Газета «Советский спорт» (Москва) от 28 августа 1973 года:

«3АРЯ» — «ДИНАМО» (Тбилиси) — 3:0.
«Заря» Ворошиловград) — «Динамо» (Тбилиси). 3:0 (0:0). Ворошиловград. Стадион «Авангард», 26 августа. Облачко. 18 градусов. 26 000 зрителей.
Судьи И. Лукьянов, А. Евграфов, Н. Хачатуров (все — Mocква).
«Заря»: Ткаченко — 4, Пинчук — 5, Малыгин — 2, С. Кузнецов — 4, Васенин — 5 (Морозов, 75 — б/о), Журавлев — 5, В. Кузнецов — 5, Попов — 4, Шакун — 4, Куксов — 5, Онищенко — 5.
«Динамо»: Гогия — 2, Дзодзуашвили — 2, Кантеладзе — 2, Челидзе — 2, Хинчагашвили — 2, Эбралидзе — 2, М. Мачаидзе — 2, Асатиани — 2, Гуцаев — 2, Кипиани — 2 (Мчедлишвили, 70 — 2), Л. Нодия — 2.
Голы: Журавлев (51, с 11-метровего), Морозов (80), Онищенко (34).
Предупрежден Малыгин. Дублеры — 7:6 (3:3, 11-метровые — 4:3). Голы в основное время: Шульженко, Тер-Оганесянц, Копий — у «Зари»; Копалеишвили, Ниношвили, Кванталиани — у «Динамо».
Первое впечатление от игры гостей невольно наводило на мысль, что это вовсе не тбилисское «Динамо», а какая-то незнакомая команда. Во всяком случае, трудно припомнить матч, в котором грузинские футболисты позволяли бы противнику играть против них «в одни ворота». А все именно так и было. На три дальних, неуверенных и неточных удара гостей в первом тайме пришлось 14 попыток взятия ворот, предпринятых ворошиловградцами. Причем к чисто голевым моментам следует отнести эпизоды 9-й минуты (Онищенко попадает в защитника, Шакун — во вратаря), 23-й (Шакун вышел один на один с Гогия), 27-й (сильный удар С. Кузнецова отразила штанга)…
В перерыве, очевидно, гости уяснили себе, что продолжать в том же духе (а именно — стоять на месте, опаздывать, вести «формальное» единоборство) означает за ведомую капитуляцию. Но по началу второго тайма нельзя было сказать, что аппетит к борьбе у тбилисцев значительно прибавился. Давно знакомое лицо команды явилось зрителям лишь после первого гола, когда за снос Шакуна в штрафной площади Журавлев четко пробил пенальти. Каскад взрывных контратак, которыми ответили гости на методичный натиск «Зари», позволил обстрелять ворота Гуцаеву, Эбралидзе, Кипиани.
Кроме того, в бесспорной голевой позиции на 60-й минуте оказался Асатиани, но мяч, посланный в ворота почтя в упор, С. Кузнецов каким-то чудом выбил на угловой. «Заря» еще орлее увеличивает темп, и этой прибавки в движении оказывается достаточно, чтобы скова переломить ход игры. Ворота Гогия под непрерывным обстрелом. Дважды опасно бьет Куксов. Трижды к успеху близок Онищенко, но в первом случае он не попадает в пустые ворота, а в двух других промахивается, «замыкая» прострельные передачи Попова.
Пожалуй, «Заря» сделала все, чтобы ее внушительная победа была достигнута голами, забитыми в результате комбинационной игры, но футбольная фортуна распорядилась, иначе. На 80-й минуте, неторопливо ведя мяч поперек поля, где-то на дальних подступах к штрафной площади гостей, Морозов неожиданно и хлестко нанес удар по воротам, и Гогия прозевал этот мяч, угодивший в верхний угол. Немного времени спустя на такой же невнимательности тбилисского вратаря поймал Онищенко. Его внезапный удар нанесенный с правого фланга в дальний нижний угол ворот, тоже достиг пели. Таким образом, шквал атак, предпринятых чемпионом на ворота бронзового призера, обернулся довольно «прозаическими» голами, хотя это нисколько не испортило настроения донбассовцев, отмечавших в это воскресенье День шахтера.
В. БРУСИЛОВ.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 28 августа 1973 года:

გაიმარჯვა მან, ვინც იბრძოლა.
ვოროშილოვგრადი. “ავანგარდის” სტადიონი. 26 აგვისტო.
“ზარია” (ვოროშილოვგრადი) – “დინამო” (თბილისი) 3:0 (0:0).
“ზარია”: ტკაჩენკო, პინჩუკი, მალივინი, ს. კუზნეცოვი, ვასენინი (მოროზოვი), ჟურავლიოვი, ვ. კუზნეცოვი, პოპოვი, შაკუნი, კუკსოვი, ონიშჩენკო.
“დინამო”: გოგია, ძოძუაშვილი, კანთელაძე, ჭელიძე, ხინჩაგაშვილი, ებრალიძე, მ. მაჩაიძე, ასათიანი, გუცაევი, ყიფიანი (მჭედლიშვილი), ლ. ნოდია.
მსაჯი: ი. ლუკიანოვი (მოსკოვი).
გაფრთხილებულია მალიგინი.
დუბლიორები – 7:6 “ზარიას” სასარგებლოდ (პენალტებით. ძირითადი დრო – 3:3).
ვოროშილოვგრადელი ფეხბურთის მოყვარულნი დიდი ინტერესით მოელოდნენ თბილისელ ფეხბურთელთა გამოსვლას მათს სტადიონზე. ჯერ ერთი, თბილისის “დინამოს” ავტორიტეტი ძალზე მაღალია აქაურ გულშემატკივართა შორის, მეორეც – სატურნირო მდგომარეობა ორივე გუნდს აიძულებდა ყველაფერი გაეკეთებინა წარმატების მოსაპოვებლად და მესამე – თბილისელებმა ხომ სულ რამდენიმე დღის წინ მოიგეს ძალზე ძნელი, მნიშვნელოვანი ტურნირი ესპანეთის ქალაქ უელვაში, სადაც დაამარცხეს საქვეყნოდ განთქმული გუნდები – პორტუგალიის ჩემპიონი “ბენფიკა” და ესპანეთის ჩემპიონი “ატლეტიკო”.
გულახდილად უნდა გითხრათ, რომ უელვას ტურნირში გამარჯვებულებმა თავიანთი შესაძლებლობის მცირე ნაწილიც კი ვერ გვიჩვენეს, განსაკუთრებით პირველ ტაიმში. ტრიბუნებზე გაოცებულნი კითხულობდნენ თბილისის “დინამოა” ეს თუ არაო?
გაკვირვებას იწვევდა ტაქტიკა, რომელსაც სტუმრებმა მიმართეს დასაწყისში.
გუნდმა უკან, თავისი საჯარიმო მოედნისკენ დასწია მთავარი ძალები, აქ ებრძოდა მეტოქეს და მხოლოდ იშვიათად, ეპიზოდურად თუ გადავიდოდა იერიშზე. თამაში თითქმის ცალ კარში მიმდინარეობდა, ანგარიშის გახსნა შეეძლოთ ონიშჩენკოს, ს. კუზნეცოვს, კუკსოვს, შაკუნს. ერთი სიტყვით, უკიდურესად პასიურმა ტაქტიკამ თბილისელები თავიდანვე გაწირა წასაგებად, თუმცა ტაიმი მათ “მშვიდობიანად” დაამთავრეს.
ანგარიში გაიხსნა 51–ე წუთზე, როცა დინამოელებმა თავიანთ საჯარიმო მოედანზე წააქციეს შაკუნი და მსაჯმა 11–მეტრიანი დანიშნა. პენალტი ზუსტად შეასრულა ჟურავლიოვმა – 1:0.
დინამოელები მხოლოდ ამის შემდეგ გამოფხიზლდნენ და რამდენიმე სწრაფი, სახიფათო კონტრშეტევა განახორციელეს. საპასუხო ბურთის გატანის ნაღდი შესაძლებლობა მიეცა ასათიანს, რომელიც უკიდურესად ხელსაყრელ პოზიციაში წამით შეფერხდა და საშუალება მისცა ს. კუზნეცოვს ეხსნა მდგომარეობა.
მატჩის დასასრულს ათიოდე წუთი აკლდა, როცა მასპინძლებმა კვლავ შეუტიეს და მოროზოვმა მეორედ აიძულა თბილისელები ცენტრიდან დაეწყოთ თამაში, ხოლო 64–ე წუთზე ონიშჩენკომ კიდევ ერთი ბურთი მოათავსა სტუმრების კარის ბადეში და “ზარიას” გამარჯვება რეალობად იქცა.
რ. კლიმენკო (ტელეფონით, ჩვენი სპეც. კორ.).

Газета «Заря Востока» (Тбилиси) от августа 1973 года:

Газета «Молодежь Грузии» (Тбилиси) от августа 1973 года:

Газета «Вечерний Тбилиси» (Тбилиси) от августа 1973 года: