Газета «Советский спорт» (Москва) от 22 мая 1984 года:

«ДИНАМО» (Тбилиси) — «ШАХТЕР» — 1:0.
«Динамо» (Тбилиси) — «Шахтер». 1:0 (1:0).
Тбилиси. Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. 20 мая. Ясно. 23 градуса. 59 110 зрителей.
Судьи А. Кадетов, В. Филиппов, О. Хоменко, все — Москва.
«Динамо»: Абусеридзе. Микаберидзе, Чивадзе, Паикидзе, Арзиани, Какилашвили, Жордания, Сулаквелидзе, Гуцаев (Цаава, 46), Жоржикашвили (Сванадзе, 62), Шенгелия.
«Шахтер»: Елинскас, Варнавский (Штурлак, 46), Сопко, Руденко, Пархоменко, Рудаков, Ященко, Соколовский, Морозов (Акименко, 60), Юрченко, Грачев.
Гол: Чивадзе (35).
Предупрежден Сопко.
Дублеры — 3:2. Гол: У «Динамо» — Гурули (2), Гогричиани; у «Шахтера» — Черных (2).
В последние годы взаимоотношения этих команд складывались явно в пользу горняков: после весны 1980 года динамовцы ни разу не побеждали, а проиграли четырежды. Если добавить, что «Шахтер» приехал в Тбилиси в ранге самой результативной команды нынешнего первенства, одержав в предыдущем туре внушительную победу над чемпионом станет ясно, сколь нелегка была задача хозяев поля.
Гости и на сей раз показали свою боевитость, умение до конца вести борьбу за каждый мяч. Но этого оказалось недостаточно Для того, чтобы диктовать свои условия. Взяв под неослабный контроль форвардов «Шахтера», и в первую очередь самого острого среди них — Грачева, сковав действия, Соколовского. В середине поля, динамовцы сделали ставку на техническое обыгрывание — и немало в этом преуспели.
На протяжении почти всего первого тайма хозырь хозяев поля выглядел весомей — они владели инициативой, часто оказывались в опасной близости от ворот Елинскаса. Но тут либо сами сбивались с темпа и атака не получала завершения, либо на их пути вставал уверенно игравший вратарь. Едва не спас Елинскас команду и в момент наивысшей угрозы: он отразил пенальти, который пробил Чивадзе, и лишь повторным ударом капитан динамовцев послал мяч в сетку.
На последней перед перерывом минуте гости имели хорошую возможность отыграться, но Соколовский, получив точную передачу от Грачева, не сумел с угла вратарской площадки поразить цель.
Если в первом тайме момент у динамовских ворот выглядел скорее всего как эпизод, то после перерыва «Шахтер» предпринял целую серию атак, которые вел большими силами при активном участии игроков средней линии и даже защитников. Нагрузка на оборону «Динамо» резко возросла. И тут с самой лучшей стороны проявил себя Абусеридзе, действовавший хладнокровно и безошибочно.
Штурм «Шахтера», продолжавшийся минут 20-25, так и остался безрезультатным. А когда игра выравнялась, вернейшую возможность увеличить счет упустили динамовцы: Сванадзе после флангового прохода и прострельной передачи Какилашвили метров с пяти ударом головой послал мяч в перекладину.
Г. АКОПОВ.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 22 мая 1984 года:

ისევე როგორც სახვალიო ფეხბურთი.
თბილისი. ვ. ი. ლენინის სახელობის “დინამოს” სტადიონი. 20 მაისი. 56 110 მაყურებელი.
“დინამო” (თბილისი) – “შახტიორი” (დონეცკი) 1:0.
“დინამო”: აბუსერიძე, მიქაბერიძე, ჩივაძე, პაიკიძე, არზიანი, კაკილაშვილი, ჟორდანია, სულაქველიძე, გუცაევი, ჟორჟიკაშვილი, შენგელია.
“შახტიორი”: ელინსკასი, ვარნავსკი, სოპკო, რადენკო, პარხომენკო, რუდაკოვი, იაშჩენკო, სოკოლოვსკი, მოროზოვი, იურჩენკო, გრაცოვი.
35–ე წთ. ჩივაძე.
46–ე წთ. გუცაევის ნაცვლად – ცაავა, ვარნავსკის ნაცვლად – შტურლაკი, 62–ე წთ.
მოროზოვის ნაცვლად – აკიმენკო, 63–ე წთ. ჟორჟიკაშვილის ნაცვლად – სვანაძე.
მსაჯი: ანატოლი კადეტოვი (მოსკოვი).
გააფრთხილეს რადენკო.
კარში დარტყმა: 17:16 (8:7), ზუსტი – 7:6 (2:2), საჯარიმო მოედნიდან – 8:7 (4:4).
კუთხური: 13:6 (9:3).
დაჯარიმდნენ: თბილისელები – 7 (5), დონეცკელები – 16 (9).
სამი ასე თუ ისე სუსტი მეტოქის შემდეგ თბილისელებს “შახტიორის” სახით საკმაოდ ძლიერი ოპონენტი ჰყავდათ. ასეთ მატჩებს დიდი ფიზიკური და ნერვული ენერგია მიაქვს, მაგრამ ფიქრისა და განსჯისთვის, განზოგადებისთვის მეტ მასალასაც იძლევა.
ვგონებ, დონეცკელებთან თამაშით დასრულდა ერთი პერიოდი, რომელსაც პირობითად “ფეხბურთის სათამაშოდ მომზადების” პერიოდი შეიძლება ვუწოდოთ. აქამდე როგორც ფეხბურთელებისთვის, ისე მწვრთნელებისთვისაც გასარკვევი და დასადგენი იყო თითოეული მოთამაშის შესაძლებლობები და ფუნქციები. ეს პროცესი ჯერ კიდევ გრძელდება, მაგრამ ისიც სათქმელია, რომ შედარებით მშვიდად და მოზომილად. ჩემპიონატის დაწყებიდან განვლილ დროს იმიტომაც ვუწოდე ფეხბურთის სათამაშოდ მომზადების პერიოდი, რომ ვფიქრობ, უკან დარჩა ქულის დაკარგვის ფსიქოლოგიური შიში. ბუნებრივია, ჯერჯერობით არავინ ელის და არც არავინ ითხოვს “ვარსკვლავების კრეფას”, მაგრამ 11 ქულა, ჩემი აზრით, სავსებით საკმარისია უფრო გაბედულად, გამარჯვების მეტი რწმენით თამაშისთვის. ალბათ ყველაფერ ამის თქმის უფლებას “შახტიორთან” მოპოვებული 2 ქულა და თვითონ თამაშის ხარისხიც იძლევა.
სხვათა შორის, მატჩის საგანაცხადო სიას მაყურებელში მაინცდამაინც დიდი ოპტიმიზმი არ გამოუწვევია – ისევ შეიცვალა “დინამოს” დაცვის ხაზი.
არ ვიცი, შესაძლოა ეს ყველაფერი გემოვნების ამბავიც იყოს, მაგრამ ყოფილ ნახევარმცველთა თუ თავდამსხმელთა მცველებად მონათვლის პრინციპი მე პირადად ძალზე მომწონს და ერთი გარემოების გამო “დინამოსთვის”, ვფიქრობ, ზედგამოჭრილიც უნდა იყოს. კონკრეტულად არავის ვგულისხმობ, მაგრამ ბოლო ორი წლის განმავლობაში გუნდში გამოცდილ მცველთა უმეტესობას საკუთარი საჯარიმოდან ბურთის გატანა და, მით უმეტეს, იერიშში ორგანულად ჩართვა არ შეუძლია. აი, ამ თვალსაზრისით მინდვრის შუაგულსა და მეტოქის ნახევარზე ნათამაშებ ფეხბურთელს უთუოდ აქვს უპირატესობა. თუმცა, ისევ გავიმეორებ: ეს მაინც გემოვნების საკითხია. თუნდაც იმიტომ, რომ ამ სიკეთეს მეორე და, შეიძლება ითქვას, ჩრდილოვანი მხარეც აქვს. ასეთი ფეხბურთელი ბურთის წართმევაში ძალიან სუსტიც შეიძლება გამოდგეს. საგანგებოდ არ ვამბობ, თავის ძირითად ფუნქციებში–მეთქი, იმიტომ, რომ დღევანდელი მცველის მოვალეობა მეტოქის იერიშის მოგერიებით არ შემოიფარგლება. თუმცა, კმარა ამაზე.
სარეცენზიო მატჩში ყველაზე მძიმე სამუშაო ალბათ მაინც არზიანს დააწვა. გრაჩოვის (#11) შეჩერება არც ისე იოლი საქმეა. შეტევებში დონეცკელ ფორვარდს კარგად უბამდნენ მხარს მოროზოვი (#9) და, განსაკუთრებით, ცენტრალური ნახევარმცველი სოკოლოვსკი (#8). ის ფაქტი, რომ სოკოლოვსკი თბილისელთა კართან შექმნილი თითქმის ყველა სახიფათო სიტუაციის მონაწილე იყო, კარგს არაფერს ამბობს ჩვენს ცენტრალურ ნახევარმცველებზე. მე–18, 54–ე და 56–ე წუთებზე კი თვითონ სოკოლოვსკის შეეძლო გოლის გატანა. პირველ და მეორე შემთხვევაში ბურთი ოდნავ ასცდა კარს, მესამეში კი აბუსერიძემ იხსნა თანაგუნდელები.
მატჩის მე–20 წუთზე გუცაევის პასის შემდეგ საჯარიმოში შეჭრილი კაკილაშვილი მცველებმა წააქციეს. პენალტი? მსაჯის სასტვენი დუმს…
თბილისელებს გუცაევ–კაკილაშვილის კომბინაციამდეც ჰქონდათ გოლის გატანის რამდენიმე შესაძლებლობა. ხელსაყრელი მომენტები დაკარგეს კაკილაშვილმა, მიქაბერიძემ, ჟორდანიამ.
24–ე წუთზე ძალზე ძლიერად და ზუსტად ურტყამს სულაქველიძე, ბურთი მცველმა მოიგერია. ათიოდე წუთის შემდეგ კარგი კომბინაცია გაითამაშეს მასპინძლებმა. გუცაევი–ჟორჟიკაშვილი–შენგელია. შენგელიას ოსტატური პასის შემდეგ მეკარის პირისპირ აღმოჩნდა ჟორდანია. მცველებმა ერთადერთი გამოსავალიღა მონახეს. პენალტი. მართალია, ელინსკასმა გამოიცნო დარტყმის მიმართულება (უფრო სწორად, მეკარისა და თბილისელთა კაპიტნის მიერ შერჩეული მიმართულებები ერთმანეთს დაემთხვა), მაგრამ ჩივაძის განმეორებითი დარტყმა ზუსტი გამოდგა – 1:0.
მეორე ტაიმში “შახტიორმა” ყველაფერი იღონა მატჩის გადასარჩენად, მაგრამ ორმა ცვლილებამ (მინდორზე გამოვიდნენ ცაავა და სვანაძე) სტუმართა ყველა მცდელობა გააბათილა. გუნდმა არათუ შეინარჩუნა პირველი ტაიმის აგრესიულობა, უფრო მწვავედაც შეუტია. აი, ეს ბოლო ფაქტი განსაკუთრებით სასიამოვნოა. მიუხედავად იმისა, რომ მეორე ორმოცდახუთ წუთში თბილისელებს გოლი არ გაუტანიათ, მაინც უნდა ითქვას: ორივე ცვლილება დროული და ზუსტი გამოდგა. ცაავას თავისთავად ურიგოდ არ უთამაშია (ვფიქრობ, ამ ფეხბურთელს მაინც მეტი შეუძლია და მეტიც მოეთხოვება), მაგრამ უფრო იმით გამოიჩინა თავი, რომ კაკილაშვილის თამაშს შემატა სიმძაფრე. სვანაძე კი მაყურებლისთვის ასე კარგად ნაცნობი, შარშანწინდელი ხალისით ჩაება თამაშში.
67–ე წუთი. ცაავა–ჩივაძე–შენგელიას მშვენიერი კომბინაცია.
71–ე წუთი. ცაავა–კაკილაშვილი–სვანაძე. თავური დარტყმა, ძელი!
74–ე წუთი. ელინსკასი ძლივძლივობით იგერიებს ჩივაძის საჯარიმო დარტყმას.
ერთი სიტყვით, კვირას “დინამოს” სტადიონზე მოსული მაყურებელი უკმაყოფილო არ უნდა წასულიყო შინ. მატჩზე საუბარს კი იმითვე დავამთავრებ, რითაც დავიწყე.
მცველთა შორის კიდევ ერთი ახალი ფეხბურთელის გამოჩენას, მართალია, დიდი ენთუზიაზმი არ გამოუწვევია, მაგრამ მიუხედავად ამისა, მიუხედავად რამდენიმე შეცდომისა, მიქაბერიძემ პირველი მატჩის კვალობაზე (დაცვაში) საკმაოდ კარგად ითამაშა. თუმცა, მაინც მინდა ვიფიქრო, რომ ეს ყველაფერი გუნდში შექმნილმა საქმიანმა ატმოსფერომ და ერთიანობის განწყობილებამ გახადა შესაძლებელი, ისევე როგორც სახვალიო ფეხბურთი, რომელსაც კვლავაც ველით “დინამოსაგან”.
ირაკლი ბერიაშვილი
ინტერვიუ მატჩის შემდეგ.
დავით ყიფიანი: “მიუხედავად იმისა, რომ გავიმარჯვეთ და ცალკეულ მომენტებში ურიგოდ არ გვითამაშია, “შახტიორთან” შეხვედრამ კიდევ ერთხელ წარმოაჩინა ის ნაკლოვანებანი, რომელთა დასაძლევადაც ბევრი მუშაობა მოგვიწევს. პირველ ყოვლისა, ეს ეხება შემადგენლობის ერთგვარ უთანაბრობას. თუ მოთამაშეთა ერთი ნაწილი საკმაოდ კარგად არის მომზადებული ფიზიკურადაც და სხვა წმინდა საფეხბურთო კომპონენტების მიხედვითაც, მეორე ნაწილის ფუნქციონალური მომზადება ვერ დგას სასურველ დონეზე. დამაფიქრებელია გუნდის დაბალი შედეგიანობაც: რვა გოლი ათ შეხვედრაში თბილისის “დინამოსთვის” ვერ ჩაითვლება კარგ მაჩვენებლად. თანაც, ამ რვა ბურთიდან უმეტესობა სტანდარტული მდგომარეობის (პენალტის, საჯარიმოს თუ კუთხურის) ზუსტი გამოყენების შედეგია. აქვე უნდა აღინიშნოს დინამოელთა საკმაოდ საიმედო თამაში დაცვაში – ათ მატჩში გაშვებული შვიდი ბურთი დამაკმაყოფილებლად შეიძლება ჩაითვალოს. “შახტიორი” დღეს უმაღლესი ლიგის ყველაზე შედეგიანი გუნდია და სასიამოვნოა, რომ მასთან შეხვედრაში ჩვენს კარში გოლი არ გასულა.
მთავარი, რაზეც ახლა განსაკუთრებული მუშაობა გვმართებს, არის დაცვიდან შეტევაზე სწრაფი გადასვლა. თანაც, ამას ცალკეული მოთამაშეები კი არ უნდა აკეთებდნენ, არამედ ფეხბურთელთა დიდი ჯგუფი. ცალკეულ ეპიზოდებში ასეთი თამაში დონეცკელებთანაც გამოგვივიდა, მაგრამ საჭიროა ამას სისტემატური ხასიათი ჰქონდეს”.

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от 22 мая 1984 года:

ПОТЕНЦИАЛ ВОЗРОС.
Все матчи, сыгранные тбилисским «Динамо» в нынешнем чемпионате СССР, рассматривались почитателями команды прежде всего с точки зрения становления обновленного коллектива. Однако, нет-нет, да порой с ревностным чувством заглядываем мы в турнирную таблицу, оценивая положение динамовцев Тбилиси. Сегодня можно с удовлетворением констатировать, что команда после 10-го тура вышла на довольно высокие позиции, причем что соответственно обусловлено крепнущей от матча к матчу игрой команды, возрастанием ее технико-тактического потенциала. Разумеется, работы впереди еще более чем достаточно: остаются проблемой завершение атак, взаимная подстраховка в обороне, где еще нередки промахи, переход в наступление с использованием оптимального количества игроков. Но вместе с тем явно заметно, что динамовцы, кажется, «нашли» свой состав и вполне готовы, опираясь на достигнутое, активно вести поиск новых возможностей. Матч с «Шахтером», по крайней мере, оставил такое впечатление.
«Шахтер» — пока самая результативная команда чемпионата — 19 мячей. Четыре мяча забили горняки в ворота прошлогоднего чемпионата — «Днепра». Не так просто сдерживать натиск Грачева, Юрченко, Ященко, Соколовского… Но динамовцы в отчетном матче превзошли соперников.
Тбилисцы создали у ворот соперников больше опасных моментов, чем в ряде стартовых матчей, вместе взятых. Расширил сферу действий Шенгелия, после красивого и умного паса которого был назначен пенальти за снос Жордания. Еще дважды после быстрых и остроумных розыгрышей мяч от Шенгелия влетал в ворота, но фиксировался офсайд. Затем попал в перекладину Сванадзе. Отлично играли вратари: Абусеридзе выиграл все дуэли — с Грачевым, Соколовским, Раденко, Морозовым, а однажды мяч из пустых ворот выбил Паикидзе. Трудился в поте лица и Елинскас. Но действия динамовцев выглядели убедительнее. Они играли быстрее, согласованнее, агрессивнее. Лучше, чем раньше, выглядела средняя линия. В итоге — заслуженная победа в матче над сильным соперником — 1:0 (Чивадзе с пенальти). Состав «Динамо»: Абусеридзе, Микаберидзе, Чивадзе, Паикидзе, Арзиани, Какилашвили, Жордания, Сулаквелидзе, Гуцаев (Цаава), Жоржикашвили (Сванадзе), Шенгелия.
Н. ГОКИЕЛИ.

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от 21 мая 1984 года:

КАПИТАН ПРИНОСИТ ПОБЕДУ.
В матче футболистов тби­лисского «Динамо» и донец­кого «Шахтёра», состоявшемся вчера на стадионе «Динамо» имени В. И. Ленина столицы Грузии, был забит только один мяч. Но острых моментов у ворот соперников можно перечислить куда больше. Победный гол хозяева поля провели незадолго до перерыва. Сделал это Чивадзе с одиннадцатиметрового штраф­ного, назначенного за снос во вратарской площади Жордания. Штатный пенальтист и ка­питан тбилисцев пробил с пе­нальти, как обычно, хладно­кровно, сильно и… Елинскас направление удара угадал, мяч парировал, но вновь  на  Чивадзе. Вторично подвернувшийся шанс тот уже не упу­стил — 1:0.