Газета «Советский спорт» (Москва) от 9 мая 1984 года:

«ДИНАМО» (Тбилиси) — «МЕТАЛЛИСТ» — 1:0.
«Динамо» (Тбилиси) — «Металлист» (Харьков). 1:0. (0:0).
Тбилиси. Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. 7 мая. Ясно. 16 градусов. 47 757 зрителей.
Судьи В. Кузнецов (Омск), И. Захаров (Владимир), В. Матвеев (Казань).
«Динамо»: Абусеридзе, Кеташвили, Чивадзе, Паикидзе, Арзиани, Какилашвили, Жордания (Цаава, 68), Сулаквелидзе, Гуцаев, Жоржикашвили, Шенгелия.
«Металлист»: Сивуха, Мотуз, Кузнецов, Сусло, Ледней, Крамаренко (Братчиков, 78), Якубовский, Медвядь, Сааков, Талько (Линке, 63), Бондаренко.
Гол: Шенгелия (89).
Предупрежден Братчиков.
Дублеры — 3:0. Голы: Сичинава, Чкареули, Цховребашвили.
Перед приездом в Тбилиси «Металлист» проиграл три матча подряд. Можно было не сомневаться, что здесь гости поставят у своих ворот мощный оборонительный заслон, взломать который будет не просто.
Так и вышло. Динамовцы без борьбы получили в свое распоряжение середину поля, но оказались перед необходимостью разыгрывать комбинации на малом, лишенном глубины пространстве. Ситуация не нова, контрмеры против массированной обороны известны: мобильность, своевременность и точность передач вперед, особенно за спину защитников. Стоило Жордания в начале игры техничным навесным пасом вывести на удар Шенгелия, а тому без промедления нанести удар, как Сивухе пришлось призвать на помощь все свое мастерство, чтобы отстоять ворота.
Момент этот явно насторожил гостей — они стали действовать еще внимательнее, жестче. Хозяева же вместо того, чтобы повторить удавшийся маневр, пытались пробиться в штрафную в одиночку, злоупотребляя поперечными, никак не обострявшими игру передачами. Только к концу тайма они предприняли несколько острых атак, но Шенгелия, обычно отличавшийся находчивостью и хладнокровием вблизи ворот, никак не мог переиграть вратаря. Был момент, когда вышедший далеко вперед Сивуха трижды подряд преграждал мячу путь в ворота.
Чем меньше оставалось времени, тем неторопливее действовали гости. Тбилисцы же никак не могли наладить скоростную игру, И все-таки удача в этом матче улыбнулась атаковавшим. На предпоследней минуте после подачи углового Шенгелия из трудного положения забил-таки гол. Тут уж харьковчане едва ли не всей командой бросились отыгрываться. Они и гол забили, но после того, как арбитр возвестил об истечения времени матча. «Металлисту», должно быть обидно, но он стал жертвой собственных попыток по любому поводу тянуть время.
Г. Акопов.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 8 мая 1984 года:

გამარჯვება, რომელსაც უკმარისობა დაჰყვა.
თბილისი. ვ. ი. ლენინის სახელობის “დინამოს” სტადიონი. 7 მაისი. 47757 მაყურებელი.
“დინამო” (თბილისი) – “მეტალისტი” (ხარკოვი) 1:0.
“დინამო”: აბუსერიძე, კეტაშვილი, ჩივაძე, პაიკიძე, არზიანი, კაკილაშვილი, ჟორდანია, სულაქველიძე, გუცაევი, ჟორჟიკაშვილი, შენგელია.
“მეტალისტი”: სივუხა, მოტუზი, კუზნეცოვი, სუსლო, ლედნეი, კრამარენკო, იაკუბოვსკი, მედვიდი, სააკოვი, ტალკო, ბონდარენკო.
89–ე წთ. შენგელია.
13–ე წთ. ტალკოს ნაცვლად – ლინკე, 64–ე წთ. ჟორდანიას ნაცვლად – ცაავა, მე–80 წთ. კრამარენკოს ნაცვლად – ბრატჩიკოვი.
მსაჯი: ვლადიმერ კუზნეცოვი (ომსკი).
გააფრთხილეს: ბრატჩიკოვი.
კარში დარტყმა: 22:12 (15:6), ზუსტი – 10:3 (5:1), საჯარიმო მოედნიდან – 12:4 (9:2).
კუთხური: 8:7 (4:4).
დაჯარიმდნენ: თბილისელები – 12 (6), ხარკოველები – 21 (12).
გამარჯვებულებს არ ასამართლებენო. თქმა არ უნდა, არც არავინ აპირებს ვინმეს გასამართლებას, მით უმეტეს, მოგებული თამაშისთვის, მაგრამ გუშინდელმა მატჩმა ხარკოვის “მეტალისტთან” მაინც დატოვა დაუკმაყოფილებლობის გრძნობა. თბილისის “დინამოს” ჰქონდა გოლის გატანის იმდენი შესაძლებლობა, არა ერთსა და ორ მატჩს რომ ეყოფოდა. ეს ჭეშმარიტებაა. თუმცა, ისიც უნდა ითქვას, რომ ასევე არა ერთსა და ორ მატჩს ეყოფოდა შეცდომები, დინამოელებს რომ მოსდიოდათ. აი, ამ საფეხბურთო ღირსებასა და ნაკლზე, მათ გამომწვევ მიზეზებზე მინდა ვესაუბრო მკითხველს. სარეცენზიო მატჩი ამგვარი კუთხით მსჯელობისა თუ ფიქრის საშუალებას ნამდვილად იძლევა.
გუშინდელ შეხვედრაში მასპინძლებმა მართლაც ბევრი საგოლე სიტუაცია შექმნეს. პირველ ტაიმში მარტო შენგელიას სულ ცოტა ექვსჯერ შეეძლო თავი გამოეჩინა მე–7, მე–9, ორჯერ მე–13, 39–ე და მე–40 წუთებზე. ყველა ამ შემთხვევაში ფორვარდი მეტოქის კარის უშუალო სიახლოვეს იმყოფებოდა. ხელსაყრელ ვითარებაში იყვნენ ჟორდანია, ჟორჟიკაშვილი და კეტაშვილი. კეთილი და პატიოსანი; მაგრამ თავი რომ არ მოვიტყუოთ, აუცილებლად უნდა აღინიშნოს, რომ საგოლე მომენტების ამ სიუხვეს მარტო დინამოელთა კარგ თამაშს ვერ მივაწერთ. ზედიზედ სამი მატჩის წაგების შემდეგ “მეტალისტი” როგორღაც მორალურად დათრგუნვილი გამოიყურებოდა. თითქმის მთელი პირველი ტაიმის განმავლობაში გუნდი, რომ იტყვიან “იდგა”. ასეა თუ ისე, გოლი მაინც უნდა გაგვეტანა და ასე რომ არ მოხდა, ისევ და ისევ ჩვენი ფეხბურთელების ბრალია. უფრო სწორად, უზუსტობისა, განსაკუთრებით თვალსაჩინო რომ ხდებოდა შეტევის დამამთავრებელ ფაზაში. “მეტალისტი” მართლაც უნდილად იცავდა თავს და გამოცოცხლება მაშინღა დაეტყობოდა, ბურთს რომ ჩაიგდებდა. სტუმართა კონტრშეტევები საკმაოდ სახიფათო იყო. “მეტალისტის” შემადგენლობაში განსაკუთრებით გამოირჩეოდნენ ნახევარმცველი მედვიდი და ფორვარდი ბონდარენკო. ნახევარმცველის აქტიური თამაში, ეტყობა, კაკილაშვილის “რბილმა” მეურვეობამაც განაპირობა.
გაცილებით სუსტად ითამაშეს თბილისელებმა მეორე ორმაცდახუთი წუთი. “მეტალისტმა” იგრძნო, რომ მეტოქე არც ისე საშიში იყო და უფრო გაბედულად და ხშირად უხმობდა ასეთ შემთხვევაში ყველაზე ნაღდ იარაღს – კონტრშეტევას. ოთხჯერ – 58–ე, 74–ე, მე–80 და 85–ე წუთებზე მასპინძელთა კარში გოლის გატანის შანსი დაკარგეს სააკოვმა, ბონდარენკომ და ტალკოს ნაცვლად მინდორზე გამოსულმა ლინკემ. გოლის გატანის სურვილსა და მცდელობას კაცი ვერც თბილისელებს დაუკარგავ, მაგრამ ეს ყველაფერი მაინც ეპიზოდური ხასიათისა იყო. უამრავმა შეცდომამ გადაცემებში მასპინძლებს არ მისცა საშუალება ვადაზე გაესწორებინათ ანგარიში მეტოქესთან. და მხოლოდ მატჩის მიწურულს ცაავას მიერ ჩამოწოდებული კუთხურის შემდეგ “მეტალისტის” საჯარიმოში წარმოქმნილი არეულობისას იმარჯვა შენგელიამ – ძლიერი და ზუსტი დარტყმით გამარჯვება მოუტანა გუნდს. რაღა თქმა უნდა, უსაფუძვლო გამოდგა ხარკოველთა პროტესტი საპასუხო გოლის თაობაზე – თამაშისთვის განკუთვნილი 90 წუთი ნამდვილად ამოწურული იყო.
ახლა ორიოდ სიტყვა შეცდომებზე, რომლის თავიდან აცილება თბილისელებს, ჩემი აზრით, ნამდვილად შეეძლოთ. ვერ გაამართლა ცენტრალურ ნახევარმცველთა ტანდემმა (სულაქველიძე–ჟორდანია). ამგვარი წყვილი, არა მარტო ფეხბურთში, სპორტის სხვა სათამაშო სახეობებშიც გულდასმით და სავსებით გარკვეული მიზანდასახულობით ირჩევა. ერთი მათგანი კონსტრუქციული სტილის მოთამაშეა, მეორე – პირიქით, დესტრუქციული. სადად თუ ვიტყვით, ერთი ქმნის, მეორე შლის. რა თქმა უნდა, ეს მაინც ძირითადი თვისებებია, თორემ კარგი პასი და მეტოქისთვის ბურთის წართმევა უმაღლესი ლიგის ნებისმიერ ფეხბურთელს უნდა შეეძლოს. ზემოხსენებული წყვილი ერთ შეხედვით აკმაყოფილებს ამ მოთხოვნას. სამწუხაროდ, ჩვენს კონკრეტულ შემთხვევაში, ეს წონასწორობა დაირღვა. პირველ ტაიმშივე ნათელი გახდა, რომ თამაშის წარმმართველის ფუნქციებს ჟორდანია ვერ აუდიოდა, სულაქველიძის სტილსა და შესაძლებლობებსაც ვერ ერგება ეს ამპლუა და… რა გასაკვირია, რომ “დინამოს” თამაშში თანდათანობით იჩინა თავი გაუმიზნავმა მოქმედებამ.
მატჩის დამთვრებამდე 25 წუთით ადრე მინდორზე გამოდის ცაავა. ამ, ვფიქრობ, დაგვიანებული შეცვლის მოტივირება ერევანში სუსტი თამაშით არა მგონია სწორი იყოს. ცაავა ნამდვილად არ გამოირჩევა ფიზიკური ძალით, მაგრამ სხვაა, ერევანში, ჟანგბადის აშკარა უკმარობის პირობებში თამაში, და, სულ სხვა აქ, თბილისში – სიმაღლეთა სხვაობა ხომ თითქმის 700 მეტრია.
მასპინძელთა შეტევებს სიმძაფრე მოაკლო საიერიშო ფრონტის დავიწროებამაც. თუ პირველ ტაიმში “დინამო” საკმაოდ ხშირად იყენებდა ფლანგებს, მეორეში თითქმის ყველა ნახევარმცველი და ფორვარდი ცენტრიდან ცდილობდა მეტოქის საჯარიმოში შეჭრას. მეტისმეტად ერთობოდნენ ფეხბურთელები ინდივიდუალური თამაშითაც.
საფეხბურთო სეზონის დაწყებიდან ერთბაშად ამდენი პრეტენზია ჩვენი გუნდის მისამართით ვგონებ არ გამოგვითქვამს. არადა, გამარჯვებულებს მართლა არ ასამართლებენ. თუმცა, ისიც ხომ სათქმელია, რომ საყვედური და კრიტიკაც მაშინ უფრო იოლია, როცა საქმე შედარებით კარგად გვაქვს. სიტყვა “შედარებით” ხმარების უფლებას კი გუშინდელ მატჩში მოპოვებული, გუნდისთვის აგრერიგად საჭირო ორი ქულა ნამდვილად იძლევა.
ირაკლი ბერიაშვილი.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 8 мая 1984 года:

Оставалась минута.
Этот эпизод произошёл на 89-й минуте матча на первенство СССР по футболу между дина­мовцами Тбилиси и «Металли­стом» на стадионе столицы Гру­зии. Хозяева поля подали угло­вой, и Шенгелия, вовремя ока­завшийся у мяча, точным ударом открыл счёт. А до этого, почти всю игру, преимущество было на стороне тбилисцев. Они имели возможность забить гол на пер­вой же минуте встречи, однако штрафной, который пробил Арзиани, парировал вратарь гостей — капитан команды Сивуха. Он и в дальнейшем действовал безоши­бочно, не раз выручал товари­щей в критических ситуациях.
Но тбилисцы продолжали ата­ки, хотя заметим, что играли они в несколько замедленном темпе и часто ошибались в завершаю­щей стадии. Однако моментов они всё же создали предоста­точно. Вспомним хотя бы, как в начале второй половины игры они трижды подряд били по воротам соперников, но так и не смогли поразить цель. Справедливости ради заметим, что некоторые контратаки гостей были также опасны. Дважды выгодные мо­менты не использовал Линке, не успел к прострельной передаче Бондаренко. Победили тбилисцы — 1:0.

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от 9 мая 1984 года:

ПОЗАДИ ОЧЕРЕДНОЙ ТУР.
Динамовцы Тбилиси вписали в свой актив два очка: на последних минутах матча с харьковским «Металлистом» Шенгелия провел победный гол.
Произошло это таким образом. Очередная атака хозяев поля завершилась тем, что харьковчане выбили мяч за лицевую линию. Цаава с углового послал мяч на острой и неудобной для вратаря траектории к дальней штанге, где им овладел Шенгелия и под острым углом «расстрелял» ворота.
Из разнообразных тактических средств ведения атаки динамовцы Тбилиси в этом матче часто использовали вариант игры через Шенгелия, известного своим умением остро и эффективно действовать на пятачке. В ходе игры у этого нападающего, да и других игроков «Динамо», было несколько хороших возможности для взятия ворот, но Сивуха правильно выбирал позицию и всякий раз успевал к мячу. Завершающие удары — кажется, вообще сейчас одна из слабых сторон в игре динамовцев.
Отчетную встречу тбилисцы играли в следующем составе: Абусеридзе, Кеташвили, Чивадзе, Паикидзе, Арзиани, Какилашвили, Жордания (Цаава), Сулаквелидзе, Гуцаев, Жоржикашвили, Шенгелия.

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от 8 мая 1984 года:

Все решилось «под занавес».
Довольно солидное терри­ториальное преимущество хо­зяев поля — футболистов тбилисского «Динамо» во встрече с харьковским «Ме­таллистом» воплотилось в за­битый мяч лишь за минуту до финального свистка. Подачу с углового «замкнул» Рамаз Шенгелия. Он сумел найти лазейку, — уйти от игро­ков команды соперников, в большом количестве ско­пившихся в  этот     момент в своей штрафной площади и в воротах, в частности. А до этой развязки шла интересная и упорная борьба за инициа­тиву. Больше атаковали, как мы уже отметили выше, ди­намовцы. У них было немало возможностей заставить го­стей начать с центра, однако в заключительной стадии они грешили неточными ударами. В других же случаях на высо­те положения был голкипер «Металлиста», капитан коман­ды Юрий Сивуха. Могли до­биться успеха и харьковчане. Дважды выходил один на один с Абусеридзе юркий Линке, но… ворота тбилисцев так и остались нераспечатан­ными. Таким образом, гол Шенгелия принёс в актив «Динамо» весьма важные два победных очка.