Газета «Советский спорт» (Москва) от 5 июля 1980 года:

«ДИНАМО» (Тбилиси) — «ДИНАМО» (Киев) — 0:1.
«Динамо» (Тбилиси) — «Динамо» (Киев). 0:1 (0:1). Тбилиси. 4 июля. Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. Ясно. 32 градуса. 60 000 зрителей.
Судьи О. Чиненов, И. Захаров, В. Новиков (все — Москва).
«Динамо» (Тбилиси): Габелия. Костава, Сулаквелидзе, Хинчагашвили, Тавадзе, Дараселия, Чилая, Минашвили, Шенгелия, Копалейшвили (Жвания, 46), Цава (Челебадзе, 62)
«Динамо» (Киев): Роменский, Каплун, Балтача, Журавлев, Демьяненко, Лозинский, Буряк, Хапсалие, Колотов (Бойко, 65), Евтушенко, Бессонов.
Гол: Евтушенко (27).
Предупреждены: Колотов, Сулаквелидзе, Минашвили.
Дублеры: — 1:1. Голы: Пасечный у киевлян; Челебадзе — у тбилисцев.
Пять недель назад одноклубники встречались на этом же поле в полуфинале Кубка страны, и верх тогда взяли тбилисцы. То был поистине кубковый матч, по ходу которого хозяева отыгрывались, а победный гол забили. И на сей раз киевляне открыли счет. Но в обороне они сыграли надежно и удержали минимальный перевес.
Проходил матч в замедленном темпе, малоинтересной борьбе, изобиловавшей частыми ошибками: техническими неточностями и нарушениями правил. Сказались тут, на мой взгляд, два обстоятельства душная погода и отсутствие в командах группы ведущих игроков.
Как гости, так и хозяева выдвинули в линию атаки лишь по паре форвардов: киевляне Евтушенко и Хапсалиса, тбилисцы Шенгелия и Цаву. И если последние проигрывали в атлетической борьбе своим опекунам, то гости умело использовали в контратаках скоростные возможности Евтушенко.
По ходу поединка хозяева попытались активизировать атаку, заменив полузащитника форвардом, а затем выведя свежего Челебадзе, но реальных выгод из этого извлечь не сумели. А киевляне, ограничившие свою задачу удержанием счета, с нею справились.
Гол, решивший исход встречи, был забит после грубой ошибки Габелия: вратарь выронил мяч и Евтушенко закатил его в ворота.
Судейство Чиненова оставило странное впечатление — смелый и решительный в определении нарушений в середине поля, он проявлял непонятную робость, когда борьба шла в штрафной площадке.
Г. Акопов.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 5 июля 1980 года:

თასის დამღით.
თბილისი. ვ.ი. ლენინის სახელობის “დინამოს” სტადიონი. 4 ივლისი. “დინამო”
(თბილისი) – “დინამო” (კიევი) 0:1 (0:1).
თბილისი: გაბელია, კოსტავა, სულაქველიძე, ხინჩაგაშვილი, თავაძე, დარასელია, ჭილაია, მინაშვილი, შენგელია, კოპალეიშვილი (ჟვანია), ცაავა (ჩელებაძე).
კიევი: რომენსკი, კაპლუნი, ბალტაჩა, ჟურავლიოვი, დემიანენკო, ლოზინსკი, ბურიაკი, ხაპსალისი, კოლოტოვი (ბოიკო), ევტუშენკო, ბესონოვი.
მსაჯი: ო. ჩინენოვი (მოსკოვი).
გაფრთხილებული არიან: კოლოტოვი, სულაქველიძე, მინაშვილი.
დუბლიორები – 1:1. თბილისელთაგან ბურთი გაიტანა ჩელებაძემ (პენალტით).
საკავშირო პირველობის გათამაშების კალენდრის წყალობით მოხდა ისე, რომ თბილისის “დინამო” ბოლოსწინა ტურში მასპინძლობდა სსრ კავშირის თასის ფინალისტს – “შახტიორს”, რომლის პირისპირ მას ამ საპატიო პრიზისათვის გადამწყვეტ ბრძოლაში მოუწევს დადგომა 9 აგვისტოს. გუშინდელი მეტოქის სახით კი საქმე ჰქონდა იმავე თასის ნახევარფინალისტთან, ერთ თვის წინ რომ აქვე, საკუთარ მინდორზე დამაჯერებლად სძლია და გზა გაიკაფა ფინალისაკენ. ამდენად, კიევის დინამოელები რევანშის დიდი წყურვილით ესტუმრნენ თბილისს. ერთი შეხედვით ორივე მატჩს – “შახტიორთან” და კიევის დინამოელებთან თავისებური “თასის დამღა” ჰქონდა, მაგრამ საფეხბურთო მატჩები არაფრით არ წააგავს ერთი–მეორეს და ეს ჭეშმარიტება კიდევ ერთხელ დაადასტურა გუშინდელმა ორთაბრძოლამ თბილისის “დინამოს” სტადიონზე.
არ ჰგავდა თუნდაც იმიტომ, რომ ამჯერად მეტოქეთა რიგები თვალსაჩინოდ განსხვავდებოდა წინა შეხვედრისაგან, რასაც საკმაოდ დიდი მნიშვნელობა აქვს საერთოდ. ავიღოთ სტუმრების შემადგენლობა. მათ შორის ვერ ვიხილეთ ის ფეხბურთლები, რომლებმაც შორს გაუთქვეს სახელი ამ კოლექტივს, კერძოდ, მინდორზე არ გამოსულან კონკოვი, ვერემეევი და რაც მთავარია, გუნდის
წლევანდელი საუკეთესო ბომბარდირი ბლოხინი. თბილისელებს კარგად ახსოვთ სათასო მატჩში მისი მოულოდნელი რეიდი მეტოქის ზურგში, რასაც ასევე მოულოდნელი, მაგრამ ოსტატური ბურთის გადაცემა მოჰყვა, რომელიც ახალგაზრდა ევტუშენკომ თბილისელთა ბადეში გაგზავნა. ეს გოლი შემთხვევით არ გაგვიხსენებია, რადგან კიეველთა ახალგაზრდა ფორვარდმა გუშინაც გაიტანა მასპინძელთა კარში თავისი “საფირმო” გოლი 27–ე წუთზე, რამაც სტუმრებს საბოლოოდ გამარჯვება მოუტანა.
როგორც ზემოთ დავინახეთ, ამ დღეს სარბიელი უმთავრესად ახალგაზრდობას ჰქონდა დათმობილი, როგორც კიეველებს, ასევე მასპინძლებსაც საგრძნობლად ჰყავდათ გუნდში. მაგრამ უკრაინელ ფეხბურთელთაგან განსხვავებით, სადაც ახალბედებს შესანიშნავად უწევდა ხელმძღვანელობას ნახევარდაცვის მთავარი “ღერძი” ბურიაკის სახით, რომლის თითქმის არც ერთ ჩაწოდებული პასი არ აცდენია “ადრესატს”, თბილისელებს ამ რგოლში აშკარად აკლდათ მსგავსი მოთამაშე. ჩვენ გვახსოვს მასპინძელთა შესანიშნავი ტანდემი ნახევარდაცვაში (ყიფიანი–ჭილაია) “შახტიორთან” მატჩში. ამჯერად ახალგაზრდა ჭილაიას ასეთი მხარდაჭერა, უფრო სწორედ, შევსება, აშკარად აკლდა და იგი ეულად მოქმედებდა ამ უმთავრეს უბანზე, რომელსაც მხარს ვერ უბამდნენ ახალბედა პარტნიორები. ამიტომაც გუშინდელ თამაშში მასპინძელთა თავდასხმა პასის საგრძნობ ნაკლებობას განიცდიდა და ის მოულოდნელი გასვლები წინა ხაზზე ყოველგვარ ეფექტს მოკლებული იყო.
და ბოლოს, საკავშირო ჩემპიონატის გათამაშების შემჭიდროებული კალენდარი (“დინამომ” ხუთ დღეში 2 შეხვედრა გამართა) იმის საფუძველს იძლევა, რომ მისი თამაში დიფერენცირებულად, ცალკეული ტურის მიხედვით კი არა, არამედ ერთგვარ მთლიანობაში განვიხილოთ. ამ მხრივ “დინამო” აშკარად დიდი იმედების გუნდია, რადგან გუნდში არის ნიჭიერი ახალგაზრდობა, ამის დასტური იყო ბრწყინვალე გამარჯვება “შახტიორთან”, რომელსაც უკვე ძალუძს ურთულესი ამოცანების გადაწყვეტა. ეს კი მომავლის კარგი გარანტიაა და თუ დღეს გუნდმა წაიბორძიკა, ეს გამოუცდელობის ბრალია, რომელიც ხვალ უსათუოდ მოვა.
უ. ჭიჭინაძე.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 5 июля 1980 года:

Вчера состоялись девять игр шестнадцатого тура чемпионата СССР по футболу среди команд высшей лиги. Теперь, в связи с участием лучших советских футболистов в Московской Олимпиаде-80, в чемпионате наступил месячный перерыв. Игры заключительного тура первого круга будут проведены 4–5 августа.
Центральным во вчерашнем туре был, безусловно, матч старых друзей-соперников динамовцев Тбилиси и Киева, состоявшийся на стадионе «Динамо» имени В.И.Ленина. Интерес к этому поединку был вызван, во-первых, тем, что обе команды находятся в самой верхней части турнирной таблицы, занимая третье и второе места, и, безусловно, лелеют мечту догнать ушедший в отрыв московский «Спартак»; во-вторых, в матчах чемпионатов СССР перевес находится на стороне тбилисских футболистов, и киевляне, конечно же, стремятся сократить разрыв.
С первых же минут тбилисские футболисты – в атаке. Однако киевляне не обескуражены – они постепенно обретают уверенность и вот уже сами угрожают воротам хозяев поля. Мяч в этой игре был забит в результате неуверенных действий Габелия и настойчивости Евтушенко в ситуации, которую никак не назовешь голевой. Тбилисский вратарь выронил пойманный мяч, снова поймал его, снова выронил, и появившийся тут напористый Евтушенко оказался ловчее.
Во втором тайме динамовцы Тбилиси долго и настойчиво искали пути к воротам киевлян, но их атаки были бессистемными, а удары неточными, к тому же вратарь гостей Роменский оказался на высоте. Так со счетом 1:0 в пользу киевлян закончилась эта встреча.
Хозяева поля выступали в следующем составе: Габелия, Костава, Сулаквелидзе, Хинчагашвили, Тавадзе, Дараселия, Чилая, Минашвили, Копалейшвили (Жвания), Шенгелия, Цаава (Челебадзе).

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от 5 июля 1980 года:

«ДИНАМО» (ТБИЛИСИ) — «ДИНАМО» (КИЕВ) — 0:1.
Сильнейшее оружие заметно обновлённого за последнее время состава тбилисского «Динамо» — темповая игра с применением жёсткого прессинга по всему полю, столь эффективного в поединке предыдущего тура, с «Шахтёром» — на этот раз не сработало.
В дебюте обе команды действовали весьма энергично, если говорить о динамике игры, о движении. Но киевляне казались более организованными, особенно в обороне. Причём, защищаясь, гости не переставали «держать в уме» быструю контратаку.
В такой игре, изобиловавшей взаимными потерями мяча, зависимость от счастливых случаев, которых было немало у обоих ворот, вышла на первый план. Один из них хорошо использовали на 27-й минуте киевляне. Произошло это следующим образом: Бессонов нанёс сильный удар из-за штрафной, Габелия неудачно сыграл на приёме, а оказавшийся неподалёку молодой форвард Евтушенко сумел мгновенно оценить обстановку и пяткой послал отскочивший от голкипера тбилисцев мяч в сетку – 1:0. Хозяева ринулись отыгрываться. Задача, прямо скажем, неблагодарная. Особенно с такой цепкой командой, как киевская. Пытаясь сыграть наверняка, долго, очень долго готовились тбилисцы к атаке, отправляя путешествовать мяч не только с фланга на фланг, но и в глубь – в линию полузащиты и даже защиты. В большинстве же своём из-за неточных передач вместо связного «диалога» у хозяев поля звучали лишь реплики.
Содержание игры практически не изменилось и во втором тайме. Исправить «погоду» не удалось и вышедшим на замену Жвания и Челебадзе. Территориальное преимущество грузинской команды не вызывало сомнений, но все попытки сквитать гол, спасти хотя бы очко так и не принесли успеха. Киевлянам удалось взять реванш за недавнее поражение в полуфинальном матче розыгрыша Кубка СССР (1:2).
Тбилисцы выступали против своих одноклубников из столицы Украины в таком составе: Габелия, Костава, Сулаквелидзе, Хинчагашвили, Тавадзе, Дараселия, Чилая, Минашвили, Шенгелия, Копалеишвили (Жвания), Цаава (Челебадзе).