«Динамо» (Минск) — «Динамо» (Тбилиси) 0:0
Чемпионат СССР 1969 года. 1-я группа класса А. Предварительный турнир. 2-я подгруппа. Матч № 17.
7 июля 1969 года. 19-00. Минск. Стадион «Динамо». Ясно, 28 градусов. 45000 зрителей.
Судьи: Бочаров, Л.Акселевич, О.Нырков (все — Москва).
«Динамо» Мн.: Глухотко, Гирко, Арзамасцев, Ремин, Воронин, Фокин, Толейко (Коберский, 46), Адамов, Васильев, Малофеев (Чаусов, 46), Сахаров.
«Динамо» Тб.: Урушадзе, Рехвиашвили, Кантеладзе, Хурцилава, Дзодзуашвили, Петриашвили, Илиади, Асатиани (М.Мачаидзе, 75), Метревели (к), Г.Нодия (Л.Нодия,46), Гавашели.
ОТЧЕТЫ ПРЕССЫ:
Газета «Советский спорт» (Москва) от 8 июля 1969 года:
И ВСЕ-ТАКИ НИЧЬЯ.
«Динамо» (Минск) — «Динамо» (Тбилиси). 0:0.
Минск. Стадион «Динамо». 45 000 зрителей. 7 июля. Ясно. 28 градусов.
Судьи Ю. Бочаров, А. Акселевич, О. Нырков (все — Москва).
«Динамо» (Минск): Глухотко, Гирко, Арзамасцев, Ремин, Воронин, Фокин, Толейко (Коберский, 46), Адамов, Васильев, Малофеев (Чаусов, 46), Сахаров.
«Динамо» (Тбилиси): Урушадзе, Рехвиашвили, Кантеладзе, Хурцилава, Дзодзуашвили, Петриашвили, Илиади, Асатиани (Мачаидзе, 75), Метревели, Г. Нодия, (Л. Нодия, 46), Гавашели.
Дублеры — 2:0. Голы: Кожепенько, Курнев.
По первому тайму казалось, что тбилисцы впервые в нынешнем сезоне уйдут с поля побежденными. Преимущество минчан было весомым. Оно достигалось за счет активности каждого игрока, за счет постоянного движения, в котором находилась вся команда. Словом, минчане были похожи на самих себя в лучшие времена.
Такой оборот дела вынудил тбилисцев вести игру в не свойственном для них стиле. Полузащитники, обычно активно поддерживающие форвардов и сами непосредственно участвующие в атаках, на этот раз вынуждены были выполнять главным образом оборонительные функции. Один только Илиади при малейшей возможности рвался вперед. Даже Хурцилава, который, как известно, своими глубокими рейдами и мощными ударами по воротам нередко ставит в тупик соперников, в этом матче впервые помог нападению лишь на 18-й минуте.
Минчане в первом тайме имели немало возможностей открыть счет. Уже на второй минуте Васильев с линии вратарской площадки головой послал мяч выше перекладины. Два очень опасных удара Адамова в отличных бросках парировал Урушадзе.
И после перерыва гости временами оказывались в положении прямо-таки критическом. На 58-й минуте удар Коберского пришелся в штангу, а ведь Урушадзе явно не доставал этот мяч. Через две минуты прошедший по флангу защитник Воронин сильно пробил под перекладину. С трудом Урушадзе перебросил мяч на угловой. Еще спустя три минуты Коберский не попал в пустые ворота…
Надо отдать должное и защитникам гостей. Они действовали хладнокровно, решительно, особенно в отборе мяча. Почти не допускали ошибок в выборе позиции,
Что касается Урушадзе, то он был полным хозяином в своей штрафной площади, особенно в борьбе за верхние мячи.
М. СУПОНЕВ, (Наш корр.).
Газета «ლელო» («Лело», Тбилиси) от 9 июля 1969 года:
“მშვიდობიანად” გაშორდნენ.
მინსკი. “დინამოს” სტადიონი. 7 ივლისი.
“დინამო” (მინსკი) — “დინამო” (თბილისი) — 0:0.
მინსკი: გლუხოტკო, გირკო, არზამასცევი, რიომინი, ვორონინი, ფოკინი, ტოლეიკო (კაბერსკი), ადამოვი, ვასილიევი, მალოფეევი (ჩაუსოვი), სახაროვი.
თბილისი: ურუშაძე, რეხვიაშვილი, კანთელაძე, ხურცილავა, ძოძუაშვილი, პეტრიაშვილი, ილიადი, ასათიანი (მაჩაიძე), მეტრეველი, გ. ნოდია (ლ. ნოდია),
გავაშელი.
მსაჯი: ი. ბოჩაროვი (მოსკოვი).
დუბლიორები — 2:0 მინსკელთა სასარგებლოდ.
წინ, 11 ივლისს, მატჩია “პახტაკორთან”. ეს კარგად ახსოვთ არა მარტო მინსკელ ფეხბურთელებს, არამედ მათ გულშემატკივრებსაც. “პახტაკორი” ახლა მინსკის “დინამოს” უპირველესი მიზანია, ვინაიდან მასთან გამარჯვების შემთხვევაში პრაქტიკულად წყდება პირველ შვიდეულში მოხვედრის საკითხი. რას იზამ, ასე უხეიროდ და სათუოდ წავიდა წლეულს ბელორუსიის საუკეთესო გუნდის საქმე.
მაგრამ ტაშკენტის გუნდი ერთგვარ “განტევების ვაცს” წარმოადგენს და მასთან მატჩამდე მინსკელებს აუცილებლად სჭირდებოდათ საგარანტიო ქულების დაგროვება, გარკვეული მარაგის შექმნა, ვინაიდან “პახტაკორი” ზუსტად ამავე დღეს და ამავე დროს თამაშობდა მოსკოვში და წარმატების შემთხვევაში თვითონვე შეეძლო შეექმნა თავისთვის ანალოგიური საგარანტიო ბაზა.
ამდენად, მატჩს თბილისელ თანაკლუბელებთან მინსკის დინამოელებისთვის გადამწყვეტი მნიშვნელობა ენიჭებოდა. მასპინძელთათვის ძნელი ამოცანა იყო ქულაზე ფიქრი გუნდთან, რომელიც ახლა საუცხოო ფორმაშია და ჩემპიონობასაც უმიზნებს, მაგრამ, უნდა ითქვას, ეს სიძნელე გარკვეულ სტიმულად იქცა მინსკელთათვის და მათ ითამაშეს ისე, როგორც კარგა ხანია არ უთამაშიათ — მთელი ძალით, თავიანთი საუკეთესო წლების დონეზე.
მასპინძლებმა გათამაშების ერთ-ერთ ლიდერს თავიდანვე უშეღავათო ბრძოლა შესთავაზეს. რახან ისინი საერთო კლასში ჩამორჩებიან თბილისელებს, მისი კომპენსირება თავგანწირული თამაშით გადაწყვიტეს.
მინსკელებმა თავიდანვე არ მისცეს მეტოქეს შეტევის გაშლის საშუალება.
თბილისელთა თავდამსხმელები და ნახევარმცველებიც ნამდვილი პრესინგის მარწუხებში აღმოჩნდნენ. საქმე იმაზე მიდგა, თუ ვინ უფრო დაუღალავად იმუშავებდა და მეტს ირბენდა, ამაში კი მასპინძლებმა უფრო გამოიჩინეს თავი.
ურუშაძეს და მცველებს მოსვენება არ ჰქონდათ. მართალია, სტუმრებმაც შექმნეს ძალზე სახიფათო მომენტები (მაგალითად, გავაშელს ბურთის გატანის ასპროცენტიანი შანსი მიეცა) მაგრამ ურუშაძეს კარიუფრო მეტად იყო ხიფათის წინაშე და თბილისელთა მეკარემაც საუკეთესოდ ითამაშა.
დაახლოებით ასევე მიმდინარეობდა მეორე ტაიმიც. ულმობელი, შეურიგებელი ბრძოლა არ შემწყდარა არც ერთი წუთით და მხოლოდ მაშინ, როცა თამაშის დამთავრებას სულ ათიოდე წუთი აკლდა, საერთო სიმწვავემ მოიკლო. მინსკელები სწორად მოიქცნენ რახან ვერ შეძლეს მოპირდაპირე კარის აღება და საამისო იმედიც დაიკარგა, მათ სასწრაფოდ გადაწყვიტეს შეენარჩუნებინათ ის, რაც ძალების ასეთი უზარმაზარი დაძაბვით იქნა მოპოვებული — ე.ი. 1 ქულა.
მ. პლეშევოი (ტელეფონით, ჩვენი კორ.).