Газета «Советский спорт» (Москва) от 5 мая 1974 года:

«Динамо» (Киев) — «Динамо» (Тбилиси) — 2:0.
«Динамо» (Киев) — «Динамо» (Тбилиси). 2:0 (0:0). Киев. Центральный стадион. 2 мая. Облачно. 16 градусов. 55 000 зрителей. Судьи М. Рубенис, В. Браун, X. Стренцис (все — Рига).
«Динамо» (Киев): Рудаков — 5, Зуев — 4, Матвиенко — 4, Фоменко — 4, Решко — 4, Трошкин — 4 (Шепель, 75 — б/о), Буряк — 4 (Мунтян, 46 — 4). Онищенко — 4, Колотов — 5, Веремеев — 4, Блохин — 4.
«Динамо» (Тбилиси): Гагошидзе — 4, Дзодзуашвили — 2, Хинчагашвили — 3, Хурцилава — 4, Муджири — 4, Челидзе — 3, М. Мачаидзе — 3. Эбралидзе — 3, Гуцаев — 3, Г. Нодия — 2 (Рехвиашвили, 73 — б/о), Кипиани — 2.
Голы: Колотов (59, 78).
Дублеры — 1:0. Гол: Кочубинский.
Оценивая тот или иной матч, любители футбола очень любят прибегать к сравнениям, черпая подчас материал для них в глубоких анналах футбольной истории. А когда две встречи разделяет всего несколько дней, то и вовсе удержаться трудно. Так вот, насколько я мог заметить, киевским зрителям игра местного «Динамо» с тбилисскими одноклубниками по сравнению с игрой в предыдущем туре против «Арарата» явно «не показалась». И даже вызвала какое-то разочарование. Что же вызвало разницу в оценке двух матчей, закончившихся с одинаковым победным для киевлян счетом? На мой взгляд, все дело в впечатлении от первых-таймов этих встреч, создавших, если можно так сказать, психологические фундаменты для отношения к этим играм в целом. Ибо если первую половину матча с «Араратом» динамовцы Киева сыграли поистине с блеском (высокий атлетизм, помноженный на неудержимый массированный натиск), то в игре с тбилисцами они до перерыва действовали куда менее ярко (невысокий темп, злоупотребление поперечными передачами, довольно откровенный расчет на возможную ошибку соперников). Естественно, и результаты были разные: «Арарат» был. принужден в первом тайме играть в глухой защите, в то время как тбилисскому «Динамо» были предоставлены и время, и возможности для небезопасных контратак. Не слишком удачную игру киевлян в первом тайме против тбилисского «Динамо» объяснить, по-моему, несложно. Ударная мощь команды явно снизилась из-за вялой игры Буряка (атакующего полузащитника) и Зуева (атакующего защитника).
Но давайте отвлечемся от первых таймов и оценим качество игры киевлян во вторых. Полагаю, что в игре с тбилисцами после перерыва динамовцы Киева выглядели предпочтительнее, чем во второй половине матча с «Араратом», особенно если оценивать их действия с точки зрения тактического мастерства. Заметное улучшение качества игры киевлян во втором тайме встречи с тбилисцами я в значительной мере связываю с выходом на поле испытанного диспетчера команды Мунтяна, не выступавшего, как известно, в предыдущих встречах из-за травмы.
Бесспорно, и в игре с «Шахтером», и в матче с «Араратом» киевляне вели, или по крайней мере пытались вести, присущую команде игру в комбинационном стиле. Но только с появлением Мунтяна игра эта обрела законченность. Я не случайно подчеркиваю роль Мунтяна — даже в самой сильной по составу команде трудно обойтись без ключевого игрока, которому богатый опыт точно подсказывает, что, как и когда нужно делать для успеха в игре. Именно таков Мунтян. Как всегда, он не ограничился ролью всевидящего «раздатчика мячей». На 58-й минуте, оказавшись без прикрытия на левом фланге (игра в это время бурлила на противоположном крае поля), Мунтян стремительно продвинулся вперед и с ходу мощно пробил по мячу, точно переданному ему через всю ширину поля. Задев Дзодзуашвили, мяч едва не влетел в ворота тбилисцев. Выручила боковая стойка, но с этого момента оборона гостей дрогнула, а инициативой прочно овладели хозяева поля.
В заключение остается отметить великолепно сыгравшего капитана киевлян Колотова, который увенчал усилия своих товарищей двумя голами.
О. ОШЕНКОВ, заслуженный мастер спорта.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 5 мая 1974 года:

თბილისელები აუტსაიდერთა შორის.
კიევი. ცენტრალური სტადიონი. 2 მაისი.
“დინამო” (კიევი) – “დინამო” (თბილისი) 2:0 (0:0).
კიევი: რუდაკოვი, ზუევი, მატვიენკო, ფომენკო, რეშკო, ტროშკინი (შეპელი), ბურიაკი (მუნტიანი), ონიშჩენკო, კოლოტოვი, ვერემეევი, ბლოხინი.
თბილისი: გაგოშიძე, ძოძუაშვილი, ხინჩაგაშვილი, ხურცილავა, მუჯირი, ჭელიძე, მ. მაჩაიძე, ებრალიძე, გუცაევი, გ. ნოდია (რეხვიაშვილი), ყიფიანი.
მსაჯი: მ. რუბენისი (კიევი).
დუბლიორები – 1:0.
ამ მატჩის თაობაზე რედაქცია დაუკავშირდა თავის კიეველ კორესპონდენტს ო. ბუჩმას, რომელმაც შემდეგი გადმოგვცა:
კიევში საგანგებოდ ემზადებოდნენ ტრადიციულ მეტოქესთან მატჩისათვის. ის ფაქტი, რომ თბილისის “დინამო” სამი ტურის შემდეგ აუტსაიდერთა შორის იყო, ერთობ მოკრძალებული საერთო ბალანსით, ბევრს არაფერს ნიშნავს, ვინაიდან სწორედ ასეთ გადამწყვეტ მატჩებში ხდება ძალების მაქსიმალური მობილიზება, ხოლო როცა თბილისის “დინამო” მობილიზებულია, ყველამ კარგად იცის მისი სიძლიერე. გარდა ამისა, ახლა ცხრილის სათავეში კიეველთა სიახლოვეს ისეთი სიმჭიდროვეა, რომ თითოეული ქულა დიდად ფასობს.
პირდაპირ ვიტყვით: ასეთ სიტუაციაში ჩვენთვის მოულოდნელი იყო, სტუმრები მინდორზე 5 მცველის შემადგენლობით რომ გამოვიდნენ. დაუმატეთ ამას ისიც, რომ ებრალიძის ძირითადი ამპლუა მცველად თამაშია, თუმცა ამ შეხვედრაში მას, შეიძლება სხვა ფუნქციები ჰქონდა დაკისრებული. დარჩა გუნდი ერთადერთი ტიპიური ჰავბეკის – მაჩაიძის ამარა, რომელსაც მუდმივმოქმედი პარტნიორი შუა ხაზში ხშირად აკლდა, კიეველები კი, როგორც ცნობილია, მთელ თამაშს ცენტრალურ ზონაში წარმართავენ.
ძალთა ასეთმა შეფარდებამ შუა მინდორში მასპინძლებს საშუალება მისცა თავიდანვე ეგდოთ ხელთ ინიციატივა, ბლოხინს ანგარიშის გახსნის შესაძლებლობა უკვე მე–9 წუთზე შეექმნა, თუმცა ეს შანსი ვერ გამოიყენა.
შემდგომში მდგომარეობა გათანაბრდა, სტუმრებმა აქტიურად გაითამაშეს რამდენიმე კომბინაცია, შეტევაში ხურცილავაც მონაწილეობდა, გოლის გატანის კარგი შესაძლებლობა მიეცა გუცაევს.
მთელი ტაიმი ორმხრივ პოზიციურ ბრძოლაში მიმდინარეობდა. მაგრამ მერე, როცა კიევის ”დინამოს” შემადგენლობაში ბურიაკის ადგილი მუნტიანმა დაიკავა, მდგომარეობა შეიცვალა. გამოცდილი დისპეჩერი პირველივე წუთებიდან ჩაება ბრძოლაში და მისი “ხელი” მაშინვე დაეტყო პარტნიორებს. გუნდი ათამაშდა სრული სიძლიერით, გაგოშიძეს ზედიზედ მოუხდა ძნელი ბურთების აღება, 55–ე წუთზე თბილისელთა კარი ძელმა იხსნა აშკარა გოლისგან, 59–ე წუთზე კი ბურთი მაინც გავიდა: კოლოტოვმა საჯარიმო მოედანზე გაითამაშა კომბინაცია პარტნიორებთან, გავიდა ღია პოზიციაში და გაგოშიძესთან პირისპირ დარჩენილმა ზუსტად დაარტყა.
სტუმრებმა მაშინვე სცადეს მდგომარეობის გამოსწორება. საპასუხო ბურთის გატანის შესაძლებლობა მიეცათ ყიფიანს, გუცაევს, ნოდიას. 71–ე წუთზე კი რუდაკოვმა ძალიან ძნელი, თითქმის უიმედო ბურთი აიღო ყიფიანისგან.
ამ დაძაბულ სიტუაციაში მატჩის ბედი საბოლოოდ გადაწყვიტა იმავე კოლოტოვმა. მან ზუსტად ისევე ითამაშა, როგორც 59–ე წუთზე, იგივე ადგილას გავიდა კარის წინ და მეორედ გაგზავნა ბურთი ბადეში.
დანარჩენ დროში თბილისელები ბევრს ეცადნენ, მაგრამ ამაოდ. კიეველებმა ბოლომდე ორგანიზებულად იბრძოლეს და გამარჯვება შეინარჩუნეს.
ჩვენი კიეველი კორესპონდენტის ნაამბობს დავუმატებთ იმას, რომ თბილისის “დინამო” 4 ტურის შემდეგ ძალიან არასახარბიელო მდგომარეობაშია, ბოლო ადგილებზეა და განვლილ ოთხ მატჩში სულ ერთი ბურთი აქვს გატანილი. გუნდს ელის მეტისმეტად ძნელი, საპასუხისმგებლო შეხვედრები: 9 მაისს შინ – გათამაშების ერთ–ერთ ლიდერთან “ზენიტთნ”, 14 მაისს მოსკოვში – ადგილობრივ თანაკლუბელებთან. 23 მაისს იგი მასპინძლობს სსრ კავშირის ჩემპიონს “არარატს”. ამ მატჩებში დინამოელებმა ყველაფერი უნდა იღონონ მძიმე მდგომარეობის დროით გამოსასწორებლად.

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от мая 1974 года:

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от мая 1974 года:

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от мая 1974 года: