Газета «Советский спорт» (Москва) от 24 июня 1975 года:

Все логично, все справедливо.
КИЕВ.
«Динамо» (Киев) — «Динамо» (Тбилиси). 3:1 (3:1). Центральный стадион. 22 июня. Ясно. 35 градусов. 45 000 зрите лей.
Судьи С. Беляев, О. Ревзин И. Павлов (все — Москва).
«Динамо» (Киев): Рудаков Коньков, Матвиенко, Буряк Решко, Трошкин, Мунтян, (Кузнецов, 59), Онищенко (Фоменко, 46). Колотов, Веремеев Блохин.
«Динамо» (Тбилиси): Гогия, Дзодзуашвили, Челидзе, Эбралидзе, М. Мачаидзе, Коридзе, Гавашели (Г. Мачаидзе, 46), Кипиани, Церетели (Гуцаев, 53), Хизанишвили, Капалеишвили.
Голы: Веремеев (7). Кипиани (9), Колотов (25), Блохин (35).
Дублеры — 2:1. Голы: у «Динамо» (Киев) — Пинчук, Кузнецов: у «Динамо» (Тбилиси)— Мчедлишвили.
В Киеве, где местные динамовцы принимали своих тбилисских одноклубников, исход поединка решился в первом тайме. Судьбу матча предопределила на диво инертная игра тбилисских полузащитников. На протяжении всей встречи они разгуливали в центральной части поля, лишь в исключительных случаях, да и то как-то нехотя, подключаясь к обороне собственных ворот или к контратакам на ворота хозяев поля. Не удивительно, что киевляне легко переигрывали соперников, то и дело добиваясь на решающих участках борьбы игрового перевеса.
Правда, на мяч, забитый в начале встречи Веремеевым, гости тут же, через две минуты, ответили голом (Кипиани провел его со штрафного), но даже этот неожиданный сюрприз не вдохновил тбилисских хавбеков на более активную, мобильную игру. Поэтому-то внешне достаточно темпераментные, но разрозненные выпады отдельных форвардов гостей, как правило, не находили логического завершения.
До перерыва киевляне забили в ворота гостей еще два мяча, из которых особенно порадовал зрителей последний: классический рейд Трошкина по правому флангу — точная передача мчавшейся слева на перехват мяча тройке партнеров и красивый удар Блохина головой в падении. Комбинация эта была разыграна в считанные мгновения.
Обзор составлен по сообщениям наших корреспондентов
Н. ШАГИНА, Ю. КОРДИЯКА. Г. БОРИСОВА.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 24 июня 1975 года:

2 ივლისის მოლოდინში.
კიევი. ცენტრალური სტადიონი. 22 ივნისი.
“დინამო” (კიევი) – “დინამო” (თბილისი) 3:1 (3:1).
კიევი: რუდაკოვი, კონკოვი, მატვიენკო, ბურიაკი, რეშკო, ტროშკინი, მუნტიანი (კუზნეცოვი), კოლოტოვი, ვერემეევი, ონიშჩენკო (ფომენკო), ბლოხინი.
თბილისი: გოგია, ძოძუაშვილი, ჭელიძე, ებრალიძე, ხიზანიშვილი, გავაშელი (გ. მაჩაიძე), ქორიძე, კოპალეიშვილი, მ. მაჩაიძე, ყიფიანი, წერეთელი (გუცაევი).
მსაჯი: ს. ბელიაევი (მოსკოვი).
დუბლიორები – 2:1.
მტკიცება იმისა, რომ კიევის “დინამო” საბჭოთა ფეხბურთში ახლა უკონკურენტო ლიდერია და რამდენადმე მაინც სერიოზული მეტოქე ჩემპიონობისთვის ბრძოლაში არა ჰყავს, დროის ზედმეტ ხარჯვად მიგვაჩნია. კიეველები, როცა საჭიროა, თამაშობენ მაქსიმალური სიძლიერით, დიდი დატვირთვით და უმაღლესი კლასის თნამედროვე ფეხბურთის დემონსტრაციას ახდენენ. მაგრამ ისინი ზოგჯერ უფლებას აძლევენ საკუთარ თავს დაზოგონ ძალები, გამოავლინონ მხოლოდ ის შესაძლებლობანი, რაც ამა თუ იმ კონკრეტულ შემთხვევაშია საჭირო მიზნის მისაღწევად და გამარჯვების მოსაპოვებლად. ეს ნორმად იქცა ჩემპიონებისთვის.
ჩვენი აზრით, ეს ცხადად გამოჩნდა განვლილ მატჩშიც. კიეველებმა პირველი ტაიმი მობილიზებულად, კოლექტიურად, ძლიერად ჩაატარეს, შესვენების შემდეგ კი, როცა თამაში ფაქტიურად მოგებული იყო, უკლეს ტემპს, აუჩქარებელ თამაშზე გადავიდნენ და აუღელვებლად დაამთავრეს კიდევ 2 ქულის აღების საქმე. ორი აზრი მათი უპირატესობის თაობაზე არ შეიძლება არსებობდეს.
რა გზით, რა საშუალებით შეიძლება კიევის “დინამოს” დამარცხება? ეტყობა, საამისოდ საჭიროა საგანგებო განწყობილება, მაქსიმალური ენერგიისა და მონდომების გამოვლენა, დიდი სპორტული თავგანწირვა, გაათკეცებული ძალით ბრძოლა, რათა გუნდს მოუშალო ცალკეული რგოლების ავტომატიზმამდე აყვანილი ურთიერთმოქმედება, საჭიროა ბლოხინის, კოლოტოვის, ონიშჩენკოს, ვერემეევის გამოთიშვა საერთო ანსამბლიდან, ჩვეული სქემიდან.
თბილისელებმა კარგად დაიწყეს თამაში, ერთხანს ბრძოლა თანაბარი იყო, მაგრამ საკმარისი აღმოჩნდა პატარა შეცდომა მე–8 წუთზე, როცა მცველებმა ვერ შეძლეს ბურთის ხეირიანად მოგერიება საჯარიმო მოედნიდან, რომ წამით ღიად დარჩენილმა ვერემეევმა მიიღო ზუსტი გადაცემა და ზუსტადვე დაარტყა კარში – 1:0.
ეს გოლი ორიოდე წუთის მერე გაქვითა ყიფიანმა. საჯარიმო დარტყმა მან იშვიათი ოსტატობით შეასრულა და, თუმცა რუდაკოვი სწორედ იმ მხარეს იყო, სადაც ბურთი გავიდა, იგი უძლური აღმოჩნდა.
ამ პერიოდში, დაახლოებით 12–15 წუთის მანძილზე სტუმრები არა მარტო წარმატებით იგერიებდნენ მეტოქის იერიშებს, არამედ თვითონაც ქმნიდნენ სახიფათო მომენტებს მის კართან. კარგად უგებდნენ ერთმანეთს მ. მაჩაიძე და ყიფიანი, შეტევაში დროულად ერთვოდა კოპალეიშვილი, მაგრამ 25–ე წუთზე მოწოდებული კუთხურისას გოგია დაუკვირვებლად წინ გამოვიდა კარიდან, ვერ მისწვდა ბურთს, ვერც უკან დაბრუნება მოასწრო და კოლოტოვმა არსებითად ცარიელ კარში გაიტანა მეორე გოლი.
შემდეგ, 35–ე წუთზე, ტროშკინმა მარჯვენა ფრთიდან შორეულ ძელთან გაგზავნა გადაცემა, სადაც უმეთვალყუროდ იყო დარჩენილი ბლოხინი. თავური დარტყმა ნახტომით – 3:1.
მეორე ტაიმში ორივე გუნდი თითქოს შეურიგდა დგომარეობას: კიეველები – ამ ანგარიშით მოგებას, თბილისელები – დამარცხებას და რამდენადმე მაინც ღირსშესანიშნავი, თუ მხედველობაში არ მივიღებთ სტუმრების კართან შექმნილ ორ–სამ მომენტს, არაფერი მომხდარა.
კიეველებმა დამაჯერებლად, საკმაოდ იოლად მოიგეს მატჩი. ახლა ფეხბურთის მოყვარულნი ინტერესით მოელიან 2 ივლისის მეოთხედფინალურ შეხვედრას, რომელიც თბილისში უნდა შედგეს სსრ კავშირის თასისთვის. შეძლებენ თუ არა თბილისელები პრესტიჟის მატჩის თამაშს?

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от июня 1975 года:

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от июня 1975 года:

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от июня 1975 года: