Газета «Советский спорт» (Москва) от 4 июля 1970 года:

Статистика и эмоции.
«Нефтчи» (Баку) — «Динамо» (Тбилиси). 1:0 (1:0).
Баку. Республиканский стадион имени В. И. Ленина. 20 000 зрителей.
2 июля. Ясно. 25 градусов.
Судьи Б. Стрелецкий, А. Истомин, В. Маслаков (все — Донецк).
«Нефтчи»: Крамаренко, Кулиев, Брухтий, Бабаев, Рахманов, Зейналов, Стекольников, Смольников, Банишевский, Шевченко (Али-Заде, 78), Гаджиев.
«Динамо»: Урушадзе, Дзодзуашвили, Кантеладзе, Хурцилава, Хинчикашвили, Петриашвили, Кутивадзе (Л. Нодия, 46) Илиади, Метревели, Г. Нодия, Гавашели.
Гол: Шевченко (22).
Дублеры — 2:0. Голы: Эйнуллаев, Мирджавадов.
Центральный нападающий тбилисцев Г. Нодия сделал первый удар по мячу, и в тот же момент диктор сообщил, что вместо объявленного ранее Маркарова в «Нефтчи» играет Шевченко. Стадион недовольно загудел. Еще бы! В ответственном матче место самого техничного игрока команды занял 19-летний футболист. Ровно через 21 минуту зрители простили тренерам «Нефтчи рискованный шаг. Выйдя на передачу между двумя защитниками «Динамо» и ловко обманув третьего, Шевченко неотразимым ударом в угол забил гол.
Кого еще можно выделить в этом матче? Пожалуй, только Крамаренко. В последние 10 минут, когда хозяева поля перешли в глухую защиту, вратарь несколько раз выручал свою команду из безнадежных положений.
Сейчас, когда свежи еще впечатления от чемпионата мира, мы невольно подходим к событиям на наших футбольных полях с другими мерками. Эхо заокеанских событий слабо прослушивалось в этом матче, хотя обе команды и придерживались современных схем, подключали в атаку крайних защитников и даже проводили совещания на поле, прежде чем пробить штрафной.
Но вот что говорит статистика игры. За 90 минут хозяева поля сделали 27 передач, не дошедших до адресата, гости — 30. Мы учитывали только простые ситуации. Когда мяч попадал к соперникам после прострела, или после паса «в борьбу», или после крученой передачи за спину защитнику, такие случаи во внимание не принимались. Значит, 57 элементарных ошибок! А ведь обе команды больше пользовались короткими и средними передачами.
Впечатление такое, что игроки не дорожат мячом и расстаются с ним без сожаления. Может, это потому, что и достается им мяч чаще всего без особых трудностей?
А вот еще две несложные цифровые выкладки. Урушадзе в этом матче выбросил мяч руками партнерам 5 раз, Крамаренко — 4. Во всех остальных случаях вратари выбивали мяч сильным ударом, и он почти всегда доставался противнику. Мы не склонны слишком корить вратарей. Как правило, когда они собирались выбивать мяч, предложений от партнеров не следовало, те просто поворачивались к своим первым номерам спиной.
Из сказанного вовсе не следует, что матч этот был лишен зрелищного интереса. Были драматические ситуации. Хватался за голову Банишевский, не забив гол в пустые ворота. Изрядно потрепали себе нервы вратари, провожая глазами мячи, летевшие в опасной близости от ворот. Но сегодня представляется более существенным обратить внимание не на игровые коллизии, а на качество игры двух маститых команд.
Ю. Дашевский, Е. Рубин.
(Наши спец. корр.).
Баку.

Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 4 июля 1970 года:

თბილისელებმა ცუდად ითამაშეს.
ბაქო. რესპუბლიკური სტადიონი. 2 ივლისი.
“ნეფთჩი” (ბაქო) — “დინამო” (თბილისი) — 1:0 (1:0).
“ნეფთჩი”: კრამარენკო, ყულიევი, ბრუხტი, ბაბაევი, რახმანოვი, ზეინალოვი, სტეკოლნიკოვი, სმოლნიკოვი, ბანიშევსკი, შევჩენკო (ალი-ზადე), გაჯიევი.
“დინამო”: ურუშაძე, ძოძუაშვილი, კანთელაძე, ხურცილავა, ხინჩაგაშვილი, პეტრიაშვილი, კუტივაძე (ლ. ნოდია), ილიადი, მეტრეველი, გ. ნოდია, გავაშელი.
მსაჯი: ბ. სტრელეცკი (დონეცკი).
დუბლიორები — 2:0 “ნეფთჩის” სასარგებლოდ.
ეს მატჩი ყოველმხრივ საინტერესო იყო. ჯერ ერთი, “ნევთჩი” და თბილისის “დინამო” თასის მიმდინარე გათამაშების ნახევარფინალური წყვილის წარმომადგენლები არიან და სულ მალე, 25 ივლისს, ისევ უნდა შეხვდნენ ერთმანეთს ფინალში თამაშის უფლების მოსაპოვებლად. ამას გარდა, ბაქოელებმა ზედიზედ წააგეს ბოლო 4 მატჩი და ბუნებრივია, ყველაფერს იღონებდნენ ლიდერთა ჯგუფის ერთ-ერთი წარმომადგენლის წინააღმდეგ ბრძოლისას. დაუმატეთ ამას ისიც, რომ მაყურებელი საგანგებო ყურადღებით მოელოდა სსრ კავშირის ნაკრების წევრების გამოსვლას თბილისის “დინამოდან”.
ბაქოელი ფეხბურთელები ძალზე ძნელ ბრძოლას მოელოდნენ. მათი მდგომარეობა გართულდა იმითაც, რომ გუნდის დისპეტჩერმა და მთავარმა ძალამ მარქაროვმა ჯერ კიდევ მოთელვისას იტკინა ფეხი და მონაწილეობა ვერ მიიღო მატჩში, მაგრამ, როგორც თამაშის მსვლელობამ ცხადყო, “ნეფთჩის” გამარჯვების მოპოვება მაინცდამაინც არ გასჭირვებია. მართალია, მან ითამაშა მთელი მონდომებით, მაქსიმალური დატვირთვით და სწორედ ამის ხარჯზე შეძლო თავს მოეხვია მეტოქისთვის თავისი ტაქტიკური გეგმა, მაგრამ, მაინც უნდა აღინიშნოს, რომ თბილისის “დინამო” შორს, ძალიან შორს იდგა იმ გუნდისგან, რომელსაც ბაქოში მოელოდნენ.
ყოველგვარ კრიტიკაზე დაბლა იდგა ნახევადრაცვის თამაში. ამ ხაზის სამივე წარმომადგენელი ტაქტიკურ სქემიდან იყო ამოვარდნილი. ისინი ზედმეტად, სრულიად უმიზნოდ აყოვნებდნენ ბურთს მინდვრის შუაგულში და თუ დააპირებდნენ გადაცემას, ბურთი ან მოწინააღმდეგეებს უვარდებოდათ ხელთ, ან საერთოდ უაზროდ იკარგებოდა. სუსტად ითამაშეს მცველებმაც, ხოლო თავდასხმაში გ. ნოდიამ ისე გაატარა მინდორზე 90 წუთი, რომ, როგორც იტყვიან, თითი თითზე არ დაუკარებია. ოდნავ უკეთესი იყო მეტრეველი.
ჩვენთვის გარკვეულ უხერხულობას წარმოადგენს სტუმართა გუნდის მოთამაშეების ასეთი “დახასიათება”, მაგრამ ნათქვამი, სამწუხაროდ, სინამდვილეს შეესაბამება. შედარებით უკეთ თამაშობდნენ დინამოელები შესვენების შემდეგ, როცა აგებდნენ და ცდილობდნენ მდგომარეობის გამოსწორებას. მაგრამ “ნეფთჩის” მცველებმა მათ არ მისცეს ანგარიშის გათანაბრების საშუალება.
ამასთან, რამდენიმე ძნელი ბურთი აიღო კრამარენკომ.
გოლი, რომელმაც ბაქოელებს ესოდენ საჭირო გამარჯვება მოუტანა, 22-ე წუთზე გაიტანა შევჩენკომ. იგი კარგად გავიდა თბილისელთა მცველებს შორის და ზუსტად გაარტყა.
პ. მირიევი (ტელეფონით).