Газета «Советский спорт» (Москва) от 31 августа 1984 года:

«Динамо» (Тбилиси) — «Ара­рат» — 2:0.
«Динамо» (Тбилиси) — «Ара­рат» (Ереван). 2:0 (0:0). Тбили­си. Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. 29 августа. 22 градуса. 74 350 зрителей.
Судьи К. Доронин, Н. Овсян­ников, Э. Дидур (все — Моск­ва).
«Динамо»: Абусеридзе, Кеташвили, Чивадзе, Чедия, Арзиани, Какилашвили, Сванадзе, Сулаквелидзе, Гуцаев, Махарадзе, Шенгелия.
«Арарат»: Подшивалов, Киракосян. Саркисян, Роб. Галу­стян, Раф. Галустян, Аш. Хачатрян. Маркарян, Оганесян, Ан. Хачатрян (Бегларян, 65), Г. Карапетян, Мхитарян.
Голы: Какилашвили (50), Чивадзе (69, с пенальти).
Предупрежден Сулаквелидзе.
Дублеры — 0:1. Гол: Костандян.
Матчи этих техничных, тем­пераментных команд всегда проходят живо, интересно, со­бирая, как правило, полные трибуны зрителей. Правда, в нынешнем сезоне и тбилисцы, и ереванцы огорчают своих по­клонников чаще, чем того хо­телось бы им, но в последних турах и те, и другие выступают лучше, нежели в первом круге. «Динамо» набрало 8 очков в шести играх, «Арарат» — столько же в семи.
И в том, и в другом коллек­тиве ведущую роль играют опытные лидеры атаки. Их опеке было уделено самое при­стальное внимание, именно по­этому так и не получили свобо­ды действий Шенгелия и Ога­несян. А вот Гуцаев, также пребывавший в тени весь пер­вый таим (в течение которого игра хоть и смотрелась с не­ослабным интересом, но была не так уж щедра на острые моменты), в конце концов пре­подал урок того, как велико значение индивидуального ма­стерства в современном футбо­ле. После того как он обыг­рал на фланге двух защитников и сделал острую передачу вдоль ворот, и был открыт счет в матче.
Гол разрядил обстановку и изменил характер матча. Хо­зяева заиграли широко, раско­ванно, в действиях же гостей не было уже прежней строй­ности и строгости. Окончатель­ный исход борьбы был решен после того, как, прерывая про­ход Шенгелия, один из защит­ников «Арарата» в единобор­стве с ним отбил мяч рукой. С пенальти и был забит второй гол.
Н. ЧХАТАРАШВИЛИ, судья всесоюзной категории.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 30 августа 1984 года:

დაცვა საიმედოდ თამაშობდა.
თბილისი. ვ. ი. ლენინის სახელობის “დინამოს” სტადიონი. 29 აგვისტო. 75 000 მაყურებელი.
“დინამო” (თბილისი) – “არარატი” (ერევანი) 2:0.
“დინამო”: აბუსერიძე, კეტაშვილი, ჩივაძე, ჭედია, არზიანი, კაკილაშვილი, სვანაძე, სულაქველიძე, გუცაევი, მახარაძე, შენგელია.
“არარატი”: პოდშივალოვი, კირაკოსიანი, სარქისიანი, რობ. გალუსტიანი, რაფ. გალუსტიანი, აშ. ხაჩატრიანი, მარქარიანი, ოჰანესიანი, ან. ხაჩტრიანი, კარაპეტიანი, მხითარიანი.
50–ე წთ. კაკილაშვილი, 69–ე წთ. ჩივაძე.
მსაჯი: კირილ დორონინი (მოსკოვი).
გააფრთხილეს სულაქველიძე.
კარში დარტყმა – 13:12 (7:7), ზუსტი დარტყმა – 3:4 (0:3), საჯარიმო მოედნიდან – 6:3 (2:2).
კუთხური – 2:3 (2:1).
დაჯარიმდნენ: თბილისელები – 14 (5), ერევნელები – 15 (9).
სტუმრებმა აქტიურად დაიწყეს მატჩი, მაგრამ მერე და მერე აღმოჩნდა, რომ ეს აქტიურობა უფრო მოჩვენებითი იყო. “არარატი” მონდომებით იბრძოდა ბურთის წასართმევად, მინდვრის შუაგულშიც ასე თუ ისე სოლიდურად გამოიყურებოდა, აი საჯარიმო მოედნის ახლომახლო კი სიზუსტე კლებულობდა და, ბუნებრივია, სიმძაფრეც. ისე მიიწურა მთელი შეხვედრა, რომ სტუმრებმა სულ ერთი–ორჯერ შეუტიეს სახიფათოდ “დინამოს” კარს. იმ სიტუაციებშიც კარგად ითამაშა მეკარე აბუსერიძემ.
ეს რაც შეხება ერევნელებს. თუმცა, ბარემ აქვე ვთქვათ, რომ მძაფრი იერიშებით მაინცდამაინც არც მასპინძლებს გამოუჩენიათ თავი, განსაკუთრებით კი შეხვედრის პირველ ნახევარში. ამ პირველ ორმოცდახუთ წუთში დასახსომებელი მხოლოდ სვანაძე–შენგელიას და ჩივაძე–შენგელიას კომბინაციები იყო. სტუმართაგან რობერტ გალუსტიანი აქტიურობდა (აბუსერიძეს სწორედ მისი ორი დარტყმის მოგერიება მოუხდა), საკმაოდ გაბედულად თამაშობდა მარჯვენა მცველი კირაკოსიანიც.
პირველი ტაიმის ნულოვანი ფრე იმანაც განაპირობა, რომ ორივე გუნდმა წარმატებით გადაწყვიტა ამოცანა დაცვაში: ერევნელები ფხიზლად დარაჯობდნენ შენგელიას და გუცაევს, თბილისელებმაც თავის მხრივ უვნებელყვეს მხითარიანი და ოჰანესიანი. მართალია, ჭედია ოჰანესიანს ბურთის მიღებისა და გადაცემის საშუალებას აძლევდა, მაგრამ მისი უშუალო იერიში კარისკენ თითქმის გამორიცხა.
დაიწყო მეორე ტაიმი და, ისევე, როგორც წინა მატჩში, კვლავ გუცაევმა თქვა გადამწყვეტი სიტყვა. სოლო რეიდის დასასრულს ორი მცველი მოატყუა და კარის გასწვრივ ჩააწოდა. მეკარემ მოიგერია იერიში, მაგრამ ბურთი ერევნელთა საჯარიმოდან არ გამოსულა. იქ მას კაკილაშვილმა მიუსწრო და თავისიანები დააწინაურა.
შემდგომი ოცი წუთი “არარატი” ბევრს ეცადა, მაგრამ უპირატესობას ვერ მიაღწია – “დინამოს” დაცვა საკმაოდ საიმედოდ თამაშობდა. 69–ე წუთზე გაშვებული მეორე გოლის შემდეგ სტუმრები კვლავ ენერგიულად მოძრაობდნენ მინდორზე, მაგრამ იგრძნობოდა, რომ უკვე შეურიგდნენ წაგებას. თბილისელთა ერთ–ერთი მორიგი იერიშისას მარქარიანმა ხელით შეაჩერა ბურთი. პენალტი. ჩივაძის დარტყმა ზუსტი გამოდგა (სხვათა შორის, მან ერევნელ მხითარიანთან ერთდ, მატჩის საუკეთესო მოთამაშის პრიზი დაიმსახურა).
თამაშის დასკვნით ნაწილში მასპინძლებს კიდევ ჰქონდათ გოლის გატანის შესაძლებლობა – ჯერ შენგელიამ ვერ შენიშნა კარგ პოზიციაში მყოფი სულაქველიძე, შემდეგ კი თვითონ ფორვარდის დარტყმა მოიგერია მეკარე პოდშივალოვმა.
ერთი სიტყვით, ამ გარეგნულ ეფექტს მოკლებულ მატჩში თბილისელთა გამარჯვება კანონზომიერი იყო უწინარეს ყოვლისა იმის გამო, რომ, ავად თუ კარგად, გადაიჭრა თითქმის ყველა პრობლემა. ეს უფრო მეორე ტაიმში იყო თვალშისაცემი, კონკრეტულად კი ოჰანესიანის მაგალითზე. საბჭოთა კავშირის ნაკრების ნახევარმცველი პირველ ორმოცდახუთ წუთში თუ უფრო მინდვრის შუაგულიდან მოქმედებდა, მეორეში წინ წაიწია, მაგრამ უშედეგოდ – ჭედიამაც და სულაქველიძემაც ყველაფერი იღონეს იმისათვის, რომ ოჰანესიანი ერევნელთა იერიშების საჭისთვის მოეცილებინათ. “არარატი” ფაქტიურად ულიდეროდ დარჩა და, ბუნებრივია, ხიფათის მოტანაც აღარ შეეძლო “დინამოსთვის”.
და ბოლოს, ორიოდე სიტყვით, თუ შეიძლება ასე ითქვას, ხვალინდელ დღეზე.
წლეულს “დინამომ” ათასზე მეტი სხვადასხვა ვარიანტით ითამაშა როგორც დაცვაში, ისე ნახევარდაცვასა და თავდასხმაში. სეზონის დასაწყისიდან კი მთლიანად გუნდი, თუ არ ვცდები, სულ სამჯერ თუ ოთხჯერ გამოვიდა ერთი და იგივე შემადგენლობით. ასეთი რამ უკვალოდ არავის ჩაუვლის და, რა თქმა უნდა, თბილისის “დინამომაც” ბევრი დაკარგა ოპტიმალური ვარიანტის ძიებაში. მიუხედავად ამისა, შედეგი ისეთია, რომ უთუოდ ტოვებს ოპტიმიზმის საფუძველს იმ თვალსაზრისით, რომ, როცა ბოლოს და ბოლოს მოხერხდება საუკეთესო ვარიანტის მოძებნა, გუნდი გაცილებით უკეთ ითამაშებს და შესაბამისად, უკეთესი იქნება შედეგიც. საქმე მხოლოდ ის არის, როგორი თანხვედრა თუ განსხვავება იქნება აი იმ შემობრუნების მომენტსა და გულშემატკივრის სურვილებს შორის.
ირაკლი ბერიაშვილი.
მატჩის შემდეგ.
დავით ყიფიანი, თბილისის “დინამოს” უფროსი მწვრთნელი.
მატჩის დებიუტი ჩვენთვის მოულოდნელი იყო. “არარატის” ფეხბურთელებმა თავიდანვე პრესინგი შემოგვთავაზეს და ბურთის მიღებისა და დამუშავების, შეტევების გაშლის საშუალებას არ გვაძლევდნენ. მოულოდნელობას რომ თავი დავანებოთ, ეს დღევანდელი “დინამოსათვის” მაინც პრობლემაა, რადგან შუა ხაზში არ გვყავს კონსტრუქტიული ფეხბურთელები, ან ისეთ მძლავრი ნახევარმცველები, როგორიც ვთქვათ, მანუჩარ მაჩაიძე იყო, რომელიც თავის თავზე აიღებდა ინიციატივას და მეორე ეშელონიდან გაარღვევდა მოწინააღმდეგეთა დაცვის ჯებირს. შესვენების შემდეგ ჩვენ შევეცადეთ გარკვეული კორექტივები შეგვეტანა თამაშში. აშკარა იყო, რომ აქ პირველი გოლი ბევრს გადაწყვეტდა. ასეც მოხდა: დინამოელები უფრო შეუპოვრად, უფრო მიზანდასახულად ამოქმედდნენ. ერთ მომენტში ამას ერევნელ მცველთა შეუთანხმებლობაც დაერთო და კაკილაშვილმა ბურთი გაიტანა. ამის შემდეგ თბილისელთა უპირატესობა უფრო აშკარად გამოიკვეთა. პენალტიც, რა თქმა უნდა, აშკარა იყო. საბოლოოდ ჩვენ ამ კონკრეტულ მატჩში დასახულ მიზანს მივაღწიეთ.
სამწუხაროა, რომ ჩვენი გუნდი, ჯერჯერობით მხოლოდ ეპიზოდურად აჩვენებს ისეთ თამაშს, როგორიც მას ეკადრება და როგორიც ჩვენს გულშემატკივარს უნდა. აქვე კვლავ გავიმეორებ იმას, რომ თბილისის “დინამო” ის გუნდია, რომელიც არასოდეს არ უნდა ისახავდეს მიზნად უმაღლეს ლიგაში ადგილის შენარჩუნებას, იგი მუდამ საპრიზო ადგილებისათვის უნდა იბრძოდეს. ამისათვის ჯერ კიდევ დიდი შრომა მოგვიწევს. მით უმეტეს, რომ წინ მეტად საპასუხისმგებლო გასვლითი მატჩები გველის.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 30 августа 1984 года:

ИНТЕРЕСНАЯ ВСТРЕЧА.
«Динамо» (Тбилиси) — «Ара­рат» (Ереван)… Матч  этих команд в первенстве СССР по футболу всегда проходит в упор­ной, бескомпромиссной, но в то же время корректной борьбе. В нынешнем сезоне оба коллекти­ва выступают в первенстве ниже своих возможностей. Поэтому оч­ки им необходимы, чтобы по­править своё турнирное положе­ние. Это обстоятельство наложи­ло отпечаток на ход их вчерашнего поединка в Тбилиси, который вначале проходил в среднем темпе, — команды как бы присматривались друг к дру­гу, искали наиболее уязвимые ме­ста.
Первыми активность проявили гости. Вперёд пошли Мхитарян, Карапетян, несколько в тени дер­жался капитан команды Огане­сян. Но в эти минуты уверенно сыграл вратарь тбилисцев Абусеридзе. Затем пришло время хо­зяев поля. Однако удары Чивадзе, Арзиани, Шенгелия были неточными. Запомнился в первом тайме и мяч, посланный издали Киракосяном, но Абусеридзе от­бил его.
Вторая половина игры оказа­лась более интересной. Уже че­рез пять минут Гуцаев прошёл по флангу, его передачу исполь­зовал Какилашвили, который направил мяч в ворота соперни­ков — 1:0. Гости старались из­менить ход матча и провели не­сколько опасных атак, но защита динамовцев выстояла, а на 69-й минуте в борьбе с Шенгелия в своей штрафной площадке за­щитник «Арарата» сыграл рукой. Судья назначил 11-метровый удар, который использовал Чивадзе — 2:0. В дальнейшем счёт не изменился.