვერ მიმართავს.
კიდევ ერთი: დღევანდელ ფეხბურთში სამი ფორვარდით თამაში საკმაოდ დიდი ფუფუნებაა, მაგრამ, თუ გუნდი მაინც მიმართავს ასეთ სქემას, ეს სრულებითაც არ ნიშნავს, რომ თავდამსხმელებს არ ევალებათ მინდვრის ცენტრისთვის და დაკარგული ბურთის დაბრუნებისთვის ბრძოლა, ერთი სიტყვით – ნახევარმცველთა დახმარება. ფეხბურთში ჩემი და შენი ადგილი არ არსებობს; როცა სიტუაცია მოითხოვს, შესაძლოა უსიამო, მაგრამ გუნდისთვის სასარგებლო საქმე უთუოდ უნდა აკეთო.
რა თქმა უნდა, ქულის დაკარგვა ამოდენა ჩემპიონატში თავისთვად არაფერს ნიშნავს, მაგრამ, თუ თბილისელებს გადაწყვეტილი აქვთ საპრიზო ადგილებისთვის ევროპის საკლუბო ტურნირების ერთ–ერთი საგზურისთვის ბრძოლა, და ალბათ ასეც არის, ფეხბურთელები აქედანვე უნდა შეეჩვიონ აზრს, რომ ჩემპიონატის ვერც ერთ მატჩში ვერ მისცემენ თავს დასვენებისა და მოდუნების უფლებას. გასაგებია, რომ ძალზე ძნელია ცხრა თვის განმავლობაში ასე თამაში, მაგრამ გამარჯვებისთვის სხვაგვარი, უეკლო გზა ნამდვილად არ არსებობს. ირაკლი ბერიაშვილი.
ინტერვიუ მატჩის შემდეგ.
დავით ყიფიანი, თბილისის “დინამოს” უფროსი მწვრთნელი: “ჩვენი გუნდისთვის საკუთარ მოედანზე ქულის დაკარგვა (სულერთია, რომელ მეტოქესთან), მუდამ წარუმატებლობად ითვლებოდა. ამიტომ, ცხადია, უკმაყოფილო ვარ თამაშის შედეგით. მით უმეტეს, რომ მასპინძლებს გოლის გატანის არაერთი შესაძლებლობა ჰქონდათ. სამწუხაროდ, გვაკლია ისეთი ფეხბურთელები, რომელთაც შეუძლიათ საშუალო და შორი მანძილიდან ზუსტი დარტყმით თამაშის ბედი გადაწყვიტონ. “ფაკელმა” ჩვენს წინააღმდეგ მჭიდრო დაცვა აირჩია. მის დასაძლევად აუცილებელი იყო განუწყვეტელი მოძრაობა, ბურთის სწრაფი გადაცემა, დინამოელებმა კი ეს ვერ მოახერხეს. თუმცა ისიც უნდა ითქვას, რომ “ფაკელი” არ არის ტიპიური დებიუტანტი, რომელიც წინასწარვე განწირულია უმაღლესი ლიგის დასატოვებლად. დარწმუნებული ვარ, ეს გუნდი წლეულს კიდევ ბევრ მეტოქეს გაამწარებს. ჩვენი ვალია გულდასმით გავაანალიზოთ დღევანდელი შეცდომები და მეტი პასუხისმგებლობით მოვეკიდოთ ყოველ მომდევნო კალენდარულ მატჩს”.
ვიქტორ მარიენკო, ვორონეჟის “ფაკელის” უფროსი მწვრთნელი: “დღევანდელი შეხვედრა “ფაკელისთვის” მეხუთე იყო მიმდინარე ჩემპიონატში, მაგრამ ამასთან ეს გახლდათ პირველი მატჩი, რომელიც ნორმალურ პირობებში ვითამაშეთ. მანამდე სტუმრად ორი შეხვედრა გავმართეთ და ორივე – ხელოვნურსაფარიან დარბაზებში, ხელოვნურ “ბალახზე” თამაში კი ჩემი აზრით, ფეხბურთის დაცინვაა და მეტი არაფერი. რა თქმა უნდა, გვახარებს თბილისში მოპოვებული ქულა.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 2 апреля 1985 года:

ДВЕ НИЧЬИ.
В очередном туре первенст­ва страны по футболу тбилис­ские динамовцы на своём поле принимали дебютанта высшей лиги — воронежский «Факел». Хозяева поля, уверенно начав­шие сезон, и в этом матче на­деялись добиться победы и за­писать в свой актив два очка. Но дебютант оказался не из  робких. Воронежцы выстроили у своих ворот плотный оборо­нительный редут и делали всё для того, чтобы не пропустить мяч.
Казалось, динамовцы суме­ют опровергнуть эту тактику за счёт быстроты, неожидан­ных, неординарных ходов в атаке и так далее. Но этого не произошло. В первом тайме игра проходила в невысоком темпе. Запомнились только штрафной удар, исполненный Кеташвили, а также удары Чивадзе и Какилашвили, один из которых прошёл мимо во­рот, а второй — отразил вра­тарь Меровщиков.
Во второй половине игры хо­зяева поля, выведя на замену ещё одного нападающего — Месхи, уже, как говорится, вплот­ную занялись атакующими дей­ствиями. По  воротам бьют Чи­вадзе, Сулаквелидзе, Месхи, Чкареули и другие. Но време­ни уже не хватало. С каждой минутой в игре динамовцев нарастала нервозность, а к концу матча они перешли в атаку «навалом». Финальный свисток арбитра зафиксировал первую в нынешнем сезоне для тбилисцев ничью — 0:0.

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от 2 апреля 1985 года:

ТУР НУЛЕВЫХ НИЧЬИХ.
Тбилисские динамовцы в матче с воронежским «Факелом» потеряли первое очко в нынешнем первенстве. Игра есть игра, и любители футбола знают, что любой поединок может дать любой результат, в том числе и самый непредсказуемый. Относится это и к матчу с «Факелом». Казалось бы, динамовцы, выиграв две встречи дома и одну на выезде – с «Жальгирисом», должны были решить в свою пользу проблему «дебютанта». Воронежский «Факел», как известно, впервые в этом году выступает в высшей лиге. Однако уже начало встречи показало, что для победы хозяевам поля придётся потрудиться с полной отдачей. Стремились сломать оборону «Факела» и через фланги, и через центр, но оборона воронежцев мало того что выстояла, она ещё сумела содействовать организации наступательных действий. И в какой-то момент «Факе­лу» удалось овладеть ини­циативой. Его игроки, хоть и сколько-нибудь опасных моментов не создали, но старались подолгу держать мяч.
Динамовцы Тбилиси вме­ли несколько выгодных воз­можностей, однако «распе­чатать» ворота соперников им не удалось. В итоге — 0.0. Тбилисское «Динамо» провело матч в следующем составе: Габелия, Кеташвили, Чивадзе, Чедия. Арзиани, Какилашвили, Сванадзе, Сулаквелидзе, Махарадзе (Месхи), Шенгелия, Чкареули.
…