Газета «Советский спорт» (Москва) от 27 июня 1974 года:

«ДИНАМО» (Tб.) — «ШАХТЕР» — 1:0.
«Динамо» (Тбилиси) — «Шахтер» (Донецк). 1:0 (1:0).
Тбилиси. Стадион «Локомотив». 25 июня. Ясно. 29 градусов. 15 000 зрителей.
Судьи В. Руднев. Д. Мирза, В. Левитин (все — Москва).
«Динамо»: Гагошидзе — 4, Дзодзуашвили— 4, Челидзе — 4, Эбралидзе — 4, Муджири — 4, Гавашели — 4, Г. Мачаидзе — 4, Асатиани — 4, Гуцаев — 4, М. Мачаидзе — 4, Церетели — 4.
«Шахтер»: Дегтярев — 4, Юрецкий — 2, Звягинцев — 4, Жуков — 3, Губич — 3, Ванкевич — 2, Васин — 3, Соколовский — 3, Старухин — 3, Дудинский — 2, Сафонов — 2.
Гол: М. Мачаидзе (27). Предупрежден Ванкевич.
Дублеры — 0:0. Матч проходил в Гори.
События в матче разворачивались в основном в замедленном темпе, но в взрывных ускорений в нем было достаточно. Когда, в дело вступали крайние форварды Гуцаев, Васин, Церетели, все сразу словно пробуждалось — и на поле и на трибунах. Такая аритмия — пусть она и была вынужденной — сохраняла силы игроков в жаркой и душной атмосфере, поддерживала интерес к матчу до самых последних его минут.
Хозяева поля, у которых из-за травм по-прежнему отсутствует большая группа игроков, попробовали на сей раз новую расстановку сил — с М. Мачаидзе в роли центрального нападающего. И не номинального, по номеру на футболке, в реальнo, выдвинутого на острие атаки и нацеленного на ворота. Ход этот оказался, на мой взгляд, весьма удачным. Энергичный, с большим диапазоном действий М. Мачаидзе все время угрожая воротам, тем более что а дриблинг, и удары у него отменные. Один он нанес, наверное, ударов столько же, сколько все его партнеры, вместе взятые. И именно Мачаидзе забил мяч, принесший динамовцам победу.
Гости строили атаки с акцентом на Старухина, но пути для этого выбирали иные. Высокий рост центрфорварда, его умение играть головой подсказывали наиболее правильный путь — нацеленные, навесные передачи с флангов. События показали, что комбинации эти в команде хорошо наиграны, что между непрестанно перемещающимися в поисках выгодной позиции Старухиным и его товарищами налажены прочные связи. И если на сей раз центральный нападающий так ни разу и не сумел перехитрить своих опекунов (а за ним был установлен строгий коллективный присмотр), это должно быть поставлено в заслугу защитникам.
Кстати, о наигранных комбинациях. Чаще всего речь о них заходит при розыгрыше так называемых стандартных положений. Одна такая комбинация при подаче углового удачно разработана «Шахтером». Васин закручивает мяч, да так, что он невысоко летит к ближней штанге. Набегающий партнер, как правило, пропускает подачу между ног, и стоит замешкаться защитнику или вратарю — беды не миновать!
В первом случае при такой подаче без суматохи на самой линии ворот «Динамо» не обошлось. Причем эффект неожиданности был так велик, что не осталось впечатления от разученности комбинации. Но когда это повторилось еще раз и еще, справа и слева (Васин выполняет в команде все угловые), комбинация лишилась своей изюминки — внезапности. Чтобы не пропала она, эта изюминка, необходимо разнообразие — на вооружении следует иметь не одну комбинацию.
Счет в этом матче мог быть в иным. Гости не использовали нескольких выгодных ситуаций из-за неумения завершать атаки, а более удачливым хозяевам «мешал» безошибочно игравший Дегтярев, Но, говоря о счете, я не собираюсь ставить под сомнение победу динамовцев — они были лучше и выиграла вполне заслуженно.
З. Калоев, заслуженный мастер спорта.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 27 июня 1974 года:

მრავალი შესაძლებლობა და ერთადერთი გოლი.
თბილისი. “ლოკომოტივის” სტადიონი. 25 ივნისი.
“დინამო” (თბილისი) – “შახტიორი” (დონეცკი) 1:0.
“დინამო”: გაგოშიძე, ძოძუაშვილი, ჭელიძე, ებრალიძე, მუჯირი, გავაშელი, გ. მაჩაიძე, ასათიანი, გუცაევი, მ. მაჩაიძე, წერეთელი.
“შახტიორი”: დეგტიარიოვი, იურეცკი, ზვიაგინცევი, ჟუკოვი, გუბიჩი, ვენკევიჩი, ვასინი, სოკოლოვსკი, სტარუხინი, დუდინსკი, საფონოვი.
მსაჯი: ვ. რუდნევი (მოსკოვი).
დუბლიორები – 0:0.
მეტოქეებს სატურნირო მდგომარეობა აიძულებდათ ყოველი ღონე ეხმარათ 2 ქულის მოხვეჭისთვის. მასპინძლებს სატურნირო ცხრილში მათთვის უჩვეულო ბოლო ადგილი ეკავათ და უნდა ცდილიყვნენ, რადაც უნდა დასჯდომოდათ, ამ უსიამო ზონიდან თავი დაეღწიათ. სტუმრებს კი გამარჯვების შემთხვევაში ლიდერთა ჯგუფში შეეძლოთ ადგილის დამკვიდრება. მატჩის დასაწყისმა ეს ვარაუდი სანახევროდ გაამართლა. დინამოელთა აგრესიულ განწყობილებას სტუმრებმა თავიანთი კარის მისადგომების მასირებული დაცვითი ზღუდეების შექმნით უპასუხეს და ასეთ ვითარებაში ძალიან ძნელი იყო წარმატებაზე ფიქრი. ცენტრალური თავდამსხმელის როლის შესრულება მ. მაჩაიძეს ჰქონდა დაკისრებული და უნდა ითქვას, დინამოელთა მწვრთნელების ამ ტაქტიკურმა ჩანაფიქრმა ერთგვარი ნაყოფი გამოიღო. მ. მაჩაიძე ბევრს მოძრაობდა, თვალი სულ დეგტიარიოვის კარისკენ ეჭირა და გოლის გატანისთვის ოდნავ ხელსაყრელ მომენტსაც არ უშვებდა ხელიდან. მას რომ პირველ ტაიმში ცოტა მხარდაჭერა ჰქონოდა გუცაევის მხრიდან, ვინ იცის, რა მოხდებოდა, მაგრამ თბილისელთა მარჯვენა გარემარბს ამოსუნთქვის საშუალებას არ აძლევდა მცველი გუბიჩი, რომელიც დასაშვები თუ დაუშვებელი ილეთებით ცდილობდა ამ სახიფათო ფორვარდის შეტევების უვნებელყოფას.
სტუმრებიც ფიქრობდნენ წარმატების მოპოვებას, მაგრამ მათს ეპიზოდურ შეტევებს თბილისელთა დაცვა წარმატებით იგერიებდა. დინამოელთა იერიშები გრძელდებოდა. ასათიანი ჩვეულებისამებრ კარგად დირიჟორობდა პარტნიორების მოქმედებას, კარის აღების ოპერაციებში მცველები ჭელიძე და ძოძუაშვილიც მონაწილეობდნენ, მაგრამ უშეცდომოდ თამაშობდა დეგტიარიოვი, რომელმაც რამდენიმეჯერ იხსნა თავისი კარი აშკარა გოლისგან, გადიოდა წუთები, გოლი კი არ ჩანდა. და აი, 26–ე წუთზე “შახტიორის” კარისკენ გაჭრილმა გავაშელმა დროით შენიშნა მ. მაჩაიძე და ბურთი ზუსტად გადააწოდა მას. ამ უკანასკნელმა ოსტატურად აუარა გვერდი მეტოქეთა რამდენიმე მცველს და ბურთი ზუსტად დაარტყა კარის მარცხენა დაბალ კუთხეში. რამდენიმე წუთის შემდეგ დონეცკელებს კინაღამ მეორედ მოუხდათ თამაშის ცენტრიდან დაწყება, მაგრამ ისინი კვლავ მეკარე დეგტიარიოვმა იხსნა, როცა გ. მაჩაიძის მიერ შორი მანძილიდან ზუსტად დარტყმული ბურთი კუთხურზე მოიგერია.
შესვენების შემდეგ თბილისელთა უპირატესობა უფრო მკვეთრად გამოისახა. მეტოქის კარს ორივე ფლანგიდან სახიფათოდ უტევდნენ წერეთელი და გუცაევი. ამ უკანასკნელის შეჩერება ამჯერად გუბიჩმა ვეღარ შეძლო და სტუმრებმა მარჯვენა ფრთა დამატებითი ფეხბურთელებით გაამაგრეს. მაგრამ ესეც არ აღმოჩნდა საკმარისი. ამ მატჩში თბილისელ ფორვარდს, სულ ცოტა, ორი ბურთი მაინც უნდა გაეტანა, ამდენივე მისი ზუსტი გადაცემებიდან უნდა გასულიყო, მაგრამ, როგორც მუდამ, იშვიათი სიზუსტით მოქმედებდა მეკარე დეგტიარიოვი.
გამარჯვებული გუნდის მისამართით სასაყვედურო მაინცდამაინც არაფერი გვაქვს, ოღონდ ესაა, რომ დინამოელები იმ მომენტებში, როცა გოლი თითქოს გარდაუვალი იყო, სიზუსტეს ვერ იჩენდნენ. და თუ სტადიონზე შეკრებილი მაყურებელი უკმაყოფილო დარჩა, ამის მიზეზი ის იყო, რომ კარის აღების მრავალი შესაძლებლობიდან თბილისის დინამოელებმა მხოლოდ ერთი გამოიყენეს.
მ. დუგლაძე.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от июня 1974 года:

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от июня 1974 года:

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от июня 1974 года: