Газета «Советский спорт» (Москва) от 4 апреля 1979 года:

«ДИНАМО» (ТБИЛИСИ) — «ДИНАМО» (Минск) — 1:1.
«Динамо» (Тбилиси) — «Динамо» (Минск). 1:0 (0:0). Тбилиси. Стадион «Динамо» имени В. И. Ленина. 2 апреля. Ясно. 20 градусов. 60 000 зрителей.
Судьи А. Шевченко (Москва), А. Буров (Ленинград), И. Тимошенко (Ростов-на-Дону).
«Динамо» (Тбилиси): Габелия, Костава, Чивадзе, Хинчагашвили, Г. Мачаидзе, Дараселия, М. Мачаидзе, Коридзе, Гуцаев, Копалейшвили (Челебадзе, 46), Шенгелия.
«Динамо» (Минск): Вергеенко, Боровский, Курненин, Белов, Шавейко, Павлов, Алексейчиков, Пудышев, Сытин, Курнев, Василевский.
Гол: Гуцаев (88, с пенальти).
Предупреждены Боровский и Курненин.
Дублеры — 2:0. Голы: Челебадзе, Тавадзе.
Предложение написать рецензию об этом матче я воспринял с удовольствием и с особым чувством ответственности. Предстояло написать о команде, которую много лет не видел и которую возглавляет молодой старший тренер Э. Малофеев, в свое время показавший себя как футболист высокого класса, мужественный и честный.
Уходил я со стадиона расстроенный: как описать матч, рассказать о его тактическом или техническом своеобразии и умолчать о том, что обеспокоило в этот вечер не одного меня. Новичок высшей лиги предстал в неприглядном виде, эдаким охотником до очков, для которого все средства хороши.
Задачу нейтрализации атакующих соперников гости решали весьма своеобразно — тот, кто шел на них с мячом, оказывался… на земле. Нет, до откровенной грубости дело не доходило, обошлось без врача и носилок, но от футбола почти ничего не осталось. Нить матча поминутно обрывалась, и красивый узор никак не складывался—гости уродовали его своими «узелками» и «рубцами».
Еще по ходу матча я задумывался над тем, могли ли хозяева выбраться из этой вязкой, грязной игры, найти эффективный и более продуктивный выход своему превосходству в классе. Да, могли! Более сильная команда, разумеется, не должна отказываться от излюбленных, приносящих успех приемов в угоду тем, кто не знает или не хочет знать, что такое красота в футболе. Но она обязана так распорядиться своим преимуществом, чтобы выбить это грязное оружие из арсенала соперников. И в этом ей, должны помочь арбитры. На то они и поставлены, чтобы не только блюсти порядок, но и не дать зачахнуть игре.
Пенальти, назначенный на исходе матча, да еще в ворота гостей, иной раз рождает кривотолки, двусмысленные улыбки. Этот — не вызывающий сомнений — я расценил как торжество справедливости, как наказание за полуторачасовое испытание терпения соперников, судей, десятков тысяч зрителей. Будет жаль, если минчане не сделают выводов из причин поражения в Тбилиси.
И еще одно замечание. Матчи дублирующего состава, собирающие в Тбилиси многолюдную аудиторию, проводятся почему-то на плохих полях — на собственном стадионе им играть не дают. На сей раз организаторы матча проявили еще и неуважение к зрителям: назначили игру на одном из окраинных стадионов на 17 часов (как сообщали газеты), а провели ее в… 13.00: Многие зрители ехали на матч, преодолев несколькими видами транспорта не один десяток километров. Футбол — для зрителей. Их надо уважать!
3. КАЛОЕВ, заслуженный мастер спорта.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 3 апреля 1979 года:

“დინამო” (თბილისი) – “დინამო” (მინსკი) – 1:0 (0:0).
თბილისი. ვ. ი. ლენინის სახელობის “დინამოს” სტადიონი. 2 აპრილი.
თბილისი – გაბელია, კოსტავა, ჩივაძე, ხინჩაგაშვილი, გ. მაჩაიძე, დარასელია, მ. მაჩაიძე, ქორიძე, გუცაევი, კოპალეიშვილი (ჩელებაძე), შენგელია.
მინსკი – ვერგეენკო, ბოროვსკი, კურნენინი, ბელოვი, შავეიკო, პავლოვი, ალექსეიჩიკოვი, პუდიშევი, სიტიკი, კურნეევი, ვასილევსკი.
მსაჯი: ა. შევჩენკო (მოსკოვი).
ბურთი 88–ე წუთზე 11–მეტრიანი საჯარიმო დარტყმით გაიტანა გუცაევმა.
გაფრთხილებული არიან კურენინი და ბოროვსკი.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 4 апреля 1979 года:

ორი ნაბიჯი აღმართზე.
საფეხბურთო კოლექტივთან ჩვენს დამოკიდებულებას მეტწილად გუნდის შედეგები განსაზღვრავს. ეს დამოკიდებულება უკვე ჩემპიონატის პირველივე მატჩების წინ არის ხოლმე გამოკვეთილი. სავსებით ბუნებრივია, რომ კოლექტივისაგან ყოველთვის წინსვლას მოველით, შარშანდელ ჩემპიონს კი, რაღა თქმა უნდა, ისევ პირველ ადგილს, უცილობლად ჩემპიონობას ვთხოვთ. თუმცა, დროდადრო უფრო შორსაც მივდივართ, ჩემპიონისგან თითქმის ყოველ მატჩში გამარჯვებას, თანაც შთამბეჭდავ გამარჯვებას ველით.; არადა, ასეთ პრეტენზიების დაკმაყოფილება ძნელად რომ რომელიმე გუნდს შეეძლოს.
გვინდა თუ არ გვინდა, სწორედ ამგვარი ექსპოზიცია იქმნება ნებისმიერი ჩემპიონატის წინ და დროს მხოლოდ მერე შეაქვს კორექტივები ჩვენს სურვილებსა და ვარაუდებში.
შარშანდელმა სეზონმა თბილისის “დინამოს” ჩემპიონობა, ქართულ ფეხბურთს კი ერთობ საპატიო ადგილი არგუნა. ამან კიდევ უფრო გაზარდა ჩვენი მოთხოვნები.
მაგრამ ერთი წუთითაც არ შეიძლება იმის დავიწყება, რომ პროგრესს თუ რეგრესს სხვა კოლექტივებიც განიცდიან და სავსებით შესაძლებელია, წლევანდელმა სეზონმა ჩვენს ფეხბურთს ახალი ლიდერი გამოუძებნოს, თუმცა, ეს მხოლოდ შესაძლებელია და არა აუცილებელი.
დაიწყო ახალი ჩემპიონატი და სპეციალისტებიც, გულშემატკივრებიც უკვე ცდილობენ გამოიცნონ ძალთა წლევანდელი შეფარდება. კიდევ რამდენიმე ტური და ალბათ საჭიროც გახდება ფასეულობათა გადაფასება.
ჩემპიონატი ძნელი იქნება, განსაკუთრებით, თბილისის “დინამოსათვის”. ალბათ არავისთვის იქნება მოულოდნელი, თუ უმაღლესი ლიგის ბინადართა უმეტესობა სწორედ ჩემპიონთან ითამაშებს თავის საუკეთესო მატჩს. ეს თითქმის აქსიომაა და თუნდაც მხოლოდ ამის გამო, ძნელად რომ შარშანდელი ძალით თამაში ჩვენს გუნდს წლეულსაც ეყოს საჩემპიონოდ.
მეოთხე წელია თბილისის “დინამომ” სხვაგვარი სიახლე მიიღო, ისეთი, ყოველგვარი ორჭოფობის გარეშე შეიძლება ითქვას, პირველი კლასის გუნდს რომ მოეთხოვება. რა თქმა უნდა, ცვლილება განიცადა კოლექტივის ზოგიერთმა უბანმა, მაგრამ იმდენად მცირეა ეს ცვლილება, რომ ახალ გუნდზე ლაპარაკი (საუბარი შემადგენლობაზე) მართებული არ იქნებოდა. ფაქტიურად, სიტყვა “ახალი” გუნდის სათამაშო ტაქტიკას, ფეხბურთისადმი თვითონ სპორტსმენთა დამოკიდებულებას უფრო ესადაგება. ბუნებრივია, ეს ყველაფერი უცბად, ხელის ერთი დაკვრით არ მოსულა. მეტიც, იმდენად თანდათანობითი, შეუმჩნეველი იყო გარდაქმნა, რომ როგორც კი გუნდი საბჭოური ფეხბურთის სათავეში მოექცა, ბევრმა მხრებიც კი აიჩეჩა – დინამოელთა სპორტულ იღბალს თუ სხვათა უიღბლობას მიაწერა ეს აღზევება (უთუოდ თავისი სიტყვა თქვა “დინამოზე”, როგორც განწყობილების გუნდზე გრადაციულმა წარმოდგენამ).
წლეულს თბილისელებმა ჩემპიონატის 2 მატჩის გარდა 6 სათასო შეხვედრაც გამართეს. არც ერთ იმ მატჩში, მიუხედავად იმისა, რომ ნამდვილად იყო შესაძლებლობა, გუნდს განწყობილებისთვის არ მოუხდია ხარკი. თითოეული ფეხბურთელი აკეთებდა იმას, რაც აუცილებელი და საჭირო იყო. არც მეტი, არც ნაკლები. საქმისადმი პროფესიული დამოკიდებულების ამგვარი ნიშნები “დინამოს” კარგა ხანია დაეტყო, სამი საფეხბურთო სეზონის განმავლობაში ეს ნიშნები მომრავლდა და ახლა სრული დარწმუნებით შეიძლება ითქვას, რომ იქცა ჩვევად, მოთხოვნილებად, კოლექტივის მახასიათებლად.
ეს ყველაფერი კარგი, მაგრამ ვთქვით და ისევ გავიმეორებთ, რომ ახალმა სეზონმა ახალი სიძნელეები მოუტანა კოლექტივს. საბჭოთა ფეხბურთის ლიდერის პოზიციის შესანარჩუნებლად გუნდმა უცილობლად უნდა გადადგას კიდევ ერთი ნაბიჯი სრულყოფისკენ. ყოველ შემთხვევაში, პირველმა ორმა მატჩმა ნამდვილად დაგვარწმუნა, რომ ეს აუცილებელია.
“ლოკომოტივთან” შეხვედრა თბილისელებმა, ცოტა არ იყოს, აკადემიურად დაიწყეს და საკუთარი უპირატესობის ეს მეტისმეტი რწმენა კინაღამ ქულის ფასად დაუჯდათ. გუშინწინდელ მატჩში გუნდი სულ სხვაგვარად იყო განწყობილი, მაგრამ გამარჯვება ბოლო წუთებამდე მაინც სათუო იყო.
კარგა ხნის იძულებითი შესვენების შემდეგ მინდორს კვლავ დაუბრუნდა ხინჩაგაშვილი. ჩივაძე–ხინჩაგაშვილის ტანდემზე საუბარი, რა თქმა უნდა, ჯერ ნაადრევია. მწვრთნელთა განკარგულებაში რამდენიმე ვარიანტია და ალბათ მოიძებნება კიდეც ოპტიმალური. სხვა დანარჩენი ფაქტიურად უცვლელი დარჩა, თუ არ ჩავთვლით ცენტრალურ ნახევარმცველთა წყვილს. დაცვის ფუნქციები კოპალეიშვილს დაეკისრა. მ. მაჩაიძემ ოდნავ წინ, თავდამსხმელებისკენ გადაინაცვლა. ასე თამაშობდა გუნდი პირველ ტაიმში და, შეიძლება ითქვას, რომ ამ სქემამ არ გაამართლა. თბილისელთა კაპიტანი, რომ იტყვიან, მისთვის უჩვეულო საქმეს აკეთებდა. მეორე ტაიმში ეს ხარვეზი გამოსწორდა, მაგრამ თბილისელებს მინდვრის ცენტრში მაინც არ აღმოაჩნდათ ფეხბურთელი, სწრაფი, ენერგიული მოქმედებით ხელფეხშებოჭილ შენგელიასა და გუცაევს უფრო თავისუფალი თამაშის პირობებს რომ შეუქმნიდა. არითმიული, დროდადრო ძალზე ნელი თამაშიც გუნდს, ბუნებრივია, უნდა შეეძლოს, მაგრამ ხშირად, უფრო სწორად მეტწილად სწორედ სწრაფი თამაშია საჭირო. მინსკელები დაუბრკოლებლად ახერხებდნენ ათივე კაცით მინდვრის საკუთარ ნახევარზე დაბრუნებას და “დინამოც” თითქმის მთელი მატჩის განმავლობაში მეტოქის საჯარიმოს გაჭიანურებულ ალყას მიმართავდა. დამაფიქრებელია დარასელიას როგორღაც ჩრდილში მოქცევაც. ამ ნიჭიერი ფეხბურთელის ფიზიკური კონდიციები, რა თქმა უნდა, მწვრთნელთათვის უფროა ცნობილი, მაგრამ მისი შესაძლებლობების სრულად წარმოჩენას ალბათ მეტი სამოქმედო დიაპაზონი ესაჭიროება. ყველაფერ ამას, ბუნებრივია, სპეციალისტის მოსაზრების პრეტენზია არა აქვს, მაგრამ ის რამდენიმე მატჩი, როცა დარასელიას შემტევი ცენტრალური ნახევარმცველის ფუნქცია ეკისრა თუ თვითონვე დაიკისრა, ფეხბურთელმა მშვენივრად ითამაშა.
ახლა კი, ალბათ, ყველაზე მთავარზე. ორივე მატჩის პირველი ტაიმი “ლოკომოტივთანაც” და მინსკის “დინამოსთანაც” თბილისელებმა უშედეგოდ დაასრულეს. რა თქმა უნდა, გუნდს ვერ მოსთხოვ მაინცდამაინც პირველ ტაიმში გაიტანე გოლიო, მაგრამ საამისო ცდა უნდა იყოს და აუცილებელიც არის. თორემ რა, ამ ორივე მატჩში მეორე 45 წუთის სათამაშოდ ჩვენი ორივე მეტოქე ენერგიის საკმაო მარაგით გამოდის და ტექნიკურ თუ ტაქტიკურ უკმარისობას ჭარბი ძალებით ინაზღაურებს. თუმცა ჩემპიონატი მხოლოდ ახლა იწყება და ეს პირველი ორი გამაფრთხილებელი ნიშანი, კარგი იქნება, თუ დროულიც გამოდგება და სასარგებლოც. ქვეყნის პირველი კოლექტივის სახელის გამყარებისათვის, ჩვენი ფეხბურთის ჭეშმარიტი ლიდერის სახელის დამკვიდრებისათვის, თბილისელებს წლეულს აუცილებლად ესაჭიროებათ საბუთი. ისიც მხოლოდ და მხოლოდ ოქროს ფერისა.
ი. ბერიაშვილი.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от 3 апреля 1979 года:

Победу приносит атака.
За две минуты до финального свистка динамовцы Тбилиси с 11-метрового штрафного удара открыли счет. Мяч в ворота минских одноклубников провел Гуцаев. Наказание было назначено после того, как во время очередной атаки в пределах штрафной площади минчан недозволенным приемом остановили Челебадзе. Матч закончился победой чемпиона страны со счетом 1:0.
Вторая половина вчерашнего матча проходила под знаком явного преимущества хозяев поля. Тбилисцы всей командой шли вперед, у ворот минского «Динамо» возникали опасные моменты, но самоотверженно играла линия обороны. Особенно внимательно опекали минчане Гуцаева.
Вышедший на замену после перерыва Челебадзе полезно действовал на острие атаки. В один момент он вместе с Шенгелия устремился к воротам гостей, но Вергеенко забрал мяч у них в ногах.
Гости в стартовом матче чемпионата страны сделали нулевую ничью в Ворошиловграде и вчера не скрывали своего желания завоевать еще одно очко на выезде. Они умело сбивали темп и втянули тбилисцев в невыгодную для них неторопливую игру, при которой внимательно опекают обычно быстрых тбилисцев, в рядах которых после большого перерыва вновь появился Хинчагашвили. Второй тайм подтвердил старую истину: своего игрового счастья тбилисцам следует искать в воротах соперников.
Хозяева играли в таком составе: Габелия, Костава, Челидзе, Хинчагашвили, Г. Мачаидзе, Дараселия, М. Мачаидзе, Коридзе, Гуцаев, Копалейшвили (Челебадзе), Шенгелия.
Матч дублирующих составов этих команд также принес победу грузинским футболистам — 2:0. Мячи забили Чивадзе и Челебадзе.

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от 5 апреля 1979 года:

Вновь трудный матч…
Тбилисские динамовцы выиграли матч и второго тура 42-го чемпионата страны. Как и в предыдущей встрече, единственный гол хозяевам поля удалось забить лишь на исходе поединка — на этот раз до финального свистка оставалось около двух минут.
Если у любителей футбола возникло впечатление, что чемпионам в обоих домашних матчах пришлось нелегко, то они вряд ли ошибаются. Однако не хотелось бы думать, что все объясняется пресловутым «против чемпионов все играют в полную силу», хотя это, несомненно, так и есть. У динамовцев, как и в первом матче чемпионата, возникли по ходу игры некоторые «перебои» в организации и проведении атак, что не могло не оказаться на результате — особенно в первом тайме.
Как выглядели соперники? Владея мячом, минчане показали игру, правильно ориентированную тактически на точный и быстрый розыгрыш, с одновременным участием нередко пяти-шести игроков. Атаковали гости, неплохо подготовленные физически, без робости и активно при первой же возможности. Оказываясь же вынужденными обороняться, нередко, к сожалению, применяли недозволенные приемы
В первом тайме два затяжных рейда предприняли Костава и Гуцаев. Оба оказались сбитыми у самой штрафной площади соперников. В общих интересах футбола, чтобы судьи своевременно пресекали грубость, гости же увидели две желтые карточки подряд лишь во втором тайме. Надо думать, с некоторым опозданием. А вскоре последовал и пенальти. Произошло нарушение перед самыми воротами минчан, и Гуцаев не упустил возможности принести своей команде победу. Удар в левый нижний угол ворот был неотразим, — 1:0.
Несколько слов о составе. Впервые в сезоне сыграл центральный защитник Ш. Хинчагашвили — опытный мастер, для которого матч стал как бы пробой сил после травмы. По-прежнему пока нет Д. Кипиани, отсутствие которого явно сказывается на атакующем потенциале команды. В подобных условиях динамовцам следует еще активнее использовать способность Гуцаева. Энергичнее обязан выглядеть в плане созидательном Шенгелия.
Тбилисские динамовцы играли в следующем составе: Габелия, Костава, Чивадзе, Хинчагашвили, Г. Мачаидзе, Дараселия, М. Мачаидзе, Коридзе, Гуцаев, Копалеишвили (Челебадзе), Шенгелия.
Впереди выездной матч с киевским «Динамо» 11 апреля. А завтра в Тбилиси чемпионы страны под флагом сборной Грузии в товарищеском матче встретятся со сборной СССР.
Н. БРОЛАДЗЕ.

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от 3 апреля 1979 года:

ГРУБОСТЬ НЕ КРАСИТ ФУТБОЛ.
Старая истина о том, что против чемпиона любая команда играет изо всех сил, в полной мере подтвердилась во вчерашнем матче второго тура чемпионата СССР по футболу, в котором динамовцы Тбилиси принимали одноклубников из Минска. Минчане в прошлом году вернулись в высшую лигу и, видимо, не для того, чтобы быть в роли аутсайдеров. Во всяком случае, во вчерашнем матче они были полны желания, если не победить, то сыграть хотя бы вничью. Однако минчан подвела излишняя резкость, порой откровенная грубость. Подножки, толчки, конечно, не красят футболистов и футбол, не способствуют прогрессу игры. И первым, кто должен в подобных случаях говорить свое твердое «я», безусловно, является судья матча. Пресекать, как говорится, «зло на корню», быть решительным и принципиальным — его первейшая обязанность. Жаль, что арбитр А. Шевченко, когда минчане несколько раз грубо сносили сначала Коридзе, потом Гуцаева, Шенгелия, не спешил «власть применить», а запоздалые его санкции (желтые карточки во втором тайме Курненину и Боровскому), увы, оказались малоэффективными.
Минские футболисты стали жертвами своей же грубости — за 2 минуты до конца игры в их ворота был назначен пенальти, который успешно реализовал Гуцаев. Этот единственный гол принес победу настойчиво атаковавшим чемпионам страны. Теперь в их активе четыре очка из четырех возможных.
Команды выступали в следующих составах: «Динамо» (Тбилиси) — Габелия, Костава, Чивадзе, Хинчагашвили, Г. Мачаидзе, Дараселия, М. Мачаидзе, Коридзе, Гуцаев, Копалеишвили (Челебадзе), Шенгелия; «Динамо» (Минск) — Вергеенко, Боровский, Курненин, Белов, Шавейко, Павлов, Алексейчиков, Пудышев, Сытик, Курнев, Василевский.