Газета «Советский спорт» (Москва) от 14 августа 1984 года:

«ДИНАМО» (ТБИЛИСИ) — «КАЙРАТ» — 2:1.
«Динамо» (Тбилиси) — «Кайрат» (Алма-Ата). 2:1 (1:0). Тбилиси. Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. 12 августа. 28 градусов. 39 500 зрителей.
Судьи А. Кириллов» В. Неборонов, С. Хусаинов (все — Москва).
«Динамо»: Кантария, Микаберидзе (Цаава, 80), Чивадзе, Чедия, Арзиани, Какилашвили, Сванадзе, Сулаквелидзе, Гуцаев, Чкареули (Махарадзе, 61), Шенгелия.
«Кайрат»: Убыкин, Яровенко, Джуманов, Евдокимов, Волгин, Никитенко, Бердыев, Ледовских, Стукашов, Шох, Пехлеваниди.
Голы: Сулаквелидзе (30). Шох (56), Гуцаев (90).
Предупрежден Волгин.
Дублеры — 2:0. Голы: Бараташвили, Кеташвили.
Едва начался матч, стало очевидно, что стороны избрали в обороне принцип плотной персональной опеки форвардов соперника. За Шенгелия и Гуцаевым — на одной половине поля, за Стукашовым и Пехлеваниди — на другой неотступно следовали прикрепленные к ним защитники. Все же главными действующими лицами в атаках оставались форварды. И ходили за ними защитники, как тени, и частоколы перед ними возникали непроходимые, однако самое яркое, запоминающееся в этом матче связано именно с индивидуальным мастерством нападающих.
Счет был открыт через несколько минут после того, как Убыкин в отличном броске спас свои ворота от удара Шенгелия в верхний угол. Последовавшую за этим эпизодом атаку вратарь «Кайрата» прервать уже не смог: ворвавшийся на большой скорости в штрафную Сулаквелидзе проскочил между защитниками и точно пробил низом в дальний угол.
Ответному голу алмаатинцев также предшествовал упущенный шанс: Стукашов, оказавшись метрах в десяти перед воротами, попал мячом в штангу. Но двумя минутами позже Шох, после хорошей прострельной передачи Пехлеваниди, сравнял счет.
В оставшееся время события разворачивались по знакомому сценарию: гости не скрывали намерений удержать счет, хозяева спешили добиться победы. В спешке чаще ошибались хозяева. Однако атак они не прекращали. Секунд за 25 — 30 до финального свистка Какилашвили прошел с мячом в лицевой линии и сделал навесную передачу в центр штрафной площади Гуцаев в высоком прыжке головой послал мяч под перекладину…
Г. АНТАДЗЕ, заслуженный мастер спорта.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 14 августа 1984 года:

გამარჯვება ოთხმოცდამეათე წუთზე.
თბილისი. ვ. ი. ლენინის სახელობის “დინამოს” სტადიონი. 12 აგვისტო.
“დინამო” (თბილისი) – “ქაირათი” (ალმა–ათა) 2:1.
“დინამო”: ქანთარია, მიქაბერიძე, ჩივაძე, ჭედია, არზიანი, კაკილაშვილი, სვანაძე, სულაქველიძე, გუცაევი, ჩქარეული, შენგელია.
“ქაირათი”: უბიკინი, იაროვენკო, ჯუმანოვი, ევდოკიმოვი, ვოლგინი, ნიკიტენკო, ბერდიევი, ლედოვსკიხი, სტუკაშოვი, შოხი, ფეხლევანიდი.
30–ე წთ. სულაქველიძე, 56–ე წთ. შოხი, 90–ე წთ. გუცაევი.
მე–12 წთ. ჩქარეულის ნაცვლად – მახარაძე, მე–80 წთ. მიქაბერიძის ნაცვლად – ცაავა.
მსაჯი: ალექსანდრ კირილოვი (მოსკოვი).
გააფრთხილეს ვოლგინი.
კარში დარტყმა – 19:11 (10:2), ზუსტი დარტყმა 7:4 (4:2), საჯარიმო მოედნიდან – 7:6 (2:1).
კუთხური – 8:1 (6:1).
დაჯარიმდნენ თბილისელები – 12 (7), ალმა-ათელები – 13 (9).
ბევრი გუნდისთვის სტუმრად თამაშის დროს მთავარი მიზანი საკუთარი კარის უსაფრთხოებისთვის ზრუნვაა. “ქაირათმა” ამ პრობლემის გადაწყვეტა მეტოქის ფორვარდთა პერსონალური მეურვეობით სცადა. მატჩის პირველი წუთიდანვე შენგელია და გუცაევი ნიკიტენკოს (#6) და იაროვენკოს (#2) მარწუხებში მოექცნენ.
საფიქრებელი იყო, რომ შემდგომი მოვლენები ამ ტაქტიკური სვლის კარნახით განვითარდებოდა.
პერსონალურად, ერთი–ერთზე თამაშს თავისი დადებითი მხარე აქვს, მაგრამ უარყოფითიც საკმარისად ახლავს და, როცა მეტოქე ამგვარ ტაქტიკას შემოგვთავაზებს, ბუნებრივია, პირველ ყოვლისა სწორედ ის უარყოფითი მომენტები უნდა გამოიყენო.
ბარემ აქვე ვიტყვი, რომ საამისოდ შენგელიამ და გუცაევმა საკმაოდ ბევრი გააკეთეს – ხშირად იცვლიდნენ ადგილებს, დროდადრო სულაც ათავისუფლებდნენ ცენტრს: თავიანთი მეურვეები მინდვრის ნაპირებში გაჰყავდათ. ამ ვითარებაში ინიციატივა და თამაშის მთელი სიმძიმეც ნახევარმცველებს, უფრო ცენტრალურ ნახევარმცველებს უნდა ეკისრათ. თამაშის მიხედვით ჭედიას ამგვარი ფუნქცია არ ჰქონდა, უშუალოდ მატჩის მსვლელობისას კი ნახაზის შეცვლა, მით უფრო გამოუცდელი ფეხბურთელისთვის, ცოტა არ იყოს, ძნელი საქმეა (თუმცაღა, მთელი მატჩის მანძილზე თავი არ დაუზოგავს). სულ სხვაა კაკილაშვილი. იგი კარგა ხანია სტაბილურად თამაშობს და ალმა-ათელებთან მატჩში თავისი სიტყვა უნდა ეთქვა. სამწუხაროდ ასე არ მოხდა. ტაქტიკური დავის მასპინძელთა სასარგებლოდ გადაწყვეტა, ნაწილობრივ მაინც, სვანაძესაც შეეძლო, მაგრამ იგი მიქაბერიძის მიერ გაშიშვლებული ზონის დაცვით უფრო იყო დაკავებული. სხვათა შორის, თბილისელი მცველის შეტევებს შედარებით იოლად აუღეს ალღო სტუმრებმა და შემდგომში (მეორე ტაიმში) საპასუხო შედეგებისთვისაც კი გამოიყენეს ეს პერიოდი. მკითხველს შევახსენებ, რომ ერთადერთი გოლი თბილისელთა კარში ამ ფლანგიდან შეტევის შემდეგ გავიდა. ამ ფლანგიდან იერიშს მოჰყვა ორი მეტად სახიფათო მომენტიც, რომლებიც ასეთივე წარმატებით შეიძლებოდა გოლით დასრულებულიყო.
კაკილაშვილი ფაქტიურად მხოლოდ 27–ე წუთზე ჩაერთო თამაშში და პირველი ასე თ ისე საინტერესო კომბინაციაც სწორედ მაშინ გათამაშდა – შენგელიას დარტყმა ლამაზი ნახტომით მოიგერია მეკარე უბიკინმა. საბოლოოდ მაინც, ეს უკვე მერამდენედ, ისევ სულაქველიძემ გამოიჩინა ფხა – ჯერ იყო და შორიდან ძლიერი დარტყმით მოსინჯა სტუმართა კარი, მერე კი გუცაევთან გათამაშებული კომბინაცია გოლით დააგვირგვინა – 1:0.
მეორე ტაიმის მე–8 წუთზე იაროვენკოსა (#2) და ფეხლევანიდის (#11) მიერ გათამაშებულ კომბინაციას წუთის შემდეგ სტუმართა კიდევ ერთი სახიფათო იერიში მოჰყვა – ლედოვსკიხის მიერ დარტყმული ბურთი ძელს მოხვდა. მატჩის 56–ე წუთზე “ქაირათმა” მაინც მიაღწია თავისას – ფეხლევანიდის პასს ზუსტი მისამართი მოუძებნა შოხმა – 1:1.
ასეთ შემთხვევაში მასპინძელი გუნდი ყველა ღონეს ხმარობს დაკარგული ქულის დასაბრუნებლად. “დინამოს” მოქმედებაში საამისო სურვილი, რა თქმა უნდა, იგრძნობოდა, მაგრამ გუნდის შეტევები იმდენად სუსტი იყო, რომ მაყურებელმა, რომელიც, სხვათა შორის, უკანასკნელ წამებამდე დარჩა ტრიბუნაზე, თითქმის დაკარგა გამარჯვების იმედი.
თბილისელთა სუსტ თამაშზე საგანგებოდ ვამახვილებ ყურადღებას, თორემ მატჩის 90–ე წუთზე გატანილი გოლის ლოგიკურობაში სულაც არ მეპარება ეჭვი. არ მეპარება თუნდაც იმიტომ, რომ ეს გოლიც, პირველის მსგავსად, ცენტრალური ნახევარმცველის პოზიციიდან დაწყებული იერიშის შედეგად გავიდა – თამაშის დამთავრებამდე ათი წუთით ადრე მინდორზე გამოსული ცაავა ერთბაშად ჩაება ბრძოლაში. მან რამდენჯერმე სცადა კომბინაციის დაწყება. უკანასკნელი ცდა იღბლიანი გამოდგა: ზუსტი გადაცემა შენგელიამ ზუსტადვე დააბრუნა ცენტრში და გუცაევმა თავური დარტყმით ულამაზესი გოლი გაიტანა “ქაირათის” კარში.
ირაკლი ბერიაშვილი.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 14 августа 1984 года:

Оставались секунды.
В очередном матче на первен­ство страны по футболу тбилис­ские динамовцы принимали «Кайрат». Соперник хозяев поля в нынешнем сезоне заслужил не­мало лестных слов своей привер­женностью к атаке. В отчётном матче алмаатинцы также выгля­дели довольно умелым коллекти­вом и в ряде моментов превос­ходили динамовцев. Но для побе­ды этого не хватило. Решающую роль сыграла большая самоот­дача грузинских футболистов, заряженность на достижение при­емлемого для себя результата.
Счёт был открыт на 30-й мину­те, когда Гуцаев, увидев открыв­шегося Сулаквелидзе, вовремя и точно отдал ему мяч. Полузащит­ник хозяев поля вышел один на один с вратарём Убыкиным и ма­стерски завершил комбинацию — 1:0. До конца первого тайма преимущество динамовцев было ощутимым. Возможность увели­чить результат имел Шенгелия, но не воспользовался предостав­ленным моментом.
Как показало начало второй половины игры, «Кайрат» был по­лон решимости отыграться. Алма­атинцы провели несколько опас­ных атак. Из выгодного положе­ния бил по воротам Пехлеваниди. Затем Стукашов послал мяч в штангу. Наконец, на 56-й мину­те очередной проход Пехлеваниди завершился передачей Шоху, который сравнял счёт — 1:1. И здесь, видимо, гости допусти­ли решающую ошибку. Они по­считали своё дело сделанным и, снизив темп, стали играть на контратаках, которые, заметим, порой выглядели грозно.
Хозяева поля, перехватили ини­циативу и были вознаграждены. На последней минуте комбинация, начатая Цаавой, заверши­лась точной передачей Гуцаеву, который в высоком прыжке головой послал мяч в ворота — 2:1.