Газета «Советский спорт» (Москва) от 22 апреля 1975 года:

«Динамо» (Москва) — «Динамо» (Тбилиси) — 2:3.
«Динамо» (Москва) — «Динамо» (Тбилиси). 2:3 (0:2).
Москва. Стадион «Динамо». 21 апреля. Ясно. 13 градусов. 25 000 зрителей.
Судьи: Э. Азим-заде (Баку), М. Мкртчян (Ереван), М. Черданцев (Алма — Ата).
«Динамо» (Москва): Пильгуй, Басалаев (Лосев, 46), Никулин, Зыков, Бубнов, Петрушин, Шепель (Гершкович, 40), Долматов, Павленко, Маховиков, Еврюжихин.
«Динамо» (Тбилиси): Гогия, Дзодзуашвили, Челидзе, Эбралидзе, Муджири, М. Мачаидзе, Гавашели (Эсебуа, 81). Коридзе, Г. Мачаидзе, Гуцаев, Рехвиашвили (Кипиани, 76).
Голы: Гуцаев (4, 33), Мачаидзе (69), Долматов (71), Гершкович (90).
Дублеры — 4:2. Голы: у «Динамо» (Москва) — Гаврилов, Курненин, Якубик,
Комаров, у «Динамо» (Тбилиси) — Церетели (2, один — с пенальти).
Два матча на выезде принесли столичным динамовцам три очка. Достижения тбилисцев выглядели куда скромнее, хотя и выступали южане на своем поле: всего одно очко и ни одного забитого мяча.
Была, однако, в показателях соперничавших команд одна тонкость, на которую нельзя было не обратить внимание. Москвичи в гостях значительную часть времени провели в обороне и тем не менее преуспели в атаке. Тбилисцы, напротив, дома гораздо чаще атаковали, нежели защищались, и тем не менее пропустили гол, стоивший им поражения в одной из встреч.
Матч в Москве давал возможность соперникам сменить оружие. Естественно было предположить, что москвичи постараются захватить инициативу и решить исход встречи с помощью массированных атак. Тбилисцам в таком случае отводилась роль контратакующей стороны. Ход встречи подтвердил это предположение, а заодно и еще раз показал, что в прямой атаке большинство наших команд преуспело значительно меньше, нежели в контратаке.
Если в разряженной обстановке нападающие находят возможность — и тбилисцы это успешно доказали — сыграть остро и решительно, то в условиях плотной обороны они действуют куда менее изобретательно — этот тезис, увы, подтвердили московские динамовцы.
180 минут провели тбилисцы в атаках на своем поле, так ни разу и не поразив цель, и всего лишь четыре минуты понадобилось им в третьем матче, чтобы повести в счете.
Первый гол, правда, гости провели, воспользовавшись явной ошибкой Зыкова, неточно отпасовавшего мяч Пильгую, зато два других гола были забиты ими в результате классических контратак, причем оба раза превосходно сыграл полузащитник тбилисцев Манучар Мачаидзе: сперва он отличной передачей вывел в прорыв Гуцаева, а затем и сам, рванувшись по центру, нанес сильный и точный удар.
Москвичи атаковали в этой встрече значительно чаще, нежели их соперники, но в первом тайме они действовали излишне академично, по существу не ставя перед тбилисскими защитниками сложных задач, а во втором, проигрывая, — сумбурно, что тоже не шло на пользу делу.
Пожалуй; лишь с появлением на поле Гершковича в действиях динамовцев стала угадываться определенная система. Случилось это, однако, довольно поздно — при счете, 3:0 в пользу гостей. Хозяевам удалось переломить ход встречи и отыграть два мяча, но это было все, что они могли сделать: последний гол ударом с лёта метров с двадцати Гершкович забил на исходе 90-й минуты.
Ю. Сегеневич.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 23 апреля 1975 года:

მოსკოვის “დინამოსთან” – 2 ქულა.
მოსკოვი. “დინამოს” სტადიონი. 21 აპრილი.
“დინამო” (მოსკოვი) – “დინამო” (თბილისი) 2:3 (0:2).
მოსკოვი: პილგუი, ბასალაევი (ლოსევი), ნიკულინი, ბუბნოვი, ზიკოვი, პეტრუშინი, დოლმატოვი, მახოვიკოვი, შეპელი (გერშკოვიჩი), პავლენკო, ევრიუჟიხინი.
თბილისი: გოგია, ძოძუაშვილი, ჭელიძე, ებრალიძე, მუჯირი, ქორიძე, მ. მაჩაიძე, გ. მაჩაიძე, გავაშელი (ესებუა), გუცაევი, რეხვიაშვილი (ყიფიანი).
მსაჯი: ე. აზიმზადე (ბაქო).
დუბლიორები – 4:2.
არავისთვის საიდუმლოებას არ წარმოადგენს ის ურთულესი სატურნირო მდგომარეობა, რომელშიც თბილისის დინამოელები იყვნენ მოხვედრილი 21 აპრილისთვის. პირველ ორ ტურში შინ მათ 3 ქულა დაკარგეს, სტუმრად კი ზედიზედ სამი მძიმე მატჩი ჰქონდათ ჩასატარებელი მოსკოვსა და ერევანში. ისე თამაშით, როგორც თბილისში თამაშობდა გუნდი, წარმატების იმედი ნაკლებად გვქონდა….
მაგრამ აი, პირველი მატჩი მეტოქის მინდორზე და პირველი გამარჯვება! გამარჯვება ძველისძველ, ყველაზე მრისხანე, ყველაზე ძნელ მოწინააღმდეგესთან – მოსკოვის “დინამოსთან”, გუნდთან, რომელთანაც ყველაზე უარესი ბალანსი გვაქვს საკავშირო ჩემპიონატების ისტორიაში.
რა დასკვნა შეიძლება გამოვიტანოთ ამ გამარჯვებიდან? უპირველესად ის, რომ არც ისე ცუდად ყოფილა საქმე, როგორც გვეგონა. თუ გუნდი მაქსიმალურადაა მობილიზებული, თუ მისი თითოეული წევრი განწყობილია გამარჯვებისთვის და გამსჭვალულია კოლექტივიზმის გრძნობით, მას შესწევს ძალა იბრძოლოს იმ დონეზე, რომელიც აკმაყოფილებს გულშემატკივრებს.
მატჩის მეორე ნახევარი ტრანსლირებული იყო ტელევიზიით, ვნახეთ, აგრეთვე, პირველ ტაიმში გატანილი გოლები. თქმა იმისა, რომ თბილისელები ერთი თავით სჯობდნენ მეტოქეს მაშინაც კი, როცა ანგარიში იყო 3:0 მათს სასარგებლოდ, არ იქნებოდა სწორი. ტერიტორიული უპირატესობა მასპინძლებს ჰქონდათ და სახიფათო მომენტებსაც საკმარისად ქმნიდნენ, მაგრამ, ვინ მოთვლის, რამდენჯერ ჰქონია თბილისის “დინამოს” ამაზე გაცილებით მეტი უპირატესობა კალენდარულ მატჩებში და ხელცარიელი წასულა მინდვრიდან? გაიხსენეთ, თუნდაც, მისი ამასწინანდელი შეხვედრა “ზენიტთან”. თანამედროვე ფეხბურთში გამარჯვება საერთო უპირატესობას იმდენად არ მოაქვს, რამდენადაც ჭკვიანურად დაგეგმილ თამაშს, სწორად ორგანიზებულ იერიშებს და სწრაფ კონტრშეტევებს, შექმნილ ხელსაყრელ ვითარებათა მაქსიმალურ გამოყენებას.
ამ მატჩში კი თბილისელებმა სწორედ ასე ითამაშეს. საკმარისი იყო ზიკოვს და პილგუის შეცდომა დაეშვათ მე–4 წუთზე, რომ გუცაევმა გოლით დასაჯა ისინი. 33–ე წუთზე იმავე გუცაევმა სწრაფი გარღვევა შეასრულა მარცხენა ფლანგიდან, რამდენიმე მცველს აუარა გვერდი და კვლავ ისარგებლა პილგუის შეცდომით – შორ კუთხეში გაუგორა ბურთი – 2:0.
69–ე წუთზე საუცხოოდ ითამაშა მ. მაჩაიძემ, გაიმარჯვა პირისპირ ბრძოლაში ნიკულინთან და ბუბნოვთან, რის შემდეგაც ზუსტად დაარტყა კარში – 3:0.
სამი ბურთით უპირატესობა, როცა მატჩის დამთავრებამდე სულ 20 წუთია დარჩენილი, ფეხბურთში უეჭველ გამარჯვებას ნიშნავს. თუ ასე არ მოხდა, ეს სენსაციად ითვლება, რომელიც შემდეგ თავიანთს დავთრებში შეაქვთ სტატისტიკოსებს, მოსკოველებმა კი კინაღამ მოახდინეს ეს სასწაული. ისინი უტევდნენ განუწყვეტლივ, მთელი ძალებით, სტუმრები დროდადრო ბურთის უსისტემო მოგერიებას თუ ასწრებდნენ და 72–ე წუთზე დოლმატოვმა შეძლო ახლოდან თავით გაეტანა პირველი საპასუხო გოლი.
მდგომარეობა უკიდურესად დაიძაბა. თბილისელთა დაცვა და ნახევარდაცვა გაჭირვებით ართმევდნენ თავს სიძნელეებს, ხშირად ერთვოდა თამაშში გოგია, სახიფათო მომენტებს თვლა არ ჰქონდა. ბოლოს, 89–ე წუთზე, გერშკოვიჩმა დაახლოებით 20 მეტრიდან ძლიერად დაარტყა და გოგიას ნახტომი ამაო გამოდგა.
ამ უძნელეს მატჩს და თბილისის “დინამოს” ესოდენ საჭირო გამარჯვებას ჩვენ არ ვხატავთ ნათელი ფერებით. ბრძოლა ძალიან მძიმე იყო, მაგრამ ყველაფერი კარგია, რაც კარგად, მთავრდება. ამ მოგებით ჩვენმა გუნდმა საგრძნობლად გამოასწორა სატურნირო მდგომარეობა და, რაც მთავარია, დაგვარწმუნა, რომ მას შეუძლია გააუმჯობესოს თამაში, არ დათმოს პოზიციები.
რ. ქორიძე.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от апреля 1975 года:

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от апреля 1975 года:

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от апреля 1975 года: