Газета «Советский спорт» (Москва) от 22 июля 1984 года:

«ДИНАМО» (Минск) — «ДИНАМО» (Тбилиси) — 1:1.
«Динамо» (Минск) — «Динамо» (Тбилиси). 1:1 (0:0). Минск. Стадион «Динамо». 20 июля. Облачно. 21 градус. 9500 зрителей.
Судьи А. Мушковец, Н. Овсянников, И. Захаров (все — Москва).
«Динамо» (Минск): Жекю, Боровский, Курненин, Янушевский, Шишкин, Зыгмантович, Гетманов (Василевский, 78), Мельников (Кистень, 60), Алейников, Сокол, Шалимо.
«Динамо» (Тбилиси): Баладзе, Микаберидзе, Чивадзе, Уклеба, Бараташвили, Какилашвили, Сванадзе, Сулаквелидзе, Гуцаев, Жвания (Махарадзе, 88), Гогричиани (Шенгелия, 77).
Голы: Шалимо (52). Сулаквелидзе (57).
Дублеры — 3:1. Голы: Метлицкий, Румбутис, Казаков — у минчан; Жордания — у тбилисцев.
Тбилисцы неудачно завершили первый круг, да и их минские одноклубники в последнее время особыми успехами похвалиться не могут. Можно понять поэтому желание обеих команд как можно удачнее провести этот матч.
А начался он многообещающе. Минуты не прошло, а уже мог отличиться молодой нападающий минчан Шалимо — его сильный удар приняли на себя защитники гостей. Тут же Жвания совершил быстрый и эффектный проход к воротам хозяев поля, но пробил мимо цели.
Такой вот, как в фехтовании, шел обмен выпадами. Чуть выше перекладины направил мяч со штрафного Чивадзе. И почти тут же Курненин, проводивший свой двухсотый матч в чемпионатах страны, нанес мощный удар под перекладину.
Я назвал по одному-два голевых момента с каждой стороны, но, право же, хозяева создавали их гораздо чаще. В выгоднейшей позиции, однако, растерялся Шалимо, промахнулся Алейников, оплошал Зыгмантович.
Минчане слишком мельчили на подступах к воротам штрафной площади соперников, и многоопытным Чивадзе и Сулаквелидзе каждый раз удавалось отвести угрозу от своих ворот.
И все-таки хозяева добились своего. После перерыва великолепным резаным ударом послал мяч в «девятку» Шалимо. Вот тут-то Шенгелия, сидевший на скамейке запасных, и снял тренировочный костюм. Дело ясное — надо отыгрываться.
Шенгелия. однако, задержался на скамейке. Надо полагать, тбилисцы и сами не ожидали, что им так скоро удастся сравнять счет. Гуцаев мастерски подал мяч со штрафного, и Сулаквелидзе головой забил неотразимый гол.
Окончание встречи минчане провели в атаках. Ловили миг удачи и их одноклубники. И все-таки ничья. Для минчан она девятая, равносильная штормовому предупреждению.
В. НЕКРАСОВ.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 22 июля 1984 года:

თითოეულმა ის მიიღო, რაც დაიმსახურა.
მინსკი. ცენტრალური სტადიონი. 20 ივლისი, 12 ათასი მაყურებელი.
“დინამო” (მინსკი) – “დინამო” (თბილისი) 1:1.
მინსკი: ჟეკიუ, ბოროვსკი, კურნენინი, იანუშევსკი, შიშკინი, ზიგმანტოვიჩი, გოცმანოვი, მელნიკოვი, ალეინიკოვი, სოკოლი, შალიმო.
თბილისი: ბალაძე, მიქაბერიძე, ჩივაძე, უკლება, ბარათაშვილი, კაკილაშვილი, სვანაძე, სულაქველიძე, გუცაევი, ჟვანია, გოგრიჭიანი.
52–ე წთ. შალიმო, 57–ე წთ. სულაქველიძე.
ჟვანიას ნაცვლად – მახარაძე, გოცმანოვის ნაცვლად – ვასილევსკი, გოგრიჭიანის ნაცვლად – შენგელია.
მსაჯი: ა. მუშკოვეცი (მოსკოვი).
დუბლიორები – 3:1. თბილისელთაგან ბურთი გაიტანა ჟორდანიამ.
მეტოქეთა მინდვრებზე თბილისელთა მიერ გამართული მატჩების მიხედვით ამ შეხვედრის შედეგის წინასწარ გამოცნობა თითქოსდა ძნელი არ უნდა ყოფილიყო. ყოველ შემთხვევაში გამარჯვებას ვარაუდობდნენ მასპინძლები – მინსკელი ფეხბურთელებიცა და სტადიონზე მოსული მაყურებლებიც. პროგნოზები, როგორც საერთოდ ხშირად ხდება სპორტში, არ გამართლდა და ამაში უშუალო ბრალი სტუმრებს მიუძღვით. რა თქმა უნდა, როცა ამას ვამბობთ, მხოლოდ შედეგს არ ვგულისხმობთ – მატჩის შემდეგ თითოეულმა მეტოქემ მიიღო ის, რაც ნამდვილად დაიმსახურა მინდორზე.
პირველი ტაიმი მასპინძელთა მცირე ტერიტორიული უპირატესობით წარიმართა. საგოლე მომენტები ხშირი არ ყოფილა – ერთთავად იგრძნობოდა, რომ მცველები გაცილებით უკეთ გამოიყურებოდნენ ამ მატჩში. ვითარება არც შესვენების შემდეგ შეცვლილა – მინდორზე თითქმის ყველა კომპონენტში თანაბარი გუნდები იბრძოდნენ. თავდამსხმელებმა ვერც ამ მეორე ორმოცდახუთ წუთში გამოიჩინეს თავი – თუმცა თითო გოლი მაინც გავიდა, როგორც ერთ, ისე მეორე კარში.; 52–ე წუთზე შალიმომ დააწინაურა თავისიანები, 5 წუთის შემდეგ კი საჯარიმო დარტყმა კარგად გამოიყენეს თბილისელებმა – გუცაევის გადაცემის შემდეგ სულაქველიძემ კარგა შორი მანძილიდან ძლიერი დარტყმით ანგარიში გაათანაბრა.
და, ბოლოს, მინსკის მატჩის შთაბეჭდილება ისეთია, რომ თბილისის “დინამომ” ამ სახელოვანი ტრადიციების გუნდმა კარგად გამოიყენა საკავშირო ჩემპიონატის ზაფხულის ტაიმ–აუტი და თავის გულშემატკივრებს იმის იმედიც ჩაუსახა, რომ ყველაფერს ნელნელა, მაგრამ აუცილებლად მოევლება.
ალექსანდრ ბორისოვიჩი (ტელეფონით, მინსკი).