Газета «Советский спорт» (Москва) от 16 июня 1984 года:

«ДИНАМО» (Тбилиси) — ЦСКА — 2:0.
«Динамо» (Тбилиси) — ЦСКА. 2:0 (1:0). Тбилиси. Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. 15 июня. 22 градуса. 74 364 зрителя.
Судьи А. Хохряков (Йошкар -Ола), В. Матвеев, Ф. Гизатуллин (оба — Казань).
«Динамо»: Абусеридзе, Микаберидзе, Чивадзе, Паикидзе, Арзиани, Какилашвили, Сванадзе, Сулаквелидзе, Гуцаев, Жоржикашвили (Тевзадзе, 63), Шенгелия (Гурули, 85).
ЦСКА: Новиков, Галямин, Фокин, Булгаков, В. Кузнецов, Причиненко, Нестеров, Самохин, Афанасьев, Д. Кузнецов (Мох, 73), Штромбергер (Буров, 5).
Голы: Какилашвили (33), Шенгелия (80).
Дублеры — 1:3. ГОЛЫ: у ЦСКА — Глушаков, Гречнев, Корецкий: у «Динамо» — Цаава.
Прессинг — тактический прием, перекочевавший в футбол из баскетбола и требующий на большом футбольном поле отменной физической готовности. Едва матч начался, как почти все полевые игроки ЦСКА взяли под плотную персональную опеку динамовских футболистов. Это была попытка сковать свободу действий более техничных соперников, лишить их главного козыря.
Однако исправно «работал» прессинг недолго — раз за разом динамовцы переигрывали в атаке своих опекунов, обостряя ситуацию у ворот Новикова. В помощь атакующим вперед устремлялись Чивадзе, Микаберидзе, Сулаквелидзе, но чаще других — Какилашвили. После нескольких неудачных попыток поразить ворота Какилашвили, наконец, отлично использовал передачу Сулаквелидзе и с близкого расстояния сильно пробил под перекладину.
После перерыва игра несколько выровнялась, ответные возможности, и довольно реальные, предоставились и футболистам ЦСКА, но они так и не сумели использовать ни одну из них. А под самый занавес динамовцы вновь разыграли комбинацию с подключением защитника: Микаберидзе получил мяч на своей половине поля, стремительно прошел с ним по правому флангу, обыграл защитника и сделал прострельную передачу низом, к которой раньше других поспел Шенгелия.
Г. АКОПОВ.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 16 июня 1984 года:

ძნელბედობისას საცნაური.
თბილისი. ვ. ი. ლენინის სახელობის “დინამოს” სტადიონი. 15 ივნისი. 75 000 მაყურებელი.
“დინამო” (თბილისი) – ცსკა (მოსკოვი) 2:0.
“დინამო”: აბუსერიძე, მიქაბერიძე, ჩივაძე, პაიკიძე, არზიანი, კაკილაშვილი, სვანაძე, სულაქველიძე, გუცაევი, ჟორჟიკაშვილი, შენგელია.
ცსკა: ნოვიკოვი, გალიამინი, ფოკინი, ბულგაკოვი, ბ. კუზნეცოვი, პრიჩენენკო, ნესტეროვი, სამოხინი, აფანასიევი, დ. კუზნეცოვი, შტრომბერგერი.
33–ე წთ. კაკილაშვილი, მე–80 წთ. შენგელია.
მე–5 სთ. შტრომბერგერის ნაცვლად – ბუროვი, 63–ე წთ. ჟორჟიკაშვილის ნაცვლად – თევზაძე, 75–ე წთ. დ. კუზნეცოვის ნაცვლად – მოხი, 85–ე წთ. შენგელიას ნაცვლად – გურული.
მსაჯი: ალექსანდრე ხოხრიაკოვი (იოშკარ–ოლა).
კარში დარტყმა – 11:8 (7:4), ზუსტი დარტყმა – 5:4 (3:2), საჯარიმო მოედნიდან – 10:2 (6:0).
კუთხური – 12:2 (9:1).
დაჯარიმდნენ: თბილისელები 10 (5), მოსკოველები – 20 (13).
დუბლიორები 1:3. თბილისელთაგან ბურთი გაიტანა ცაავამ.
ბოლო ორი მატჩის დასაწყისი გაჭრილი ვაშლივით ჰგავდა ერთმანეთს და ვფიქრობ, ამ მსგავსებასა თუ მის მიზეზში უნდა ვეძიოთ წლევანდელი საფეხბურთო სეზონის ყველაზე მნიშვნელოვანი მონაპოვარი. არც მინსკელების და არც მოსკოველთა წინააღმდეგ “დინამოს” პირველივე წუთებზე შტურმისთვის არ მიუმართავს, გუნდი, ერთი შეხედვით, პასიურადაც იწყებდა თამაშს. ფაქტიურად ეს იყო ამ ორივე მატჩის ყველაზე მშვიდი წუთები. სწორედ ამ სიმშვიდეში აგვარებდა თბილისის “დინამო” საკუთარი კარის უსაფრთხოების ყველა პრობლემას, რომ იტყვიან, საქმეში, თანაც “ნელ ბრუნვებზე” სინჯავდა ნახევარდაცვისა და დაცვის ურთიერთმოქმედებას, მცველთა ურთიერთკავშირსა და დაზღვევას. და მხოლოდ იმის შემდეგ, როცა შესამჩნევად მოიმაგრებდა ზურგს, ასევე აუჩქარებლად და საქმიანად გადადიოდა შეტევაზე. რა თქმა უნდა, პრობლემები ისევ არის და კვლავაც იქნება, მაგრამ თბილისის “დინამოს” დაცვამ რომ (მისი ლიდერის ალექსანდრე ჩივაძის თავკაცობით) გვარიანად მოაწესრიგა თავისი საქმეები, აშკარაა. განსაკუთრებით სასიამოვნო კი ის არის, რომ ეს “საქმეების მოწესრიგება” კოლექტიური აზროვნების, თუნდაც გუნდის შტაბში შემუშავებული იდეის ხორცშესხმის ნაყოფია. ბარემ აქვე ვიტყვი, რომ ცსკა–სთან მატჩის მიწურულს მასპინძელთა ტაქტიკური დაუდევრობის მიზეზით სტუმრებს ქულის გადარჩენის შესაძლებლობა მიეცათ. თუმცა მოვყვეთ თავიდან.
მატჩის დასაწყისზე უკვე ვთქვი. პირველი თხუთმეტი წუთის მანძილზე თბილისელებმა სულ ორჯერ მიიტანეს იერიში მეტოქის კარზე. მეთხუთმეტე წუთიდან მოყოლებული ტაიმის დასასრულამდე სტადიონზე მოსულმა მაყურებელმა იმდენი კარგი კომბინაცია ნახა, ორ თამაშს ეყოფოდა. განსაკუთრებით ლამაზი იყო 28–ე წუთზე ჩივაძე–შენგელია–კაკილაშვილის კომბინაცია. მანამდე მიქაბერიძესაც, შენგელიასაც, კაკილაშვილსაც გოლის გატანის მშვენიერი შესაძლებლობა ჰქონდათ.
როცა თამაშის შემდეგ მატჩის ჩანაწერს ჩავხედე, პირველი ტაიმის ჩანაწერში უამრავი ცარიელი ადგილი მომხვდა თვალში – ზოგან წუთები მაკლდა, ზოგან კომბინაცია, ზოგან – მისი შემსრულებელნი. ერთხანს ისე გამიტაცა თბილისელთა თამაშმა, რომ ყველაფრის ჩაწერა ვეღარ მოხერხდა. წინა კომბინაციების გაგრძელება იყო ისიც, სულაქველიძის შეტევის მოგერიებითა და შემდეგ კი კაკილაშვილის ზუსტი დარტყმით რომ დასრულდა – 1:0.
ასეთმა იერიშებმა, ბუნებრივია, ბევრი ენერგია წაიღო და მეორე ტაიმში უთუოდ დაღლილობის გამო შესამჩნევად დაკარგეს სიზუსტე ჟორჟიკაშვილმა და სვანაძემ (პირველი ტაიმი ორივე ფეხბურთელმა შესანიშნავად ითამაშა). “დინამოს” თამაში, უფრო სწორად მისი იერიშები, მინელდა. უწინარეს ყოვლისა იმის გამო, რომ მანამდე შეტევების უმეტესობა ნახევარდაცვის ცენტრის, ესე იგი ჟორჟიკაშვილის მეოხებით ვითარდებოდა. თავდასხმასთან დამაკავშირებელი ეს ძაფი გაწყდა თუ არა, სტუმრებმა შვება იგრძნეს და თვითონ გადმოვიდნენ იერიშზე. 62–ე, 64–ე და 75–ე წუთებზე თბილისელთა კარი ბეწვზე გადარჩა. ერთობ აგრესიულად ითამაშეს სამოხინმა, გალიამინმა და ბუროვმა. დროულმა ცვლილებამ საქმეს ცოტა უშველა – ცენტრალური ნახევარმცველის ფუნქციები ვერც ერთმა დინამოელმა ვერ იკისრა და მატჩი ერთხანს ასეც გაგრძელდა – უსაფუძვლო შიშით მეტოქის მიმართ, რომელსაც თუ სადმე სამართალია, პირველი ტაიმის შემდეგ ქულის მოპოვების იმედი არც უნდა ჰქონოდა. მე–80 წუთზე მიქაბერიძის შესანიშნავი რეიდის, ზუსტი ჩაწოდებისა და შენგელიას გოლის შემდეგ ყველაფერი კალაპოტში ჩადგა. თბილისელებმა ისევ დაიბრუნეს საკუთარი სახე და მატჩი ასეც მიიყვანეს მის ლოგიკურ დასასრულამდე.
ამ გამარჯვებით თბილისის “დინამო” წლევანდელი ჩემპიონატის ლიდერთა შორის მოექცა. როგორ იმოქმედებს ეს ფაქტი ჩვენს გუნდზე, როგორ შეეთვისებიან ფეხბურთელები ამ, შეიძლება ითქვას, ახალ ამპლუას, ძნელი სათქმელია, მით უფრო, რომ აქედან მოყოლებული უაღრესად ძნელი მატჩების სერია მოგველის. თუმცა ერთიც არის: საბოლოო მიზანი რაც შეიძლება მაღალი ადგილის დაკავება და მტკიცე გუნდის შექმნაა – სიმტკიცე კი მხოლოდ ძნელბედობის ჟამს იჭედება და ძნელბედობაშივე ხდება საცნაური.
ირაკლი ბერიაშვილი.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 16 июня 1984 года:

ШЕСТАЯ ПОБЕДА «ДИНАМО».
В этом матче на первенство СССР по футболу, состоявшем­ся вчера в Тбилиси, встрети­лись команды, расположенные недалеко друг от друга в тур­нирной таблице. Динамовцы столицы Грузии, набравшие 14 очков, находились на седьмом месте, а их соперник — ЦСКА с 12-ю очками был на девятом. Оба коллектива в предыдущем туре сыграли успешно и теперь стремились ещё более улуч­шить своё положение. Это сде­лало игру остросюжетной, интересной.
Вначале встреча проходила в равной борьбе. Но уже вско­ре хозяева увеличили темп, а их полузащитники прочно за­хватили центр поля и повели атаки на ворота армейцев. Аг­рессивно играл в эти минуты Какилашвили. Он имел хоро­шие возможности открыть счёт и, в конце концов, добился сво­его. На 33-й минуте в штраф­ную площадку гостей прорвал­ся Сулаквелидзе и точно от­дал мяч Какилашвили, удар ко­торого был неотразим — 1:0.
После этого инициатива пол­ностью перешла к динамовцам. По воротам армейцев били Жоржикашвили, Чивадзе, Шенгелия, Гуцаев, но их удары не достигали цели.
Счёт тбилисцы увеличили на 80-й минуте.
Автором его стал Шенгелия, который хорошо использовал передачу Микаберидзе — 2:0. Это шестая победа «Динамо».

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от 19 июня 1984 года:

ТРЕНИРОВКА И ИГРА.
Начать заметки об игре тбилисского «Динамо» в матче с ЦСКА хотелось бы с… тренировки, которую мы наблюдали после этой встречи, явно удавшейся динамовцам.
Футболисты занимались с большой самоотдачей, технико-тактические упражнения менялись словно в калейдоскопе, занятость каждого члена команды была предельной.
Динамовцы работают. Обольщаться им еще, правда, рановато, хотя достигнуто — для сравнительно короткого отрезка времени немало: команда обрела взаимопонимание, атака заметно усилилась, хотя по-прежнему используются далеко не все возможности. И все же, как показал и матч с армейцами столицы, налицо заметные сдвиги.
К примеру, в этом поединке хозяева поля стояли перед проблемой преодоления двойного рубежа обороны ЦСКА, причем у армейцев было пять чистых защитников. Динамовцы между тем активно и целеустремленно атаковали не только флангами. Первый гол был забит именно вследствие прорыва по центру, когда после изящного паса Чивадзе отлично сыграл Сулаквелидзе, передачу которого безупречно использовал Какилашвили. Второй же мяч явился результатом растущего от матча к матчу мастерства правого защитника Микаберидзе. Ловко обыграв двух игроков обороны, он сделал точную передачу на Шенгелия — 2:0.
На этой встрече зафиксирован рекорд посещаемости во всесоюзном первенстве нынешнего года — 74.354 зрителя. Сегодня, 19 июня, у тбилисского «Динамо» ответственный матч: в Днепропетровске с чемпионом СССР «Днепром». Для «Динамо» начинается серия выездных матчей — новое испытание на характер и мастерство.
Н. ГОКИЕЛИ.

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от 16 июня 1984 года:

Перед трудным экзаменом.
В четырёх последних турах чемпионата  СССР   футболисты  тбилисского   «Динамо»,  несомненно, «уважать   себя   заставили»,   набрав 7 очков из 8 возможных. И у тренеров команды были все ос­нование предполагать, что ЦСКА изберёт вариант игры «от оборо­ны». Так оно и вышло. Армейцы выстроили мощный защитный ре­дут в 9 (!) человек. Впереди у них «дежурил»   лишь один   «чистый» форвард — Штромбергер. Однако без помощи партнёров ему вряд ли было под силу  осуществлять необходимые контратакующие дей­ствия. Этот последний уже на пя­той минуте получил травму и был вынужден покинуть поле. Ему на замену вышел Буров — хавбек по своей «футбольной» профессии. По-настоящему остро  гости  сыграли в нападении лишь на заключитель­ном отрезке матча,   когда   счёт был далеко не в их пользу. Мяч однажды даже угодил в штангу. Но, надо сказать, опасные ситуа­ция возникли в штрафной площа­ди хозяев не без участия защитников тбилисцев, слишком уж явно уверовавших   в   девиз   «Лучшая оборона — это атака». Так или иначе, перевес в 2 «сухих» мяча в пользу грузинской команды до финального свистка остался неизменным.    Динамовцы произвели впечатление коллектива, постепен­но обретающего своё лицо и уве­ренность в собственные  богатые возможности. Об этом, в частно­сти, говорил и на послематчевой пресс-конференции председатель Президиума   Федерации   футбола СССР Борис Топорян и старший тренер тбилисцев Давид Кипиани. В игре победителей норматив сча­стливо найденной «середины», похо­же, обрёл право на жизнь. Тбилис­ский стадном   «Динамо»  имени В. И. Ленина вот уже два послед­них матча собирает полный анш­лаг.   Зрителям   и   специалистам есть с чем  сравнивать,  от чего отталкиваться, а игрокам есть что совершенствовать и развивать, ведь их ждёт весьма серьезный экзамен в ближайшем будущем. Шут­ка  сказать, пять матчей подряд на выезде против «Днепра», чем­пиона страны и одного из лидеров первенства), «Зенита» (финалиста Кубка СССР), против  «Кайрата» и столичного «Торпедо» и, наконец, в первом туре второго круга против   минчан.
Несколько   слов о голах. Они смотрелись превосходно. Вначале на 33-й минуте после индивидуального прорыва Сулаквелидзе в штрафную площадь армейцев отличился Нукри Какилашвили, мощным ударом пославший мяч под перекладину. За 10 же минут до конца игры фланговую подачу от крайнего правого защитника Микаберидзе  (весьма продуктивно проведшего   весь (поединок), «замкнул» Шенгелия — 2:0.
А. СМИРНОВ.